Nigel Mansell

Nigel Ernest James Mansell Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Nigel Mansell na Grand Prix Stanów Zjednoczonych w Phoenix , Arizona , 1991. Biografia
Data urodzenia 8 sierpnia 1953
Miejsce urodzenia Upton-upon-Severn , Anglia , Wielka Brytania
Narodowość brytyjski
Kariera
Lata działalności 1980-1992, 1994-1995
Jakość Kierowca rajdowy
Trasa
Lata Stabilny 0C.0 ( V. )
1980 - 1984 Lotos 59 (0)
1985 - 1988 Williams 59 (13)
1989 - 1990 Ferrari 31 (3)
1991 - 1992 i 1994 Williams 36 (15)
1995 Mclaren 2 (0)
Statystyka
Liczba wyścigów 187 w Formule 1
31 w CART
Pozycje na biegunach 32 w Formule 1
11 w CART
Podia 59 w Formule 1
12 w CART
Zwycięstwa 31 w Formule 1
5 w CART
Mistrz świata 1 w Formule 1
1 w CART

Międzynarodowa Galeria Sław Sportów Motorowych 2005

Nigel Mansell jest brytyjskim kierowcą wyścigowym urodzonym w8 sierpnia 1953w Upton-upon-Severn ( Worcestershire ). Wystartował w 187 Grand Prix Formuły 1, zdobył 482 punkty, odniósł 31 zwycięstw, 32 pole position i wygrał Mistrzostwa Świata Formuły 1 w 1992 roku . Triumfował także w Mistrzostwach Świata CART w 1993 roku .

Biografia

Trudne początki

Nigel spędził większość swojego dzieciństwa, młodości i młodości w Hall Green i Birmingham . Był uczniem w Roselyn School, a następnie w Bilateral Hall Green, zanim zaczął studiować technologię w Matthew Boulton College.

Karierę pilota rozpoczynał bardzo powoli, wykorzystując własne pieniądze, by wspinać się po szczeblach kariery. Dzięki dobremu sezonowi 1979 w brytyjskiej Formule 3 udało mu się przejść test z zespołem Lotus , najbardziej prestiżową brytyjską drużyną tamtych czasów. Test okazał się wystarczająco rozstrzygający, że Colin Chapman , menedżer Lotusa, zatrudnił Mansella jako kierowcę testowego zespołu na sezon 1980 . Szczególnie zadowolony z pracy Mansella, Chapman poszedł jeszcze dalej i pozwolił mu dwa razy w tym roku wystartować w GP za kierownicą trzeciego Lotusa (tytułowi kierowcy to Elio De Angelis i Mario Andretti ). Jego pierwszy wyścig, w Austrii, również zamienił się w knebel, wyciek benzyny powodujący nie do zniesienia oparzenia pośladków.

Założony od sezonu 1981 Mansell nie może się wyróżniać, ponieważ Lotosom daleko do dawnej świetności. Sytuacja staje się jeszcze bardziej delikatna odgrudzień 1982po śmierci Colina Chapmana. Chapman darzył Mansella najwyższym szacunkiem, podczas gdy nowy zarząd Lotusa nie ukrywa swojego upodobania do drugiego kierowcy zespołu, eleganckiego rzymskiego kierowcy Elio De Angelisa, którego finezyjny styl jazdy kontrastuje z stylem jazdy zespołu. W 1984 roku , za jego ostatni rok w Lotus, a dzięki wkładu z Renault Turbo V6 , Mansell nadal osiąga kilka ciekawych podkreśla, jak w Monako pod powodzi, gdzie objął prowadzenie w Grand Prix przez tajemnicze Alain Prost przed jadąc do błędu lub w Dallas, gdzie podpisuje pierwsze pole position w swojej karierze i prowadzi GP przed upadkiem (dosłownie iw przenośni) do mety.

