Pedro Calderón de la Barca

Pedro Calderón de la Barca Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Pedro Calderón de la Barca Kluczowe dane
Imię urodzenia Pedro Calderón de la Barca de Henao y Riaño
Narodziny 17 stycznia 1600
Madryt , Hiszpania
Śmierć 25 maja 1681
Madryt , Hiszpania
Podstawowa działalność Dramaturg , poeta
Autor
Język pisania hiszpański

Podstawowe prace

Pedro Calderón de la Barca , urodzony w Madrycie dnia17 stycznia 1600 i zmarł w Madrycie dnia 25 maja 1681, jest hiszpańskim poetą i dramaturgiem . Niezwykle płodny, autor ponad dwustu tekstów dramatycznych, szczególnie znany ze swojej sztuki La vie est un songe (1635).

Jego życie

Szlachcicista

Jego ojciec zajmuje stanowisko w zarządzaniu finansami; jego matka jest pochodzenia flamandzkiego i należy do szlachty. Ma trzy siostry i dwóch braci, z których jeden zostanie prawnikiem, a drugi oficerem. Wcześnie stracił rodziców: matkę w 1610 roku , ojca w 1615 roku . W swoim testamencie ten ostatni zobowiązuje go do kontynuowania kariery kościelnej, której Calderón nie zrobi, przynajmniej na razie.

W latach 1608 i 1614 , otrzymał znakomite wykształcenie w Cesarskim Kolegium Towarzystwa Jezusowego w Madrycie , gdzie został wprowadzony do łaciny, retoryki i czytania klasyków. Następnie rozpoczął studia prawnicze w Alcalá de Henares , a następnie w Salamance , jednak ich nie ukończył. Surowość i logika argumentacji jego tekstów, rozległa kultura, którą ujawniają, są śladami głębokiego piętna pozostawionego przez te lata szkolenia.

Między piórem a mieczem

Swój pierwszy utwór skomponował w wieku 14 lat. Z jego młodości znamy kilka burzliwych epizodów godnych jednej z jego awanturniczych komedii. Tak więc w 1621 r. , Zamieszany ze swoimi braćmi w sprawę o zabójstwo , musiał sprzedać gabinet ojca, aby zrekompensować rodzinie ofiary. W 1629 r. Jeden z jego braci został ranny przez aktora, który następnie szukał schronienia w klasztorze sióstr trynitarnych , w którym ścigał go Pedro, ścigany przez policję: został oskarżony o zgwałcenie świętego miejsca.
Jego kłótnie ze sprawiedliwością i Kościołem nie wpłynęły na jego poetyckie powołanie ani na łaskę, jaką wkrótce cieszył się ze swoim władcą. Od dwudziestego roku życia brał udział w konkursach poetyckich, potem napisał swoje pierwsze utwory dramatyczne. Amour, Honneur et Pouvoir , jego pierwsza komedia, została wystawiona w 1623 roku w Pałacu Królewskim, podobnie jak większość jego późniejszych dzieł. Calderón szybko stał się ulubionym dramaturgiem dworu, zwłaszcza po śmierci Lope de Vegi w 1635 roku . W latach 1630 i 1640 , napisał swoje największe dzieła, pierwsza część, która została opublikowana w 1636 roku . Filip IV , dostrzegając jego talent, wezwał go na dwór w 1636 r. , Szczyt łask i wyróżnień, oraz pokrył niezbędne wydatki na wystawienie jego sztuk. W następnym roku został rycerzem zakonu św. Jakuba , po pewnych trudnościach: zatrudnienie ojca czyniło go niegodnym otrzymania habitu rycerskiego, musiał uzyskać dyspensę z Rzymu .

W 1640 i 1641 roku zaciągnął się jako zwykły żołnierz i brał udział w kampaniach przeciwko powstaniu Katalończyków , gdzie został ranny w rękę. Na tym zakończyło się jego krótkie doświadczenie wojskowe.

Obdarzony oficjalnymi stanowiskami na dworze Filipa IV , potem Karola II , z powodzeniem wykorzystywał swoje talenty dramaturga.

Rekolekcje duchowe

Jeśli chodzi o jej życie prywatne, pozostaje mało znane. Znamy naturalnego syna, imieniem Pedro, który urodził się około 1647 roku z matki, o której nic nie wiadomo, i który zmarł zaledwie dziesięć lat później. W 1651 roku Calderón przyjął rozkazy i dopiero gdy został wyświęcony na kapłana, rozpoznał, że miał syna, którego wcześniej przedstawił jako swojego siostrzeńca. Od tego dnia zaczyna się dla dramaturga życie na emeryturze, jego „biografia milczenia”. Jako kapelan w katedrze w Toledo wrócił do Madrytu z powodu problemów zdrowotnych. Przestając pisać bezpośrednio dla popularnych corrales (teatrów), jak w pierwszym okresie, poświęcił się odtąd wyłącznie kompozycji sakramentalnych autorów i rozrywek dworskich.

Wykonane honorowego kapelana Filipa IV w 1663 roku , cieszył się trwałą popularność ze społeczeństwem, a zbiory jego prac są regularnie publikowane. W 1680 roku ostatnia sztuka Calderóna została wystawiona w teatrze Buen Retiro, przed królem Karolem II. Rok później25 maja, wygasa w Madrycie w wieku osiemdziesięciu jeden lat.

Honor i władza

Głęboko zakorzeniony w swojej kulturze w hiszpańskiej tradycji dramatycznej, odnawia ją znaczną i różnorodną inscenizacją teatralną, bogatą w około dwieście sztuk: auta sakramentalne, komedie i przerywniki, utwory liryczne z oprawą choreograficzną, dramaty historyczne i obyczajowe, zlecenia na święta królewskie czy religijne to wszystkie dzieła barokowe, intensywnie poetyckie, które ujawniają geniusz głęboko chrześcijańskiego autora i czynią go jednym z mistrzów hiszpańskiego teatru. Zygmunt, bohater jego arcydzieła La vie est un songe , stał się uniwersalnym symbolem człowieka i jego kondycji.

Wśród innych jego sztuk najbardziej znane to Herakliusz , temat, który już zajmował się Corneille  ; Arkada Zalamei , naśladowana przez Collota d'Herbois w magistracie Paysan  ; Książę Niezłomny , Broń piękna , Doktor honorowy , Czyściec św. Patrice , Nabożeństwo krzyża . Calderón wiele napisał, niezależnie od tego, czy są to zawadiackie komedie, czy hagiograficzne ( The Prodigious Magician ), historyczne ( Oblężenie Bredy ) czy mitologiczne ( Echo and Narcissus ). Skomponował także wiersze i zeszyty do krótkich utworów muzycznych zarzuelas . Calderon uprawiał także kilka innych rodzajów poezji. Znajdziemy w tym autorze dużo wyobraźni i dowcipu, rzadki talent do zawiązywania i rozwiązywania intryg, łatwą i harmonijną poezję.

W tej obfitej pracy można wyróżnić dwa okresy. Przed rokiem 1640 jego dramaty przedstawiają konflikt, którego ewolucję śledzimy aż do jego ostatecznego rozwiązania. W drugiej części jego twórczości spektakl góruje nad intrygą, a wówczas w jego spektaklu dominują sakramentalne auta mające na celu podbudowanie religijne.

Utwory przetłumaczone na język francuski

Inne przetłumaczone dokumenty

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

Linki zewnętrzne