Specjalność | Chirurgia ogólna i przewodu pokarmowego |
---|
CISP - 2 | K96 |
---|---|
ICD - 10 | I84 |
CIM - 9 | 455 |
ChorobyDB | 10036 |
MedlinePlus | 000292 |
eMedycyna | 195401 i 775407 |
eMedycyna | med / 2821 alarm / 242 |
Siatka | D006484 |
Lek | Benzokaina , kortyzol , fenylefryna , pramocaïne ( in ) i Euphorbia prostrata |
Pacjent z Wielkiej Brytanii | Hemoroidy-pale-pro |
Na hemoroidy , lub choroba hemoroidów (lub hemoroidy w języku potocznym , greckiego αἱμορροΐς „przepływ krwi”) odnosi się do patologii z kanału odbytu związane splotu ciała (lub hemoroidów). Te sploty żylne to zespolenia między żyłami odbytniczymi znajdującymi się w ścianie kanału odbytu. Ten typ patologii jest związany z nieprawidłowościami mechanicznymi i naczyniowymi. Mogą objawiać się bólem , krwawieniem lub miejscowym dyskomfortem. Dostępnych jest kilka zabiegów, medycznych, instrumentalnych lub chirurgicznych.
Hemoroidalny patologia dotyka żylnych splotów z kanału odbytu . Możemy wyróżnić: splot żylny wewnętrzny, w górnej części kanału odbytu, pod błoną śluzową ; oraz splot żylny zewnętrzny, w dolnej części, pod skórą . Wewnętrzny splot żylny jest miejscami większy, zwanych „wiązkami” hemoroidów lub „podkładkami”; zwykle rozróżniamy jeden po lewej i dwa po prawej.
W zasadzie hemoroidalnej klocki udziału w niedrożności kanału odbytu przez zwieraczy , a więc w analnym wstrzemięźliwości .
Jest to choroba związana ze stylem życia, która jest niezwykle powszechna w krajach rozwiniętych: jej częstość występowania wynosi około 5% w Stanach Zjednoczonych, a uważa się, że 50% Amerykanów cierpi na nią w ciągu swojego życia. Częstość występowania wzrasta wraz z wiekiem, osiągając szczyt w siódmej dekadzie. Kaukaz i najbardziej uprzywilejowanych warstw społecznych najczęściej skarżą hemoroidalnej przejawach.
Patofizjologia nie jest do końca poznana. Współistnieją dwie główne teorie, naczyniowa i mechaniczna. Teoria naczyniowa zakłada zmniejszenie powrotu żylnego z powodu naporu brzucha podczas defekacji . Teoria mechaniczna zakłada zwiększenie wiotkości tkanki podporowej.
Zaburzenia tranzytu, takie jak zaparcia , dyschezja lub biegunka wydają się odgrywać główną rolę, chociaż nie zawsze są obecne. Ciąża The poród i po porodzie w kobiety są również czynnikami przyczyniającymi się.
Skuteczna jest regulacja tranzytu poprzez spożycie błonnika pokarmowego .
Kryzys hemoroidalny może objawiać się po nadmiernym spożyciu alkoholu lub pikantnej potrawy .
Często zgłaszana jest historia rodzinna.
Wymieniono wiele czynników wyjaśniających ich wygląd.
W ponad połowie przypadków hemoroidy przebiegają bezobjawowo. Te objawy są zasadniczo krwawienia (zazwyczaj po wypróżnienia), przy czym ból , miejscowy dyskomfort sączenie (10% przypadków) i swędzenie . Są niespecyficzne i można je zaobserwować w innych chorobach odbytu. Nasilenie objawów po spożyciu przypraw nie zostało naukowo udowodnione.
Znaczący ból nie jest klasyczny i należy go zbadać pod kątem innej przyczyny ( szczeliny odbytu lub infekcji).
Proktologicznego badanie kliniczne mogą obejmować inspekcję lub omacywanie odbytu oraz okolicy odbytu, badanie odbytnicy i anoscopy , w celu postawienia diagnozy i wykluczenia innych chorób, takich jak niektóre patologii anal., Odbytu lub doodbytnicze. To ostatnie badanie jest znacznie bardziej wiarygodne niż endoskopia w przypadku chorób hemoroidalnych.
Istnieje kilka form patologii: zakrzepica , wypadanie , erozja i prosty kryzys. Zakrzepica może wpływać na splot zewnętrzny lub wewnętrzny. Inne objawy mogą wpływać na splot wewnętrzny. Te formy kliniczne mogą występować pojedynczo lub w połączeniu, jednocześnie lub jako „powikłanie”.
ZakrzepicaZakrzepica hemoroidalna to zakrzepica jednego ze splotów, najczęściej zewnętrznych. Głównym objawem jest ból, nagły początek, intensywny, nie przerywany wypróżnianiem. Badanie kliniczne stwierdza niebieskawy obrzęk. Ewolucja jest spontanicznie korzystna w ciągu kilku dni.
KryzysPrzełom hemoroidalny jest jak zapalenie splotów. Głównym objawem jest ból, zmienny, przerywany wypróżnianiem lub wysiłkiem. Badanie kliniczne wykazało zastoinowy wygląd. Ewolucja jest spontanicznie korzystna w ciągu kilku dni.
WypadanieWypadanie hemoroidalne wewnętrzne to rozrost splotu wewnętrznego, który może prowadzić do eksternalizacji o różnym znaczeniu. Głównym objawem jest początkowo miejscowy dyskomfort. Badanie kliniczne wyróżnia cztery etapy:
Poza pierwszym etapem, dla którego nie ma odpowiedniej procedury, klasyfikacja ta nie przesądza o wielkości wypadnięcia.
ErozjaErozja hemoroidalna wewnętrzna to erozja splotu wewnętrznego. Głównym objawem jest krwawienie, zwykle pojawiające się pod koniec wypróżnienia i mogące plamić papier podczas wycierania. Badania uzupełniające rzadko mogą wykazać anemię .
Patologia hemoroidów wyraża się przerywanymi objawami czynnościowymi. Kiedy patologia rozwija się przez kilka lat, bóle mogą występować codziennie, krwawienie może być obfite, a choroba może być trwała. W rezultacie można dodać inne objawy, takie jak sączenie śluzówki i swędzenie.
W przypadku dolegliwości bólowych głównymi rozpoznaniami różnicowymi patologii hemoroidalnej są: szczelina odbytu , ropień , kał , opryszczka lub przemijający ból odbytu.
W przypadku krwawienia, główna diagnostyka różnicowa dotyczy innego pochodzenia pokarmowego, głównie okrężnicy lub odbytnicy .
Do postawienia diagnozy nie są potrzebne żadne dodatkowe badania. Jednak w przypadku krwawienia badanie kliniczne nie może potwierdzić pochodzenia hemoroidalnego. Morfologii krwi można zrobić, aby sprawdzić, niedokrwistość . Ponieważ głównym różnicowaniu z powodu krwawienia jest rak , okrężnicy lub odbytnicy , kilka kryteriów może prowadzić do praktyki w kolonoskopii omawiane : rodzinę i osobistej historii , starość pogorszenia stanu ogólnego, ból brzucha, nietypowe krwawienia , anemia. Dlatego w przypadku krwawienia u pacjenta po 40 roku życia należy szukać innej przyczyny ( polipa lub guza ) za pomocą krótkiej kolonoskopii lub skanera jelita grubego .
Patologia hemoroidów jest stanem łagodnym; leczenie jest zatem zasadniczo objawowe, to znaczy oparte na niewygodzie pacjenta. Jego zarządzanie było przedmiotem zaleceń Amerykańskiego Towarzystwa Gastroenterologicznego, opublikowanych w 2004 roku. Te francuskiego Narodowego Towarzystwa Coloproctology pochodzą z 2001 roku.
Głównym leczeniem patologii hemoroidalnej jest walka z zaburzeniami pasażu, w szczególności zaparciami, którym jest zapobieganie lub zmniejszanie. Ta pierwsza obejmuje:
Zalecane są inne, bardziej konkretne postawy dotyczące korzystania z toalety: należy ograniczyć wysiłki związane z przepychaniem się i unikać długotrwałego siedzenia.
Można rozważyć unikanie czynnika wyzwalającego, jeśli jest on wyraźnie zidentyfikowany .
Nie można wydać żadnych zaleceń dotyczących miejscowego stosowania zimnej lub sitz kąpieli.
