Patrice Alegre

Patrice Alègre , ur20 czerwca 1968w Tuluzie , seryjny morderca Francuz zatrzymany w Châtenay-Malabry on5 września 1997 r. i potępił 21 lutego 2002 r.na dożywocie z 22-letnim okresem bezpieczeństwa za pięć morderstw, jedną próbę zabójstwa i sześć gwałtów. Następnie uzyskał zwolnienia w czterech przypadkach w dniu3 lipca 2008 r..

Ściśle rzecz biorąc, sprawa Alègre rozpoczęła się w maju 2003 r. , po ponownym otwarciu kilku starych spraw przez żandarmów z celi zabójstwa 31 (komórka odpowiedzialna, pod kierownictwem Michela Roussela z2000 w 2003, aby zbadać możliwe ofiary Patrice Alègre).

Biografia

Patrice Alegre urodził się dnia 20 czerwca 1968W Tuluzie. Jest synem Rolanda Alègre, wodomierza w Tuluzie, który staje się CRS, gdy Patrice ma 6 lat, przedstawianego jako często nieobecny i bardzo brutalny, oraz Michelle Salvy, fryzjerki, która mnoży przygody, których czasami świadkiem jest jej syn . To nie jest upragnione dziecko, jego matka ma zaledwie 17 lat w chwili jego narodzin, w przeciwieństwie do jego brata urodzonego siedem lat później. Jego rodzice osiedlili się w dzielnicy Izards w Tuluzie i byli w ciągłym konflikcie. Patrice Alègre jako dziecko jest przyzwyczajony do interwencji w obronie często pobitej matki, którą idealizuje. On również musi regularnie znosić ciosy swojego brutalnego ojca.

W 1977 roku rodzina przeniosła się do Saint-Geniès-Bellevue . Epizody przemocy trwały, dopóki 13-letni wówczas Patrice Alègre nie zagroził śmiercią ojcu. Coraz częściej ucieka, spędzając dużo czasu na ulicy. Po aresztowaniu zwierzył się psychiatrom, że pewnego wieczoru podczas ucieczki został zgwałcony przez dwóch mężczyzn, którzy zaoferowali mu narkotyki. Odrzucony przez rodziców i żyjący z trudną edukacją, wyrzucony z trzech gimnazjów, zapisał się na kurs mechaniki ogólnej i powierzył babci ze strony ojca. Po powrocie do dzielnicy Izards opuścił szkołę w ósmej klasie i popadł w przestępczość, kradzież i handel narkotykami, stając się drobnym zbirem. Jego ojciec, brygadier, próbuje wymazać powtarzające się przewinienia. Swój pierwszy napaść na tle seksualnym popełnia w wieku 16 lat.

Jego rodzice rozstali się w 1987 roku. Alègre żyje z handlu narkotykami i dorywczych prac w świecie życia nocnego, takich jak bramkarz, dżokej czy barman. W końcu został zatrudniony jako barman w stołówce komisariatu policji, a następnie w bufecie na dworcu kolejowym w Tuluzie , zauważając swoją ofiarę w dzielnicy dworca kolejowego. Valérie Tariote, jej pierwsza ofiara, zamordowana dnia21 lutego 1989, była kelnerką w tej samej kawiarni. Ten „miejski drapieżnik”, by użyć określenia oceniających go psychiatrów, uwodzi ich, ale jeśli mu się nie poddają, gwałci ich, dusi i rozbiera, pozostawiając im tylko skarpetki.

W styczeń 1988poznaje Cécile Chambert, urzędniczkę burżuazyjnego pochodzenia. Mają córkę, Anaïs, urodzoną w dniu23 lipca 1989. Przez siedem lat żyją w burzliwym związku, który odtwarza domowe sceny rodziców Patrice Alègre. W 1994 roku spędził osiem miesięcy w więzieniu za „napaść i pobicie”. 16 lutego 1995, po nowym sporze małżeńskim, podczas którego Alègre „zepsuł wszystko w pokoju” i „rzucił dzieckiem o ścianę”, Chambert zmusza policję do opuszczenia mieszkania. Zamieszkał ze swoją kochanką, Sylvie Prouilhac, kierowniczką klubu nocnego Planète Rock w Tuluzie i został tam zatrudniony jako bramkarz. Ale odsyła tego mężczyznę z blond puchem z powodu licznych bójek, które odstraszają klientów.

Życie przestępcze

Znane ofiary

Valérie Tariote, 22-letnia kelnerka, która pracowała w kawiarni niedaleko dworca kolejowego w Tuluzie, została zabita przez Alègre w swoim domu 21 lutego 1989 roku. Policja znalazła ją zakneblowaną, miała związane nadgarstki i podartą bieliznę. Pomimo tych przekonujących elementów śmierć Valérie Tariote jest po raz pierwszy uważana przez śledczych za samobójstwo. Zabójca spotkał swoją ofiarę, pracując u jego boku, przyjacielski związek narodził się nawet, zanim się zdegenerował. Alègre przyznał się do uduszenia i zgwałcenia Valérie Tariote po jej aresztowaniu. To pierwsza znana ofiara Patrice'a Alègre'a.

Rok później, w sobotę 27 stycznia 1990 roku, dwóch spacerowiczów odkryło ciało 19-letniej studentki Laure Martinet. Jej ojciec zgłosił jej zaginięcie dwa dni wcześniej. Mieszkała w tej samej wiosce co zabójca, Saint-Geniès-Bellevue , chociaż ten związek nie pozwolił na pierwsze śledztwo w celu wyznaczenia Alègre do tego morderstwa. Ciało młodej dziewczyny znajduje się w rowie w Bonrepos-Riquet , ona też została uduszona i wykorzystana. Alègre powiedział, że zbliżył się do swojej ofiary, gdy jechała autostopem.

29-letnia Martine Matias została zabita przez Alègre w Tuluzie 11 lutego 1997 roku. Sekretarka Siemensa , była również mistrzynią boksu, wygrywając Coupe de France w 1996 roku. W dniu śmierci ofiara pracowała cały czas Następnie poszła trenować w sali bokserskiej, do której uczęszczała. Kilka godzin później jej ciało znaleziono w jej mieszkaniu po wybuchu pożaru. Pomimo plam krwi w łazience, dywanie i staniku ofiary, dwóch oddzielnych ognisk dla wzniecenia ognia i obecności na miejscu magazynka do pistoletu automatycznego 7,65 mm, odpowiedzialny za śledztwo funkcjonariusz policji sądowej klasyfikuje śmierć Martine Matias jako samobójstwo. Siedem miesięcy później, podczas pierwszego pojawienia się Patrice'a Alègre'a, przejęzyczenie podczas wymieniania nazwiska innej ofiary pozwoliło policji na rozważenie raczej hipotezy kryminalnej niż samobójstwa. Chory ojciec Martine Matias zmarł wkrótce po zniknięciu córki.

Dziesięć dni później 21 lutego 1997 roku Émilie Espès spotkała Patrice'a Alègre w barze w Tuluzie. Z sympatią wypili aperitif, wypili alkohol i kokainę, po czym postanowili wybrać się na wieczór muzyki elektronicznej do Plaisance-du. -Dotknij . W drodze do domu młoda dziewczyna zostaje zgwałcona i uduszona przez Alegre, ale udaje jej się go odepchnąć i przekonać napastnika, by ją oszczędził, obiecując, że nikomu nie powie. Następnie zostaje zabrana do kilku przyjaciół z Alègre, którzy nie wiedzieli, co się naprawdę wydarzyło, aby tam spędzić noc. Po pierwsze, twierdząc, że została zaatakowana na przyjęciu przez nieznajomych, aby nie zareagować na mężczyznę, który próbował ją zabić po raz pierwszy, udaje jej się, że do szpitala odprowadzi ją żona pary. Émilie Espès złożyła skargę dwa dni później, co pozwoliło śledczym podążać tropem Patrice'a Alègre'a. Młoda kobieta, która była jedyną ofiarą Patrice'a Alègre, która przeżyła, zmarła w 2006 roku po próbie samobójczej.

