1945-1955
![]() Herb |
|
Status | Republika , państwo okupowane przez siły alianckie (Stany Zjednoczone, Francja, Wielka Brytania, Związek Radziecki) |
---|---|
Stolica | Wiedeń ; także kwatera główna przez siły okupacyjne |
Języki) | niemiecki ; angielski , francuski , rosyjski, |
Zmiana | Reichsmark i szyling wojsk sprzymierzonych , następnie szyling austriacki Austrian |
kwiecień 1945 | Wyzwolenie i okupacja Austrii przez siły alianckie ( Stany Zjednoczone , Francja , Wielka Brytania , Związek Radziecki ) |
---|---|
27 kwietnia 1945 | Proklamacja niepodległości Austrii od nazistowskich Niemiec |
8 maja 1945 | Akty kapitulacji III Rzeszy |
15 maja 1955 | Podpisanie austriackiego traktatu państwowego przez rząd austriacki i przedstawicieli czterech mocarstw okupacyjnych |
27 lipca 1955 | Wejście w życie Traktatu Państwowego |
25 października 1955 | Koniec okupacji alianckiej |
26 października 1955 | Przyjęcie ustawy o trwałej neutralności Austrii |
Poprzednie podmioty:
Następujące podmioty:
Zawód z Austrii po II wojnie światowej rozpoczął się już w kwietniu 1945 roku , tuż przed kapitulacją III Rzeszy , a oficjalnie zakończyła się traktatem państwa austriackiego (1955).
Po Austrii integracji „s do Trzeciej Rzeszy w 1938 roku The Moscow deklaracja w 1943 roku ogłosił się Anschluss nieważne. Potwierdziła przywrócenie po wojnie niepodległego państwa austriackiego jako wspólny cel aliantów .
Po zdobyciu Wiedeń The13 kwietnia 1945, po sowieckiej ofensywie na miasto , zachodnie siły alianckie wkroczyły do Austrii około dwa tygodnie później. 27 kwietnia 1945- na prawie dwa tygodnie przed kapitulacją nazistów 8 maja - austriacki rząd tymczasowy utworzony tego samego dnia przez Karla Rennera proklamował austriacką niepodległość od III Rzeszy i ustanowił II Republikę Austriacką .
Po kapitulacji i zgodnie z warunkami konferencji poczdamskiej Austria była jeszcze podzielona na cztery sojusznicze strefy okupacyjne, a Wiedeń, włączony do strefy sowieckiej, na cztery sektory okupacyjne, plus jedną „dodatkową strefę międzynarodową” w jej centrum, okupowaną po kolei przez każdy z sił sojuszniczych.
Sytuacja ta trwała do podpisania austriackiego traktatu państwowego w 1955 roku .
Przejście linii demarkacyjnych pomiędzy strefami okupacyjnymi wymagało posiadania alianckiego dowodu osobistego, który był tłumaczony na cztery języki ( niemiecki , angielski , rosyjski , francuski ) i zawierał potwierdzenia z każdej z czterech sił. łącznie jedenaście znaczków). Siły zachodnie bardzo szybko jednak zliberalizowały procedury: tym samym przekroczenie linii demarkacyjnej w kierunku lub ze strefy rosyjskiej było wówczas równoznaczne z wyjazdem za granicę. Sowieci usunęli te kontrole tylko wCzerwiec 1954.
Podobnie jak Berlin , Wiedeń początkowo był okupowany wyłącznie przez żołnierzy radzieckich. Zgodnie z Konwencją Poczdamską pozostali alianci rozmieścili swoje wojska w stolicy Austrii od:sierpień 1945. Sektory okupacyjne były dzielone na dzielnice , w granicach administracyjnych znanych miastu przed 1937 r.
Wiedeńskich dzielnicach utworzone po 1938 roku (od 23 III dzielnicy) były zatem poza granicami miasta, a więc zależy od radzieckiej strefy okupacyjnej.
