Organizacja Krajów Eksportujących Ropę Naftową

Organizacja Krajów Eksportujących Ropę Naftową
13 członków OPEC w 2019 roku.
Sytuacja
kreacja 14 września 1960
Rodzaj Organizacja międzyrządowa
Sekretariat Wiedeń , Austria
Informacje kontaktowe 48°12′52″N, 16°21′57″E
Język język angielski
Stronie internetowej (pl) www.opec.org
Geolokalizacja na mapie: Świat
(Zobacz sytuację na mapie: Świat) Organizacja Krajów Eksportujących Ropę Naftową
Geolokalizacja na mapie: Europa
(Zobacz sytuację na mapie: Europa) Organizacja Krajów Eksportujących Ropę Naftową
Geolokalizacja na mapie: Austria
(Zobacz sytuację na mapie: Austria) Organizacja Krajów Eksportujących Ropę Naftową
Geolokalizacja na mapie: Wiedeń
(Zobacz lokalizację na mapie: Wiedeń) Organizacja Krajów Eksportujących Ropę Naftową

Organizacja Państw Eksporterów Ropy Naftowej ( OPEC ) (w języku angielskim  : Organizacja Państw Eksporterów Ropy Naftowej [OPEC]), jest organizacją międzyrządową krajów do negocjacji z firm naftowych do wszystkiego związanego z produkcją ropy , jej ceny i przyszłych koncesji praw . Od1 st August 2016, Sekretarz Generalny OPEC jest byłym szefem Nigeryjskiej Narodowej Spółki Węglowodorowej (NNPC) Mohammed Barkindo .

Historia

OPEC został utworzony w dniu 14 września 1960, podczas konferencji w Bagdadzie , głównie z inicjatywy szacha Iranu, dołączyli do niego Arabowie Saudyjscy Abdullah Tariki  (w) i Wenezuelczyk Juan Pablo Pérez Alfonso  (w) . Co do Juan Pablo Pérez Alfonso, myślał, w ramach wykonywania swoich obowiązków wenezuelskiego ministra Mines, stworzenie międzynarodowej organizacji krajów produkujących ropę naftową w celu skompensowania spadku cenie baryłki (mniej niż 5 dolarów na czas) . Początkowo członkami było tylko pięć krajów: Arabia Saudyjska , Iran , Irak , Kuwejt i Wenezuela .

Dołączyły do ​​nich inne kraje produkujące:

W ciągu pierwszych pięciu lat istnienia, jej siedziba znajduje się w Genewie , w Szwajcarii . Przenosi się dalej1 st Wrzesień +1.965w Wiedniu w Austrii .

Podczas pobytu w Wiedniu konferencja padła ofiarą wzięcia zakładników w 1975 roku.

12 maja 2006 r.Podczas Unia Europejska - Ameryka Łacińska szczytu , prezydent Boliwii , Evo Morales , powiedział dziennikarzom, że chce Boliwia być częścią OPEC. Mimo to kraj ten jest tylko niewielkim producentem ropy. Poprzedniego dnia OPEC zobowiązał się do udzielenia Boliwii pożyczki o oprocentowaniu obniżonym o 10 milionów dolarów w ciągu 20 lat, aby pomóc jej publicznym uniwersytetom.

Pod koniec listopada 2006 r. ogłoszono, że po długich negocjacjach dwa nowe kraje zgodziły się przystąpić do OPEC. Angola (drugi producent oleju w Afryce subsaharyjskiej po Nigerii 1,4 milionów baryłek dziennie do 2 milionów baryłek na koniec 2007) stały się dwunastym członkiem OPEC1 st styczeń 2.007. Po nim nastąpi Ekwador , który wraca do organizacji. Razem dostarczą one do produkcji OPEC około 2,5 miliona baryłek dziennie.

Cele

Stworzenie OPEC pochodzi z faktu, że aż do lat 1950 - 1970 , spółki naftowe miał pełną władzę nad ceną ropy i nałożonej ich ceny w krajach produkujących. W ten sposób główne kraje produkujące zdecydowały się na zgrupowanie, aby móc wpływać na cenę ropy. Przejęcie produkcji ropy naftowej osiągnięto dzięki polityce nacjonalizacji .

Będąc mistrzami swojej produkcji, kraje produkujące mogą w ten sposób wpływać na cenę baryłki ropy i tym samym zwiększać swoje dochody.

Pierwotną ideą Juana Pablo Péreza Alfonso przy tworzeniu OPEC było, poza uczynieniem krajów producenckich panowaniem nad ich produkcją, zapewnienie, że korzyści związane ze sprawiedliwym handlem ropą pozwalają na rozwój krajów poniżej rozwiniętych. Odszedł od stworzonej przez siebie organizacji, widząc, że zajmuje się tylko krajami uprzemysłowionymi, które są gotowe zapłacić ustaloną cenę.