Poszukiwany za gwałt na Émilie Espès, Alègre został zmuszony do opuszczenia Tuluzy i osiedlił się w Ariège , najpierw niedaleko Foix , a następnie w Massat . 14 czerwca 1997 r., podczas grilla organizowanego w Foix poznaje Mireille Normand, która proponuje śpiącemu w namiocie mężczyźnie u siebie u siebie. Pochodząca z Le Havre, 35-letnia młoda kobieta osiadła samotnie w domku w Verdun po zniknięciu ojca podczas wędrówki. Oferuje Alègre'owi, który nazywa siebie "Franck", spanie na sofie w zamian za pracę w ogrodzie. 19 czerwca 1997 r. została zatrudniona w Maison des loups w Orlu i wróciła, by świętować tę wiadomość w domu. Wieczorem, po zażyciu narkotyków, Alègre próbował zbliżyć się do swojego gospodarza bardziej intymnie, został odparty i ostatecznie zastosował ten sam modus operandi, co jego poprzednie ofiary. Ciało Mireille Normand zostało znalezione trzy tygodnie później przez jej brata, Alaina, obawiającego się, że nie ma już żadnych wieści. Kiedy przybył do domku 11 lipca 1997 r., odkrył kominek na zewnątrz, a ostatnio odrzucił luźną ziemię. Poszukiwania podjęte przez żandarmów pozwalają odnaleźć pochowane w ogrodzie ciało Mireille Normand. Sekcja zwłok wykazała, że ​​została uduszona i zgwałcona. Alègre, po zakopaniu ciała swojej ofiary, ukradł mu prawie 4000 franków, a także telewizor, magnetowid, wiertarkę i inne rzeczy, które sprzedał za tę samą sumę.

Na zdjęciu jest identyfikowany przez różnych świadków jako złota rączka szałasu. Od tego momentu zaczyna się polowanie na seryjnego mordercę. Alègre opuszcza Francję i udaje się na południe Hiszpanii, gdzie na wakacjach spotyka dwóch przyjaciół, z którymi współczuje. Jedną z nich jest 31-letnia Isabelle Chicherie, pracownica SNCF mieszkająca w Paryżu , która podaje jej swój adres. Następnie przebywał w Niemczech , a następnie w Belgii , wrócił do Paryża, gdzie został zakwaterowany przez młodą kobietę po wynalezieniu kradzieży jego samochodu. Udusił, zgwałcona i podpalili jego mieszkaniu w 15 th dzielnicy Paryża,4 września 1997 r.. Żandarmi podsłuchiwali jego krewnych, jeden z jego przyjaciół zgodził się współpracować ze śledczymi i wskazał Alègre'owi punkt zrzutu w Châtenay-Malabry, gdzie został aresztowany5 września 1997 r.Na 17  h  10 . Prasa wykazuje niewielkie zainteresowanie jego aresztowaniem, ponieważ księżna Diana zmarła kilka dni wcześniej.

Próba w 2002 roku

Proces Patrice'a Alègre'a za jego zbrodnie rozpoczął się 11 lutego 2002 roku w Tuluzie. Został oskarżony o sześć gwałtów, pięć morderstw i jedną usiłowanie zabójstwa. Równolegle jest oskarżony o dwa inne morderstwa i gwałt na prostytutce. Oskarżony jest bronione przez M e Laurent Boguet i M e Pierre Alfort. Sędzią odpowiedzialnym za obronę oskarżenia jest rzecznik generalny Marc Gaubert.

Praca pierwszych śledczych jest analizowana, a sceny niepokoju następują po sobie. Przywołanie morderstw Valérie Tariote i Martine Matias okazuje się bolesnym momentem dla kapitana Philippe Porty, funkcjonariusza policji sądowej w miejskiej ochronie Tuluzy, odpowiedzialnego za śledztwo w sprawie tych „zabójstw i podpaleń” sklasyfikowanych jako samobójstwo. W grę wchodzi w szczególności raport podsumowujący wysłany 30 lipca 1997 r. do sędzi śledczego Nicole Bergougnan przez kapitana. Prezes sądu przysięgłego cytuje fragment: „Niemożliwe, żeby był mordercą, bo nie pozostawiłby tylu śladów. ”. Uznając „błąd w ocenie”, śledczy przyznał, że żałuje swoich wstępnych wniosków.