Od sukcesu do sukcesu

W 1985 roku Frank Williams zaprosił go do jazdy obok Keke Rosberga w zespole Williamsa . Prowadząc samochód w ciągłym postępie przez cały sezon, Nigel zajął drugie miejsce w GP Belgii na torze Spa-Francorchamps Circuit, a następnie podpisał pierwsze zwycięstwo w swojej karierze w 72 startach w GP Europy na Circuit of Brands Hatch w Wielkiej Brytanii . Od razu odniósł drugie zwycięstwo w GP Południowej Afryki na torze Kyalami w pobliżu Johannesburga . Chociaż mały świat F1 od dawna uważał Mansella za drugorzędnego kierowcę, te sukcesy pomagają pozytywnie wpłynąć na jego wizerunek.

Potwierdzenie w 1986 roku , kiedy Mansell przejął przewagę nad swoim nowym kolegą z drużyny Nelsonem Piquet (jednak bardziej znanym od niego i który był dwukrotnym mistrzem świata w 1981 i 1983 ) i przegapił tytuł mistrza świata. Mansell potrzebował przebicia 19 okrążeń od mety finałowego Grand Prix sezonu w Australii, aby wypuścić Prosta z tytułu, który czuł, że wygrał.

Mansell nie był szczęśliwszy w 1987 roku , gdzie pomimo często lepszych występów został pokonany przez Piqueta, bardziej konsekwentnego od niego. W ostatniej próbie nadrobienia zaległości w mistrzostwach nad Piquet, Mansell doznał nawet poważnego wypadnięcia z toru podczas testów przedostatniego GP sezonu w Japonii , co zmusiło go do poddania się do końca sezonu.

W 1988 roku Williams stracił zalety silnika Honda Turbo V6 i musiał wrócić do wolnossącego silnika Judd CV V8 . Logicznie rzecz biorąc, następuje ponury sezon, w którym Nigel kończy tylko dwa wyścigi z czternastu, w których jest zarejestrowany, a ospa wietrzna sprawiła, że ​​opuścił dwa inne. Jednak w deszczu wywalczył wspaniałe drugie miejsce i najszybsze okrążenie w Grand Prix Wielkiej Brytanii .

W 1989 roku Mansell został ostatnim kierowcą Ferrari , którego osobiście wybrał Enzo Ferrari . W Ferrari, gdzie tifosi nazwali go Leone (lew) ze względu na jego agresywny i ekstrawagancki styl jazdy, Mansell wygrał od swojego pierwszego występu w Brazylii . Ale reszta sezonu jest oznaczony przez niezliczonych problemów skrzyni biegów (Ferrari był w trakcie opracowania rewolucyjnej półautomatyczną skrzynię biegów), a nawet przez dyskwalifikację następuje zawieszenie z wyścigu na wyścig. Z portugalskiego GP . Tego dnia, zdyskwalifikowany za nielegalny manewr w boksach (rewers), Mansell celowo zignorował czarną flagę machniętą przez sędziów przed udaniem się, by powiesić Ayrtona Sennę . Mimo to, dzięki drugiemu zwycięstwu na Węgrzech , mimo odległego dwunastego miejsca na starcie, na tak krętej trasie jak Hungaroring, zajął czwarte miejsce w mistrzostwach .

Sezon 1990 jest delikatniejszy. Mansell, regularnie zdominowany przez swojego nowego kolegę z zespołu, Alaina Prosta , jest rozczarowany, pomimo dwóch świetnych debli za Prostem w Mexico City i Jerez . Posunął się nawet do ogłoszenia swojej rezygnacji ze sportu pod koniec GP Wielkiej Brytanii, naznaczonej okrutną rezygnacją po wspaniałym pole position (drugie w tygodniu po tym na Paul-Ricard ). Wciąż robi to samo w Estoril , gdzie startując z pole position, na starcie zamyka Prosta, swojego kolegę z drużyny (w pierwszym rzędzie jest wtedy całkowicie Ferrari), wciskając go do ściany. Jego manewr, nazywany „zdradą Mansella”, może tego dnia kosztować Francuza tytuł w pierwszym roku w Ferrari. Mansell ostatecznie wygrał Grand Prix ( 16 th  zwycięstwo i wyjątkowy sukces w 1990 roku), zatrzymał się przed po wypadku we włoskim Alex Caffi na Strzałki-Ford . W końcu Brytyjczyk szybko zrezygnował z chęci przejścia na emeryturę i nie oparł się wezwaniu stopy swojej byłej drużyny Williamsa.

