Jean Vigo

Jean Vigo Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Reżyser Jean Vigo w latach 30. Kluczowe dane
Narodziny 26 kwietnia 1905
Paryż , Francja
Narodowość  Francuski
Śmierć 5 października 1934
Paryż , Francja
Zawód Dyrektor
Wybitne filmy Zero jazdy ,
L'Atalante

Jean Vigo , urodzony dnia26 kwietnia 1905w Paryżu i zmarł dnia5 października 1934w Paryżu jest francuskim reżyserem .

Biografia

Jean Vigo jest synem anarchisty Eugène Bonaventure Vigo, znanego jako Miguel Almereyda (1883-1917), dyrektora gazet La Guerre sociale i Le Bonnet rouge .

Jean Vigo jest wielki wielki syn Bonawentury Vigo burmistrza Saillagouse w Cerdagne i 1 st Provost Andory .

W 1917 jego ojciec przeszedł na pacyfizm po zmierzeniu się z okropnościami wojny i został aresztowany i osadzony w więzieniu Fresnes . Zostaje znaleziony martwy, uduszony sznurowadłami w wątpliwych okolicznościach. Kara skrajnej prawicy jest zjadliwa i groźna, a rodzina się ukrywa.

Jean Vigo jest odrzucany ze szkoły średniej do szkoły średniej, trzymany z dala od swoich towarzyszy. Opiekował się nim dziadek z małżeństwa Gabriel Aubès, fotograf z Montpellier, który zapoznał go z obrazami.

Jean Vigo ożenił się z Lydu Lozińską iw 1931 miał jedyną córkę Luce , która opowiadała o spotkaniu swoich rodziców i opowiadała o śmierci ojca: „Poznali się w Font-Romeu -la Cerdagne i w Andorze. są w rzeczywistości kolebką mojej ojcowskiej rodziny - oddychać świeżym, czystym górskim powietrzem i dbać o siebie... Mój ojciec, w kruchym zdrowiu jak moja matka, zresztą - oboje chorowali na gruźlicę - zmarł, gdy miałam 3 lata stary. Matkę polskiego pochodzenia straciłam w wieku 8 lat. "

Jean Vigo znany jest z dwóch filmów, które wpłyną na przyszły rozwój kina francuskiego i światowego: Zéro de Conduct (1933) i L'Atalante (1934).

Wcześniej wyreżyserował także: À propos de Nice (1929) z Borisem Kaufmanem , niemy film badający nierówności społeczne w Nicei lat 20. , a także film La Natation Jeana Tarisa (1931), eleganckie studium pływaka Jean Dry. w górę .

Jego filmy po premierze są przez niektórych określane jako niepatriotyczne i są cenzurowane przez francuski rząd. Nagle L'Atalante zostało ponownie zmontowane przez swoich producentów i ponownie ukazało się pod tytułem Le Chaland qui passe . A zachowanie zerowe będzie dozwolone tylko, aby pokazać15 lutego 1946 r. Jean Vigo napisał kilka scenariuszy do niezrealizowanych projektów filmowych: Tenis , Pierścienie , La Camargue , Metro , Lourdes , Au café , Linie ręki , Szowinizm .

Wśród pierwszych widzów jego filmów jest François Truffaut , który mówi, że to jemu zawdzięcza spojrzenie.

Jean Vigo umiera w Paryżu na sepsę . Został pochowany na paryskim cmentarzu w Bagneux .

W 1951 roku na jego cześć ustanowiono Nagrodę Jean-Vigo , która często wyróżnia młodych reżyserów . W 2007 roku festiwal Punto de Vista  (es) w Hiszpanii nagrodzi najlepszego reżysera swojego międzynarodowego konkursu pierwszą hiszpańską nagrodą Jean-Vigo.

Filmografia

Hołdy

Bibliografia

film dokumentalny

Uwagi i referencje

  1. Luce Vigo, córka Jeana Vigo, tak przedstawia swojego dziadka: „Mój dziadek nazywał się Vigo, ale przyjął pseudonim anarchisty Miguel Amereyda, co jest anagramem 'y' ma gówno'. Już cały program, spojrzenie na firmę… Robił dużo więzienia, młody, regularnie, za swoje stanowiska polityczne” w odpowiedzi na wywiad, transkrybowany, z Anną Kubištą z Radia Praha. Radio.cz
  2. Luce Vigo, „  Jean Vigo, filmowiec  ”, Uroczystości narodowe , Ministerstwo Kultury i Komunikacji; Dyrekcja archiwów Francji, delegacja na uroczystości narodowe,2005, s.  162-163
  3. "  Luce Vigo, miłość do kina  " , na stronie independant.fr ,19 lipca 2012 r.(dostęp 30 stycznia 2017 )
  4. Bertrand Beyern, „  50 osobistości paryskiego cmentarza w Bagneux  ” .

Zobacz również

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne