Rodzaj | muzeum miejskie |
---|---|
Otwarcie | 1835 |
Lider | Véronique Merlin-Anglade |
Powierzchnia | 2000 m 2 |
Odwiedzający rocznie | 23 760 ( 2009 ) |
Stronie internetowej | www.perigueux-maap.fr |
Kolekcje |
Archeologia Sztuki plastyczne Sztuki świata |
---|---|
Liczba obiektów | 45 000 |
Artykuł dedykowany | Klasztor augustianów |
---|---|
Ochrona | Zarejestrowany MH (2020) |
Kraj | Francja |
---|---|
Gmina | Perigueux |
Adres | 22, cours Tourny |
Informacje kontaktowe | 45 ° 11 ′ 10 ″ N, 0 ° 43 ′ 25 ″ E |
Périgord Muzeum Sztuki i Archeologii , często skracane MAAP , jest komunalnych muzeum znajduje się w Périgueux , najstarszy w departamencie Dordogne . Muzeum założone w 1835 roku poświęcone jest głównie archeologii , sztukom plastycznym i etnografii pozaeuropejskiej (Afryka, Oceania). Na ponad 2000 m 2 stałych wystaw, jedną dziesiątą z 45 000 dzieł, które muzeum posiada, dołączonych do pozostałości okupacji ludzkiej w Périgord , przedstawia lokalną, francuską i europejską twórczość artystyczną.
Pierwsze muzeum został stworzony przez hrabiego Wlgrin de Taillefera w kaplicy Jezuitów w 1804. W 1808, kolekcja rośnie, został zainstalowany w Vomitory z arenach Périgueux i przyjęła nazwę „Vésunien muzeum”. Hrabia Wlgrin de Taillefer zmarł dalej2 lutego 1833. W swoim testamencie zapisał swoje antyki Josephowi de Mourcin , pod warunkiem, że zostaną zdeponowane w muzeum, które powinno zostać zbudowane w pobliżu wieży Vésone lub w muzeum w Paryżu, jeśli to niemożliwe.
W 1835 roku, na wniosek burmistrza Périgueux, do budynków kaplicy Białych Pokutników, na południe od klasztoru katedry Saint-Front , przeniesiono słynną kolekcję „Muzeum antyków i dzieł sztuki”. . Pomieszczenia są umeblowane przez Louis Catoire . W 1836 r. Muzeum przyjęło nazwę „Muzeum Archeologiczne Departamentu Dordogne” i stało się działem wydziałowym. Prowadzony był aż do jego śmierci przez Josepha de Mourcin w asyście Abbé Audierne i doktora Édouarda Galy . Doktor Galy zastępuje Josepha de Mourcin po jego śmierci. Kupił od wydziału i przeniósł muzeum do obecnego miejsca, do dawnego klasztoru augustianów używanego jako więzienie od 1808 r., Kiedy to zostało zwolnione w 1866 r. Zbiory archeologiczne były tam stopniowo przenoszone w latach 1869–1874. Michel Hardy , prezydent z Towarzystwa Historyczno-Archeologicznego w Périgord, zastępuje Édouarda Galy po jego śmierci.
W 1857 roku jest asystentką jądra archeologicznych, część z drobnych dzieł sztuki lokalnej francuskiej i europejskiej w XVI th wieku do dzisiaj. Była to wówczas jedyna tego rodzaju publiczna kolekcja w Dordonii. Burmistrz Alfred Bardy-Delisle stworzył Muzeum Miejskie malarstwa i rzeźby Périgueux w 1859. W 1891 roku, po bardzo ważną legat markiza de Saint-Astier ponad 150 obrazów, flamandzki, francuski i włoski, począwszy z XVI th do XIX -tego wieku, miasto zdecydowało się kupić dawny klasztor augustianów, który wykazuje w zbiorach muzeum archeologicznego w Dordogne, a budynki wokół zbudować nowy budynek. 27 czerwca 1891 r. Gérard de Fayolle został kustoszem miejskiego muzeum. W 1893 r. Gérard de Fayolle został mianowany kustoszem muzeum archeologicznego departamentu Dordogne, zastępując Michela Hardy'ego, który był kustoszem tego muzeum od 1887 r. Oba muzea znajdowały się wówczas w starych budynkach klasztoru augustianów. W 1895 r. Rada Generalna przekazała miastu zbiory archeologiczne muzeum departamentalnego i wniosła znaczący wkład finansowy na budowę nowego muzeum.