Konsekracja

Jego druga współpraca z Williamsem będzie jeszcze bardziej owocna niż pierwsza. Po powrocie do znanego samochodu oznaczonego czerwoną cyfrą 5, Mansell wygrał pięć zwycięstw w 1991 roku , z których najbardziej pamiętnym było zwycięstwo zdobyte w Hiszpanii, zwłaszcza po tym, jak słynna linia prosta połknęła koło w koło z Ayrtonem Senną . Brytyjczyk jest jednak nieco nieregularny w swoich występach, popełniając pewne błędy, z których najsłynniejszym był ten, który miał miejsce na ostatnim okrążeniu Grand Prix Kanady , na torze Gilles-Villeneuve . Mansell z łatwością zdominował wyścig, aż do ostatniej spinki, gdzie zaczął witać się z tłumem, podnosząc lewą rękę, „zapominając” o redukcji biegu. Williams zbliżał się do zakrętu z małą prędkością, ale na szóstym biegu, co spowodowało zgaśnięcie silnika Renault. Nie mogąc ponownie uruchomić swojego wehikułu czasu, Nigel zobaczył, jak Benetton Ford Nelsona Piqueta pokonał go, a nawet ukończył wyścig na szóstym miejscu. Brytyjski kierowca nie będzie w stanie przeszkodzić Sennie w zdobyciu trzeciego tytułu mistrza świata pod koniec roku i po raz trzeci będzie musiał zadowolić się honorowym tytułem wicemistrza świata.

Mansell zemścił się w najbardziej błyskotliwy sposób w 1992 roku . Za kierownicą Williams-Renault jest rzeczywiście znacznie lepszy od konkurencji (w szczególności dzięki szczególnie wyrafinowanym pomocom pilota), wygrał 9 wyścigów, co jest rekordem w tym czasie, zajmuje 14 pole position (rekord, że nie było pokonany w 2011 roku, kiedy liczba imprez wzrosła do dziewiętnastu zamiast szesnastu) i zdobył tytuł mistrza świata w sierpniu podczas Grand Prix Węgier. Wygrał trofeum Segrave, przyznawane przez Royal Automobile Club .

Ale pomimo tego idealnego sezonu jego relacje z zespołem przeradzają się w burzę. Tak bardzo, że był zdenerwowany, że musiał przejść obniżkę pensji (wstyd dla nowego mistrza świata), a także przybycie po jego stronie Alaina Prosta (złe wspomnienie dla Mansella, Prost zdominował go w 1990 w Ferrari ), po prostu zatrzaskuje drzwi do Formuły 1 pod koniec sezonu.

Wygnanie i powrót

Mansell znalazł schronienie w 1993 roku w mistrzostwach CART w Ameryce Północnej, w zespole Newman / Haas Racing . Nie trzeba było długo czekać na wyróżnienie się, wygrywając pierwszy wyścig sezonu na miejskim torze Surfer's Paradise w Australii. Pomimo bolesnego pierwszego doświadczenia (bardzo gwałtowna kraksa w Phoenix), Mansell zdominował swoich rywali, a także zrobił specjalność wyścigów rozgrywanych na owalnym torze i o włos przeoczył zwycięstwo w Indianapolis 500 . Z pięcioma zwycięstwami w sezonie zdobył mistrzostwo za swój pierwszy udział i ponownie zdobył Segrave Trophy.

Ze względu na mniej wydajny sprzęt sezon 1994 był trudniejszy, z trzema miejscami na podium w Phoenix, Long Beach i Cleveland. Do tego dochodzi pewne rozproszenie, ponieważ Mansell zostaje przywołany przez świat Formuły 1 po śmierci Senny. Na pilną prośbę Renault i Berniego Ecclestone'a Mansell ponownie zasiadł za kierownicą Williamsa na Grand Prix Francji, a następnie wygrał ostatni wyścig sezonu w Australii; pozostaje ostatnim kierowcą, który osiągnął czterdziestkę, aby wygrać wyścig. Mimo tego sukcesu, Williams woli postawić na sezon 1995 na młodego Brytyjczyka Davida Coultharda , również autora przekonujących przedstawień o Williamsie.

