Maurice de Broglie (biskup)

Maurice de Broglie

Biografia

Narodziny

5 września 1766
Château de Broglie (Eure) ( Francja )

Święcenia kapłańskie

1 st marzec +1.792

Śmierć

20 lipca 1821
Paryż ( Francja )

Biskup Kościoła katolickiego

Konsekracja biskupia

17 listopada 1805przez
kartę. Giovanni Battista Caprara

Biskup Gandawy

1807 - 1821

Biskup Acqui

1805 - 1807

(en) Uwaga na www.catholic-hierarchy.org

Maurice Jean Madeleine de Broglie , urodzony dnia5 września 1766w Château de Broglie i zmarł dnia20 lipca 1821w Paryżu , jest człowiekiem kościół francuski z XVIII -tego wieku i XIX th century .

Biografia

Wygnanie z Berlina

Syn Victora-François ( 1718 - 1804 ), księcia Broglie i marszałka Francji oraz jego drugiej żony Louise Augustine Salbigothon Crozat de Thiers ( 1733 - 1813 ), Maurice Jean Madeleine urodził się5 września 1766(dwa miesiące przed terminem) w Château de Broglie . Jego rodzina pochodziła z Piemontu i oddała na służbę Francji kilku generałów.

Od dzieciństwa i przez całe życie miał bardzo delikatne zdrowie, na które nieustannie cierpiał. Przeznaczony do stanu kościelnego, studiował w seminarium Saint-Sulpice . Śledził tam tok studiów, gdy wybuchła rewolucja, której zasady przyjął po raz pierwszy.

To właśnie z tego domu pisał do swojego ojca w najpilniejszy sposób, wzywając go do powrotu do Francji i służenia odrodzeniu narodowemu , oto ta korespondencja:

„ Bez spoglądania w przeszłość, pozwólcie, że opowiem wam o stanie rzeczy i zwrócę waszą uwagę na przyszłość. Nie będę omawiał powodów, dla których opuściłeś Francję, powodów, które oddzieliły moją sprawę od sprawy ojca, którego synowska miłość i mój głęboki szacunek zdawały się sprawiać, że jest to obowiązkiem ciągłego podążania. Ale proszę was, abyście zastanowili się nad siłą okoliczności, nad wydarzeniami, które się mnożą, które są naglące i które się wykluwają. Uważałem, że konstytucja jest potrzebna, i wierz mi, monsieur le Maréchal, rewolucja jest nieodwołalna. Jeśli wrogowie triumfują, będą musieli otoczyć się zbyt wieloma ruinami; zbyt dużo krwi zaczerwieniłoby ich broń, a groby zbyt wielu ofiar zamknęłyby się na zwycięzcach. Wszystko zapowiada, że król zaaprobuje. Więc nie konsumuj więcej, mój ojcze! zima wspaniałego życia na obcej ziemi; wróć do swojej ojczyzny; oddaj mi mojego ojca, moją rodzinę; Oddam ci syna, który nie chce pokutować, ale chce i musi cię kochać. Widzisz, że naród został oczerniony, że nadal jest godny posiadania twoich cnót; zapomni o przelotnym oporze przed jego regeneracją i tak, bez wysiłku złoży hołd, jaki jest winien, za długi i solidny blask twojego życia. "

Stary marszałek udzielił synowi krótkiej i szlachetnej odpowiedzi i możemy sobie wyobrazić, że nie zastosował się do jego rady:

„ Wahałem się, proszę pana, czy odpowiedzieć panu: milczenie pogardy, o które zarzuca się moje sumienie i które nie może uciec przed waszym, mówi panu wystarczająco dużo; ale jestem skłonny pozwolić ci swobodnie czytać w moim sercu. Twój list jest taki, jaki powinien być. Nie rozpoznaję żadnej z zasad, które w to włożyłeś. Jeśli chodzi o wszystkich, usuwam przeszłość z pamięci; Wasze kazania nie są dla mnie przyszłością i bez względu na to, jaką zasłonę okryje, nigdy nie będziecie dla mnie bratem moich dzieci, nigdy nie będziecie moim synem. Chcesz mnie dotknąć w imię mojej chwały, musisz być złym sędzią; Potrzebuję odrobiny iskierki, aby wybaczyć twoje istnienie. Podpisany przez marszałka de Broglie . (Brak daty). "

Poza tym sprawy potoczyły się, co nie spełniało oczekiwań młodego opata. Zobowiązany do opuszczenia seminarium, a nawet Francji, wraz z ojcem wyjechał na emeryturę do Niemiec .

Wyemigrował do Czerwiec 1790i został wyświęcony na kapłana w Trewirze dnia1 st marzec +1.792. Zaprezentowane w 1796 roku w Bad Pyrmont do króla Prus Fryderyka Wilhelma II , który potrafił to docenić, został mianowany przez niego jako proboszcz w rozdziale o Poznaniu , w dawnej Polsce w 1797 roku i przyjęta do Trybunału Berlinie . Uhonorowany łaską monarchy mógł nawet otrzymać stolicę biskupią . Swoje dobrodziejstwo objął w posiadanie aż do śmierci swojego opiekuna w rCzerwiec 1798. Z Bonapartem nawiązał kontakt przez Berniera , biskupa Orleanu i konsula Lebruna .

M gr de Broglie i Napoleon I st

Plik 17 grudnia 1801opuścił Polskę i wrócił do Francji. W 1802 i 1803 r. Udał się do Münster, aby odwiedzić swojego ojca, marszałka, ale nie mógł go przekonać do powrotu do ojczyzny. Jednak udało mu się przekonać rząd, aby jego rodzina odzyskała skonfiskowany majątek, który nie został jeszcze sprzedany.

W 1804 r. Podjął pewne kroki w celu odzyskania niesprzedanego drewna należącego do jego rodziny, która nosiła jego imię w uszach Bonapartego, który następnie starał się otoczyć dawnymi rodzinami monarchii, nieoczekiwanie opatem de Broglie został mianowany Swym kapelanem i nie mógł uciec od tej łaski, chociaż błagał o swoje zdrowie, które było więc dość delikatne.

Poszedł za cesarzem do Włoch .

W Kwiecień 1805, został mianowany biskupstwem Acqui w Piemoncie . On był święty17 listopada 1805w Saint-Sulpice przez kardynała legata Caprara (współkonsekratorami byli biskupi René des Monstiers de Mérinville i Louis Charrier de La Roche ). Opublikował list z okazji bitwy pod Austerlitz , w którym wychwalał cesarza. Później biskup moderował je.

Zażądał swojej zmiany, przyjemnie narzekając, że znajduje się u bram piekła (z powodu wód termalnych miasta) i został przeniesiony do biskupstwa Gandawy dnia.4 grudnia 1807. Próbował odzyskać niepodległość swojego kościoła, co zdenerwowało cesarza.

Plik 2 lutego 1809, był współtwórcą Étienne Antoine Boulogne .

Państwo Kościelne zostało zaanektowane od 1809 roku . W 1810 roku Napoleon wysłał Brogliemu krzyż Legii Honorowej . Prałat odmówił, nie wierząc, że mógłby złożyć przysięgę, która zobowiązywałaby go do zachowania integralności Cesarstwa, gdy stany Stolicy Apostolskiej były tam zjednoczone . Zwrócił odznaczenie i uzasadnił swoje uzasadnienie w memorandum dla ministra. Jakiś czas później cesarz na audiencji ostro apostrofował biskupa Gandawy, który nie bał się powiedzieć, że jego sumienie sprzeciwia się temu, o co go proszono. Brutalna odpowiedź oznajmiła prałatowi, że popadł w całkowitą hańbę.

Nie trwało długo, zanim zarzucono mu. Ponieważ10 sierpnia 1809, list od Ministra Kultu ogłosił, że „cesarz był niezadowolony z braku przywiązania, jaki biskup Gandawy okazywał dla swojej osoby ; że duch duchowieństwa stawał się coraz gorszy; że prałat udzielił swego zaufania wielkiemu wikariuszowi, który nie nadawał się do pojednania umysłów w rządzie ” . Napoleon był mniej zły na prałata niż na swojego wielkiego wikariusza , ojca Le Sure, który od tego czasu piastował to samo stanowisko z księciem Croÿ , arcybiskupem Rouen . Ojciec Le Sure otrzymał rozkaz wyjazdu do Paryża : Broglie, który był do niego bardzo przywiązany, odbył tę podróż razem z nim, a następnie został zmuszony do powrotu do swojej diecezji bez swojego wielkiego wikariusza , który w związku z tym poświęcił swój wolny czas na komponowanie znakomitych ascetyczne broszury .

