Maurice Jaubert

Biografia

Narodziny	3 stycznia 1900 Miły
Śmierć	19 czerwca 1940(w wieku 40 lat) Bakarat
Pogrzeb	Cmentarz Baccarat ( d ) (1940-1952) , Cmentarz Kaukaski (od1952)
Narodowość	Francuski
Trening	Konserwatorium z regionalnymi wpływami Nice Lycée Masséna
Zajęcia	Kompozytor , prawnik

Inne informacje

Konflikt	Druga wojna światowa
Ruch	Muzyka klasyczna
Gatunek artystyczny	Muzyka klasyczna
Nagrody	Croix de Guerre 1939-1945 Kawaler Legii Honorowej Śmierć Francji

Maurice Jaubert to francuski kompozytor urodzony w Nicei na 3 stycznia 1900i zmarł za Francję , w szpitalu Baccarat , dnia19 czerwca 1940.

Biografia

Maurice Jaubert urodził się w Nicei, dnia 3 stycznia 1900. Jest drugim synem Maître François Jauberta, prawnika i przyszłego prezesa adwokatury jego miasta, oraz Haydée Faraut. W Lycée Masséna uzyskał pierwszą część matury w 1915, aw 1916 drugą. Jednocześnie w konserwatorium swojego miasta pobierał lekcje harmonii, kontrapunktu i gry na fortepianie. Zdobył I nagrodę fortepianową w 1916 roku.

Następnie wyjechał z Nicei do Paryża, gdzie na Sorbonie uzyskał stopień naukowy w zakresie listownictwa i doktorat z prawa. Po powrocie do rodzinnego miasta był najmłodszym prawnikiem we Francji. Jego pierwsze kompozycje pochodzą z tego czasu, kiedy został również oficerem inżynierskim. Zdemobilizowany w 1922 r. postanowił porzucić praktykę prawniczą na rzecz muzyki. W następnym roku ukończył studia muzyczne u Alberta Groza w Paryżu.

Kolejno następowały liczne melodie, utwory na fortepian, kameralistyka i rozrywka. W 1925 napisał swoją pierwszą muzykę sceniczną do sztuki hiszpańskiego dramatopisarza Calderona Le Magicien prodigieux i wykorzystał Pleyelę - następnie pracował dla firmy Pleyel przy nagraniu rolek do tego rewolucyjnego na owe czasy mechanicznego fortepianu. . W rzeczywistości, podczas swojej zbyt krótkiej kariery, Jauberta będą interesować wszystkie nowinki technologiczne, które mogą służyć jego artystycznym aspiracjom. Przy tej okazji poznał sopran Marthe Bréga, która została interpretatorką większości jego kompozycji wokalnych. Ożenił się z nią w 1926 roku, a świadkiem był Maurice Ravel. W 1927 r. dała mu córkę Françoise.

W 1929 zaczął komponować i reżyserować dla kina, kontynuując prace przeznaczone na salę koncertową i scenę, zarówno na opery-bufy, jak i na utwory Jeana Giraudoux. W ciągu następnej dekady skomponował muzykę do wielu filmów: Czerwonego Kapturka Alberto Cavalcantiego, La vie d' une rivière Jean Lodsa, Afera jest w torbie braci Prévert, Zero de Conduct i L'Atalante Jeana Vigo, Quatorze Juillet i Ostatni miliarder René Claira, Ball Book i Koniec dnia Juliena Duviviera, Wyspa Wielkanocna i widoki starożytnej Belgii Henri Storcka, Drôle de drama , Hôtel du Nord , Quai des brumes i Le Jour se lève autorstwa Marcela Carné.

Kino, które kocha i rozumie, w przeciwieństwie do wielu jemu współczesnych, stanowi jednak tylko jeden z wielu aspektów twórczości Maurice'a Jauberta. Jako poszukiwany dyrygent dyryguje nie tylko muzyką do wielu filmów w Pathé-Nathan (m.in. Arthura Honeggera i Dariusa Milhauda), ale także kilku koncertów, zarówno we Francji, jak i za granicą. Jego pisma, wykłady i ważna korespondencja stanowią cenne świadectwo jego rozumienia ewolucji lat 1930-40 i jego pozycji, zarówno politycznej (na przykład wobec hiszpańskiej wojny domowej), jak i muzycznej. W ten sposób energicznie broni Kurta Weilla, który był wtedy kompletnie niezrozumiany.

