Miargyrite
| Miargyrite Kategoria II : siarczki i siarczki | |
 Miargyrite - kopalnia San Genaro, Peru 6,1 × 4,2 × 2,7 cm | |
| Generał | |
|---|---|
| Klasa Strunz |
2.HA.10
2 SIARCZKI i SULFOSOLTY (siarczki, selenki, tellury; arsenki, antymony, bizmutydy; sulfarsenity, sulfantymonity, sulfbizmutyty, itp.) |
| Klasa Dany |
03.07.03.02
Siarczki i |
| Wzór chemiczny | AgSbS 2 |
| Identyfikacja | |
| Forma masy | 293,758 ± 0,011 amu Ag 36,72%, S 21,83%, Sb 41,45%, |
| Kolor | Stalowa szarość; żelazo czarne |
| Klasa kryształu i grupa przestrzenna | pryzmatyczny, C 2 / c |
| System kryształów | Jednoskośny |
| Łupliwość | niedoskonałe na {010} |
| Złamać | podskórny; nieregularny |
| Habitus | masywny; tabelaryczny; izometryczny; agregat; ziarnisty; klinowy |
| Skala Mohsa | 2.50 |
| Linia | czerwony; czerwona wiśnia |
| Blask | metaliczny; adamantyn |
| Właściwości optyczne | |
| Współczynnik załamania światła | a = 2,72, g = 2,78 |
| Dwójłomność | dwuosiowy (+); 0,0600 |
| Fluorescencja ultrafioletowa | każdy |
| Przezroczystość | półprzezroczysty do nieprzezroczystego |
| Właściwości chemiczne | |
| Gęstość | 5.25 |
| Właściwości fizyczne | |
| Radioaktywność | każdy |
| Jednostki SI i STP, chyba że określono inaczej. | |
Miargyryt gatunek mineralna składa się z sulfo od srebra i antymonu , o wzorze cząsteczkowym AgSbS 2 , śladowe ilości arsenu i żelaza .
Historia opisu i nazw
Wynalazca i etymologia
Chociaż minerał ten został wyizolowany już w 1824 r. Przez Friedricha Mohsa , jest to opis podany w 1829 r. Przez niemieckiego mineraloga i chemika Heinricha Rose w tomie 15 Annalen der Physik , opublikowanym w tym roku, który jest punktem odniesienia. Słowo miargyryt pochodzi od greckiego μειων ( meion ), „mniejsze” lub „mniejsze” i ἃργυρος ( arguros ), „srebrny”, co jest aluzją do jej zawartości srebra niższej niż pirargyryt Ag 3 SbS 3.
Topotyp
Topotyp znajduje się w kopalni Neue Hoffnung Gottes w Bräunsdorf , Freiberg , Saksonia , Niemcy .
Synonimia
- czarny siarczek antymonu srebro
- hemiprismatische Rubinblende (Mohs, 1824)
- hypargyrite ( Breithaupt , 1832)
- hypargyron-Blende (Breithaupt, 1832)
- kenngottite ( Haidinger , 1856): początkowo poświęcony swojemu koledze Kenngottowi przez Haidinger
Charakterystyka fizykochemiczna
Kryteria określania
Metaliczny połysk do adamantytu, miargiryt ma kolor od stalowoszarego do żelaznej czerni, z przezroczystością od półprzezroczystej do nieprzezroczystej. Jego pokrój jest zwykle w kryształach w kształcie pręcików do 1 cm lub tabelarycznych rozwiniętych {001}, {100} lub { 1 01}. Powierzchnie kryształów są poplamione równolegle do [0 1 0] i [011]. Jego pęknięcie jest podskórne i nieregularne, a smuga czerwona do wiśniowej.
Krystalochemia
Miargyryt wykazuje trimorphism z cuboargyrite i baumstarkite .
Zgodnie z klasyfikacją Strunza jest jedynym przedstawicielem grupy 02.HA.10, należącej do siarczków i sulfosoli (II) o strukturze podobnej do SnS (2.H) zawierającej miedź , srebro lub żelazo (2.HA). Według klasyfikacji Dany miargiryt należy do grupy 3.07.03 sulfosoli (3) o ogólnym wzorze chemicznym A + i A 2+ j B y C zgdzie A to metal , B to metaloid, a C to niemetal , przy stosunku z / y = 2 (grupa 3.07).
| Minerał | Formuła | Grupa jednorazowa | Grupa kosmiczna |
|---|---|---|---|
| Miargyrite | AgSbS 2 | 2 / m | C 2 / c |
| Smithite | AgAsS 2 | 2 / m | A 2 / a |
Krystalografia
Miargiryt krystalizuje w jednoskośnym układzie kryształów grupy przestrzennej C 2 / c (Z = 8 jednostek formy na konwencjonalną komórkę ). Jego parametry siatki to = 12,862 A , = 4,409 A , = 13,218 A i β = 98,48 ° (objętość ogniwa V = 741,38 A 3 ); jego obliczona gęstość wynosi 5,26 g / cm 3 .