Krajowa rada została zwołana Czerwiec 1811wezwany, aby znaleźć sposób na ustanowienie biskupów bez uciekania się do suwerennego papieża . Mandé, Broglie nieustannie wypowiadał się przeciwko proponowanym środkom i energicznie protestował przeciwko sposobowi, w jaki Napoleon interpretował swój konflikt ze Stolicą Apostolską i, zobowiązując się do udzielenia mu odpowiedzi, wymykał się jej żądaniom.

10 lipca sobór został rozwiązany, a prałat pozbawiony tytułu, aresztowany wraz z biskupami Tournay i Troyes , został zamknięty w twierdzy Vincennes , gdzie objęto ich najbardziej rygorystyczną tajemnicą. Jego niewola trwała ponad cztery i pół miesiąca i była tym bardziej bolesna dla pana de Broglie, że zawsze był bardzo słaby. W listopadzie księcia Rovigo poprosił o dymisję, którą prezentowane z niechęcią na 23 : zgodził, a nawet obiecał nie ingerować w administracji diecezji. Zostawił Vincennes na 13 grudnia . Na wygnaniu w Beaune został wkrótce potem oskarżony o utrzymywanie kontaktów z wikariuszami generalnymi . Został przetransportowany do Île Sainte-Marguerite na wybrzeżu Prowansji6 marca 1812.

Kilka dni po aresztowaniu biskupa najpoważniejsze przeszukania przeprowadzono w Gandawie w jego pałacu, tam wywieziono wszystkie jego papiery, a jego sekretarza aresztowano. Wielcy wikariusze i kanonicy nadal byli osadzani w więzieniach lub wysyłani na wygnanie i chcieli zmusić kapitułę do przejęcia administracji diecezją.

W Styczeń 1813, został ponownie internowany w Beaune. W Gandawie został mianowany nowy biskup ( p. D'Osmond ), a p. De Broglie został poproszony o ponowne oświadczenie, że zrzekł się administracji swoją diecezją, co uczynił aktem z Dijon , 8 lipca , w którym nie odwołał jednak uprawnień nadanych swoim wielkim wikariuszom, które mimo to posłużyły jako pretekst do ponownego szykanowania duchowieństwa.

Wraz z upadkiem Napoleona jego ustępstwa uznano za nieważne, ponieważ wymuszono je przemocą.

Przywołany do swojej diecezji jednogłośnym życzeniem ludu i duchowieństwa, pojawił się w Gandawie dnia 24 maja 1814po tym, jak Francuzi opuścili Belgię i chciał odpokutować to, co uważał za słabość. Prałat przed swoim kapitułem zeznał, że żałuje, że uległ burzy, dwukrotnie rezygnując.

Czekały go jeszcze inne procesy, nie mniej brutalne.

M gr de Broglie i Guillaume I er

Jednak Belgia właśnie zmieniła panów. Mocarstwa przestały łączyć Holandię z Holandią i oddać tę suwerenność domowi Orange . Biskup Gandawy, który znał księcia Orańskiego w Berlinie podczas emigracji, musiał chwalić się, że za jego panowania był cichszy; ale wkrótce katolicy musieli alarmować postępów rządu.

Ponieważ Gandawa jest częścią Belgii, Broglie musiał złożyć przysięgę królowi Holandii , ale plany konstytucji zaniepokoiły sumienie prałata. Biskup Ghent wkrótce wprowadzić walkę króla Wilhelma I st Holandii : Przypomniał jezuitów , że William nakazał, aby rozproszyć, opublikował papieskie majtki nieautoryzowanego protest przeciwko tekście konstytucji Królestwa , która dopuściła wolność i równość religii i wWrzesień 1815poparła doktrynalny wyrok, który zakazał katolikom składania przysięgi na konstytucję .