Na sezon 1995 Mansell podpisał kontrakt z zespołem McLarena, ale sprawa przerodziła się w farsę, gdy zespół ogłosił na początku sezonu, że brytyjski kierowca jest zbyt tęgi, aby zmieścić się w kabinie samochodu. Po zignorowaniu początku sezonu Mansell wraca do służby podczas Grand Prix San Marino, prowadząc zmodyfikowany jednomiejscowy samochód; po dwóch katastrofalnych wyścigach zakończył współpracę z McLarenem.

Mansell niejasno próbował wrócić w grudniu 1996 roku , biorąc udział w prywatnych testach dla zespołu Jordan Grand Prix- Peugeot z myślą o ewentualnym zgłoszeniu do 1997 roku . Rozczarowujące czasy okrążeń byłego mistrza świata doprowadziły do ​​porzucenia projektu. Na krótko powrócił do wyścigów, w 1998 roku, podczas 24-godzinnego wyścigu Chamonix (wyścigi na lodzie), a następnie w sześciu występach w Brytyjskich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych za kierownicą Forda Mondeo.

Wrócił na tory w 2005 i 2006 roku , startując w Grand Prix Masters , w towarzystwie dawnych chwał Formuły 1. Wygrał rundę otwierającą te mistrzostwa, w Kyalami ( RPA ). w Katarze.

4 lutego 2010, podczas konferencji prasowej prezentującej to wydarzenie, Nigel Mansell ogłosił swój udział w edycji 2010 24-godzinnego wyścigu Le Mans jeżdżąc Ginetta - Zytek ze swoimi dwoma synami w Beechdean Mansell Motorsport , podczas gdy zakończy odpowiednio z pierwszą połową z nowo przybyłych 8 Hours of Castellet w połowie kwietnia w tym rodzinnym zespole (w serii Le Mans ). Przygoda była krótkotrwała, gdyż po dwudziestu minutach ścigania opuścił tor, spowodowany powolnym przebiciem lewej tylnej opony.

Wyniki Mistrzostw Świata Formuły 1

Pora roku Stabilny Rama Silnik Opony Lekarz rodzinny zakwestionowany Zwycięstwa Pozycje na biegunach Najlepsze okrążenia Zwrotnica Zaszeregowanie
1980 Zespół Essex Lotus 81B Cosworth V8 Dobry rok 2 0 0 0 0 nc
Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden Team Essex Lotus
John Gracz Team Lotus		 81B
87		 Cosworth V8
Cosworth V8 		Michelin
Goodyear 		13 0 0 0 8 14 th
1982 John Player Team Lotus 87B
91 		Cosworth V8 Dobry rok 13 0 0 0 7 14 th
1983 John Player Team Lotus 92
94T 		Cosworth V8
Renault V6 turbo 		Pirelli
Pirelli 		15 0 0 1 10 12 th
1984 John Player Team Lotus 95T Renault V6 turbo Dobry rok 16 0 1 0 13 9 th
1985 Zespół Canon Williams Honda FW10 Honda V6 turbo Dobry rok 15 2 1 1 31 6 th
1986 Zespół Canon Williams Honda FW11 Honda V6 turbo Dobry rok 16 5 2 4 72 2 nd
1987 Zespół Canon Williams Honda FW11B Honda V6 turbo Dobry rok 14 6 8 3 61 2 nd
1988 Zespół Canona Williamsa FW12 Judd V8 Dobry rok 14 0 0 1 12 9 th
1989 Scuderia Ferrari SpA SEFAC 640 Ferrari V12 Dobry rok 15 2 0 3 38 4 th
1990 Scuderia Ferrari SpA 641 Ferrari V12 Dobry rok 16 1 3 3 37 5 th
1991 Zespół Canona Williamsa FW14 Renault V10 Dobry rok 16 5 2 6 72 2 nd
1992 Zespół Canona Williamsa FW14B Renault V10 Dobry rok 16 9 14 8 108 Mistrz
1994 Rothmans Williams Renault FW16
FW16B		 Renault V10 Dobry rok 4 1 1 0 13 9 th
1995 Marlboro McLaren Mercedes MP4 / 10B Mercedes V10 Dobry rok 2 0 0 0 0 nc

Zwycięstwa w Mistrzostwach Świata Formuły 1

# Rok Uchwyt Nagroda główna Obwód Stabilny Samochód
1 1985 14/16 Europa Właz marek Williams - Honda FW10
2 1985 15/16 Afryka Południowa Kyalami Williams - Honda FW10
3 1986 05/16 Belgia Spa-Francorchamps Williams - Honda FW11
4 1986 06/16 Kanada Montreal Williams - Honda FW11
5 1986 16.08 Francja Le Castellet Williams - Honda FW11
6 1986 09/16 Brytania Właz marek Williams - Honda FW11
7 1986 14/16 Portugalia Estoril Williams - Honda FW11
8 1987 02/16 San Marino Imola Williams - Honda FW11B
9 1987 06/16 Francja Le Castellet Williams - Honda FW11B
10 1987 16.07 Brytania Silverstone Williams - Honda FW11B
11 1987 10/16 Austria Österreichring Williams - Honda FW11B
12 1987 13/16 Hiszpania Jerez Williams - Honda FW11B
13 1987 14/16 Meksyk Meksyk Williams - Honda FW11B
14 1989 01/16 Brazylia Jacarepagu Ferrari 640
15 1989 10/16 Węgry Hugaroring Ferrari 640
16 1990 13/16 Portugalia Estoril Ferrari 641
17 1991 16.07 Francja Magny-Cours Williams - Renault FW14
18 1991 16.08 Brytania Silverstone Williams - Renault FW14
19 1991 09/16 Niemcy Hockenheim Williams - Renault FW14
20 1991 12/16 Włochy Monza Williams - Renault FW14
21 1991 14/16 Hiszpania Barcelona Williams - Renault FW14
22 1992 01/16 Afryka Południowa Kyalami Williams - Renault FW14B
23 1992 02/16 Meksyk Meksyk Williams - Renault FW14B
24 1992 16.03 Brazylia Interlagos Williams - Renault FW14B
25 1992 04/16 Hiszpania Barcelona Williams - Renault FW14B
26 1992 05/16 San Marino Imola Williams - Renault FW14B
27 1992 16.08 Francja Magny-Cours Williams - Renault FW14B
28 1992 09/16 Brytania Silverstone Williams - Renault FW14B
29 1992 10/16 Niemcy Hockenheim Williams - Renault FW14B
30 1992 14/16 Portugalia Estoril Williams - Renault FW14B
31 1994 16/16 Australia Adelaida Williams - Renault FW16

Wyniki KOSZYKA

Rok Samochód Zespół Zwycięstwa Wynik
1993 Lola-Ford Newman / Haas Racing 5 Mistrz
1994 Lola-Ford Newman / Haas Racing 0 8 th

Indianapolis 500 mil wyników

Rok Samochód Zespół Kwalifikacja Wynik
1993 Lola-Ford Newman / Haas Racing 8 th 3 rd
1994 Lola-Ford Newman / Haas Racing 7 th 22 II (opuszczenie)

Wyniki w 24-godzinnym wyścigu Le Mans

Rok Samochód Zespół Członkowie drużyny Wynik
2010 Ginetta - Zytek GZ09S Beechdean Mansell Motorsport Greg Mansell / Leo Mansell Porzucenie

Nagrody

Różnorodny

Uwagi i referencje

  1. F. B. , "  Te wielkie pojedynki przed Rosbergiem - Hamiltonem  " , L'Équipe ,17 września 2014 r.( przeczytaj online , konsultacja 24.10.2017 )
  2. „  Auto: Nigel Mansell będzie na początku 24-godzinnego wyścigu Le Mans  ” , na lemans.maville.com ,4 lutego 2010
  3. Nigel Mansel o RacingSportsCars .

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne