limuzyny siedmioletnie ostencje *
![]() | |
![]() Relikwiarz Świętego Wojennego , niesiony podczas procesji otwarcia ostensji w Limoges w 2016 roku. | |
Kraj * | Francja |
---|---|
Wymienianie kolejno | Lista przedstawicieli |
Rok rejestracji | 2013 |
W ostensions limuzyny są popularne i religijna tradycja sięga końca X XX wieku. Odbywają się one w dwudziestu gminach, w tym w Limoges i innych miejscowościach, w tym piętnastu w Haute-Vienne , ale także w Charente , Creuse i Vienne . Odbywają się co siedem lat, ostatnia edycja pochodzi z 2016 roku.
ósme doroczne spotkanie Międzyrządowego Komitetu ds. Ochrony Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego , które odbyło się dnia4 grudnia 2013 r.w Baku w Azerbejdżanie , głosowało napis limuzyny siedmioletni ostensions na reprezentatywnej listy do niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości z UNESCO , po to rytuał praktyka została wpisana w Wykazie niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji . Dokument ten był w szczególności prowadzony przez Jacquesa Perota , kuratora dziedzictwa i prezesa Federacji Bractw Limousin, wspieranego przez bractwa, komitety ostensjonalne, a także wybieranych urzędników i instytucje regionu Limousin .
Legenda określa pochodzenie tego święta religijnego w roku 994, kiedy Limousin , podobnie jak duża część Akwitanii , zmagała się z żarliwą chorobą , czyli zażyciem ergotyzmu , epidemią, która wybuchła pod koniec zbiorów. Zatrucie to spowodowane jest spożyciem chleba żytniego skażonego pasożytniczym grzybem sporyszu . Powoduje uczucie rozdzierającego pieczenia i halucynacji (stąd nazwa „gorący”, z łac. ardere , palić), napady konwulsji i bolesnych skurczów , biegunka , parestezje , świąd, ból, ból głowy, nudności i wymioty. Pacjenci mają również halucynacje podobne pod każdym względem do tych wywoływanych przez LSD oraz zaburzenia psychiczne, takie jak mania czy psychoza .
W średniowiecznych kronikarzy opisane bardziej zaciemniają martwicę i upadku z rąk i stóp u ludzi. Martwa liczba w setkach. W 994 ta choroba była postrzegana jako kara od Boga. W Limoges chorzy przychodzą błagać o Bożą opiekę, tłoczą się w kościołach. W obliczu rozmiarów tragedii biskup Hilduin i jego brat Geoffroy, opat Saint-Martial , postanawiają zorganizować duże zgromadzenie wokół relikwii kilku świętych z Limousin.
Ambasadorzy są wysłani do całej Akwitanii, aby zaprosić arcybiskupów Bordeaux i Bourges , biskupów Clermont , Puy , Saintes , Périgueux , Angoulême i Poitiers na spotkanie na radzie w Limoges. 12 listopada 994 r, po trzech dniach modlitw i postu, ciało Świętego Martiala , pierwszego biskupa Limoges i protektora miasta, zostaje podniesione z jego grobu, umieszczone w złotym sanktuarium i zaniesione w procesji z Bazyliki Zbawiciela ( obecny Plac Republiki) do Mont Jovis ( Montis Gaudii ), poza murami. To wzgórze nosi od tego czasu tę nazwę, co oznacza Górę Radości . Dziś znajduje się w mieście Limoges , w dzielnicy Montjovis.
Procesja jest prowadzona przez wszystkich prałatów, mnichów z opactwa Saint-Martial i księcia Akwitanii Wilhelma IV , a za nimi wielu pielgrzymów. Na trasie gromadzi się ogromny tłum, do którego stopniowo dołączają grupy mnichów załadowanych relikwiami z Figeac , Chambon , Salagnac i wielu innych parafii. Przybywając na wzgórze górujące nad miastem, relikwie świętych z Limousin są ofiarowywane, by oddać cześć ludności w potrzebie. Ta impreza masowa jest pierwszą ostencją (nazwa wywodząca się z łacińskiego czasownika ostendere , który oznacza pokazywać lub pokazywać, i którą po raz pierwszy użył Bernard Itier , mnich bibliotekarz opactwa Saint-Martial, w 1211). 4 grudnia, podczas gdy ciało Świętego Martiala zostaje przyniesione z powrotem do jego grobu, epidemia przestała szaleć. Kroniki tamtych czasów podają ponad siedem tysięcy uzdrowień.
