Michel d'Herbigny

Michel d'Herbigny
Przykładowa ilustracja artykułu Michel d'Herbigny
Monsignor Michel d'Herbigny
Biografia
Narodziny 8 maja 1880
Lille
Zakon religijny Towarzystwo Jezusa
Święcenia kapłańskie 29 sierpnia 1910
Śmierć 23 grudnia 1957
Aix en Provence
Konsekracja biskupia 29 marca 1926
Inne funkcje
Funkcja religijna
podziemny biskup katolicki w sowieckiej Rosji .
Herb
(en) Uwaga na www.catholic-hierarchy.org

Michel d'Herbigny (jego pełne imię to Michel-Joseph Bourguignon d'Herbigny ), urodzony dnia8 maja 1880w Lille ( Francja ) i zmarł dnia23 grudnia 1957w Aix-en-Provence , Bouches-du-Rhône (Francja), jest francuskim jezuitą , teologiem orientalistycznym i podziemnym biskupem katolickim w sowieckiej Rosji . Przez dziesięć lat (1922-1932) był głównym doradcą Stolicy Apostolskiej do spraw rosyjskich.

Rodzina

Rodzina Bourguignon d'Herbigny jest jedną z ocalałych rodzin byłej burżuazji francuskiej i pochodzi z okolic Laon , dzisiejszego departamentu Aisne.

Szkolenie i wczesna kariera

Pochodzący z dużej i zamożnej rodziny katolickiej Michel d'Herbigny studiował w kolegium jezuickim w Lille . Wstąpił do Towarzystwa Jezusowego dnia4 października 1897. Po następnie tradycyjny program szkolenia, przyjął święcenia kapłańskie na7 sierpnia 1910w Enghien ( Belgia ). Pod koniec studiów teologicznych obronił pracę pt. A Russian Newman : Vladimir Soloviev (1853-1900) , która została bardzo zauważona i została natychmiast opublikowana (1911). D'Herbigny przedstawił świat katolicki temu wielkiemu rosyjskiemu filozofowi, dotąd nieznanemu na Zachodzie. Académie française przyznano mu nagrodę dla tej książki, który określa swoją karierę w służbie Kościołów Wschodnich.

Edukacja

Profesor w Enghien

D'Herbigny rozpoczął swoją karierę jako profesor francuskiego jezuity Teologicznym w Enghien , Belgia . Jego traktat De Ecclesia, opublikowany w 1920 r., Otworzył wówczas bardzo nową perspektywę ekumeniczną . W 1921 roku ukazał się jego traktat La théologie du Révélé (ogólne wprowadzenie do teologii poprzedzone przez kardynała Merciera ). W Enghien przebywał przez około dziesięć lat (1912-1921), co nie przeszkodziło mu w wyjeździe latem do Europy Wschodniej, a zwłaszcza do Rosji . Wrażenia, które przywrócił (ubóstwo materialne i niekompetencja duchowieństwa ) skłoniły go do podjęcia próby zorganizowania rosyjskiego seminarium katolickiego w samym Enghien. Kilku uczniów przybyło z Rosji (1912), ale I wojna światowa zakończyła projekt: Rosjanie zostali wypędzeni z Belgii przez niemieckie siły okupacyjne. udzielać „metodą optyczną” sakramentu pokuty wiernym, którego języka nie znają, spośród 16 przewidzianych języków (pełny tytuł jest po łacinie: Prudens sexdecim linguarum confessarius  : Methodus optica pro confessione integra et matrimonio, sacerdote i poenitente mutuas linguas prorsus ignorantibus ).

Rektor w Rzymie

W 1922 roku Michel d'Herbigny został wezwany do Rzymu, aby wykładać na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim . Gdy Papieski Instytut Wschodni , założona w 1917 roku, został oficjalnie powierzone przez Piusa XI do Towarzystwa Jezusowego (14 września 1922), d'Herbigny został mianowany rektorem.

Daje to temu instytutowi, który miał trudności z rozpoczęciem pracy, znaczny impuls. Nadaje mu własną tożsamość, oddzielając ją od gregoriańskiego i biblijnego oraz inaugurując ważne czasopismo naukowe Orientalia Christiana . WGrudzień 1924jest doradcą Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich , choć dość krytycznie odnosił się do sposobu, w jaki tam załatwiano sprawy rosyjskie. Jest także bardzo aktywnym członkiem komisji pro-rosyjskiej Piusa XI.

Biskup podziemny w Rosji

D'Herbigny zostaje zaufanym człowiekiem Papieża Piusa XI w kwestiach wschodnich, a zwłaszcza we wszystkim, co dotyczy Rosji . Jego wpływ jest wielki, do tego stopnia, że ​​udaje mu się przekonać Papieża o zasługach swojego planu uratowania Kościoła katolickiego ściętego przez rewolucję rosyjską, poprzez ustanowienie hierarchii katolickiej (podziemia) i szkolenie przyszłych rosyjskich księży na Zachodzie. Odgrywa osobistą rolę w przywróceniu hierarchii kościelnej. Mianowany na biskupa w partibusie Illium (łacińska nazwa Troi), potajemnie przyjął konsekrację biskupią dnia29 marca 1926Nuncjatura w Berlinie z rąk nuncjusza apostolskiego, M gr Eugenio Pacelli , przyszły papież Pius XII . Następnie udał się do ZSRR i potajemnie poświęcił czterech biskupów i administratorów apostolskich, pierwszego, Piusa Eugeniusza Józefa Neveu , w kościele Saint-Louis-des-Français w Moskwie . Misja kończy się katastrofą: wszyscy nowi biskupi zostają aresztowani. Wygląda na to, że sprawa została wysadzona i że d'Herbigny był śledzony przez sowieckich agentów podczas jego podróży. Przez pewien czas d'Herbigny zachował zaufanie Piusa XI jako przewodniczącego komisji prorosyjskiej , którą udało mu się uniezależnić od Kongregacji Wschodniej.

Wizyta w Rosji nie była już możliwa, zwrócił się do innych Kościołów wschodnich i odwiedził patriarchaty Bliskiego Wschodu (1927).

Hańba i wyobcowanie z Rzymu

Na swój wniosek, Collegium Russicum powstała15 sierpnia 1929papieża Piusa XI , poruszonego przez dużą liczbę Rosjan uciekających przed reżimem bolszewickim, a także prześladowania chrześcijan w ZSRR. Finansowanie jego budowy zapewniają datki wiernych z całego świata z okazji kanonizacji św. Teresy od Dzieciątka Jezus . To było jego marzenie o 1911 roku zrealizowane w samym Rzymie.

Jednak czasy się zmieniły. M gr od Herbigny zobowiązuje również niedyskrecji, a jego Misadventures w Rosji zaczynają być znane. W 1931 zrezygnował z Oriental Institute i wyjechał do Belgii w 1933 roku, oficjalnie ze względów zdrowotnych, ale nigdy nie wrócił do Rzymu. W 1934 r. Opuścił komisję Pro Rosja , prawdopodobnie w wyniku niepowodzenia próby odtworzenia hierarchii katolickiej w ZSRR.

Jest ponadto bardzo prawdopodobne, że jest on ofiarą nieufności przełożonego generalnego jezuitów Włodzimierza Ledóchowskiego , nawet jego zazdrości o bezpośredni kontakt , z jakim cieszy się z Piusem XI, i ogólnej wrogości polskich biskupów wobec jego działań w ZSRR.

Do początku 1937 roku Michel d'Herbigny kontynuował podróżowanie po świecie, udzielając bierzmowania, animując rekolekcje lub triduum, a także wygłaszając liczne wykłady o bardzo antykomunistycznym tonie , przez co często był zagrożony w jego osobie nawet przez komunistycznych bojowników lub wysłannicy władzy radzieckiej. Spotkał się po raz ostatni, w Lisieux, M gr Neveu, który został wydalony z ZSRR, z okazji uroczystego błogosławieństwa w Bazylice św Therese legata papieskiego, kardynała Pacellego, z 11 lipca 1937 roku znajduje się na końcu 11 th Krajowy Kongres Eucharystyczny.

Z Lipiec 1937, zostaje zmuszony do milczenia, pod ścisłym zakazem mówienia i komunikowania się w inny sposób z kolegami jezuickimi i rodziną.

Zrzekając się, zgodnie z poleceniem, insygniów godności biskupiej, przeszedł na emeryturę do Mons w Gers, gdzie miał przeżyć następne dwadzieścia lat jako prosty zakonnik. On umarł na24 grudnia 1957w Aix-en-Provence , gdzie jest pochowany.

Podstawowe prace

Bibliografia

  1. Archiwum Północnej, miasto Lille, urodzenie n o  2282, 1880 (z marginalnej wzmianki o śmierci) (strona 30/512)
  2. Pierre-Marie Dioudonnat , Le Simili-Nobiliaire-Français , 2012, str. 149-150
  3. Archiwum Północnej, miasto Lille, urodzenie n o  2282, 1880 (z marginalnej wzmianki o śmierci) (30/512 strony) .
  4. ta nominacja w oczywisty sposób przypomina tajną misję d'Herbigny'ego jako „konia trojańskiego” Kościoła katolickiego w Rosji
  5. aby mieć możliwość konsekracji biskupów
  6. Pie Eugène Joseph Neveu 21 kwietnia, Boleslas Sloskans i Alexander Frison 10 maja, Antoni Malecki 13 sierpnia 1926 r.
  7. „  Watykan, gniazdo szpiegów  ”, Le Figaro Magazine ,9 kwietnia 2021 r, s.  64-68 ( czytaj online ).
  8. Kolegium jest oficjalnie poświęcone Świętej Teresie od Dzieciątka Jezus: Pontificium Collegium Russicum S. Teresiae a Iesu infante
  9. Nie wolno mu nawet uczestniczyć w pogrzebie swojego starszego brata, Henriego, który przez dziesięciolecia służył jako misjonarz w Chinach.

Powiązane artykuły

Źródło

Bibliografia

Fikcja

Linki zewnętrzne