Paul Gilson
Paul Gilson
Paul Gilson , urodzony dnia31 stycznia 1904w Paryżu i zmarł dalej26 maja 1963w tym samym mieście jest pisarzem i człowiekiem francuskiego radia . Jego twórczość obejmuje wiersze , opowiadania , eseje , sztuki teatralne , filmy , ale najbardziej znany jest z wielorakich działań w radiu.
Biografia
Bratanek Étienne Gilson , Paul Gilson urodził się dnia31 stycznia 1904w Paryżu .
Krytyk filmowy od 1928 roku dla L'Ami du Peuple du Soir, następnie główny reporter w 1933 roku dla Petit Journal , relacjonował wojnę w Etiopii .
Przychodząc do radia w 1936 r., Dzięki dziennikarstwu, stworzył w 1937 r. W Radio-Luxembourg program Bench Test, do którego wielu pisarzy dało mu teksty ( Jean Cocteau , Blaise Cendrars , André Beucler , Robert Desnos ...).
W 1944 r. Został reporterem Radia Monte-Carlo . Po tym, jak w latach 1945/1946 był stałym delegatem radiofonii francuskiej w Nowym Jorku, został wezwany do Paryża, gdzie Władimir Porché powierzył mu w 1946 r. Stanowisko dyrektora usług artystycznych radiofonii francuskiej, które pełnił aż do śmierci.
Tam mnoży retransmisje przedstawień i programów wyprodukowanych w studiu Paris-Inter . Powierzenie Biuro Poezji do André Beucler , wezwał Loys Masson , Philippe Soupault , Nino Frank , Georges-Emmanuel Clancier . Z Henry Barraudem promuje muzykę współczesną. Z L'art et la vie (1946 - 1970) Georgesa Charensola i Jeana Dalevèze stworzył pierwszy tygodnik poświęcony wszelkim formom sztuki.
W 1947 roku był członkiem zespołu dziennikarzy nowego magazynu Radio-Loisirs , który później stał się Télérama .
Otrzymał nagrodę Auguste-Capdeville od Académie française w 1951 roku za swoją pracę poetycką .
To on ponownie założył Petit Conservatoire de Mireille i Le Jeu des mille francs w 1955 roku .
Jego wkład w tworzenie radia rzucił zbyt duży cień na jego twórczość literacką. We współpracy z Nino Franckiem napisał opowiadania, eseje, powieści, wiersze i sztuki, w tym musical o postaci Milorda l'Arsouille .
Był właścicielem zamku La Marche, niedaleko Charité-sur-Loire (Nièvre), gdzie lubił przyjmować swoich przyjaciół
Paul Gilson zmarł dalej 26 maja 1963w Paryżu .
Aby oddać mu hołd, francuskojęzyczne radio publiczne przyznaje corocznie Grand Prix Paul-Gilson, chcąc nagrodzić talenty każdej stacji radiowej w społeczności.
Grafika
Wiersze
- Czy byłem królem ...?
-
Za życie, za miłość . Paryż, Seghers, 1943.
-
Poznaj samotników . Paryż, Seghers, 1947.
-
Ballady dla duchów . Paryż, Seghers, 1950.
-
Wiersze (zbiór trzech poprzednich broszur). Paryż, Seghers, 1951.
-
Le Grand Dérangement . Prasa ramienna Monteiro, 1955.
-
Co mi śpiewa . Paryż, Seghers, 1956.
-
Destiny Waltz . Recife, Coleçao Concordia, 1959.
-
Bożonarodzeniowa Arka . Paryż, Seghers, 1960.
-
Enigmarelle . Paryż, Seghers, 1963.
- Aube worries, Paryż, Editions du Chevalier, 1924,
- Posłuchajcie bardzo słodkiej piosenki, Paris, Collection of the French Gazette, 1925
Kompozytor Jean-Michel Damase (1928-2013) skomponował pod tytułem „No Exit” cykl 6 melodii do wierszy Paula Gilsona z 1952 roku i kolejną z 5 melodii zatytułowanych „L'Arche de Noël” w 1965 roku. Zestaw Jean Rivier Trzy wiersze Paula Gilsona do muzyki w 1955 roku. W 1961 roku Hélène Martin nagrała Enfance , pieśń do wiersza Paula Gilsona. W 1963 roku Henri Dutilleux skomponował San Francisco Night na podstawie wiersza Paula Gilsona, a Manuel Rosenthal - melodię „The Day of a Dead”. Pierre Petit (1922-2000) skomponował w 1964 roku cykl zatytułowany „Cztery melodie w wierszach Paula Gilsona”.
