Michel Piquemal (muzyk)

Michel Piquemal

Kluczowe dane
Narodziny 15 kwietnia 1947
Paryż , Francja
Podstawowa działalność dyrygent , dyrygent
Baryton
Styl Melodia (gatunek)Muzyka klasyczna
Miejsca działalności Chór Vittoria Choir Region Południowa Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, Chór Opactwa Aux Dames de Saintes
Mistrzowie Pierre Bernac Denise Duval
Edukacja Mistrzostwo Radio France
Nagrody Zwycięstwa muzyki klasycznej

Informator

Oratorium muzyki klasycznej Lied

Michel Piquemal , urodzony dnia15 kwietnia 1947w Paryżu , jest jednym z największych dyrektorów chórów i dyrygentów francuskich . Jest także kantorem barytonowym .

Biografia

Pochodzący z Ariège jego rodzice byli nauczycielami. Mimo to Michel Piquemal bardzo wcześnie chciał grać na pianinie. To nauczycielka z Paryża, Françoise Deslogères, opowiedziała o tym rodzicom i dzięki niej zaczął studiować fortepian i teorię muzyki w CNR w Boulogne. Kiedy poszła do college'u w szóstej klasie , to ona ponownie przekonała rodziców, że może wejść do Maîtrise de Radio France dzięki jakości swojego głosu, wielkim mistrzostwie, które było już wtedy bardzo znane. Zdaje pomyślnie rozprawę.

Dlatego Michel Piquemal rozpoczął naukę śpiewu w Masters of the ORTF, która obecnie przekształciła się w Ma oftrise Radio France . Odbywa pełne szkolenie w Maitrise de Radio France. Następnie kontynuował naukę śpiewu u Pierre'a Bernaca i Denise Duval (fetyszystki, słynnego „Human Voice” opisanego przez Francisa Poulenca jako kobiecy sobowtór ) na melodię francuską i wreszcie w Mozarteum w Salzburgu na interpretację Lied.

Michel Piquemal został odznaczony Oficerem Narodowego Orderu Zasługi , Oficerem Sztuki i Literatury oraz Kawalerem Legii Honorowej za cały swój muzyczny wkład w dziedzictwo. Otrzymał także węgierską nagrodę Pro Artibus.

Kantor

Od 1960 roku głos Michela Piquemala jest dostrzegany wśród studentów „Maîtrisiens” Radia France . Miał wtedy 14 lat i został wybrany do śpiewania „l'Enfant à l'Etoile” u boku Gilberta Bécaud pod dyrekcją Georgesa Prêtre le14 grudnia 1960 nadawany w telewizji francuskiej.

Po byciu asystentem Jacquesa Jouineau w Maitrise Radio France , Michel Piquemal uczy śpiewu w Maitrise Radio France równolegle ze swoją rozwijającą się karierą barytonową.

Na jednym ze swoich koncertów zostaje zauważony przez Pierre'a Bernaca (barytona i ulubionego wykonawcę Francisa Poulenca), który wychodzi mu na spotkanie na końcu i uwiedziony jego głosem, pragnie przyjąć go na studenta.

Przy tej okazji poznał Jessye Normana , również ucznia Pierre'a Bernaca , z którym nawiązał silne więzi i w 1990 roku wykonał koncert bożonarodzeniowy w katedrze Notre-Dame w Paryżu, który zaowocował płytą referencyjną (Jessye at Notre-Lady) a także program telewizyjny z Grand Echiquier z Jacques Chancel .

W 1971 roku został wybrany przez Maurice'a Béjarta na baryton do wykonania „Le Chant du Compagnon errant”, inspirowanego cyklem melodii na baryton i orkiestrę Gustave'a Mahlera („Lieder eines fahrenden Gesellen”) w ramach Forest National w Brukseli, następnie w Palais des Sports w Paryżu, u boku Rudolfa Nureyeva (kierownik muzyczny Manuel Rosenthal ).

W latach 90. był wzorcowym wykonawcą w całym świecie French Melody dzięki jakości swojego barytonowego głosu i osobistemu dubbingowi jego twórczości przez Pierre'a Bernaca , co dało początek licznym nagraniom referencyjnym.

Od 1985 do 1994 roku , uczył jako nauczyciel śpiewu i chóru w Conservatoire National Supérieur de Musique w Paryżu oraz w konserwatorium w dzielnicy 18. Paryża aż 2012. Trenował i towarzyszyły między innymi: Nora Gubisch , Hélène Le Corre , Sophie Marin- Degor , Béatrice Uria- Monzon , Clémentine Margaine i Norah Amsellem .

Jego dyskografia składająca się z ponad pięćdziesięciu płyt jest bogata i różnorodna. Jako baryton nagrał utwory Liszta , Sauguet , Lalo , Rossiniego , z pianistą Christine Lajarrige, melodie Poulenc .

Chórmistrz

W 1978 roku , równolegle z karierą wokalną, założył Ensemble wokalny Michel Piquemal – profesjonalny zespół – z którym tworzył utwory François Verckena , Rogera Calmela , Jacquesa Castérède , Kamillo Lendvay, Marcela Landowskiego , Jeana Guillou, a nawet Jeana-Louisa Florentza ale także w idei towarzyszenia mu podczas nagrań jego płyt jako baryton. Z tej okazji doskonalił swoje szkolenie w zakresie dyrygentury chóralnej.