Konkurs architektoniczny ogłoszono w 1893 r. Obecne muzeum powstało w latach 1895–1898 według planów architekta Limoges Charles Planckaert (zachowała się kaplica klasztoru). Pierwszy kamień położył prezydent republiki Félix Faure . Po raz pierwszy został wyposażony w latach 1898–1903. W 1903 r. Gérard de Fayolle został mianowany kustoszem nowego muzeum sztuki i archeologii w Périgord, które zainstalował i zorganizował wraz ze swoim asystentem, Maurice Féaux, który był l asystent Michela Hardy'ego przy organizacji zbiorów muzeum archeologicznego oddziału w nowym budynku muzeum zainaugurowanym 14 lipca 1903 r. Nadal jest spadkobiercą w swojej obecnej organizacji historii powstania zbiorów.
Tak więc pierwsze jądro ma głównie charakter archeologiczny, ponieważ powstało wokół zachowania galijsko-rzymskich szczątków Périgueux z 1804 r. Fundusz ten został szybko powiększony o zbiory geologii , mineralogii , prehistorii i fragmentów z okresów średniowiecznych wynikających z badań w Périgord. . W duchu powszechnej wiedzy i troski edukacyjnej zostały do niego dodane również zbiory archeologiczne z Afryki Północnej ( Egipt , Tunezja ), Grecji i Włoch . Ponadto odkrycie nowych kultur poprzez kolonizację i pojawienie się prehistorii doprowadziło do ruchu badawczego zwanego etnografią porównawczą, polegającego głównie na gromadzeniu know-how, w szczególności tego, który całkowicie zniknął w Europie, wielkości krzemienia . W ten sposób zebrano we Francji, Anglii, Niemczech i Périgueux… fragmenty z Oceanii , obu Ameryk , Afryki i Azji .
W 2020 roku muzeum wpisane jest na listę zabytków .
W tym skrzydle trasa zaczyna się od hołdu dla twórców i darczyńców placówki. Przedstawia główne dzieła sztuki średniowiecznej jak dyptyku o Rabastens datowanych 1280, Virgin of Notre-Dame-de-Sanilhac (niedaleko Perigueux) - Limousin szkliwem XIII th century - okno św Silain XIV th wieku , które należały do kościół o tej samej nazwie, który teraz zniknął. Przedmioty i dzieła sztuki z XVI TH do XX th wieku wywołać jakości i różnorodności utworów odkryć.
Idźcie za nim zbiory pozaeuropejskie ( 7 th zbiórki we Francji) i kolekcji prehistorycznych ( 4 th krajowym) na pierwszym piętrze.
Afryka rozwija się na dole schodów i przywołuje kultury Kota , Bembe , Anyi , Bambara , N'guere, Nagô - Joruba .
Oceania jest reprezentowana w różnych kulturach od Nowej Kaledonii , w Papui Nowej Gwinei , na Wyspach Gilberta , na Wyspach Salomona , na Markizy .
Każdy przedmiot tych cywilizacji jest pełen znaczenia. Są pośrednikami między światem widzialnym a niewidzialnym.
Na piętrze znajduje się sekcja Prehistorii, która od dawna sama zdobyła międzynarodową renomę muzeum. Wiele serii ciętego krzemienia może przywoływać na myśl wszystkie branże ludzi osiadłych w Périgord od ponad 400 000 lat. Wśród najbardziej niezwykłych dzieł należy wymienić skamieniałe szkielety Regourdou (stanowisko w pobliżu Lascaux ; Neanderthal , 95000 lat) i Chancelade (w pobliżu Périgueux; Homo sapiens około 12000 lat), malowane bloki lub wyryte ze schronu Blanchard (35000 lat stare), kobiety z Termo-Pialatu, grawerowane renifery z Limeuil oraz bardzo ważny zbiór rycin kostnych z okresu magdalenskiego , w tym grawerowane żebro stanowiska Cro-Magnon czy pendelok z żubrem Raymondena ( Chancelade , k. Périgueux).