Historie
-
Extralucid . Paryż, La Revue Nouvelle , 1931.
-
Crossing the Looking Glass (tłumaczenie pracy Lewisa Carrolla ). Paryż, Denoël i Steele, 1931.
-
Pudełko z niespodzianką. Historia w powietrzu . Nowa Francja, 1946.
-
Bestia, która zjadła zabawki , zilustrowana przez Vincenta Monteiro. La Presse à Bras, 1955.
-
Głosy z bólu . coll. dla FM i jego przyjaciół, 1957.
- „Koniec hrabiego”. Paryż, roboty bezpłatny , n o 149.
- „Barnum czyli parada potworów”. Paryż, roboty bezpłatny , n o 170.
Testowanie
-
Cudownie . Paryż, Calmann-Lévy, 1945.
-
Ciné-Magic , przedmowa René Clair. Wydania André Bonne, 1951.
-
Les Folies bourgeoises , dokumentacja Christiane Gilson. Monako, Editions du Rocher, 1957.
Teatr
-
Według Chamisso „Człowiek, który stracił swój cień” . Francja-Illustration n o 147.
-
Milord l'Arsouille , musical we współpracy z Nino Frank , słowa Francisa Claude'a, muzyka Vernona Duke'a. Paryż, Seghers, 1952.
-
Portret rodzinny , komedia jednoaktowa, w pot. z Nino Frank . L'Avant miejscu zdarzenia , N O 98.
-
Były Napoleon , gra w czterech aktach, w pot. z Nino Frank .
Kino
-
Sposoby wiary , film montażowy. Studio 28, 1930.
-
Niespodzianki życia . LATAC, 1942.
-
Wspomnienia martwych domów . LATAC, 1942.
-
Człowiek o stu tysiącach obrazów , scenariusz w coll. z Nino Frank . Przegląd folii , N O 110, 1948.
-
W raju obrazów , scenariusza i komentarza, film Philippe'a Agostiniego, muzyka Henri Saugueta.
Bibliografia
- Germaine Decaris i Pierre Mac Orlan , Paul Gilson . Paryż, Pierre Seghers "Poeci dzisiaj" n o 70, 1959.
-
Hołd dla Paula Gilsona . Cahiers littéraires de la RTF, 1963.
-
Marvelous World od Paul Gilson , programu telewizyjnego przez Frédéric Jacques świątyni i Nino Frank reżyserii Philippe Agostini ORTF, 2 -go kanału,27 maja 1973.
-
Paul Gilson . Hołd i wkład bibliograficzny zaproponowany przez Frédéric Jacques Temple . Z 13 listami od Blaise'a Cendrarsa do Paula Gilsona. Lausanne, Editions Le Front littéraire, 1983.
- Jean-Pierre Pagliano, „Lost Profiles: Paul Gilson”, Francja Kultura, 26 maja i 2 czerwca 1988.
-
Pisarze samce radiowe (od 1940 do 1970 r . Komunikacja i napisany i materiałów audio zebrane i przedstawione przez Pierre-Marie-Heron. Montpellier University Paul Valery, Center for Study of XX th wieku, w 2001 roku.
-
Pisarze i radio . Obrady międzynarodowego kolokwium w Montpellier (23-25 maja 2002) zmontowany i zaprezentowany przez Pierre-Marie Héron. Uniwersytet Montpellier III / Narodowy Instytut Audiowizualny, 2003.
Uwagi i odniesienia
-
" osoba instrukcji - Gilson, Paul (1904-1963) " , na www.catalogue.bnf.fr (dostęp na 1 st marca 2019 ) .
-
" Paul Gilson " Le Monde ,9 października 1959( czytaj online )
-
Georges Charensol , Od jednego banku do drugiego , Mercure de France , str. 253
-
Jean-Marie Dunoyer , „ Cień Paula Gilsona ”, Le Monde ,21 maja 1973( czytaj online )
-
„ Złoty wiek Paula Gilsona ”, Le Monde ,17 października 1993( czytaj online )
-
Georges Charensol , Od jednego banku do drugiego , Mercure de France , str. 256
-
„ Pan Pierre de Boisdeffre zastępuje Paula Gilsona na stanowisku dyrektora RTF ”, Le Monde ,31 sierpnia 1963( czytaj online )
-
„ Grand Prix Paul-Gilson ”, Le Monde ,7 kwietnia 1996( czytaj online )
Linki zewnętrzne