Ophrys philippei , Ophrys scolopax subsp. filipej
Ophrys philippei
PL : Zagrożone
W Ophrys de Philippe (lub ophrys du Gapeau ) to takson z naziemnych storczyków posiadających status dyskutowane, należących do genus Ophrys . Długi określony jako hybryda z ophrys Scolopax do którego jest blisko, roślina ta jest obecnie uważana za gatunek sam w sobie ( Ophrys philippei ) lub jako podgatunek O. Scolopax ( Ophrys Scolopax subsp. Philippei ). Uważane za endemiczne w śródziemnomorskich wapiennych łąk w Tulonie zapleczu w Var , podobne populacje zostały niedawno odkryte we Włoszech i Hiszpanii.
Ta orchidea jest opisana przez botanika z Franche-Comté Charles Grenier w jego „Badaniach niektórych storczyków z okolic Tulonu” z 1859 roku pod nazwą Ophrys philippi ; jego specyficzny epitet pochodzące od nazwy Var botanik , Mathieu-Yves Filipa (1810-1869), dyrektor w Imperial Navy ogrodu botanicznego w Sankt Mandrier koło Tulonu i dostawcy roślin do swojego regionu dla deskryptora tego taksonu.
W 1869 młody Anglik Moggridge (en) uznał, że ma on rangę taksonomiczną równoważną randze O. scolopax , czyli podgatunku Ophrys insectifera . W latach 1893, 1908 i 1921-1929, podczas prac nad storczykami francuskimi, botanicy Camus i Camus przeanalizowali roślinę jako hybrydę O. scolopax i O. sphegodes , dodając znak zapytania, ponieważ roślina była im nieznana. . Ich diagnoza różni się od diagnozy Greniera, zwłaszcza drugiej edycji „Monografii storczyków europejskich” wydanej w latach 1921-1929, która zawiera wiele ilustracji z różnymi postaciami z oryginalnej exsiccata . Okazuje się zatem, że ich identyfikacja jest błędna. Jednak istnieje wiele imion, opartych na ich pracy i domniemanej hybrydyczności Ophrys Philippe'a.
W latach 1970-1980-1990 niektórzy orchidofile zauważają szczególną różnorodność tych okazów, ale zawsze identyfikują je jako mieszańce, a przynajmniej jako aberracje. W celu wyjaśnienia niejednoznacznego statusu tej populacji Belg Pierre Delforge przeprowadził obszerne badanie opublikowane w 2000 r. i wykazał, że jego cechy morfologiczne i biologiczne silnie prowadzą do uznania jej za gatunek sam w sobie o nazwie Ophrys philippei , co zostało potwierdzone przez lokalnych botaników i krajowych. Niemniej jednak w 2019 roku brytyjscy botanicy z ogrodu botanicznego w Kew ponownie ocenili roślinę jako podgatunek Ophrys scolopax , który był już wspierany w 2004 roku przez botaników, takich jak Rémy Souche.
Charles Grenier przeliterował specyficzny epitet swojego taksonu „ philippi ” w swoim opisie, a „ philippii ” na zapiskach pozostawionych w jego zielniku . Jednak zgodnie z międzynarodowym kodeksem nomenklatury botanicznej , latynizacja hołdu dla Mathieu-Yves Philippe musi być pisana „ philippei ”.
Roślina ta nosi w języku francuskim popularną nazwę „Ophrys de Philippe”, dosłowne tłumaczenie jej naukowej nazwy . Nazywa się ją również swoją wernakularną nazwą „Ophrys du Gapeau”, ze względu na miejsce jej odkrycia, dolinę Gapeau , dolinę położoną na wschód od Tulonu , w Var.
Jest to smukła roślina o wysokości od 20 do 30 cm (rzadko 10 cm) i posiadająca od 5 do 8 zielonych liści podstawowych i łodygowych. Kwiatostan, raczej luźny, o stosunkowo długich przylistkach, przedstawia dość małe kwiaty, od 3 do 8, wszystkie ułożone poziomo. Ich perianth składa Broad działkami biały (rzadko) i różowe płatki krótkie i żółtawy i warga klapowane drobne plamy rozrzucone w małych wypukłości i ozdobione raczej dużym występem. Pionowo gynostema ma żółty pyłek komórek .
Dzięki swojemu labellum z bardzo zwiniętym, a nawet kopulastym płatem środkowym, Ophrys philippei jest bardzo zbliżony do Ophrys scolopax . Wyróżnia się kwitnieniem dwa tygodnie później, ukazując małe kwiaty, których płatki są zabarwione od żółtego do białego, podczas gdy są różowe, zielone do rzadko białego u O. scolopax , ma małą warżkę (7,5 -9,5 mm) z płaskimi garbami, podczas gdy są wyprostowane u O. scolopax oraz z nieregularnymi i rozdrobnionymi plamkami, podczas gdy u O. scolopax rysują mniej lub bardziej wyraźny kształt .
Ta orchidea jest geofitem na bulwę, która kwitła od połowy maja do początku czerwca . Podobnie jak inne późne gatunki Ophrys , jego ogniska nie są systematyczne i mogą być nieobecne w trudnych latach.
Ophrys de Philippe ceni gleby podstawowe , gorące , suche , słoneczne i ubogie w próchnicę i składniki odżywcze . Rośnie w Morza Śródziemnego i supra-śródziemnomorskich calcicolous trawnikach ( murawy valesiacae - Bromopsidetea erectae , Ononido striatae - Bromopsidenea erectae , Globularion cordifoliae ) oraz krzaczaste i ich hemlines na średniej wysokości od 300 do 700 m. Wydaje się, że woli ubacs niż adrety .
Ze względu na swój zwyrodnieniowy, a nawet patologiczny wygląd, roślina była uważana za okazjonalną hybrydę O. sphegodes i O. scolopax . Jednak stabilność morfologiczna i jednorodność jego populacji oraz stosunkowo duża liczebność i ich wzajemne zapylanie przez nieznanego zapylacza świadczą o specyfice tej grupy.
We Francji Ophrys de Philippe jest obecny w Var , gdzie znajduje się w głębi lądu Tulonu . Według brytyjskich botaników z Ogrodu Botanicznego w Kew roślina występuje również we Włoszech i Hiszpanii.
Ophrys Philippe'a jest gatunkiem zagrożonym głównie przez niedostatek populacji, którego tereny są niszczone przez intensywne rolnictwo i urbanizację .
Jest to gatunek chroniony krajowo we Francji i dlatego znajduje się na liście gatunków roślin chronionych w całej Francji kontynentalnej (sekcja Jednoliścienne ). Jest on również wymieniony na liście czerwony z IUCN ( EN - zagrożonych).