Przychody z ropy naftowej krajów OPEC

Renta za ropę przynosi bardzo zmienne dochody w czasie (w zależności od ceny ropy), które są bardzo zróżnicowane w zależności od kraju, zwłaszcza jeśli jest związane z liczbą mieszkańców; na przykład według EIA (2019) dochód z ropy naftowej w 2018 r. wyniósł 14 683 USD na mieszkańca w Kuwejcie (prawie 4,2 mln mieszkańców), podczas gdy dla Nigerii było to tylko 212  USD/mieszkańca (+/- 200 mln mieszkańców).

Kiedy dolar spada w stosunku do innych walut, państwa OPEC widzą, że ich dochody zmniejszają się z tytułu zakupów dokonywanych w innych walutach, co zmniejsza ich siłę nabywczą, ponieważ nadal sprzedają ropę w dolarach. Ograniczenia lokalne (niestabilność polityczna, wojny) lub międzynarodowe (embargo itp.) również wpływają na dostępność zasobów ropy naftowej, a tym samym na ich cenę.

W 2018 r. wszystkie państwa OPEC skorzystały z łącznych przychodów z ropy naftowej w wysokości około 711 mld USD (według EIA), w porównaniu z 538 mld USD w 2017 r., ze względu na „wzrost średnich cen ropy naftowej i wzrost eksportu”. Arabia Saudyjska zbiera jedną trzecią tej gratki (237 mld USD w 2018 r.) przed Irakiem (91 mld USD), Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi (74 mld USD), Iranem (67 mld USD) i Kuwejtem (61 mld USD). kraje, które zebrały mniej niż 50 miliardów dolarów w 2018 roku.

Środki historyczne, decyzje OPEC, spory dis

1973

OPEC decyduje się na znaczne ograniczenie produkcji i embargo na Stany Zjednoczone i Holandię, które wspierały Izrael podczas wojny Jom Kippur, kierowanej przez koalicję Egiptu i Syrii . Beczka nagle spada z około 3 USD do 12 USD.

Ta decyzja, która wywołała pierwszy szok naftowy , okazała się potężną dźwignią promocji arabskich żądań politycznych wyrażonych na VI Szczycie Przywódców Państw Arabskich (listopad 1973) .

1986

Jesienią 1985 r. cena ropy spadła poniżej 10 dolarów po nadmiernym wzroście produkcji w Arabii Saudyjskiej. OPEC doprowadza latem 1986 roku do porozumienia pozwalającego na ustabilizowanie cen, które w 1987 roku wzrosną o około 17 dolarów .

2008-09

Wraz z pojawieniem się Chin w 2000 roku i dzięki coraz większemu popytowi, ropa wspięła się na nowe wyżyny, osiągając rekordowy poziom 140 USD. Kryzys finansowy położył kres temu wzrostowi: baryłka spadła do mniej niż 35 dolarów. Aby powstrzymać spadek, OPEC zdecydował się zmniejszyć produkcję o 4,8 miliona baryłek dziennie trzykrotnie między końcem 2008 roku a początkiem 2009 roku . Ropa wraca powyżej 50 USD.

2014

Wraz z boomem na gaz i ropę łupkową w Stanach Zjednoczonych globalna podaż znacznie przewyższa popyt. W połowie 2014 r. ceny rosną od 110 do 75 dolarów. Wlistopad 2014OPEC postanawia już nie wspierać cen, aby chronić udziały w rynku kartelu i zabić amerykańską produkcję baryłką, która jest zbyt tania dla producentów ropy łupkowej.

2016

28 września 2016OPEC na spotkaniu w Algierze podejmuje decyzję o ograniczeniu wydobycia ropy naftowej do poziomu od 32,5 do 33 mln baryłek dziennie.

30 listopada 2016 r., OPEC na spotkaniu w Wiedniu informuje, że osiągnęło porozumienie w sprawie zmniejszenia produkcji z 1,2 mln baryłek dziennie do 32,5 mln. Organizacja naftowa ratyfikowała zatem to, co zostało przygotowane dwa miesiące temu w Algierze. Konkretnie , Arabia Saudyjska jest krajem, który w największym stopniu przyczynia się do tego wysiłku, zmniejszając produkcję o 486.000 baryłek dziennie. Do tego należy dodać spadek o 300 tys. baryłek przyznany przez trzy kraje: Zjednoczone Emiraty Arabskie , Kuwejt i Katar . Niniejsza umowa obowiązuje od1 st styczeń wykupu w 2017 ri oprócz zobowiązania Rosji do zmniejszenia produkcji o 300 000 baryłek dziennie.

2017

W maju kraje członkowskie organizacji i Rosja spotykają się w siedzibie głównej w Wiedniu, aby odnowić swoje kwoty wydobycia ropy do marzec 2018. Celem tego działania jest zmniejszenie światowych zapasów i możliwość wpływania na ceny.

