Paolo Sarpi

Paolo Sarpi Obraz w Infobox. Fra Paolo Sarpi Biografia
Narodziny 14 sierpnia 1552, 18 sierpnia 1552 lub 24 sierpnia 1552
Wenecja
Śmierć 15 stycznia 1623
Wenecja
Trening Uniwersytet w Padwie
Zajęcia Filozof , historyk , pisarz , astronom , zakonnik, anatom , teolog
Inne informacje
Religia Kościół katolicki
Zakon religijny Zakon serwitów Maryi

Pietro Paolo Sarpi , znany jako Fra Paolo , urodził się dnia14 sierpnia 1552w Wenecji , zmarł dnia15 stycznia 1623w Wenecji jest weneckim historykiem, uczonym, naukowcem i patriotą . Jest w szczególności autorem historii Soboru Trydenckiego .

Biografia

Młodość pośród serwitów

Paolo Sarpi urodził się w Wenecji jako Pietro Sarpi, syn Francesco di Pietro Sarpi, kupca pochodzenia friulskiego i Isabelli Morelli. Stracił ojca, gdy był dzieckiem i został przyjęty przez wuja ze strony matki, księdza, który go wychował. W 1566 r. Wstąpił do weneckiego klasztoru sług Maryi, wbrew woli wuja, który chciał go uczynić kapłanem. Wysłany w 1567 r. Do Mantui na kapitułę generalną swojego zakonu, został mianowany teologiem księcia Mantui Guglielmo Gonzague, a biskup miasta zwerbował go jako profesora teologii. W 1574 r. Udał się do Mediolanu, aby spotkać się z arcybiskupem Karolem Borromée, a następnie w 1575 r. Wrócił do Wenecji, do klasztoru swego zakonu. Doktor teologii na Uniwersytecie w Padwie w 1578 r., Został przeorem weneckiej prowincji serwitów w 1579 r., A następnie prokuratorem generalnym swojego zakonu w 1585 r. Następnie przebywał w Rzymie (1585–1589), po czym wrócił do Wenecji w końcu. jego kadencji.

Wenecja w konflikcie z Papieżem

Od 1606 roku, ruszył obrońca Wenecji w swoich kontaktach z papieża Pawła V . Republika rzeczywiście zamierzała poddać duchowieństwo kontroli Republiki. Więc10 stycznia 1604Senat wenecki zakazuje zakładania szpitali religijnych, klasztorów, kościołów i innych miejsc kultu bez zezwolenia lordowskiej. Plik26 marca 1605zakazuje przeniesienia własności majątku świeckiego na duchownych i ogranicza uprawnienia sądów kościelnych. Plik10 grudnia 1605Papież żąda uchylenia obu praw. Mianowany teologiem Republiki przez Doża Leonarda Donà le28 stycznia 1606, Sarpi stara się bronić pozycji Wenecji w wielu pismach. Papież Paweł V następnie uderza w republikę zakazem17 kwietnia 1606. Jezuici, a także kapucyni i teatynowie zostali wypędzeni z Wenecji9 maja 1606.

W czasie konfliktu Sarpi musiał stanąć w obliczu ekskomuniki. Na Uniwersytecie w Padwie poznał Galileo Galilei , który został jego przyjacielem.

Został ranny w 1607 roku przez zabójców pod Ponte Santa Fosca , leczono go kosztem państwa.

Twórczość Paolo Sarpiego

Historia Soboru Trydenckiego

W 1619 roku w Londynie ukazało się jego arcydzieło literackie Istoria del Concilio Tridentino (Historia Soboru Trydenckiego ). Ta książka pojawia się pod tytułem Pietro Soave Polano, anagramem Paolo Sarpi Veneto. Zmodyfikowany przez Marco Antonio de Dominisa , jego rękopis nie jest zdradzony przez te modyfikacje. Został on niemal natychmiast przetłumaczony na inne języki, na angielski przez Nathaniela Brenta , na łacinę ( 1620 ) przez Adama Newtona , a następnie na francuski i niemiecki.

To nieoficjalna historia i rzeczywiście Sarpi było szeroko używane przez protestantów; John Milton nazwał go wielkim demaskerem .

Jednak Sarpi nigdy nie poparł swojego ojcostwa. Czy to za namową Ludwika II Burbon, księcia Condé .