Klasztor , przestrzeń ogrodu stworzone przez architekta z XIX -tego wieku na zlecenie miasta, sponsora nowym budownictwie, związek między skrzydle wschodnim i zachodnim skrzydle. Został zaprojektowany do prezentacji i badania kolekcji lapidarnych z okresu galijsko-rzymskiego, średniowiecza i renesansu. Mieści się w nim pozostałości budowli z Périgueux i Dordogne, które dziś już nie istnieją, w tym rzeźby w bazylice Saint-Front z romańskiego pochodzenia , ołtarzy , rzeźbione dekoracje prywatnych rezydencji, grobowej mebli ( Merowingów i Karolingów sarkofagi i nagrobki XIII th i XIV th stulecia). W muzeum jest inspirowana romantyczną wizją wyniku ustaleń ruiny XVIII TH i XIX th stulecia.
Druga część zbiorów jest zorganizowana wokół działów sztuk pięknych utworzonych w 1857 roku. Składały się na to darowizny i zakupy zbiorów w regionie, depozyty państwowe, dzieła pochodzące z funduszy Musée du Louvre czy dzieła współczesne. kupiony w Salons de Paris. W 1891 roku bardzo ważne dziedzictwo markiza de Saint-Astier zdecydowało, że miasto zbuduje to muzeum. Prace z tej sekcji są eksponowane w zachodnim skrzydle muzeum, obok kolekcji dzieł sztuki i mebli.
To skrzydło zostało odnowione w 2002 roku. Kilka zasad kierowało wyborami mającymi na celu przywrócenie atrakcyjności i znaczenia tej stałej ekspozycji.
Proponowana trasa jest kolorowa i chronologiczna, a każdy kolor ścian pomieszczenia kojarzy się z okresem. Tak więc, niebieski pokój XVI th i XVII th stulecia świadczy o dominującej obecności tego koloru w pracach z tego okresu. Jasnożółty obejmuje pokój XVIII th wieku w odniesieniu do złota w architekturze wnętrz klasycznych i barokowych . Zielona w odniesieniu do zielonego imperium wspiera dzieła XIX -tego wieku . 19 th - 20 th pokoje wieku rozjaśnić zmierzać w kierunku białego sześcianu , to znaczy biały pokój, który dominuje i nadal dominuje museographies z ostatnich stuleci. Dlatego w pomieszczeniach poświęconych tym okresom użyto jasnoszarego lub niebieskawo-szarego. Jednak te kolory są celowo nowoczesne i dobrane tak, aby ze sobą współgrały.
W celu kontekstualizacji kreacji dla każdego stulecia zestawiono obrazy, rzeźby, meble i dzieła sztuki, co pozwala przywołać nie tylko Périgord, ale także sztukę Francji, Europy czy Azji, wszystkie obecne we wszystkich kolekcjach.
Perigord XVI th century ma swoje przedstawicielstwa w portrecie Pierre de Bourdeilles w tabeli upamiętniającej pojednania po Frondy pomiędzy Périgueux i państwa, portretem Marquise de Saint-Astier, meble ozdobione okolicznych zamków doskonałym zwieńczeniem glinianych z Beauronne , gospodarze żelazka, czajniki. W XVIII th century, Fenelon , Jean-François Du Cheyron i M gr Machéco z Prémaux odzwierciedlać XVIII th wieku Perigord i swoich sąsiadów przez popiersiem Monteskiusza . Ceramika Bergerac, komody Regency, sekretarze Ludwika XVI odzwierciedlają część know-how. W XIX th century, portret Madame Alfred Magne (depozytowej Périgueux szpitalu), a także wiele dzieł jak Duszy nieba z Bouguereau , Diana kucki (marmur), Krajobraz Bracassat , kredensy odzwierciedla splendor rozwoju sztuka burżuazyjna i wrażliwa. Sem , słynna rysowniczka Mademoiselle Jenny, znakomita krawcowa, Albert Bertolletti, artysta i bardzo dynamiczny sekretarz Towarzystwa Sztuk Pięknych w Périgueux, wiele pejzaży, rzeźb wykonanych przez utalentowanych lokalnych artystów świadczy o działalności artystycznej w regionie lub sztuce i rzemiośle z ceramiką Thiviers i Périgueux.
