Manuel Rosenthal

Manuel Rosenthal Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Manuel Rosenthal w 1920 roku

Kluczowe dane
Narodziny 18 czerwca 1904
Paryż , Francja
Śmierć 5 czerwca 2003
Paryż , Francja
Podstawowa działalność Kompozytor , dyrygent
Trening Konserwatorium Paryskie
Mistrzowie Jean Huré , Maurice Ravel
Studenci Charles Montaland

Manuel Rosenthal jest kompozytor i dyrygent francuski , urodzony w Paryżu na18 czerwca 1904 i zmarł w tym samym mieście dnia 5 czerwca 2003.

Biografia

Żydowskie dziecko urodzone przez Rosjankę i bardzo uzdolnionego muzycznie ojca Francuza, w wieku sześciu lat matka zaoferowała mu skrzypce. Kiedy zmarł jego ojciec, miał czternaście lat i aby utrzymać rodzinę, grał w orkiestrach filmowych.

Został przyjęty do Konserwatorium Paryskiego (1918-1924), gdzie uczył się u skrzypka Julesa Boucherita i rozpoczął naukę kontrapunktu i fugi u Jeana Huré . W 1922 roku skomponował swój pierwszy utwór Sonatine na dwoje skrzypiec i fortepian , którego prawykonanie miało miejsce w 1923 roku podczas setnego koncertu Niezależnego Towarzystwa Muzycznego.

Wielbiciel Maurice'a Ravela , poznał go w 1925 roku (spotkanie to miało przesądzić o dalszej jego karierze kompozytorskiej) i stał się jednym z jego nielicznych uczniów. Podejmuje z nim kompozycję i przekazuje swoje świadectwa do kilku biografii autora Bolero . W 1928 roku zdobył nagrodę Blumenthala i poprowadził swój pierwszy koncert z orkiestrą Pasdeloup .

W 1930 roku na zamówienie Galeries Lafayette stworzył w Opéra-Comique utwór Ravélienne w jednym akcie, Rayon des soieries . Jego pierwszy utwór liryczny, Les Bootlegger (1933), okazał się porażką. Wkrótce pojawi się pochade La Poule noire , którego premiera dzięki Maurice'owi Yvainowi będzie miała miejsce w Théâtre des Champs-Elysées z okazji Międzynarodowej Wystawy w 1937 roku.

W 1934 roku dyrygent Désiré Inghelbrecht uczynił go swoim asystentem przy tworzeniu narodowej orkiestry radiofonii francuskiej . Opłacany jako czwarty perkusista, daleki jest od dyrygowania. Rosenthal rezygnuje i podejmuje pracę biurową w Radiu Paris-PTT .

W 1936 roku Georges Mandel, minister poczty, telegrafów i telefonów , poprosił go o zaprogramowanie trzech wieczorów muzyki radiowej (francuska muzyka symfoniczna, francuska opera, sala muzyczna) oferowanej przez NBC na Boże Narodzenie i Nowy Rok. nowa formacja, orkiestra Paris-PTT, z którą narzuca się uprzywilejowując w szczególności muzykę współczesną. W 1937 roku Najwyższa Rada Radiofonii i Telewizji wyznaczyła Rosenthala zastępcę Désiré InghelBrecht ze wzmocnionymi uprawnieniami.

Zaciągnął się do pułku piechoty w Alzacji, w maju 1940 r. Dostał się do niewoli. Po uwolnieniu przez Niemców w następnym roku podczas wymiany więźniów, przeszedł do wolnej strefy i wstąpił do ruchu oporu .

Od 1944 do 1947 był stałym dyrygentem i dyrektorem muzycznym Orchestre national de la Radiodiffusion française . Kreacje, premiery francuskie czy światowe następują po sobie: Bartók, Stravinski, Prokofiev, Britten, Richard Strauss, Henry Barraud, Jean Françaix, Milhaud, Rivier, Mihalovici, Maurice Jaubert, Ibert, Daniel-Lesur ... Ale publiczność i muzycy zmęczeni jego nowatorskimi programami i on woli odpowiadać na wezwanie Stanów Zjednoczonych.

Zrezygnował w 1947 i od 1948 do 1951 pełnił funkcję stałego dyrygenta Seattle Symphony Orchestra . Równocześnie rozpoczął błyskotliwą międzynarodową karierę jako dyrygent, przerywaną licznymi tournee po najsłynniejszych salach koncertowych. W swoim repertuarze honorowe miejsce zajmują Strawiński, Bartok, Schönberg, Milhaud, Richard Strauss, Poulenc, Ravel, Debussy. Bardziej niekonwencjonalny niż prawdziwie nowoczesny, łączy repertuar klasyczny z muzyką współczesną.

Od 1951 do 1962 roku dzielił swój czas między komponowanie i karierę jako dyrygent gościnny, zwłaszcza z orkiestrami radiowymi. Od 1962 do 1974 był profesorem dyrygentury orkiestrowej w Konserwatorium Paryskim .

Jego muzyka, bliska neoklasycyzmowi, błyszczy umiejętnościami pisarskimi, blaskiem i wyrafinowaniem jego orkiestracji. Według jego ucznia i asystenta Jeana-Luca Tinguauda, ​​Rosenthal miał „prawdziwą wiedzę o orkiestrze. Dyrygował bez pałeczki i nalegał na rolę rąk. Bardzo mu zależało na tym, co nazywał nakładaniem rąk ”. Miał niezrównany kontakt z orkiestrami, czymkolwiek one były (…) Nie był francuskim fetyszystą dźwięku, ale znał wszystkie sekrety tej muzyki i umiał nadać jej brzmienie ”.

Od 1964 do 1967 był stałym dyrygentem i dyrektorem Orkiestry Filharmonicznej w Liège . W podeszłym wieku nadal dyrygował na całym świecie, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych: po debiucie w 1977 roku w nowojorskiej operze zadebiutował w lutym 1981 w Metropolitan Opera w Nowym Jorku, gdzie dał 76 Koncerty od 1981 do 1988. Triumfalnie wraca do Seattle w 1986, by dyrygować Tetralogią Wagnera i daje Pelléas et Mélisande w Moskwie w 1987.

Otrzymał wiele nagród i został dowódcą Legii Honorowej. Członek-założyciel Fundacji Maurice'a Ravela w latach 1947-1949, zastąpił Marcela Landowskiego na stanowisku prezesa w 1990 roku, stanowisko to piastował aż do śmierci.

Zmarł w Paryżu dnia 6 czerwca 2003, kilka dni przed swoimi 99. urodzinami, kiedy pisał swoje wspomnienia zatytułowane Adorable Music . Jego druga żona, Claudine Verneuil, zmarła w rlistopad 2016.

Pracuje

Paryska wesołość

Najsłynniejszym dziełem Rosenthala jest niewątpliwie jego balet Gaîté parisienne (1938). Są to aranżacje często popularnych utworów Jacquesa Offenbacha (1819-1880). Utwory te są zasadniczo zaczerpnięte z różnych bouffes oper lub operetek tej ostatniej. Oto różne ruchy Gaîté parisienne, a następnie dzieło Offenbacha, z którego zostały zaczerpnięte.

Nagrody

Pisma

Bibliografia (porządek chronologiczny)

Uwagi i odniesienia

  1. „  Manuel Rosenthal, dyrygent, kompozytor i nauczyciel  ”, Le Monde ,9 czerwca 2003

Linki zewnętrzne