Jego profesjonalny zespół wokalny (Ensemble Vocal Michel Piquemal) szybko stał się referencyjnym zespołem dla muzyki wokalnej we Francji i był zapraszany do licznych telewizorów (Dimanche Martin, Le Grand Echiquier itp.). Występuje na licznych koncertach w całej Francji (około sześćdziesięciu rocznie).

W 1987 roku Michelowi Piquemal powierzono kierownictwo artystyczne i muzyczne regionalnego chóru Vittoria z Île-de-France, gdy region Île-de-France chciał zapewnić regionowi Île-de-France wzorcowy chór.

W 1989 roku Michel Piquemal został dyrektorem muzycznym chóru regionalnego Provence-Alpes-Côte d'Azur oraz Międzynarodowej Akademii Chórów i Orkiestry Festiwalu Opactwa Sylvanès .

W 1989 został dyrektorem artystycznym Wielkiego Chóru Abbaye aux Dames de Saintes.

Szeroko rozpoznawany przez swoich rówieśników, chętnie zaraża swoją pasją do muzyki, zwłaszcza muzyki francuskiej, i daje szansę nowym artystom. Dlatego postanawia poświęcić się karierze dyrygenta chóru i orkiestry.

Konduktor

W ramach kierownictwa muzycznego i artystycznego swoich różnych chórów i zespołów, Michel Piquemal przejmuje kierownictwo orkiestrowe głównie nad utworami oratoryjnymi mieszającymi głos i orkiestrę symfoniczną. I właśnie jako dyrygent i za znajomość dzieł oratoryjnych otrzymuje dwie nagrody.

Jest zapraszany do dyrygowania wieloma orkiestrami krajowymi i zagranicznymi, m.in. z Bordeaux, Cannes, Marsylii, Nicei, Awinionu, Nancy, Orchestre national de Lille , Orchestre national d'Île-de-France , Orchestre Pays de la Loire Filharmonia , Paryski Zespół Orkiestrowy, Węgierska Państwowa Orkiestra Symfoniczna, Orkiestra Radiowa w Budapeszcie, Orkiestra w Bukareszcie, Orkiestra Filharmoniczna Royal Liege , Orkiestra Symfoniczna Bretanii , Orkiestra Koncertowa Lamoureux , Orkiestra Filharmoniczna Maroka...

W swoich różnych formacjach dokonał licznych nagrań referencyjnych poświęconych Rossiniemu, Mendelssohnowi, Brahmsowi, Schubertowi, Corneliusowi, Donizettiemu, Gabrielowi Fauré, Ropartzowi, Poulencowi, Lendvaya, Duruflému, Arthurowi Honeggerowi czy nawet Tomasiemu.

Michel Piquemal specjalizuje się również, poprzez dyrygenturę, w odkrywaniu zapomnianych utworów z repertuaru muzyki klasycznej.


Michel Piquemal lubi także poszerzać i uczestniczyć we wzbogacaniu repertuaru wokalnego i śpiewu chóralnego.

Równolegle z działalnością ze swoimi chórami i zespołem wokalnym, którym nadal zarządza, Michel Piquemal prowadzi liczne kursy śpiewu, kursy mistrzowskie lub festiwale, aby nadal przekazywać amatorskiej lub profesjonalnej publiczności swoją wiedzę na temat reżyserii i śpiewu chóralnego. , jak na Akademii Chóralnej na Festiwalu Muzycznym Opactwa Sylvanès lub w posiadłości Bayssac.

Chóry w kierunku

Dyskografia

Nagrywa jako baryton

Nagrywa z Chórem Regionalnym Vittoria z Île-de-France

Nagrywa z zespołem wokalnym Michel Piquemal

Nagrania z chórem PACA - Region Południe

Inne rekordy jako Dyrygent

Nagrody

Filmy dokumentalne

Uwagi i referencje

  1. Biografia, strona Larousse.fr.
  2. „  Bio M.Piquemal  ” , na Chórze Vittoria .
  3. „  Dyskografia – EVMP  ” , na evmpiquemal.com (dostęp 27 lipca 2016 r . ) .
  4. „  Dyskografia Naxos  ” .
  5. „  Klasyczna audycja radiowa  ”
  6. „  Artykuł prasowy magazynu Tutti  ” .
  7. „  Wywiad z O. Bellamym  ” .
  8. "  Le Dilettante d'Avignon - Edition Klarthe  " ,marzec 2019
  9. „  Le Clic Classicnews  ”
  10. „  Dyskografia muzyczna Opus  ”
  11. „  Dyskografia z chórem Vittoria  ”
  12. „  Ensemble Vocal Michel Piquemal discography  ” , https://evmpiquemal.com (dostęp 25 września 2019 )
  13. „  Raport o spokojnych powtórzeniach  ”
  14. „  Zgłoś koncertclassic.com  ”
  15. „  Raport nagrywania MisaTango  ”

Linki zewnętrzne