Alègre mówił bardzo mało podczas procesu, nie podając żadnych szczegółów ani nowych informacji na temat swoich zbrodni. Psychiatrzy Michel Dubec i Daniel Zagury przywołują hipotezę „  przesiedlonych matrycydów ”, aby wyjaśnić morderstwa Patrice'a Alègre'a, które kwalifikują jako „zorganizowany seryjny morderca”, „psychopata”, „narcystyczny zboczeniec”, który przeszedł „wczesną traumę dezorganizującą” „Związani z” matczyną wybuchy seksualne ”. 21 lutego 2002 r. został skazany przez sąd przysięgłych Haute-Garonne na dożywocie z wyrokiem bezpieczeństwa 22 lat.

Chronologia sprawy Alègre

• Wydział Zabójstw 31 żandarmerii powołany w czerwcu 2000 r. w celu prowadzenia śledztw, poszukiwania innych wykroczeń, które można przypisać Alègre'owi, i wydobywania różnych starych akt dotyczących rekwizycji prokuratury. Jeden z nich, dotyczące mordu w Tuluzie w 1992 roku z prostytutką Linia Galbardi, prowadzi je do usłyszeniu dwóch byłych prostytutek Tuluza która zniknęła dzień po tym morderstwie Christèle Bourré alias Patricia i Florence Khelifi alias Fanny.
• 1 st April +2.003, dziennik La Dépêche du Midi rozpoczyna kampanię prasową, ujawniając pewne wypowiedzi tych dwóch kobiet i wywierając presję na sądy, aby szybko wszczęły śledztwo sądowe. Paryskie gazety podążają za nimi, a plotka narasta, podsycana przez dwóch lokalnych dziennikarzy.
• 15 kwietnia 2003 r.The Toulouse prokurator otwiera postępowanie sądowe przeciwko Patrice Alegre i wszystkich innych szefów zorganizowanej grupy stręczycielstwo , gwałt, gwałt, pogarsza towarzyszy tortury i barbarzyństwa, popełniane przez ludzi nadużywających uprawnień nadanych im swoją funkcję, po wypowiedzi ex- prostytutki Fanny i Patricia wplątują różne osobistości polityczne, sądowe i policyjne.
• 12 maja 2003 r.tygodnik Marianne przedstawia wyniki swoich śledztw, w szczególności ostatnie „rewelacje” dokonane przez jedną z prostytutek. W grę wchodzą funkcjonariusze policji w Tuluzie i żandarm, którzy „byli świadomi swoich działań: systemu korupcyjnego, ale także” grzywien zorganizowanych w obecności co najmniej dwóch prawników z Tuluzy i innych notabli […] w uciekinierce, wymienia się nawet nazwisko burmistrza Tuluzy ”.
• 18 maja 2003 r.Na 8 po południu telewizji wiadomości z TF1 , byłego burmistrza Tuluzy, Dominique Baudis , prezydent od Audiowizualnego Rady Superior w tym czasie , daje wpływ przypadek maksymalną ujawniając, że jego nazwisko jest wymienione w bada i wypowiada się „przerażającą działkę ", który według niego miałby być przywiązany "do kręgów związanych z przemysłem pornograficznym  ".
• 19 maja 2003 r.Dominique Baudis oskarża swojego adwokata o postępowanie o zniesławienie .
• 22 maja 2003 r., dwie prostytutki potwierdzają swoje uwagi przed sędziami, a prostytutka pod pseudonimem Djamel twierdzi, że były „zgony”.
• 27 maja 2003 r., Jean Volff , prokurator generalny Tuluzy, informuje, że jego nazwisko jest również wymienione w sprawie. Jest wymieniany na28 maja 2003 r..
• Tego samego dnia wszczęto nowe dochodzenie sądowe przeciwko Djamelowi, Fanny i Patricii za ujawnienie wyimaginowanych przestępstw i wykroczeń, fałszywych zeznań i współudziału. Djamel zostaje tymczasowo aresztowany. Dominique Baudis, Jean Volff i Marc Bourragué staną się w tej sprawie partiami cywilnymi.
• 13 czerwca 2003 r.Dominique Baudis obwinia Jean-Michela Bayleta , szefa La Dépêche du Midi i po raz kolejny potępia spisek.
• 30 czerwca 2003 r., w dniu jego osadzenia w Sądzie Kasacyjnym, Jean Volff protestuje w Le Figaro przeciwko traktowaniu go przez Dominique'a Perbena , Ministra Sprawiedliwości i mediów.
• 17 września 2003 r.Była prostytutka Fanny powraca do oskarżeń o gwałt, które sformułowała wobec byłego burmistrza Tuluzy Dominique'a Baudisa.
• 20 września 2003 r., transwestyta Djamel, zaangażowany w jeden z aspektów afery, zostaje znaleziony martwy w pokoju kliniki w Tuluzie. Sekcja zwłok wykazała, że ​​zmarł z powodu uduszenia. Udusił się po wydaleniu, gdy był nieprzytomny, leków, które połknął w dużych ilościach.
• 11 lipca 2005 r.Izba śledcza sądu apelacyjnego w Tuluzie potwierdziła dymisję generalną w komponencie „gwałt i stręczycielstwo w zorganizowanym gangu”, w który był zamieszany Dominique Baudis i inni.
• Grudzień 2005 , Florence Khélifi, nazywana Fanny, lat 32, zostaje oskarżona o oszczerstwo wobec Dominique'a Baudisa i Marca Bourragué.
• Wrzesień 2006 , Christelle Bourre, pseudonim Patricia, została w połowie września oskarżona o oszczerstwo wobec Dominique'a Baudisa.
• W 2006 roku Émilie Espès, jedyna ocalała ofiara napaści Patrice'a Alègre, położyła kres jej życiu.
• 27 marca 2008 r., prokuratura ogłasza, że ​​byłe prostytutki Patricia i Fanny zostaną osądzone w ramach kary za „oszczercze doniesienie” na byłego burmistrza Tuluzy Dominique Baudis i sędziego Jeana Volffa. Po ponownym rozważeniu ich zeznań zostają uznani za winnych oszczerczego donosu i skazani odpowiednio na dwa i trzy lata więzienia w zawieszeniu przez Sąd Karny w Tuluzie w dniu26 marca 2009.
• 3 lipca 2008 r., sędziowie śledczy trybunału de grande instance w Tuluzie, Serge Lemoine i Fabrice Rives, wydają nakaz odrzucenia trzech umyślnych zabójstw i gwałtu z użyciem broni, którego dotyczy śledztwo przeciwko Patrice'owi Alègre'owi.
• Wrzesień 2019 r. , po odbyciu nałożonego na niego dwudziestodwuletniego okresu bezpieczeństwa, Patrice Alègre zleca swojemu prawnikowi złożenie wniosku o zwolnienie warunkowe.