Powołał się na sprawę katolików w trzech pismach, które pojawiały się kolejno, a mianowicie: w przemówieniu do króla , podpisanym28 lipca 1815, wydana przez biskupów Gandawy , Tournai , Namur oraz przez Wielkich Wikariuszy Malines i Liège , Instrukcja duszpasterska w języku francuskim i niderlandzkim z 2 sierpnia tego samego roku, a na koniec inny dokument zatytułowany: Wyrok doktrynalny biskupów Holandii na przepisanej przysiędze.

W październiku przesłał na Kongres wiedeński brief na temat aspiracji katolików w Holandii, mając nadzieję w ten sposób wpłynąć na decyzje mocarstw. Belgia została jednak zjednoczona z protestanckimi Zjednoczonymi Prowincjami, tworząc Zjednoczone Królestwo Niderlandów .

W ostateczności odwołał się do Rzymu, a Papież uznał, że nowego podstawowego prawa zawierającego błędy sprzeczne z religią katolicką, oporu biskupów nie można obwiniać sprawiedliwością i że nie można żądać przysięgi sprzecznej z katolickim religia, świadomość.

Spory zaostrzyły się w związku z budową nowych uniwersytetów w Belgii. Biskup Gandawy uważał, że widział, iż odkładają na bok moralność Ewangelii, aby zrobić miejsce dla moralności filozoficznej. Jego reprezentacja wobec króla zasygnalizowała nowe pretensje katolików.

W Październik 1816, odmówił zamówienia publicznych modlitw za księżniczkę Orańską , żonę księcia Williama . Wreszcie wMarzec 1817, nie zaśpiewał Te Deum, by uczcić jej poród .

Ponieważ 19 grudnia 1816Król Wilhelm wydał dwa kolejne dekrety, jeden nakazujący zbadanie procesu prałata, drugi z 21 stycznia skierował sprawę do sądu apelacyjnego ; obaj zostali sprowokowani obszernym raportem ministra sprawiedliwości Cornelisa Van Maanena . Izba oskarżeń nie uznając się za kompetentną, dodano do niej nowych sędziów. Plik26 lutego 1817biskup otrzymał nakaz stawienia się przed sądem; odmówił jurysdykcji tego trybunału, ponieważ była to kwestia doktryny . Jego odpowiedź z 2 marca została opublikowana w gazetach. Podróżował wtedy po swojej diecezji; kiedy skończył, doręczono mu nakaz przejścia na emeryturę do Francji pod koniec marca.

Wygnanie paryskie

Kiedy na 27 marca nakaz został wydany dla niego, przekroczył granicę i wycofał się czasami do Beaune, czasami do Paryża, nadal w uścisku niemocy, że leczenie wykonywane w jego kierunku lub w kierunku swego duchowieństwa, nie nie były odpowiednie dla zmiękczenia .

10 czerwca prokurator sądu apelacyjnego wydał przeciwko niemu długi akt oskarżenia: skargi dotyczyły wyroku doktrynalnego , zakazu składania przysięgi, cenzury aktów władzy, publikacji reskryptów zagranicznych oraz tajnej korespondencji za granicą . Izba oskarżenia, odkładając na bok pozostałe głowy, przyłączyła się do sądu doktrynalnego i do korespondencji z Rzymem: przeciwko biskupowi ogłoszono dekret o złożeniu ciała. Po różnych opóźnieniach został ponownie wezwany do stawienia się; w akcie oskarżenia został zakwalifikowany w następujący sposób: człowiek nazwiskiem Maurice de Broglie i został oskarżony o popełnienie zbrodni. Bronił się protestem z Amiens 9 października , w którym wydedukował powody, dla których nie zastosował się. Ten protest nie został przyjęty, a8 listopada 1817sąd wydał wyrok skazujący go na deportację.

Niezależnie od jego protestów, A wyrok z8 listopada 1817skazał go zaocznie na deportację i utratę mienia. Ta nagroda została opublikowana w Gandawie dnia19 listopada 1817, ręką kata , na słupek na placu publicznym, między dwoma złodziejami wystawionymi na pręgierz . Ale taki proces przyniósł skutek odwrotny do oczekiwanego: zbuntował katolików i zwiększył zainteresowanie wzbudzane przez słusznie szanowanego prałata.