Atomy antymonu mają koordynację (3) atomów siarki, ze średnią odległością wiązania Sb-S 2,49 Å .
Atomy srebra są rozmieszczone w dwóch różnych miejscach , Ag1 i Ag2. Ag1 ma koordynację (4) siarki. Długości wiązań Ag1-S różnią się nieznacznie wokół 2,60 A , podczas gdy kąty wiązania wahają się między 93,4 ° a 149,8 °. Ag2 jest liniowo skoordynowany między dwoma atomami siarki, z długością wiązania Ag2-S wynoszącą 2,39 Å .
Istnieją również dwa różne miejsca dla atomów siarki, S1 i S2. S1 jest otoczony przez jeden atom srebra i dwa atomy antymonu, podczas gdy S2 jest otoczony przez dwa atomy srebra i jeden atom antymonu.
Depozyty i depozyty
Gitologia i powiązane minerały
Miargyryt występuje w żyłach hydrotermalnych , srebrzyste rud siarczkowych utworzone w niskich temperaturach, związane z minerałów natywny srebro , barytu , baumstarkite , galeny , polibazyt , proustyt , pirargyryt , pirytu , kwarcu i sfaleryt .
Złoża produkujące niezwykłe okazy
- Niemcy
- Kanada
- Francja
- Peru
Uwagi i odniesienia
- (en) CR Knowles , „ A redetermination of the structure of miargyrite, AgSbS 2 ” , Acta Crystallographica , vol. 17 N O 7,1964, s. 847 ( DOI 10.1107 / S0365110X64002274 ).
- Klasyfikacja składników mineralnych wybranych jest , że z Strunz , z wyjątkiem polimorfów krzemionki, które są zaliczane do krzemianów.
- obliczona masa cząsteczkowa od „ atomowych jednostek masy elementów 2007 ” na www.chem.qmul.ac.uk .
- (de) zbiorowe; paragraf VIII autorstwa Heinricha Rose , Annalen der Physik und Chemie: VIII Ueber die in der Natur vorkommenden nicht oxydirten Verbindungen des Antimons und des Arseniks , vol. 15, Lipsk, Johann Ambrosius Barth,1829, 634 s. ( czytaj online ) , s. 469-470.
- Armand Dufrénoy , Traktat o mineralogii , t. 3,1856, s. 449.
- (od) Friedrich Mohs, „ Hemiprismatische Rubinblende ” , Grundriss der Mineralogy , vol. II,1824, s. 606-607 ( czytaj online ).
- Armand Dufrénoy , Traktat o mineralogii , t. 3,1856, s. 450.
- Wilhelm Karl von Haidinger , Ak. Wien, Ber. , vol. 22, 1856, s. 236.
- (w) John W. Anthony , Richard A. Bideaux , Kenneth W. Bladh and Monte C. Nichols , The Handbook of Mineralogy: Elements, Sulfides, Sulfosalts , vol. I, Mineral Data Publishing,1990.
- ICSD nr 94 647; (en) Herta Effenberger , Werner Hermann Paar , Dan Topa , Alan J. Criddle i Michel Fleck , „ Nowy mineralny baumstarkit i ponowne badanie strukturalne aramajoitu i miargirytu ” , American Mineralogist , tom. 87 Bez kości 5-6,2002, s. 753-764 ( podsumowanie ).
- (w) Andrew G. Tomkins , " Trzy mechanizmy metamorfizmu facji rudy re-amfibolitu Podczas mobilizacji w złożu Montauban Pb-Zn-Au-Ag " , Mineralium Deposita , t. 42, n o 6,2007, s. 627-637 ( DOI 10.1007 / s00126-007-0131-9 ).
- Pierre G. Pélisson , Badania mineralogiczne i metalogeniczne w rejonie żył wielotypowych w Paulhaguet (Haute-Loire, Francuski Masyw Centralny) , praca doktorska, Orlean, Francja, 1989
- Inwentarz mineralogiczny Ariège (wydanie BRGM , 1984).
- (w) The Mineralogical Record , vol. 21, 1990, s. 102 .
- (en) Jaroslav Hyrsl i Zolina Rosales , „ Peruvian Minerals: An Update [Peru] ” , The Mineralogical Record , vol. 34, n o 3,2003, s. 241-254.