Inne punkty widzenia

Sprawa Alègre pozostaje w szarej strefie. Morderstwa zostały uznane przez policję za samobójstwo aż do aresztowania Alègre. Kilku świadków twierdzi, że zabójca przez długi czas był chroniony przez policję i wysokiego sędziego Pierre'a Roche'a. Były żandarm Roussel wylicza 191 niewyjaśnionych zabójstw w regionie. Organizacja Stop zapominając zrzesza rodziny ofiar, które nadal domagają się prawdy o sprawie, przywołując „te zaginięcia, te morderstwa zakamuflowane jako samobójstwa i te okrojone, zniekształcone, nieudane śledztwa itp.” ” .

Bibliografia

1. Michel Roussel, wydział zabójstw 31: W samym sercu afery Alègre przemawia były dyrektor śledczy , Éditions Denoël ,24 stycznia 2004, 240  pkt. ( ISBN  2207255646 )
2. Patricia Tourancheau, „  Pięć morderstw i całe życie przemocy  ” , o Wyzwoleniu ,11 lutego 2002 r.
3. Sophie Bouniot, „  Patrice Alègre, miłość matki, nienawiść do ojca  ”, L'Humanité ,13 lutego 2002 r.( przeczytaj online )
4. François Vignolle, Jean-Marc Ducos, „  Trasa psychopatycznego zabójcy  ”, Le Parisien ,10 czerwca 2003 r.( przeczytaj online )
5. Agnès Grossmann, Dzieciństwo przestępców , Place Des Éditeur,2012, s.  24-31.
6. Jean-Pierre Vergès, Seryjni mordercy , Praktyczny Hachette,2007, s.  87.
7. Jean Cohadon, „  Kalwaria ofiar  ”, La Dépêche ,6 lutego 2002( przeczytaj online )
8. Marie Huret, „  Człowiek, który uwielbiał zabijać kobiety  ”, L'Express ,7 lutego 2002 r.( przeczytaj online )
9. "  Dostrzegł swoją zdobycz na stacji w Tuluzie  " , na Le Parisien ,7 grudnia 2001.
10. Patricia Tourancheau , "  " Siedem lat nieszczęścia " blisko niego  " , na liberation.fr ,12 lutego 2002 r..
11. Jean-Pierre Vergès, Seryjni mordercy , Praktyczny Hachette,2007, s.  127.
12. Agnès Grossmann, Dzieciństwo przestępców , Place Des Éditeur,2012, s.  57.
13. Patricia Tourancheau, „  Gdy policja widziała samobójstwa  ”, Wyzwolenie ,15 lutego 2002 r.( przeczytaj online )
14. J.-MD, „  Zniszczył moją rodzinę  ”, Le Parisien ,11 lutego 2002 r.( przeczytaj online )
15. Patricia Tourancheau, „  Zrobiłam wszystko, co powiedział, uratowało mi życie  ”, Wyzwolenie ,16 lutego 2002( przeczytaj online )
16. Béatrice Colin, „  Kim jest Patrice Alègre, seryjny morderca, który chce odzyskać wolność?”  » , na www.20minut.fr ,6 września 2019 r.(dostęp 9 sierpnia 2020 r. )
17. Pokazują Doprowadzić oskarżonego w - Patrice Alegre, krwi i plotka , France 2 , broadcast w dniu 18 stycznia 2015 na 10:40 P.M.
18. Patricia Tourancheau, „  No dalej, zastrzel się w więzieniu  ”, Wyzwolenie ,19 lutego( przeczytaj online )
19. "  Patrice Alègre: kim jest seryjny morderca z Tuluzy, który chce wydostać się z więzienia?"  », Zachód-Francja ,6 września 2019 r.( przeczytaj online )
20. Guillaume Erner, Towarzystwo Ofiar , La Découverte ,2006, s.  102.
21. Nelly Terrier, Jean-Marc Ducos, „  Alègre zgwałcił, torturował i udusił swoje ofiary  ”, Le Parisien ,11 lutego 2002 r.( przeczytaj online )
22. Emmanuelle Reju, „  Proces Patrice Alègre rozpoczyna się dzisiaj w Tuluzie  ”, La Croix ,11 lutego 2002 r.( przeczytaj online )
23. Jean Cohadon, „  Afera Alègre: prawdziwa stawka procesu sądowego  ”, La Dépêche ,9 lutego 2002( przeczytaj online )
24. "  Na procesie Patrice'a Alègre'a, przesłuchanie policyjnego fiaska  ", Le Monde ,15 lutego 2002 r.( przeczytaj online )
25. Stéphane Durand-Souffland, „  Alègre skazany na maksymalną karę  ”, Le Figaro ,22 lutego 2002 r.( przeczytaj online )
26. Patricia Tourancheau, „ 11 zbrodni, 22 lata bezpieczeństwa i wieczna  cisza  ”, Wyzwolenie ,22 lutego 2002 r.( przeczytaj online )
27. Gilles Souillès, Afera Alègre, zamordowana prawda , redaktor hugodoc
28. „Sprawa Alègre: Fanny i Patricia skazani za oszczerczy donos” , TF1
29. Georges Fenech , Przestępcy-recydywiści: czy możemy ich wypuścić? , Archipelag ,2009, s.  54
30. Stéphane Durand-Souffland , „  Seryjny morderca Patrice Alègre przygotowuje się do złożenia wniosku o zwolnienie warunkowe  ” , na Le Figaro.fr ,30 sierpnia 2019(dostęp 18 sierpnia 2020 )
31. Aziz Zemouri, "  The 37" zapomniany "Afery Alleg  " , Le Figaro ,10 marca 2006 r.( ISSN  0182-5852 , dostęp 22 marca 2020 ) .

Zobacz również

Bibliografia

 : dokument używany jako źródło tego artykułu.