Podczas tego spotkania członkowie podpisują integrację innego kraju: Gwinei Równikowej . Tak wmaj 2017, Gabriel Mbaga Obiang Lima, minister ds. kopalń i węglowodorów Gwinei Równikowej, zostaje powitany przez przedstawicieli pozostałych krajów członkowskich w siedzibie organizacji. Gwinea Równikowa oficjalnie staje się 14 th członkiem OPEC (szósty kraj afrykański).

2018

23 września 2018 r.w Algierze prezentowana jest dwunasta edycja „OPEC World Oil Outlook” (WOO). Dokument ten zawiera analizę i ocenę wyzwań, zmian i perspektyw, jakie czekają światowy przemysł naftowy do 2040 roku.

W grudniu OPEC zrealizował deklarowany cel obniżenia produkcji w celu przeciwdziałania spadkowi ceny za baryłkę (62  USD za baryłkę wgrudzień 2018, spadek o 32% w porównaniu do październik 2018).

W obliczu sankcji USA Iran doświadcza spadku produkcji, ale Arabia Saudyjska, Zjednoczone Emiraty Arabskie i Kuwejt zwiększyły produkcję.

Katar zapowiada, że ​​opuści organizację w styczeń 2019, oficjalnie skoncentrować się na produkcji gazu. Ale Teheran twierdzi, że ta decyzja potwierdza „frustrację drobnych producentów stojących przed dominującą rolą grupy kierowanej przez Saudyjczyków i Rosję”. Dla Irańczyków ta grupa miałaby uścisk i samodzielnie ustalałaby cięcia produkcyjne, aby regulować cenę beczki zgodnie z ich potrzebami.

Ewolucja producentów OPEC na przestrzeni dekady 2010 r.

Produkcja w milionach baryłek dziennie 2012 2013 2014 2015 2016
Arabia Saudyjska 9.53 10.12 10,42 9,5 9,4
Iran 2,81 2,85 3,54 3 2,68
Irak 3,33 4 4,41 2,95 3,08
Zjednoczone Emiraty Arabskie 2,76 2,93 3,03 2,65 2,76
Wenezuela 2,46 2,46 2,24 2,5 2,5
Nigeria 1,9 1,77 1,46 2,1 1,95
Kuwejt 2,61 2,75 2.88 2,46 2,55
Angola 1,66 1,76 1.71 1,78 1,72
Libia 0,46 0,40 0,39 1,39 0,90
Algieria 1.12 1.12 1.11 1,17 1.15
Katar 0,71 0,65 0,65 0,74 0,73
Ekwador 0,55 0,54 0,55 0,49 0,52
Całkowity 30,98 31,65 32,62 31.30 30.45

2020

W marzec 2020, w kontekście bardzo gwałtownego spadku popytu po pandemii koronawirusa Arabia Saudyjska zobowiązuje się do redukcji o milion baryłek dziennie dla OPEC, jeśli Moskwa i jej partnerzy zobowiążą się do redukcji o 500 000 baryłek dziennie. Rosja sprzeciwia się tej propozycji, powodując bardzo gwałtowny spadek cen.

W kwietniu Rosja zgadza się na ograniczenie wydobycia po trzykrotnej obniżce cen ropy w ciągu dwóch miesięcy. Porozumienie między OPEC a Rosją powinno skutkować spadkiem produkcji o 9,7 mln baryłek dziennie od maja 2020 roku. Dalsze cięcia produkcji powinny zostać wprowadzone do maja 2022 roku. Zdaniem Mohammeda Barkindo, sekretarza generalnego OPEC, ta redukcja jest „największą objętościowo najdłużej” w historii organizacji. We wrześniu 2020 r. cięcia produkcyjne zostały zredukowane do 7,7 mln baryłek dziennie. Od 1 stycznia 2021 r. kontyngenty te miały zostać jeszcze obniżone do 5,8 mln, ale biorąc pod uwagę skutki utrzymującej się pandemii koronawirusa, podczas spotkania 3 grudnia odnotowano jedynie wzrost produkcji o 500 tys. baryłek dziennie w styczniu. , 2020.

2021

Po odnotowanym w styczniu wzroście o 500 tys. baryłek/dobę spadek produkcji spada do 7,2 mln baryłek dziennie. Na spotkaniu 5 stycznia 2021 r. uczestnicy zgadzają się nie inicjować dalszego zwiększania wydobycia w lutym i marcu, z wyjątkiem Rosji i Kazachstanu, które mogą w lutym zwiększyć dzienne wydobycie odpowiednio o 65 000 i 10 000 baryłek dziennie potem w marcu. Arabia Saudyjska zobowiązała się zrekompensować te wzrosty. Redukcja wzrasta z 7,2 w styczniu do 7,125 w lutym i 7,05 mln baryłek dziennie w marcu.

18 lipca trzynaście krajów członkowskich OPEC i ich dziesięciu sojuszników zgadza się na stopniowy wzrost wydobycia ropy o 400 tys. baryłek miesięcznie od sierpnia do września 2022 roku.

Operacja

OPEC dąży do regulowania produkcji i cen poprzez skoordynowane wysiłki krajów członkowskich, w szczególności poprzez ustanowienie systemu kwot produkcyjnych. Członkowie tworzą zatem kartel producentów. Uzgadniają ilość eksportowanej ropy, co wpływa na cenę rynkową . W 2005 roku jej państwa członkowskie posiadają 78,4% szacowanych zasobów ropy naftowej i zapewniają 43% światowego wydobycia ropy naftowej.

Ponieważ transakcje na ropę są dokonywane w dolarach amerykańskich , zmiana wartości dolara w stosunku do walut krajów produkujących ma wpływ na decyzje OPEC o tym, ile produkować.

Decyzje OPEC mają pewien wpływ na światowe ceny ropy. Jednym z przykładów jest kryzys naftowy z 1973 r. podczas wojny Jom Kippur  : embargo OPEC na kraje zachodnie, które wspierają Izrael, powoduje czterokrotny wzrost ceny na pięć miesięcy (17 października 1973 - 18 marca 1974). Następnie7 stycznia 1975 r.kraje OPEC zgadzają się podnieść cenę ropy o 10%. Jednak ta historyczna wersja pierwszego szoku naftowego jest bardzo wątpliwa. Z jednej strony z faktu, że Stany Zjednoczone przekroczyły szczyt produkcji w 1970 roku , w interesie głównych firm było zobaczyć wzrost cen ropy, aby móc wprowadzić do produkcji Zatokę Meksykańską , Alaska , Morze Północne . Z drugiej strony embargo nigdy nie było skuteczne wobec Stanów Zjednoczonych: tankowce załadowane w Arabii Saudyjskiej, po międzylądowaniu w Bahrajnie , dostarczyły Stany Zjednoczone, w szczególności do Wietnamu .

W przeciwieństwie do innych karteli OPEC od dawna odnosi sukcesy w podnoszeniu cen ropy. Sukces organizacji wynika z gotowości Arabii Saudyjskiej do wyrażenia zgody na ograniczenie produkcji, gdy inni przekroczą swoje kwoty. Tak więc większość członków produkuje na maksymalnych możliwościach, a Arabia Saudyjska jest jedyną, która ma rezerwy i możliwość zwiększenia produkcji w razie potrzeby.

Reguła ta okazała się bardzo skuteczna w latach 70. , doprowadzając cenę ropy do poziomu, jaki osiągały tylko produkty rafinowane. Z drugiej strony, od 1983 r. cena lufy spadła i przez kilka lat nie będzie już kontrolowana przez OPEC.

Ponadto rynki kontraktów terminowych w Londynie ( ICE ) i Nowym Jorku ( NYMEX ) odgrywają coraz większą rolę w ustalaniu cen, odbierając w ten sposób władzę OPEC. Iran powstała włączenia zasilania minusy tych rynkach otwierając wLuty 2008, irańskiej Międzynarodowej Giełdzie Ropy Naftowej , na której początkowo handluje się pochodnymi ropy naftowej. Transakcje te nie są już dokonywane w dolarach, ale w różnych innych walutach ( głównie riala irańskiego ).

Aż do wojny w Zatoce Perskiej w latach 1990-1991 prezydent Iraku Saddam Husajn wezwał OPEC do podniesienia cen ropy, aby pomóc Irakowi i innym krajom członkowskim zmniejszyć ich dług .

Od 1976 roku OPEC wspiera Fundusz OPEC na rzecz Rozwoju Międzynarodowego , który jest bankiem rozwoju z siedzibą w Wiedniu .

Państw członkowskich

13 krajów członkowskich to:

Afryka

Algieria

Pierwszy kraj, któremu udało się nacjonalizować swój przemysł węglowodorowy 24 lutego 1971Algieria pozostaje ważnym i strategicznym członkiem OPEC.

Angola

Jeden z największych obszarów poszukiwań ropy naftowej w ciągu ostatnich dziesięciu lat, kraj ten odnotował dwucyfrowy wzrost wydobycia . Jednak struktura przemysłu naftowego nie jest taka jak w przypadku członków OPEC: sektor jest prawie całkowicie w rękach międzynarodowych korporacji, a tempo wyczerpywania się jego złóż jest wysokie.

Gabon

Kraj ten był członkiem OPEC od 1975 do 1996 roku, zanim opuścił organizację. Wlipiec 2016, Gabon przywraca organizację, stając się 14 th  członkiem.

Libia

Produkcja tego kraju powinna ponownie zacząć rosnąć w nadchodzących latach, a zniesienie zachodnich sankcji pozwoli na nowe inwestycje. Kraj ma dobry potencjał poszukiwawczy, dlatego jego miejsce w OPEC powinno wzrosnąć. Jednak na początku 2011 r. ruchy protestu przeciwko reżimowi kwestionowały ten postęp, przynajmniej w perspektywie krótkoterminowej.

Nigeria

Nigeria jest dość poruszającym członkiem organizacji. Jego produkcja gwałtownie rośnie dzięki inwestycjom na głębokim morzu, a kraj dość często przekracza swój limit. Wielokrotnie domagał się zwiększenia swojego kontyngentu pod groźbą opuszczenia OPEC. Być może powodem jest to, że jego przemysł naftowy jest najmniej znacjonalizowany spośród OPEC: prawie całkowicie znajduje się w rękach międzynarodowych korporacji. Wsierpień 2016to były dyrektor Nigerii National Hydrocarbons Company (NNPC) zostaje sekretarzem generalnym organizacji. Ten ostatni zajmował to stanowisko już tymczasowo w 2006 roku.

Gwinea Równikowa

Trzeci co do wielkości producent ropy naftowej w Afryce, Gwinea Równikowa złożyła wniosek o integrację OPEC w styczeń 2017 a pięć miesięcy później kraj oficjalnie przystąpił do Organizacji Krajów Eksportujących Ropę Naftową, w maj 2017. Tym samym staje się, wraz z Libią, Algierią, Nigerią, Gabonem i Angolą, szóstym krajem afrykańskim, który dołącza do organizacji.

Republika Konga

Kraj integruje organizację w czerwiec 2018, w duchu „solidarności” i skorzystania z funduszu OPEC, powiedział kongijski minister spraw zagranicznych Jean-Claude Ngackosso.

Ameryka Południowa

Wenezuela

Za prezydentury Hugo Cháveza kraj ten odegrał znacznie bardziej aktywną rolę w OPEC, pomagając przywrócić mu status geopolitycznej broni. Od czasu uwzględnienia w obliczeniach organizacji ropy naftowej (Wenezuela ma duże zasoby piasków roponośnych ), kraj ten ma największe rezerwy na świecie, wyprzedzając Arabię ​​Saudyjską. Jest to prawdopodobnie część większego manewru, aby rzucić wyzwanie saudyjskiej hegemonii w organizacji.

Azja

Bliski Wschód

Arabia Saudyjska

Historyczny lider OPEC opiera się na drugich po Wenezueli co do wielkości rezerwach ropy na świecie, jej statusie największego producenta i eksportera oraz koncentracji niemal wszystkich rezerw. Kraj cały czas potrzebuje ogromnych inwestycji, aby zastąpić produkcję utraconą w wyniku wyczerpywania się pól (wydaje się, że każdego roku około 800 tys. bbl/d), a jego produkcja obejmuje coraz większy udział olejów niskiej jakości do średniej.

Zjednoczone Emiraty Arabskie

Emiraty są konfederacją utworzoną dopiero w 1971 roku. Przed tą datą członkiem OPEC była już tylko konfederacja Abu Dhabi . Pozostałe emiraty nigdy nie dołączyły i dlatego nie czują się związani kwotami – ich produkcja jest niska i i tak spada. Abu Dhabi jest dużym producentem, ale wszystkie jego znaczące złoża są eksploatowane od ponad 30 lat.

Irak

Status Iraku został zawieszony od czasu ostatniego konfliktu . Kraj jest nadal nominalnie członkiem OPEC, ale nie jest już objęty kontyngentami. Kraj może mieć jedne z największych rezerw OPEC, ale nowy reżim nie wyjaśnił jeszcze swoich zamiarów.

Iran

Iran jest historycznym filarem OPEC, a dziś po raz kolejny demonstruje swoją determinację do użycia broni naftowej jako środka nacisku na Stany Zjednoczone. Jego duże złoża są poważnie uszczuplone, a krajowi ledwo udaje się wyprodukować tyle, na ile pozwalają kwoty produkcyjne.

Kuwejt

Kraj ten wyróżnia się tym, że rezerwy są skoncentrowane głównie w jednym złożu . Wydaje się, że złoże to osiągnęło szczyt produkcji, a oficjalne rezerwy są szeroko kwestionowane, w tym w kraju, w obliczu poważnych zmian politycznych.

Przypadek Ekwadoru, Gabonu, Indonezji i Kataru

W przypadku krajów, które eksportują ropę w stosunkowo niewielkich ilościach, ich siła przetargowa jako członków OPEC jest bardzo ograniczona. Te ostatnie niekoniecznie uzasadniałyby kwoty produkcyjne i koszty członkostwa narzucone przez OPEC. W ten sposób Ekwador, przystępując do niego w 1973 r., wycofał się z OPEC wgrudzień 1992. Quito nie chciał płacić 2 milionów dolarów rocznej składki członkowskiej i uważał, że konieczne jest wyprodukowanie większej ilości ropy, niż zezwalały wówczas kwoty OPEC. Dołączy do organizacji zapaździernik 2007.

W styczniu 1995 r. podobne obawy skłoniły Gabon do zawieszenia członkostwa w OPEC. 21 lat później wrócił do organizacji,lipiec 2016.

W maj 2008, Indonezja zapowiada, że ​​opuści OPEC. W celu zaspokojenia rosnącego zapotrzebowania na ropę zmieniła się z eksportera w importera ropy, a nawet nie była w stanie wywiązać się z kwoty produkcyjnej narzuconej przez OPEC. Dołączyła do organizacji wstyczeń 2016. Ale postanowił zawiesić swoje członkostwo ponownie w ciągu 171 th konferencji OPEC30 listopada 2016.

3 grudnia 2018Katar zapowiada wycofanie się z OPEC na początku 2019 roku.

1 st stycznia 2020 r Ekwador lewo OPEC.

Inne kraje producenckie nie będące członkami OPEC, utworzenie OPEC +

Niektóre główne kraje produkujące ropę, z których niektóre są eksporterami netto, nie są członkami OPEC. Tak jest w przypadku Kanady , Sudanu , Meksyku , Wielkiej Brytanii , Norwegii , Stanów Zjednoczonych , Rosji i Omanu .

Jednak niektórzy eksperci uważają, że Stany Zjednoczone były de facto członkiem OPEC podczas okupacji Iraku. Wynika to z ich hegemonii tymczasowej władzy Koalicji od 2003 do 2004 roku . Jednak OPEC nigdy tego nie zareagował, ponieważ żaden przedstawiciel Stanów Zjednoczonych nie uczestniczył w spotkaniach w charakterze oficjalnym.

W 2016 roku członkowie OPEC połączyli siły z dziesięcioma innymi krajami produkującymi, aby ograniczyć swoją produkcję: Rosja , Meksyk , Kazachstan , Azerbejdżan , Bahrajn , Brunei , Malezja , Oman , Sudan i Sudan Południowy . Ten sojusz jest teraz znany jako „OPEC +”. Sojusz ten zostaje wystawiony na próbę w kontekście globalnego spadku popytu na ropę po pandemii Covid-19 wiosną 2020 roku.

Sekretarze Generalni

Sekretarze Generalni OPEC od 1961 r.
Początek mandatu Koniec mandatu Sekretarz generalny Kraj
21 stycznia 1961 30 kwietnia 1964 r. D R Fuad Rouhani  (i) Iran
1 st May 1.964 30 kwietnia 1965 D Dr Abdul Rahman al-Bazzaz  (pl) Irak
1 st May 1.965 31 grudnia 1966 Ashraf T. Lutfi Kuwejt
1 st styczeń +1.967 31 grudnia 1967 Mohammad Saleh Dżuchdar Arabia Saudyjska
1 st styczeń +1.968 31 grudnia 1968 D R Francisco R. Parra Wenezuela
1 st styczeń 1969 31 grudnia 1969 D R Elrich Sanger Indonezja
1 st styczeń 1.970 31 grudnia 1970 Omar El-Badri Libia
1 st styczeń +1.971 31 grudnia 1972 r. D R Nadim al Pachachi  (i) Zjednoczone Emiraty Arabskie
1 st styczeń 1973 31 grudnia 1974 { D R Abderrahman khaen Algieria
1 st styczeń 1.975 31 grudnia 1976 MO Feyide Nigeria
1 st styczeń 1.977 31 grudnia 1978 Ali M. Jaidah Katar
1 st styczeń +1.979 30 czerwca 1981 r. René G. Ortiz Ekwador
1 st lipiec 1.981 30 czerwca 1983 Marc Saturnin Nan Nguéma Gabon
19 lipca 1983 31 grudnia 1983 D R many Saeed Otaiba  (i) Zjednoczone Emiraty Arabskie
1 st styczeń 1984 31 października 1984 Kamal Hassan Maghur  (pl) Libia
31 października 1984 9 grudnia 1985 D r Subroto  (pl) Indonezja
1 st styczeń +1.986 30 czerwca 1986 r. D R Arturo Hernandez Grisanti Wenezuela
1 st lipiec +1.986 30 czerwca 1988 r. D R Alhaji Lukman Nigeria
1 st lipiec 1.988 30 czerwca 1994 D r Subroto Indonezja
1 st lipiec 1.994 31 grudnia 1994 Abdallah Salem el-Badri  (pl) Libia
1 st styczeń +1.995 31 grudnia 2000 r. D R Alhaji Lukman Nigeria
1 st styczeń +2.001 30 czerwca 2002 r. D R Alí Rodriguez Araque Wenezuela
1 st lipiec 2.002 31 grudnia 2003 r. D R Alvaro Silva Calderon Wenezuela
1 st styczeń 2.004 31 grudnia 2004 r. D R Purnomo Yusgiantoro  (i) Indonezja
1 st styczeń 2005 31 grudnia 2005 r. Szejk Ahmed Al-Fahad Al-Ahmed Al-Sabah Kuwejt
1 st styczeń +2.006 31 grudnia 2006 r. D R Edmund Daukoru Maduabebe  (i) Nigeria
1 st styczeń 2.007 31 lipca 2016 r. Abdallah Salem el-Badri / Libia
1 st August 2016 Mohammed barkindo Nigeria

Uwagi i referencje

  1. "  Encyklopedia online Larousse -- akronim OPEC Organizacji Krajów Eksportujących Ropę Naftową lub akronim OPEC Organizacji Krajów Eksportujących Ropę Naftową  " , na larousse.fr , Éditions Larousse ( dostęp 2 lipca 2016 ) .
  2. "  OPEC  " (dostęp na 1 st lipca 2016 roku ) .
  3. "  1960 - Utworzenie OPEC - Terminale Histoire  " , na Le Monde.fr ( dostęp 2 lipca 2016 ) .
  4. MA Oraizi, Ameryka, ropa naftowa, dominacja: strategia globalizacji , t. I, Paryż, L'Harmattan, 2012, s. 80 i ust.
  5. Auzanneau 2015 , s.  319-321.
  6. (fr) "  Organizacja Państw Eksporterów Ropy Naftowej (OPEC)  " , La Documentation française (dostęp styczeń 7, 2008 ) .
  7. Zahraa Alkhalisi, CNN Business , „  Katar wycofuje się z OPEC, by skupić się na gazie  ”, w CNN (dostęp 14 kwietnia 2019 r. )
  8. "  OPEC: Kraje członkowskie  " , na www.opec.org (obejrzano 1 st lipca 2016 ) .
  9. Le Figaro z AFP , "  Ekwador wycofa się z OPEC w styczniu 2020  " , na Le Figaro.fr ,1 st październik 2019(dostęp 6 października 2020 r. )
  10. "  Węglowodory: Gabon ponownie dołącza do OPEC - JeuneAfrique.com  " ,1 st lipca 2016(dostępny 1 st lipca 2016 ) .
  11. „  Angola i OPEC  ” .
  12. (en-US) „  Gwinea Równikowa zostaje członkiem OPEC | ECODAFRIK  ” , na www.ecodafrik.com (dostęp 31 maja 2017 r . ) .
  13. „  Ropa: Kongo-Brazzaville staje się członkiem OPEC – RFI  ” , na temat RFI Africa (dostęp 12 kwietnia 2019 )
  14. (en) „Nacjonalizacja węglowodorów, narzędzie czy pułapka dla rozwoju Boliwii?” "
  15. (w) „Kim są kraje członkowskie OPEC? ” .
  16. (fr) „OPEC zmniejszy produkcję o 500 000 baryłek dziennie od lutego” , w dzienniku Le Monde du14 grudnia 2006 r..
  17. „  Wyjaśnij nam… OPEC  ” (dostęp 2 lipca 2016 r . ) .
  18. „  Utworzenie OPEC-JeuneAfrique.com  ” ,11 września 2006(dostęp 2 lipca 2016 r . ) .
  19. Wiedza o energiach (2019) Co eksport ropy wnosi do OPEC… , 27 sierpnia.
  20. „Ropa: pięć dat, które naznaczyły historię OPEC” , Les Échos , 30 listopada 2016 r.
  21. „  Ropa: kraje członkowskie OPEC zgadzają się na ograniczenie swojej produkcji  ”, lemonde.fr ,28 września 2016( ISSN  1950-6244 , przeczytany online , skonsultowany 29 września 2016 r. ).
  22. Spotkanie Opep: Algier będzie miało na celu znalezienie rozwiązania pozwalającego utrzymać równowagę rynkową , Huffpost, 5 września 2018 r.
  23. Niespodzianka OPEC: zwycięstwo Arabii Saudyjskiej? , Wyzwania, 30 listopada 2016
  24. Anne Feitz, Ropa: bunt rynków po historycznym porozumieniu OPEC , Les Échos , 1 grudnia 2016
  25. "  źródło  " .
  26. „  Ropa: Gwinea Równikowa oficjalnie staje się szóstym afrykańskim państwem członkowskim OPEC – JeuneAfrique.com  ”, JeuneAfrique.com ,25 maja 2017 r.( przeczytaj online , skonsultowano 31 maja 2017 ).
  27. "  źródło  " .
  28. Jean-Guy Debord , „  OPEC's World Oil Outlook 2018 rozpoczęty w Algierze  ” , na www.euro-petrole.com (dostęp 4 października 2018 r. )
  29. (w) „  OPEC: World Oil Outlook  ” na www.opec.org (dostęp 4 października 2018 r. )
  30. Vincent Collen , „  Ropa: klucze do zrozumienia spotkania OPEC  ” , na lesechos.fr ,6 grudnia 2018(dostęp 13 grudnia 2018 )
  31. „  Ropa: produkcja OPEC spada, ściągnięta przez Iran  ” , na Al HuffPost Maghreb ,12 grudnia 2018(dostęp 13 grudnia 2018 )
  32. Le Point Magazine , "  Katar opuszcza OPEC  " , na Le Point ,3 grudnia 2018(dostęp 13 grudnia 2018 )
  33. „  Gracze OPEC sfrustrowani Saudyjczykami w Rosji  ” , na www.euro-petrole.com (dostęp 13 grudnia 2018 r. )