Duchowieństwo, przy wsparciu księcia Akwitanii, Guillaume'a, wykorzystało ten wyjątkowy fakt i ten niezwykły klimat zapału, by odegnać inne zło, uważane za bardziej zgubne niż zło żarliwego: wojnę. Następnie wystosowali uroczysty apel o uszanowanie „ pokoju Bożego ” i skłonili panów z Limousin do złożenia przysięgi i zobowiązania się do panowania sprawiedliwości i pokoju. Wojna musi być ograniczona do walczących. Należy szanować ludzi i ich własność. Ci, którzy nie przestrzegają tych recept, zostaliby zbanowani .
Wczesnym XI -tego wieku, pamięć o cudzie pieczenie, powodując narracji rozwinięty w opactwie Saint-Martial , a następnie odtwarzane w licznych rękopisach . Praktyka ostensji została początkowo wznowiona punktualnie, bez ustalonej daty, gdy do Limoges przybyła ważna osobistość ( św. Ludwik i Blanche de Castille w 1244, papież Klemens V w 1307, Ludwik XI w 1462, Henryk IV w 1605) lub w wydarzenia wielkich katastrof, wojen, epidemii. W 1518 roku zwyczajowo robiono je siedem lat (regularne ostencje co siedem lat). Zostały one przerwane dopiero w 1547 r. z powodu zarazy, a następnie podczas rewolucji w 1799 r. Wznowiono je w 1806 r. i od tego czasu ten siedmioletni okres utrzymywał się dzięki kryzysom i wstrząsom politycznym.
Ostencje odbywają się pod szczególnie obecną życzliwością bractw . Pierwszym z nich jest spadkobiercą tzw braterstwa „Światła do grobu”, założonego w końcu XII th wieku. Kilka innych zostało dodanych do procesji na przestrzeni wieków: św. Aurelian, nosicieli sanktuarium św. Martiala, św. Eloja, św. Izraela i św. Teobalda, św. Maksymina, św. Szczepana, św. Kosmy i św. Damiana, i wreszcie św. Walerię.
Z drugiej strony, niektórzy historycy, tacy jak Alain Corbin, zwracali uwagę na pewien dystans duchowieństwa wobec tego, co można by nazwać tradycyjną „religią limuzyńską”, religii dewocyjnych fontann i kultu relikwii, których przeglądy regionalnego inwentarza usługi wykazały obfitość. Nieporozumienie osiągnął w XIX th wieku. Innym limo ambiwalencja urodzony w XIX th century między bardzo szczególnym nabożeństwem do świętych i antyklerykalizm bardzo wyraźny, która jednak nie pochodzi odmówić poddania się Chrystusowi, ale odzwierciedla odmowę duchowieństwa do zwisu realia problemów społecznych i politycznych w czasie.
Dziś Limousin Ostentions to imprezy o charakterze folklorystycznym, o znaczeniu społecznym i turystycznym, które, jak dowodzi nieustające zainteresowanie Kościoła, zachowuje silny wymiar religijny. Organizacja tych wydarzeń mobilizuje podmioty publiczne, stowarzyszenia i wiele osób. Ostatnich ostensions Siedmioletni, 72 nd nazwy, miała miejsce od lutego do października 2016. Kolejne z nich odbędzie się w 2023 roku.
To właśnie w Limoges rozpoczynają się Ostencje Siedmiu, od „ceremonii uznania kucharzy”. Relikwiarz z Saint Martial jest wspólnie otwarte przez burmistrza miasta, biskup, kapłan z Saint-Michel-des-Lions i pierwszy Bayle z wielkiego braterstwa Saint Martial . W drugim kroku głowy Saint Loup i Saint Aurélien wyszli ze swoich sanktuariów. Torchlight procesja następnie rozciąga się do katedry Saint-Etienne .
W następną niedzielę Prymas Galii i Arcybiskup Lyonu odprawi Mszę św. Twierdza limuzynowa jest otoczona wznoszeniem i opuszczaniem amarantowo -białej flagi na szczycie kościoła Saint-Michel-des-Lions .