Dzieła te są otoczone obrazami lub rzeźbami bardzo charakterystycznymi dla tych samych stuleci dla Francji, Flandrii i Włoch. XVII th -wiecznym francuskim jest obecna za pośrednictwem biura Namur z Jean-Baptiste Martin i dwóch scenach bojowych Jacques Courtois , w XVIII -tego wieku z krajobrazami Hubert Robert , Pierre Patel lub Adrien Manglard ( koniec burzy ), jak również obrazy Charlesa Antoine'a Coypela ( Dziewica z Dzieciątkiem ), Jean-Baptiste Oudry , Charles-Joseph Natoire i Pierre-Henri de Valenciennes ; Wreszcie, nie jest XIX- th wieku ilustrują dzieła Adolfa Appian , Achard, buggy, Leon Bonnat , William Adolphe Bouguereau , Paul Guigou i XX th wieku z Maurice Marinot i Othon Friesz do malowania i Jane Poupelet (pierwotnie z Périgord), Privat czy nawet Étienne Hajdu , wszyscy znani rzeźbiarze. Flandria reprezentowane są przez wybitnych obrazów, takich jak ekstrakcji Stone of Madness przez Pieter Huys , z martwych natur przez Davidsz de Heem , Van Huyssen i Jan van Huysum i dzieł ważnych malarzy takich jak Frans Floris , Abraham Bloemaert , Jan Fyt ( Chaperoned Falcon ), Frans II Francken ( Alegoria tej okazji i król Salomon dziękujący bogu Molochowi na prośbę jego stu żon ) czy Bartholomeus Breenbergh ( Krajobraz z ruinami ). We Włoszech obecny jest obraz szkoły Veronese , św.Pawła w drodze do Damaszku autorstwa Luca Giordano , prace Francesco Cairo , Giuseppe Recco ( sprzedawca ryb ), Gaspare Diziani ( Mucius Scaevola ) i Sebastiano Ricci ( Wesele w Kanie ), Grand Canal przez Canaletta (depozyt Stan, MNR ), a nawet porcelana z Capodimonte . Na koniec odnotowujemy dla Hiszpanii dwa obrazy Luisa de Moralesa .
Porcelana XVII th Chinach spotyka fajans z Delft w korytarzu zarezerwowanym dla Flamandów współpracuje z XVII th i XVIII -tego wieku. Japońskiej i chińskiej porcelany z XIX th century spełnia porcelany Limoges i monety najbardziej współczesny Alba czy Pierre-Adrien Dalpayrat .
Wreszcie w pobliżu wejścia, w oczekiwaniu na realizację projektu naukowego i kulturalnego muzeum, jest obecnie wykorzystywane małe pomieszczenie do rozwijania wystaw czasowych wokół zbiorów muzeum i produkcji współczesnych artystów.
Muzeum jest muzeum miejskim należącym do miasta Périgueux . Dawne muzeum kontrolowane przez państwo, od 1835 r., A następnie rozporządzeniem z 1945 r., Ze względu na znaczenie swoich zbiorów, w 2002 r. Zostało naturalnie nazwane „ muzeum Francji ” (ustawa o muzeach Francji). Zarządza nim kurator muzeum Véronique Merlin-Anglade.
2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 |
---|---|---|---|---|---|---|---|
20,999 | 22,740 | 23,770 | 24,461 | 23,760 | 21,595 | 26 825, | 24,447 |
Muzeum zazwyczaj organizuje co roku od trzech do czterech wystaw czasowych poświęconych cennym ukrytym skarbom lub dziełom współczesnym.
Wejście do muzeum kosztuje 6 € . Wycieczki z przewodnikiem kosztują dodatkowo 1 € . Jest to jedno z muzeów z najniższymi opłatami za wstęp we Francji.
Muzeum udostępnia różne dokumenty, takie jak mapy pokoi, ulotki, zeszyty odkrywcze, a nawet poszukiwania skarbów. Co tydzień organizowane są także wycieczki tematyczne, takie jak „Muzealne czwartki” lub środowe warsztaty twórcze, zabawy dla dzieci w wieku szkolnym i ośrodki rekreacyjne. Muzeum corocznie uczestniczy w Europejskich Dniach Dziedzictwa i Europejskiej Nocy Muzeów , z określonymi zajęciami w te dni.
W porządku chronologicznym publikacji: