Królować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Arthropoda |
Sub-embr. | Hexapoda |
Klasa | Insecta |
Zamówienie | Diptera |
Rodzina | Culicidae |
Uprzejmy | Culex |
Komar London Underground jest formą od komara z rodzaju Culex . Występuje w szczególności na stacjach londyńskiego metra , ale jest obecny w skali globalnej. Po raz pierwszy został opisany jako gatunek specjalny przez Pehr Forsskål w 1775 roku, który nazwał go Culex molestus ze względu na żarłoczne ugryzienie. Później przemianowano go na Culex pipiens f. molestus , który nie różni się morfologicznie od Culex pipiens, ale jest przykładem zachodzącej specjacji okołoporodowej, pokazującym, że człowiek jest czynnikiem w ewolucji bioróżnorodności , o ile powoduje zanikanie gatunków , ale także pojawianie się wiadomości. C. p. fa. molestus jest szczególnie znany ze swoich ataków na ludność Londynu, która schroniła się w piwnicach miasta podczas Blitzu .
To komara, chociaż pierwotnie odkryta w Egipcie pod koniec XVIII -tego wieku, jest obecny w wielu sieciach metra na świecie. To może ewoluowały od gatunku komar brzęczący pod koniec XX -go wieku, choć nowsze badania sugerują, że byłoby to południowe odmiany komarów związanych pipiens Culex , które byłyby dostosowane do gorących środowiskach pomieszczeń podziemnych w metro w miasta północne
Ten komar został uznany za odrębny gatunek Culex pipiens od czasu badań Kate Byrne i Richarda Nicholsa. Te dwa gatunki mają bardzo różne zachowania, jest im niezwykle trudno kojarzyć się ze sobą i mają różne częstotliwości alleli zgodne z dryfem genetycznym podczas wydarzenia założycielskiego . Dokładniej, C. s. fa. Molestus rozmnaża się przez cały rok, nie toleruje zimna i gryzie zarówno szczury, myszy, jak i ludzi, w przeciwieństwie do gatunków powierzchniowych, które są tolerancyjne na zimno, hibernują zimą i gryzą tylko ptaki. Kiedy te dwie odmiany zostały skrzyżowane , ich jaja były sterylne, co sugeruje izolację reprodukcyjną.
Dane genetyczne wskazują, że wszystkie populacje formy molestus londyńskiego metra wydają się mieć wspólne pochodzenie, a nie że każda populacja specyficzna dla stacji ewoluowała niezależnie od populacji powierzchniowych. Hipoteza robocza Byrne'a i Nicholsa była taka, że adaptacja do środowiska podziemnego miała miejsce lokalnie tylko raz w Londynie: wiele przeszkód trzeba pokonać, aby przystosować się do środowiska podziemnego, stąd też jest to logicznie rzadka adaptacja. Ta hipoteza sugeruje, że lokalna adaptacja miałaby również miejsce lokalnie w różnych miejscach w Europie i poza nią, a każda lokalna ludność pochodząca z jednej gałęzi przezwyciężyłaby problemy życia pod ziemią.
Jednak ostatnio, artykuł Fonseca wykorzystujący dowody genetyczne sugeruje, że tylko jedna forma C. p. molestus rozprzestrzeniłby się w Europie i poza nią, ponieważ populacje na dużym obszarze mają wspólne dziedzictwo genetyczne. Te bardzo odległe populacje odznaczają się niewielkimi różnicami genetycznymi, co sugeruje, że forma rozwinęła się niedawno; pojedyncza różnica w mitochondrialnym DNA występuje w populacjach metra w dziesięciu rosyjskich miastach, a pojedyncza różnica w sekwencji mikrosatelitarnego DNA występuje w populacjach zamieszkujących Europę, Japonię, Australię, Bliski Wschód i Wyspy Atlantyckie. To globalne rozprzestrzenianie się mogło mieć miejsce po ostatniej epoce lodowcowej lub być nawet późniejsze z powodu rozprzestrzeniania się owadów na światowych szlakach handlowych. Jedną z możliwości jest sprzedaż używanych opon, które mogą zatrzymać wodę, w której larwy są w stanie przetrwać.
Trwałość mieszańców w klimatach północnych wydaje się stanowić kolejny problem ewolucyjny, który w rzadkich przypadkach można rozwiązać. Artykuł Fonseca dostarcza dowodów genetycznych, że niedawna kolonizacja Ameryki przez komary Culex faktycznie obejmuje szczep pochodzący z jednej z niewielu udanych hybrydyzacji między Culex pipiens i Culex pipiens f. molestus . Sugeruje, że hybrydyzacja może wyjaśniać, dlaczego forma amerykańska może gryźć zarówno ptaki, jak i ludzi (ale to wyjaśnienie jest kontrowersyjne, patrz list od Spielmana i wsp. Oraz odpowiedź, która następuje w Science ). Konsekwencje tej niezróżnicowanej diety zostały nagłośnione w 1999 roku wraz z epidemią ludzkiego zapalenia mózgu w Nowym Jorku, spowodowaną gorączką Zachodniego Nilu . Jest to pierwszy udokumentowany przypadek wystąpienia tej choroby na półkuli zachodniej; być może dlatego, że w już ustalonych populacjach C. pipiens występuje nad ziemią prawie wyłącznie gryząc ptaki, podczas gdy te, które gryzą ludzi, występują tylko pod ziemią.
Culex pipiens f. molestus zaobserwowano w Ameryce Północnej i Południowej, Europie, Azji, Afryce i Oceanii. Uważa się, że pochodzi z Egiptu . Prawdopodobnie rozprzestrzenił się na kolonialnych szlakach handlowych w ciągu ostatnich kilku stuleci.
Latem 2011 roku inwazja Culex pipiens f. molestus odbyła się na Upper West Side , w dzielnicy o Manhattanie , Nowy Jork . Wiadomo, że komar jest powszechnie spotykany w nowojorskich kanałach ściekowych i przez cały rok żywi się ludzką krwią. Mieszkańcy starszych piaskowców znaleźli komary dochodzące z metra w piwnicach, a następnie przez otwory wentylacyjne i inne otwory w swoich domach. Władze miasta nie uczyniły tej inwazji priorytetem, ponieważ komary nie przenosiły wirusa Zachodniego Nilu oraz ze względu na wysokie koszty zwalczania tych owadów.
W Australii obecność Culex pipiens f. Molestus został po raz pierwszy zarejestrowany w latach czterdziestych XX w. Od tego czasu rozprzestrzenił się na wszystkie południowe stany, powodując znaczne uciążliwości spowodowane ukąszeniami na obszarach miejskich. W przeciwieństwie do większości australijskich miejskich komarów Molestus jest aktywny przez cały rok. Jego wprowadzenie prawdopodobnie miało miejsce podczas ruchów wojskowych w Melbourne podczas II wojny światowej, a badania genetyczne wskazują, że najbardziej prawdopodobnym przejściem jest przejście ze wschodu, z Azji i Japonii. Został również zidentyfikowany jako potencjalny wektor dla kilku australijskich chorób zakaźnych za pomocą krwi jako wirus Ross River (en) .