Michel d'Herbigny | ||
![]() Monsignor Michel d'Herbigny | ||
Biografia | ||
---|---|---|
Narodziny |
8 maja 1880 Lille |
|
Zakon religijny | Towarzystwo Jezusa | |
Święcenia kapłańskie | 29 sierpnia 1910 | |
Śmierć |
23 grudnia 1957 Aix en Provence |
|
Konsekracja biskupia | 29 marca 1926 | |
Inne funkcje | ||
Funkcja religijna | ||
podziemny biskup katolicki w sowieckiej Rosji . | ||
![]() | ||
(en) Uwaga na www.catholic-hierarchy.org | ||
Michel d'Herbigny (jego pełne imię to Michel-Joseph Bourguignon d'Herbigny ), urodzony dnia8 maja 1880w Lille ( Francja ) i zmarł dnia23 grudnia 1957w Aix-en-Provence , Bouches-du-Rhône (Francja), jest francuskim jezuitą , teologiem orientalistycznym i podziemnym biskupem katolickim w sowieckiej Rosji . Przez dziesięć lat (1922-1932) był głównym doradcą Stolicy Apostolskiej do spraw rosyjskich.
Rodzina Bourguignon d'Herbigny jest jedną z ocalałych rodzin byłej burżuazji francuskiej i pochodzi z okolic Laon , dzisiejszego departamentu Aisne.
Pochodzący z dużej i zamożnej rodziny katolickiej Michel d'Herbigny studiował w kolegium jezuickim w Lille . Wstąpił do Towarzystwa Jezusowego dnia4 października 1897. Po następnie tradycyjny program szkolenia, przyjął święcenia kapłańskie na7 sierpnia 1910w Enghien ( Belgia ). Pod koniec studiów teologicznych obronił pracę pt. A Russian Newman : Vladimir Soloviev (1853-1900) , która została bardzo zauważona i została natychmiast opublikowana (1911). D'Herbigny przedstawił świat katolicki temu wielkiemu rosyjskiemu filozofowi, dotąd nieznanemu na Zachodzie. Académie française przyznano mu nagrodę dla tej książki, który określa swoją karierę w służbie Kościołów Wschodnich.
D'Herbigny rozpoczął swoją karierę jako profesor francuskiego jezuity Teologicznym w Enghien , Belgia . Jego traktat De Ecclesia, opublikowany w 1920 r., Otworzył wówczas bardzo nową perspektywę ekumeniczną . W 1921 roku ukazał się jego traktat La théologie du Révélé (ogólne wprowadzenie do teologii poprzedzone przez kardynała Merciera ). W Enghien przebywał przez około dziesięć lat (1912-1921), co nie przeszkodziło mu w wyjeździe latem do Europy Wschodniej, a zwłaszcza do Rosji . Wrażenia, które przywrócił (ubóstwo materialne i niekompetencja duchowieństwa ) skłoniły go do podjęcia próby zorganizowania rosyjskiego seminarium katolickiego w samym Enghien. Kilku uczniów przybyło z Rosji (1912), ale I wojna światowa zakończyła projekt: Rosjanie zostali wypędzeni z Belgii przez niemieckie siły okupacyjne. udzielać „metodą optyczną” sakramentu pokuty wiernym, którego języka nie znają, spośród 16 przewidzianych języków (pełny tytuł jest po łacinie: Prudens sexdecim linguarum confessarius : Methodus optica pro confessione integra et matrimonio, sacerdote i poenitente mutuas linguas prorsus ignorantibus ).
W 1922 roku Michel d'Herbigny został wezwany do Rzymu, aby wykładać na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim . Gdy Papieski Instytut Wschodni , założona w 1917 roku, został oficjalnie powierzone przez Piusa XI do Towarzystwa Jezusowego (14 września 1922), d'Herbigny został mianowany rektorem.
Daje to temu instytutowi, który miał trudności z rozpoczęciem pracy, znaczny impuls. Nadaje mu własną tożsamość, oddzielając ją od gregoriańskiego i biblijnego oraz inaugurując ważne czasopismo naukowe Orientalia Christiana . WGrudzień 1924jest doradcą Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich , choć dość krytycznie odnosił się do sposobu, w jaki tam załatwiano sprawy rosyjskie. Jest także bardzo aktywnym członkiem komisji pro-rosyjskiej Piusa XI.
D'Herbigny zostaje zaufanym człowiekiem Papieża Piusa XI w kwestiach wschodnich, a zwłaszcza we wszystkim, co dotyczy Rosji . Jego wpływ jest wielki, do tego stopnia, że udaje mu się przekonać Papieża o zasługach swojego planu uratowania Kościoła katolickiego ściętego przez rewolucję rosyjską, poprzez ustanowienie hierarchii katolickiej (podziemia) i szkolenie przyszłych rosyjskich księży na Zachodzie. Odgrywa osobistą rolę w przywróceniu hierarchii kościelnej. Mianowany na biskupa w partibusie Illium (łacińska nazwa Troi), potajemnie przyjął konsekrację biskupią dnia29 marca 1926Nuncjatura w Berlinie z rąk nuncjusza apostolskiego, M gr Eugenio Pacelli , przyszły papież Pius XII . Następnie udał się do ZSRR i potajemnie poświęcił czterech biskupów i administratorów apostolskich, pierwszego, Piusa Eugeniusza Józefa Neveu , w kościele Saint-Louis-des-Français w Moskwie . Misja kończy się katastrofą: wszyscy nowi biskupi zostają aresztowani. Wygląda na to, że sprawa została wysadzona i że d'Herbigny był śledzony przez sowieckich agentów podczas jego podróży. Przez pewien czas d'Herbigny zachował zaufanie Piusa XI jako przewodniczącego komisji prorosyjskiej , którą udało mu się uniezależnić od Kongregacji Wschodniej.
Wizyta w Rosji nie była już możliwa, zwrócił się do innych Kościołów wschodnich i odwiedził patriarchaty Bliskiego Wschodu (1927).
Na swój wniosek, Collegium Russicum powstała15 sierpnia 1929papieża Piusa XI , poruszonego przez dużą liczbę Rosjan uciekających przed reżimem bolszewickim, a także prześladowania chrześcijan w ZSRR. Finansowanie jego budowy zapewniają datki wiernych z całego świata z okazji kanonizacji św. Teresy od Dzieciątka Jezus . To było jego marzenie o 1911 roku zrealizowane w samym Rzymie.
Jednak czasy się zmieniły. M gr od Herbigny zobowiązuje również niedyskrecji, a jego Misadventures w Rosji zaczynają być znane. W 1931 zrezygnował z Oriental Institute i wyjechał do Belgii w 1933 roku, oficjalnie ze względów zdrowotnych, ale nigdy nie wrócił do Rzymu. W 1934 r. Opuścił komisję Pro Rosja , prawdopodobnie w wyniku niepowodzenia próby odtworzenia hierarchii katolickiej w ZSRR.
Jest ponadto bardzo prawdopodobne, że jest on ofiarą nieufności przełożonego generalnego jezuitów Włodzimierza Ledóchowskiego , nawet jego zazdrości o bezpośredni kontakt , z jakim cieszy się z Piusem XI, i ogólnej wrogości polskich biskupów wobec jego działań w ZSRR.
Do początku 1937 roku Michel d'Herbigny kontynuował podróżowanie po świecie, udzielając bierzmowania, animując rekolekcje lub triduum, a także wygłaszając liczne wykłady o bardzo antykomunistycznym tonie , przez co często był zagrożony w jego osobie nawet przez komunistycznych bojowników lub wysłannicy władzy radzieckiej. Spotkał się po raz ostatni, w Lisieux, M gr Neveu, który został wydalony z ZSRR, z okazji uroczystego błogosławieństwa w Bazylice św Therese legata papieskiego, kardynała Pacellego, z 11 lipca 1937 roku znajduje się na końcu 11 th Krajowy Kongres Eucharystyczny.
Z Lipiec 1937, zostaje zmuszony do milczenia, pod ścisłym zakazem mówienia i komunikowania się w inny sposób z kolegami jezuickimi i rodziną.
Zrzekając się, zgodnie z poleceniem, insygniów godności biskupiej, przeszedł na emeryturę do Mons w Gers, gdzie miał przeżyć następne dwadzieścia lat jako prosty zakonnik. On umarł na24 grudnia 1957w Aix-en-Provence , gdzie jest pochowany.