Wojna przejmuje tę niezwykłą artystyczną podróż. Zmobilizowany wwrzesień 1939, kapitan rezerwy Maurice Jaubert dołączył do kompanii inżynieryjnej, którą dowodził na linii frontu. Zostawi ją tylko na dwa krótkie urlopy w Nicei, w styczniu ikwiecień 1940. Listy do jego żony ukazują ducha poświęcenia przepojonego głębokim humanizmem. To właśnie „w armiach” Jaubert skomponował swoje ostatnie dwa utwory (których nie będzie miał okazji usłyszeć): śmiertelnie ranny przez nieprzyjacielski ogień, zmarł kilka godzin później w szpitalu Baccarat ,19 czerwca 1940. Początkowo pochowany na cmentarzu Baccarat, został przeniesiony na18 października 1952na cmentarzu Caucade w Nicei.

Tekst przypisywany Emmanuelowi Chamboredonowi z Milan Records.

Prace na koncert

Impromptu (?) : Na fortepian;
6 Wynalazki (?): Na fortepian;
Suita a (?): Na wiolonczelę i fortepian;
4 Romanse (1924): na głos i fortepian;
Pięć pieśni saharyjskich (1924): na głos i mały zespół;
Rybacy (1925): balet
Chants de la Côte (1925) „Pieśni popularne Prowansji i hrabstwa Nicei” zharmonizowane na 1 głos i fortepian;
Contrebande (1927): opera kameralna na podstawie tekstu Georgesa Neveux;
Kłamstwo Niny Pietrownej (1929): suita fortepianowa z partytury filmowej;
Intermezzo (1929): na fortepian i orkiestrę, zaczerpnięte z partytury filmowej Le mensonge Niny Pietrownej ;
Pięć tańców z Amazonii (1930): na orkiestrę;
Le jour (1931): poemat choreograficzny na orkiestrę symfoniczną;
Suite française (1932): na orkiestrę;
Quatorze Juillet (1933): suita tańców na fortepian z partytury filmowej;
Oda do góry (1933): na orkiestrę;
Deus Abraham (1934): motet;
Ballada (1934): „Symfonia Lewisa” na orkiestrę, zaczerpnięta z Tessy ;
Le Petit Chaperon Rouge (1935): suita na fortepian, suita burleska na 12 instrumentów
Narodzenia (1935): kantata na solo, chóry i orkiestrę;
Cantata pour le temps paschal (1935): na solo, chór i orkiestrę;
Trio włoskie (1935): na skrzypce, altówkę i wiolonczelę;
Sonata a due (1936): na skrzypce, wiolonczelę i orkiestrę smyczkową;
Koncert flamandzki (1936): na orkiestrę;
Intermedes (1936) na orkiestrę smyczkową;
Normandie (1937): balet na orkiestrę;
Geografie (1937): na chóry i orkiestrę;
Joanna d'Arc (1937): symfonia koncertująca na soli, chór i orkiestrę;
Prozy (1938): na chór mieszany i orkiestrę;
L'Eau vive (1938): „5 profesjonalnych piosenek z Górnej Prowansji” do tekstów Jeana Giono;
Caprice Italien (1938): koncert na orkiestrę smyczkową;
Saisir (1939): pięć melodii na sopran i małą orkiestrę;
Trois Psalms pour le temps de guerre (1940): na chór żeński, harfę i fortepian.

Muzyka sceniczna

1925: muzyka sceniczna do sztuki Pedro Calderona Le Magicien prodigieux ;
1934 : muzyka sceniczna dla Tessy, nimfy o wiernym sercu , sztuka Jeana Giraudoux na podstawie powieści The Constant Nimph ( La Nymphe au cœur faith ) Margaret Kennedy ( 1924 );
1935 : nie odbędzie się muzyka sceniczna do „Wojny trojańskiej” , sztuki Jeana Giraudoux ;

Muzyka filmowa

1926 : Nana przez Jean Renoir
1929 : Kłamstwo Niny Petrovna ( Die wunderbare Lüge der Nina Petrowna ) autorstwa Hannsa Schwarza
1930 : Czerwony Kapturek przez Alberto Cavalcanti
1931 : Życie rzeki, Sekwany (krótki film dokumentalny) Jean Lods
1931 : W kraju skóry głowy (dokument) Roberta de Wavrin
1932 : Sprawa jest w torbie z Pierre Prévert
1933 : Tajemniczy człowiek (krótki film) Maurice Tourneur Tour
1933 : 14 lipca przez René Clair
1933 : Zero jazdy przez Jeana Vigo
1933 : Mirages de Paris przez Fedora Ozep
1934 : Wyspa Wielkanocna (dokument) Johna Fernhout i Henri Storck
1934 : L'Atalante przez Jeana Vigo
1934 : The Last Miliarder przez René Clair
1935 : Justin de Marseille przez Maurice Tourneur (dyrygent)
1936 : Mayerling przez Anatole Litvak
1936 : Barbe-Bleue (krótki film animowany) Jeana Painlevé
1936 : Paryski Życie od Robert Siodmak
1937 : Żyjemy w dwóch światach (krótki dokument) Alberto Cavalcanti
1937 : Notatnik z sali balowej autorstwa Juliena Duviviera
1937 : Funny dramat przez Marcel Carné
1938 : Les Filles du Rhône autorstwa Jean-Paul Paulin
1938 : Le Quai des Brumes by Marcel Carné
1938 : Wysokość 3200 przez Jean Benoît-Lévy i Marie Epstein
1938 : Hôtel du Nord autorstwa Marcela Carné
1939 : Violons d'Ingres (krótki film) Jacques B. Brunius
1939 : The White slave przez Marc Sorkin i Georg Wilhelm Pabst
1939 : The End of the Day przez Julien Duvivier
1939 : W dzień zaświta by Marcel Carné

Partytury filmowe (pośmiertne)

François Truffaut , wspomagany przez muzykologa François Porcile , wykorzystał muzykę Jauberta do czterech swoich filmów:
- 1975 L'Histoire d'Adèle H. : W tym całą Suite Française i Cavatine po Belliniego (składa się na dokumentację Bernard-l'hermite (1930) przez Jean Painlevé ) oraz liczne fragmenty muzyki napisanej dla Easter Island , L Atalante , a wojna trojańska nie nastąpi . Dyrygent Patrice Mestral.
- 1976 Kieszonkowe
- 1977 Człowiek, który kochał kobiety
- 1978 Zielony pokój
1985 Destroyed Time (dokument Pierre'a Beuchota , współpraca muzyczna: François Porcile)
1993 Szkarłatne oko ( Dominique Roulet )
2009 La mujer sin fortepian ( Javier Rebollo )

Aktor

Maurice Jaubert gra małe role w następujących filmach:

1932 : Mélo przez Pawła Czinner : dyrygent
1939 : Noc grudnia przez Kurta Bernhardt : konduktor w 1939 roku (+ dyrektorem muzycznym)

Potomkowie

La Chanson de Tessa , melodię elegijny zaczerpnięte z jego scenie muzycznej dla Tessa przez Jeana Giraudoux (1934) na podstawie powieści La Nymphe au Coeur wiernego (1924) przez Margaret Kennedy , została wykonana przez wielu śpiewaków piosenkarka Irène Joachim The duet TNP Marc i André , śpiewacy Mouloudji , Jacques Douai i Jacques Bertin , piosenkarka Michèle Arnaud oraz Valérie Lagrange w duecie najpierw z Jean-Pierre Kalfonem ( 1966 ), a następnie z Benjaminem Biolay ( 2003 ).

Dyskografia

Georges Delerue dyryguje muzyką do filmu Maurice'a Jauberta w koncercie : Le Jour se lève , L'Atalante , Le petit chaperon rouge , Un carnet de bal , Le Quai des brumes , Orchestre symphonique de Madrid, Discs Cinémusique DCM 110 (nagrane w 1986, P 2003). Zobacz prezentację online.
Maurice Jaubert - L'Atalante, Quai des brumes i inne ścieżki dźwiękowe do filmów : zawiera również fragmenty Zéro de Conduct,14 lipcai Wyspa Wielkanocna. Orkiestry pod batutą Patrice'a Mestrala i Serge'a Baudo. Mediolan CD CH 274.

Suite Française, Intermèdes i inne dzieła orkiestrowe Nice Chamber Orchestra pod dyrekcją Jacques-Francis Manzone oraz utwory fortepianowe Yoko Sawai, Disques Cinémusique (nagrane w 1989, P 2009). Zobacz prezentację online.

25 lat francuskiej muzyki kinowej , orkiestra pod dyrekcją Serge'a Baudo: Fragmenty partytur, piosenki kinowe i niektóre utwory fortepianowe Yoko Sawai, DCM 122 Cinémusique Records, (nagrane w 1956, P 2009). Trzecia część programu poświęcona jest Maurice'owi Jaubertowi. Zobacz prezentację online.
Koncert Maurice Jaubert (2 CD) : Ballada, Trzy psalmy na czas wojny, Joanna d'Arc, Geografie, Kantata na czas Wielkanocy . Narodowy chór i orkiestra RTF pod dyrekcją Jeana Martinona. Jacqueline Brumaire, sopran. Renowacja i edycja nagrania publicznego z 1952 roku, Classical Cinémusique Records (P 2017). Zobacz prezentację online.

Bibliografia

François Porcile , Maurice Jaubert, popularny czy przeklęty muzyk? , Paryż, zjednoczenie wydawców francuskich, 1971.
Manuel Cornejo , „Maurice Ravel i Maurice Jaubert. Muzyczna relacja przerwana zbyt szybko (1925-1928)”, Cahiers Maurice Ravel , nr 15, 2012, s. 86 -114. (zauważ BNF n O FRBNF34397180 )
Maryline Desbiolles , Dobra pogoda. Roman , Paryż, Éditions du Seuil 2015 (Zawiadomienie BNF n o, FRBNF44407476 )
Maurice Ravel , Integra: korespondencja (1895-1937), pisma i wywiady: wydanie ustalone, przedstawione i opatrzone adnotacjami przez Manuela Cornejo , Paryż, Le Passeur Éditeur,2018, 1769 s. ( ISBN 978-2-36890-577-7 i 2-36890-577-4 , informacja BNF n O FRBNF45607052 )Zawiera 7 korespondencji od Maurice'a Ravela do Maurice'a Jauberta (1926-1927) nr 1910, 1971, 1993, 2004, 2017, 2019 i 2065
François Porcile , Maurice Jaubert , Paryż, redaktor Bleu Nuit, 2019 ( ISBN 978-2358840774 ) ( BNF Ogłoszenie n o FRBNF45647484 )

Uwagi i referencje

" Przeprowadzka, dziś rano ku pamięci Maurice'a Jauberta " , na musee.sacem.fr , L'Espoir , Nicea,18 października 1952(dostęp 30 listopada 2019 r . ) .

Linki zewnętrzne

Ewidencja organów :
Zasoby związane z muzyką :
- Dyskoteki
- (pl) MusicBrainz
- ( fr ) Muziekweb
Zasoby audiowizualne :
- Allocyna
- Zasoby filmowe
- (pl) Allmovie
- (pl) Internetowa baza filmów
La Chanson de Tessa przez Irène Joachim , przez Mouloudji przez Michèle Arnaud na YouTube
Maurice Jaubert na Delpias.club.fr ( w archiwum )
Wschodzi dzień : partytura Maurice'a Jauberta , François Porcile ( archiwum )
https://www.franceculture.fr/emissions/les-nuits-de-france-culture/les-samedis-de-france-culture-maurice-jaubert-musicien-populaire-ou-maudit-1ere-diffusion-20011973