  34. według Arcadia, afrykańskiej wersji Raportu Cyklopa
  35. Dzień, w którym pękł rynek ropy , lemonde.fr , 9 marca 2020 r.
  36. "  Olej. OPEC zamyka śluzy jak nigdy dotąd  ” , na L'Humanité ,14 kwietnia 2020 r.(dostęp 14 kwietnia 2020 r. )
  37. „  Trzy pytania dotyczące „historycznego” porozumienia OPEC, którego celem jest powstrzymanie spadku cen ropy  ”, na Franceinfo ,13 kwietnia 2020 r.(dostęp 14 kwietnia 2020 r. )
  38. Ropa naftowa: OPEC i Rosja podpisują kruchą umowę , strona internetowa lemonde.fr, 3 grudnia 2020 r.
  39. Opec+ postanawia utrzymać produkcję i przyznaje wyjątek Rosji i Kazachstanowi , strona aps.dz, 6 stycznia 2021 r.
  40. Opec+ osiąga porozumienie w sprawie zwiększonej produkcji ropy naftowej , Les Échos, 18 lipca 2021 r.
  41. Ropa: główni producenci zgadzają się na niewielki wzrost produkcji , strona algerie-eco.com, 18 lipca 2021 r.
  42. (w) OPEC FAQ - Jakie są sprawdzone rezerwy ropy naftowej OPEC?
  43. (w) OPEC FAQ - Czy OPEC kontroluje rynek ropy?
  44. Dokument The Hidden Face of Oil , Patrick Barberis i Éric Laurent
  45. Archiveetublogi , Definicja i historia OPEC , Regionalne organizacje polityczne i gospodarcze,3 września 2012( przeczytaj online ).
  46. "  Opec. Kraje członkowskie  ” na stronie www.opec.org (dostęp 4 stycznia 2018 r . ) .
  47. Futura-Sciences , "  OPEC  " na Futura-Sciences (obejrzano 1 st lipca 2016 ) .
  48. "  OPEC  " na www.mataf.net (obejrzano 1 st lipca 2016 ) .
  49. (en-US) James Blatchford, „  Gabon oficjalnie powraca do OPEC jako niskie ceny, spadająca produkcja szkodzi gospodarce kraju  ” , w The Fuse ,1 st lipca 2016(dostęp 9 lipca 2016 r . ) .
  50. Libia, kraj eksportujący ropę zagrożony na Le Point.fr
  51. „  Ropa: Nigeryjczyk Mohammed Barkindo mianowany szefem OPEC – Afryka – RFI  ” ,2 czerwca 2016(dostęp na 1 st czerwca 2016 ) .
  52. "  Nigeryjczyk Mohammed Barkindo został wybrany na sekretarza generalnego OPEC - JeuneAfrique.com  " ,2 czerwca 2016(dostęp na 1 st czerwca 2016 ) .
  53. (en-GB) „  Gwinea Równikowa zostaje członkiem OPEC  ” , BBC Africa ,25 maja 2017 r.( przeczytaj online , skonsultowano 31 maja 2017 ).
  54. „  Gwinea Równikowa zostaje członkiem OPEC  ”, RFI Africa ,27 maja 2017 r.( przeczytaj online , skonsultowano 31 maja 2017 ).
  55. Hayat Gazzane, „  Wenezuela ma więcej ropy niż Arabia Saudyjska  ”, Le Figaro ,20 lipca 2011( przeczytaj online Darmowy dostęp , skonsultowano 3 września 2020 r. ).
  56. Encyclopaedia Britannica , "  OPEC  " na Encyclopaedia Britannica (obejrzano 1 st lipca 2016 ) .
  57. Alex Tembel, „  Ropa: na temat reintegracji Gabonu z OPEC  ” , na www.afriquejet.com ,14 czerwca 2016(dostęp 12 września 2016 r . ) .
  58. „  OPEC: kraje członkowskie  ” na stronie www.opec.org (dostęp 8 maja 2020 r. )
  59. "  Czy Stany Zjednoczone dołączą do OPEC?"  " (Dostęp na 1 st lipca 2016 ) .
  60. „OPEC+”: 24 kraje, połowa światowej ropy i oferta w ramach kwot , strona lorientlejour.com, 3 lipca 2019 r.
  61. "  OPEC+: człowiek, który wywrócił strategię naftową Kremla do góry nogami  " , na Les Echos ,9 marca 2020 r.(dostęp 8 kwietnia 2020 r. )
  62. (en) Sekretarze generalni od 1961 r. na stronie internetowej OPEC

Zobacz również

Infografika

Bibliografia

Artykuły dotyczące geopolityki i ropy na Bliskim Wschodzie

Geopolityka regionalna:

Organizacje regionalne:

Według kraju :

Olej :

Linki zewnętrzne