Leczenie farmakologiczne patologii hemoroidalnej obejmuje kilka leków, dla których dostępne są niewielkie dowody skuteczności. Rozróżnia się leki doustne i leki miejscowe (miejscowe).
DoustnieW przypadku zaparć leczenie może obejmować środek przeczyszczający typu śluzu w celu zmiękczenia stolca. Śluzy zwiększają częstotliwość stolca i poprawiają ich konsystencję; obejmują one psyllium , łuski babki , gumę Sterculia i otręby pszenne . W przypadku biegunki można zaproponować odpowiednie leczenie.
Objawowe leczenie patologii hemoroidalnej może wymagać zastosowania kilku klas leków: prostych leków przeciwbólowych , niesteroidowych leków przeciwzapalnych i leków nasennych . Rodzina venotonics zasadniczo obejmuje grupę flawonoidów, które są ekstraktami roślinnymi. Wśród nich najbardziej badana jest diosmina . Inna grupa wenotoników składa się z syntetycznych cząsteczek, takich jak dobesylan wapnia . Venotonics może działać na krwotoki, świąd, sączenie i ogólnie łagodzić objawy, ich skuteczność pozostaje jednak przedmiotem dyskusji. Leki te są dobrze tolerowane, także u kobiet w ciąży, poza zgłaszanymi przypadkami limfocytarnego zapalenia jelita grubego .
Zabiegi na bazie escyny pomagają zwalczać hemoroidy .
Trasa lokalnaLeczenie miejscowe może wymagać zastosowania wielu leków w postaci czopków , kremów czy maści , na których skuteczność nie ma dowodów. W kortykosteroidy , że smary i „ochraniacze” mogą być stosowane z powodu ich rzekomego sposobu działania. Z drugiej strony nie można sformułować zaleceń dotyczących anestetyków , prokinetyki czy venotonics , mimo że są one szeroko stosowane w praktyce.
Zabieg polegający na płukaniu kanału odbytu z jego pozostałości byłby skuteczny w objawach, choć potencjalnie bolesny .
Instrumentalne leczenie patologii hemoroidów ma wspólny cel, jakim jest spowodowanie zwłóknienia, które utrwala błonę śluzową i zmniejsza unaczynienie; zabiegi te wykonywane są metodą endoskopową w trybie ambulatoryjnym i bez znieczulenia. Są trzy główne: podwiązanie gumki, fotokoagulacja i skleroterapia.
Chirurgiczne leczenie patologii hemoroidalnej jest zarezerwowane dla ważnych postaci lub w przypadku niepowodzenia leczenia medycznego lub instrumentalnego. Ma kilka aspektów. Zabieg może odbywać się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym w zależności od czynności, która ma zostać wykonana. Rozróżniamy głównie trombektomię, hemoroidektomię i hemoroidopeksję.
W przypadku zakrzepicy hemoroidalnej zewnętrznej wskazane jest leczenie przez trombektomię. Dieta będzie zalecana tylko w przypadku udowodnionego zaburzenia pasażu. Ewentualne leczenie farmakologiczne drogą lokalną lub doustną nie jest wspierane.
W przypadku patologii hemoroidów wewnętrznych leczenie systematycznie obejmuje suplementację błonnikiem oraz porady dotyczące korzystania z toalety. Można zalecić leczenie powiązanego zaburzenia pasażu. Jeśli chodzi o konkretne leczenie, to przede wszystkim medyczne dla etapów od 1 do 3 z możliwością zastosowania leku doustnego w krótkim czasie. Stosowanie samego leczenia miejscowego nie jest uzasadnione, chociaż w większości przypadków jest ono przepisywane w połączeniu z leczeniem doustnym przez krótki czas, bez żadnych dowodów na wyższość takiego związku. Gdy leczenie jest niewystarczająco skuteczne, można zaproponować leczenie instrumentalne, przy czym najskuteczniejsze jest podwiązanie gumki. Leczenie chirurgiczne jest wskazane w przypadkach patologii opornych na leczenie instrumentalne lub w przypadkach znacznego wypadania związanego z patologią hemoroidów zewnętrznych.
Hemoroidy określano mianem „zła świętego Fiacre ”, od imienia świętego znanego z tego, że łagodził ludzi cierpiących na tę chorobę.