Inne zajęcia

W 1613 roku senat wenecki poprosił Sarpiego o napisanie historii inkwizycji weneckiej . Sarpi wyjawia, że ​​trybunał, utworzony w 1289 r., Jest instytucją państwa weneckiego, któremu po prostu dał gwarancję ówczesny papież Mikołaj IV . W 1615 roku Inkwizycja zaleciła zakazanie książki Sarpiego.

W tym samym czasie, pośmiertna historia interdyktu z powodu Sarpiego, wydrukowana w Wenecji rok po jego śmierci, ale fałszywie odnotowana w Lyonie, została umieszczona na czarnej liście od 1611 roku przez inkwizycję.

Litery

Zbiory listów z Sarpi ukazały się pod tytułem: „Lettere Italiane di Fra Sarpi” (w Genewie, 1673); „Niepublikowana Scelte Lettere P. Sarpi” (w Capolago, w 1833); „Lettere di raccolte Sarpi” (we Florencji, 1863) i wreszcie „ Lettere inedite di Sarpi ” (w Wenecji, 1892). W Niemczech pod tytułem „Paolo Sarpi. Briefe Neue, 1608-1610 ” (w Lipsku 1909). Wreszcie współczesne wydanie (z 1961 r.) „Lettere interim Gallicane” jego korespondencji z Francuzami świadczy o bliskich kontaktach z prawnikami: Jacques-Auguste de Thou , Jacques Leschassier , Jacques Gillot . Sarpi prowadził także korespondencję z Williamem Cavendishem , a tłumaczenia na język angielski dokonał Thomas Hobbes .

Wenecka myśl polityczna

Sarpi ukazuje się pod wpływem Michela de Montaigne i Pierre'a Charrona . Aspirując do tolerancji dla kultu protestanckiego w Wenecji i mając nadzieję na oddzielenie republiki od Rzymu, Sarpi musi trzykrotnie pojawić się przed Inkwizycją (1575, 1594 i 1607). Sarpi chce ustanowienia wolnego kościoła weneckiego. Nie lubi odprawiać mszy i celebruje ją jak najmniej. Przede wszystkim patriota, niemniej jednak wolał pozostać wierny katolicyzmowi i nie został ani anglikaninem, ani luteraninem, ani kalwinistą. Zdaniem Pierre'a Le Courayera „Sarpi był ogólnie katolikiem i protestantem w szczegółach”.

Jego prace naukowe

Sarpi był również szanowany przez społeczność naukową swoich czasów. Wprowadził we Włoszech Algebra Nowy z François Viète , że był prawdopodobnie to sprawiło, znany Marino Ghetaldi . Doceniał pracę wielkiego francuskiego matematyka. Jego własne kompetencje matematyczne docenili wówczas Anderson i Jacques Aleaume , którzy przedłożyli mu swoje publikacje do zaopiniowania. W metafizyce, w zaginionym traktacie, Sarpi przewidziałby idee Johna Locke'a . Przypisuje mu się również odkrycie krążenia krwi przed Walterem Warnerem i Williamem Harveyem, ale to twierdzenie nie jest oparte na żadnym autorytecie. Jedynym odkryciem, które można temu bezpiecznie przypisać, jest kurczliwość przepony.

Potomność pracy

Życie Sarpiego zostało napisane przez jego ucznia, Fulgenzio Micanzio, którego praca jest uboga i pozbawiona krytycznego myślenia. W XIX th  century pojawiają się liczne biografie Arabella Georgina Campbell (1869), przez Pietro Balan Fra Paolo Sarpi (Wenecja, 1887) i Pascolato Fra Paolo Sarpi (Mediolan, 1893). W 1983 roku David Wootton przedstawił go w „Paolo Sarpi: Between Renaissance and Enlightenment” (Cambridge) jako filozofa ateisty.

Lista prac

Jego wszystkie prace zostały opublikowane w Neapolu , 1790 , 24 v, w-8. Są na indeksie w Rzymie.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Źródła

Uwagi i odniesienia

  1. Zobacz stronę internetową [email protected]
  2. Aurelio Angelo Bianchi-Giovini Biografia fra Paolo Sarpi, strona 180
  3. BORGNA Romain, FAGGION Lucien (reż.), Książę Fra Paolo. Polityk i praktyk forma mentis z patrycjuszy w Wenecji w XVII th  wieku , Aix-en-Provence, Prowansja University, 2011.