Dwadzieścia gmin świętuje ostancje Limousin:
W każdej miejscowości odbywa się tradycyjny ceremoniał dający początek festiwalom religijnym o charakterze folklorystycznym.
Ostencje limuzynowe to popularna tradycja, której tożsamość i biesiadne aspekty umożliwiają lokalną mobilizację bractw, które dla niektórych, jak w Saint-Junien , przygotowują imprezy z rocznym wyprzedzeniem, aby pięknie prezentować posągi i relikwiarze . urządzone i utrzymane. Ich tradycyjne znaczenie i tłumy, które przyciągają, skłoniły wybranych urzędników miejskich, departamentalnych i regionalnych, nawet w historycznych bastionach komunizmu Limousin, do subsydiowania tych bractw.
Religijne pochodzenie tego popularnego wydarzenia wywołało lokalnie w 2009 r. debatę prawną ze względu na jej dotowanie przez lokalne społeczności. Na organizację Ostencji 2009 lokalne władze publiczne, w tym Rada Regionalna Limousin , przeznaczyły łącznie 68 300 euro na dwie gminy ( Le Dorat i Nexon ) oraz jedenaście bractw, komitetów ostencyjnych i stowarzyszeń organizacyjnych. Na wniosek sądu administracyjnego w Limoges zajętych przez trzynastu działaczy politycznych z ruchów świeckich, powołując się na niezgodność z ustawą o rozdziale kościołów i państwa , sąd administracyjny w Limoges zażądał zwrotu tej pomocy.
Ta decyzja sądu, choć solidnie poparta, zaskoczyła zwolenników tych dotacji, którzy potwierdzili „znaczące interesy historyczne, kulturalne, turystyczne i gospodarcze” demonstracji. Przewodniczący Federacji Bractw Limousin uważa, że Ostencje mają wspólnie „wymiar religijny, patrymonialny i biesiadny”. Region zapewnił swoje środki ostrożności, aby usunąć z tymczasowych budżetów przedstawione elementy religijne, takie jak msze i błogosławieństwa.
Rada regionalna była jedną ze wspólnot, które planowały odwołać się od decyzji (decyzja podjęta niemal jednogłośnie przez komisję stałą), a następnie gmina Dorat i Wielka Konfraternia Saint Martial. Odmowę, ze swojej strony, aby bronić utrzymanie Ostensions w zakresie działań prawnych, Rada Generalna Haute-Vienne wyrzekł tej procedury w styczniu 2010. Ten wybór został skazany tylko przez. Działu Federacji Wolnej Myśli , u źródeł działań prawnych, wspieranych przez wybranych ekologów politycznych i skrajną lewicę (Europa Ekologia, Lewicowy Front i NPA) rady regionalnej.
Jeśli region zrezygnuje początkowo z podniesienia priorytetowej kwestii konstytucyjności, co sprowadzało się do zakwestionowania artykułu 2 ustawy o rozdziale Kościołów i państwa , orzeczenie sądu administracyjnego w Limoges zostaje potwierdzone przez Administracyjny Sąd Apelacyjny w Bordeaux w styczniu 2011 r. Stowarzyszenia Grande confrérie de Saint Martial, Confrérie de Saint Éloi en Limousin i Comité des osttensions de Saint Victurnien wniosły apelację do Rady Stanu o unieważnienie wyroku. Zostali odwołani 15 lutego 2013 r. przez Radę Stanu zatwierdzającą wyrok Administracyjnego Sądu Apelacyjnego w Bordeaux, który potwierdza zasadniczo religijny charakter Ostencji. W międzyczasie rozwiązało się i zreformowało stowarzyszenie organizujące protesty w Eymoutiers pod nazwą „Les Amis de Psalmet”, z pominięciem słowa „święty”. Wpisanie Osttensji w niematerialne dziedzictwo ludzkości w grudniu 2013 roku przez UNESCO nie wydaje się zmieniać niesubsydiowanego charakteru tych wydarzeń religijnych.
Jednak w ramach przygotowań do wyborów samorządowych wiosną 2014 r. w Limoges nie przeszkodziło to Federacji Wolnej Myśli Górnego Wiednia w przesłaniu wszystkim kandydatom kwestionariusza z pytaniem, czy udzielą pomocy materialnej lub finansowej na organizację kolejne występy w 2016 roku.