Henry Barraud

Henry Barraud Biografia
Narodziny 23 kwietnia 1900
bordeaux
Śmierć 28 grudnia 1997 r.(w wieku 97 lat)
Saint-Maurice
Narodowość Francuski
Czynność Kompozytor
Inne informacje
Ruch Muzyka klasyczna
Gatunek artystyczny Muzyka klasyczna
Różnica Komendant Sztuki i Literatury (1994)

Henry Barraud to francuski kompozytor , urodzony w Bordeaux na23 kwietnia 1900i zmarł w Saint-Maurice ( Val-de-Marne ) dnia28 grudnia 1997 r..

Biografia

Studia rozpoczął w Bordeaux u Fernanda Vaubourgoina. W 1927 został zwolniony z Konserwatorium Paryskiego , gdzie uczęszczał na zajęcia z orkiestracji Louisa Auberta , kompozycji Paula Dukasa oraz kontrapunktu i fugi Georgesa Caussade'a , za odmowę stosowania „ortodoksyjnych” metod .

Odpowiada za Wydział Sztuk Pięknych, odgrywa ważną rolę wraz z Pierre-Octave Ferroud , Emmanuelem Bondevillem i Jeanem Rivierem w tworzeniu firmy muzycznej Le Triton, która ma na celu promocję muzyki współczesnej. Był także krytykiem muzycznym dziennika Le Journal w 1937 roku.

Po wyzwoleniu Paryża w 1944 został dyrektorem muzycznym French Broadcasting . Założył Masters of Radio France w 1946 z pomocą Maurice David, Generalnego Inspektora Edukacji Muzycznej w Paryżu. Zarządzanie powierzono Marcelowi Couraudowi . W 1948 roku został dyrektorem krajowego kanału RTF, a następnie ORTF , które to stanowisko zachował do przejścia na emeryturę w 1965 roku.

Otrzymał Narodową Główną Nagrodę Muzyczną w 1969 roku. Jego żona zmarła w 2000 roku.

Pracuje

Kompozytor dążąc do zdefiniowania swoich dzieł, wypowiada się tym samym w Dzienniku musical français du27 października 1956 : „Moja muzyka jest przede wszystkim ekspresyjna. W moich oczach liczy się tylko wyrazista intensywność. Moja praca ma bardzo ważną podstawę harmoniczną i w żaden sposób nie jest kontrapunktowa, jak sądziliśmy; Myślę bardzo melodyjnie, a moje tematy wydają się czyste. Moja muzyka jest naładowana emocjami i zawsze staram się podążać za tym, co mam do powiedzenia; jeśli moja muzyka ma szansę żyć, to tylko do tego będzie musiała. "

Henry Barraud nie zachował nic z muzyki napisanej przed jego trzydziestoma dwoma latami.

Muzyka instrumentalna

Muzyka symfoniczna Balety Muzyka kameralna

Muzyka wokalna

Opery
  • La Farce de Maitre Pathelin (1938), opera komiczna
  • Numance (1955), tragedia liryczna, libretto Salavadora de Madariaga wg Cervantèsa
  • Lavinia (1958), opera komiczna
  • Król Gordogane (1975), opera kameralna
  • Tête d'or (1980), tragedia liryczna wg Paula Claudela
Muzyka chóralna
  • Dwa chóry z orkiestrą  : Chanson villageoise i La Ronde des trois filles vaniteuses (1928)
  • Le Feu (1937 , kantata na chór i orkiestrę)
  • Noël , na dwa głosy dziecięce i tenor a cappella, na starym burgundzkim wierszu
  • Premiera Te Deum (1955) na Festiwalu Filmowym w Wenecji, 1956
  • Le Testament de François Villon (1945), kantata na tenor, fortepian i chór a cappella
  • Le Mystère des Saints Innocents (1946), oratorium na chór, baryton, narratora i orkiestrę wg Charlesa Péguya
  • Pange lingua , motet na sopran, baryton, chór i orkiestrę w hołdzie Rameau (1964)
  • Boska Komedia (1973), kantata wg Dantego
Melodie
  • Cztery wiersze Lanza del Vasto (1945)
  • Pieśni Gramadocha (1945), na wierszach Victora Hugo
  • Trzy listy od Madame de Sévigné (1957)
  • Osiem pieśni dla dobrych dzieci na podstawie wierszy Roberta Desnosa (1961)

Pisma

Dyskografia

Bibliografia

  • Henry Barraud , Myriam Chimènes ( reż. ) And Karine Le Bail ( reż. ), Kompozytorka na czele radia: esej autobiograficzny , Paryż Paryż, Fayard / Bibliothèque Nationale de France, coll.  "Muzyka",17 listopada 2010, 1152  s. ( ISBN  978-2-213-65503-1 )

Dekoracje

Bibliografia

  1. Lazzaro, Federico, „  1932. La Société Triton and the„ École de Paris ”  ”, Nowa historia muzyki we Francji (1870-1950) , pod kierownictwem zespołu „Muzyka we Francji w XIX i XX wieku: dyskursy i ideologie ”, opublikowano 12 marca 2020 r. ( czytaj online )
  2. Archiwum nominacji i awansów w Zakonie Sztuki i Literatury.

Linki zewnętrzne