Dowództwem każdej z tych sił były:
11 września 1945utworzono Radę Aliantów, składającą się z czterech naczelnych dowódców, którzy później zostali wysokimi komisarzami. Pierwszymi członkami tej rady byli:
Wszystkie ustawy uchwalone przez parlament austriacki i przedstawione przez rząd federalny Radzie Sprzymierzonej wymagały zgody tej ostatniej na ich publikację. Bez zgody prawo nie mogło wejść w życie. I tak w 1946 r. zdarzyło się np., że ustawa o zmianie granic administracyjnych Wiednia na korzyść Dolnej Austrii (a właściwie powrót do stanu sprzed 1938 r.) nie została zastosowana, przez zwykłą odmowę przedstawicieli sowieckich. który zawetował ten temat do 1954 roku.
Tak więc weto złożone tylko przez jednego z czterech przedstawicieli wystarczyło na początku, aby zablokować stosowanie prawa. Później weto stało się zbiorowe: wszyscy alianccy przedstawiciele musieli zgodzić się na zablokowanie procedury. W rezultacie sprzeciwy aliantów stały się bardzo rzadkie.
Siła wojsk okupacyjnych wynosiła początkowo 700 000, w 1955 mocarstwa zachodnie zmniejszyły swoje siły do ok. 20 000, a sowieckie do 40 000. Koszty okupacji miała pokryć Austria (początkowo do 35% jej budżetu;3 grudnia 1946kwota została zmniejszona do 15%). W 1947 roku Stany Zjednoczone zadeklarowały, że pokryją własne koszty okupacji; pozostałe trzy mocarstwa zrobiły to samo w 1953 roku.
Rada Sojusznicza została również oskarżona o denazyfikację . Jednak od 1946 r. zmieniły się priorytety, co zostało przekazane rządowi austriackiemu wLuty 1946, amerykański Counter Intelligence Corps (CIC) zachowując jedynie ogólną rolę nadzorczą, co zakończyło sięmaj 1947. 430 th oddział amerykańskiej CIC, dawniej poświęcony denazyfikacji, umieścić priorytetem nadzoru organizacji komunistycznych. Ten ostatni miał zatrudnić do tego celu flamandzkiego SS Roberta Jana Verbelena .
Po śmierci Stalina 5 marca 1953, Ivan Ilyitchev , zastępca doradcy politycznego komisji sterującej radzieckiej strefy okupacyjnej w Niemczech i GRU szpiegowski mistrza łączy Wiedeń i zastępuje wysokiego komisarza Władimir Pietrowicz Sviridov .
Jego przybycie na Zachód jest interpretowane jako krok w kierunku pełnej niepodległości Austrii, zwłaszcza że zniesiono kontrolę ludności na granicach sowieckiego sektora. 8 czerwca 1953.
Ilyitchev prowadzi następnie, latem 1953 roku, negocjacje z przedstawicielami Austrii (kanclerz Julius Raab , minister spraw zagranicznych Leopold Figl i sekretarz Bruno Kreisky ). Jeden z punktów spornych: roczna wpłata 151 milionów austriackich szylingów na rzecz ZSRR (koszty utrzymania sowieckich wojsk okupacyjnych) i status Austrii neutralności. Jak wskazuje Julius Raab: albo Austria jest neutralna i nie może zapłacić - albo Austria może swobodnie handlować z Zachodem i wtedy może zapłacić.
1 st sierpień 1953Związek Radziecki rezygnuje z pobierania w Austrii ceny okupacji. Ten środek jest przez wielu utożsamiany z upoważnieniem udzielonym Austrii do ponownego sprzymierzenia się z Niemcami, do zreformowania Anschlussu , a protesty powstają w ZSRR, a nawet we Francji. 17 maja 1954, podczas spotkania w ambasadzie sowieckiej w Wiedniu ambasador Iljiczew uzyskuje od kanclerza Raaba i austriackiego ministra spraw zagranicznych Figla formalne gwarancje, że nie mają oni ukrytych motywów, a telegram od sekretarza stanu Johna Fostera Dullesa popiera negocjacje.
15 maja 1955, pełnomocny ambasador ZSRR w Austrii Iljiczew na stanowisku do marca 1956 r. umieszcza swój podpis pod podpisem Mołotowa na dole austriackiego traktatu państwowego zatwierdzającego niepodległość Austrii.
Ostatnie wojska radzieckie opuszczają Wiedeń Vienna 19 września 1955.
5 lipca 194515 th Grupa Armii , która przeprowadziła ofensywa wiosną 1945 roku we Włoszech została zreorganizowana i wyznaczone jako United States sił okupacyjnych w Austrii (amerykańskie siły okupacyjne w Austrii), a następnie jako Stany Zjednoczone siły w Austrii (USFA); firma siedziba II th wojska The 11 th Dywizji Pancernej - rozpadł się 31 sierpnia 1945 - 42 th Dywizji Piechoty i 65 th dywizji piechoty są przypisane do tego szkolenia do jego powstania.
Jesienią 1945 r. w Austrii stacjonowało 70 000 amerykańskich żołnierzy, ale już Styczeń 1946siły okupacyjne zmniejszyły się do 41 tys., a następnie w połowie 1946 r. do 29 tys. osób, głównie personelu pomocniczego i administracyjnego. Jedynym głównego obszaru walki będąc 42 th Division piechoty .
W 1948 r. 16. pułk piechoty, pozostający główną amerykańską jednostką bojową w Austrii, został odsunięty przez 350. pułk piechoty, który stanowił trzon dowództwa taktycznego wielkości dywizji – Dowództwa Taktycznego, Siły USA Austria – utworzonego31 października 1950od 88 -go piechoty Division .
Brytyjskie siły wejść Austria od Monte Croce Carnico przechodzą na7 maja 1945tuż przed siłami jugosłowiańskimi . Jugosłowiańskie siły partyzanckie wkroczyły do Karyntii , przekazując ją pod swoją kontrolę, ale zwiększona obecność brytyjska kładzie temu kres. Jugosławia wnosiła to roszczenie do 1949 roku.
Brytyjskie oddziały Austria (BTA), niezależne od Brytyjskiej Armii Renu, miały pierwotnie dwie dywizje. 78 th podział piechoty Karyntia, z siedzibą w Klagenfurt jest sprzężony z OLT i 46 th podział piechoty w stanie z Styrii z siedzibą w Graz . Kontyngent w Wiedniu jest samodzielną jednostką.
Antoine Bethouart powołany do polecenia naczelnego sił francuskich w Austrii przed zajściem wysoki komisarz od 1946 do 1950 , w randze generał armii od 1948 roku . Francuski strefy okupacyjnej w Austrii zawarte część Tyrolu i ziemię z Vorarlberg . We francuskim sektorze Vienne założył Lycée Français de Vienne . Aby zamieszkać w stolicy, zarekwirował w Hütteldorf willę księżnej Windischgrätz (1883-1963), zwanej „Czerwoną Arcyksiężną”, wnuczkę cesarza Franciszka Józefa .
Po zakończeniu wojny w maju 1945 roku armia francuska w lewo tylko 4 th marokańskiej Dywizji Górskiej . Został on zastąpiony przez 4 września 1945 roku 27 th Division Mountain znacznie zmniejszona
Na początku stycznia 1946 r. francuska siła okupacyjna liczyła 20 000 mężczyzn. Pod koniec miesiąca pozostało tylko 15 000 żołnierzy, aw maju 1946 r. wojska zostały jeszcze bardziej zredukowane do 8 000.
Traktat państwo austriackie została podpisana w dniu15 maja 1955w Belwederze w Wiedniu, Austria, pomiędzy okupującymi siłami alianckimi – Stanami Zjednoczonymi, ZSRR, Francją i Wielką Brytanią – a rządem austriackim i weszła w życie27 lipca 1955. Siły okupacyjne opuszczają Austrię dalej25 października 1955. 26 października, rada narodowa Austrii podpisuje austriacką neutralność , czyniąc kraj niepodległym państwem.