De Broglie skierował do władców zgromadzonych na Kongresie w Aix-la-Chapelle pamiętnik zatytułowany: Skarga z szacunkiem skierowana do LL. MM. cesarzy Austrii i Rosji oraz króla Prus w związku ze stanem spraw religijnych w Belgii . Ten kawałek, datowany na Beaune , z4 października 1818, został wydrukowany w 1859 roku .

Pod koniec Luty 1818, przypuszczano, aby utrzymywać, że stracił jurysdykcję wyrokiem sądu 8 listopadai że był cywilnie martwy. W związku z tym nie chcieli już uznawać swoich wielkich wikariuszy, a kapituła została poproszona o przejęcie zarządzania diecezją. Kapituła odmówiła listem motywacyjnym. Od tego czasu rozpoczął się szereg przykrości, jak za czasów Napoleona. Pierwszy wielki wikariusz, Abbé le Surre, został zmuszony do opuszczenia kraju; dwóch innych wielkich wikariuszy stanęło przed sądem. Wszystkich trzech, a także kilku kanoników, pastorów i ministrów pozbawiono pensji. Seminarium zostało zmuszone do przerwania studiów i wstąpienia do milicji: nawet zakonnice martwiły się w swoich klasztorach. Te rygory trwały aż do śmierci biskupa.

Każdego dnia otrzymywał ponurą wiadomość o stanie swojej diecezji: wszystkie te okoliczności były tak wieloma ciosami dla wrażliwości pana de Broglie i bez wątpienia przyczyniły się do zrujnowania słabego zdrowia i zmęczenia tyloma próbami.

Na początku 1821 roku przyszła do niego jego szwagierka, księżniczka Revel, i nie opuściła go, dopóki nie zamknęła mu oczu. Prałat był w Paryżu, kiedy po długich cierpieniach zmarł w piątek20 lipca 1821, o pierwszej w nocy, 54 lata i 10 miesięcy.

Ciało biskupa Gandawy, po zabalsamowaniu i umieszczeniu w podwójnej trumnie z ołowiu i dębu, pozostawało przez kilka dni w ognistej kaplicy. W niedzielę wieczorem duchowni z Saint-Sulpice udali się tam w procesji, aby oblać wodę święconą. Pogrzeb odbył się 24 grudnia w Saint-Sulpice: koadiutor Paryża odprawił i ułaskawił. Nuncjusz z SS , prałatów , rówieśników , posłów i innych osób z wyróżnieniem, w której uczestniczyli. Pan Książę Amédée de Broglie , brat zmarłego, był głową rodziny. Ciało umieszczono w sklepieniu kościoła, znajdującym się pod chórem . Później trumna została przeniesiona do krypty katedry św. Bawona w Gandawie, a jej serce do wyższego seminarium duchownego .

Dekoracje

Napoleon I jako pierwszy ofiarował krzyż Legii Honorowej w Broglie: prałat odmówił i przesłał odznaczenie.

Papiery wartościowe

Książę de Broglie : dyplom w 1759 roku The cesarz Franciszek I st przyznać do marszałka de Broglie tytuł księcia z Cesarstwem dla siebie i swoich potomków;
Baron Pierwszego Cesarstwa .

Hołd, zaszczyty, wzmianki, ...

Inne funkcje

Kapelan z Napoleon I er ( 1804 ).

Publikacje

Pisma M gr de Broglie oferują wielkie zainteresowanie, albo przez ich rzeczywistej zasługi, albo ze względu na charakter samych okolicznościach, są pięć w liczbie:

Adres do króla (28 lipca 1815 Ten adres jest podpisany przez biskupów Ghent , Tournay , Namur , a do wielkich wikariuszy z Malines i Liège ;
duszpasterska Instrukcja w języku francuskim i niderlandzkim (2 sierpnia 1815);
doktrynalna Wyrok Episkopatu Holandii na wyznaczonym przysięgą ;
Oświadczenie o wprowadzeniu pewnych prac śmiertelnych w nauczaniu, a na jego obawy w stosunku do losu biskupich seminariach ;
Szacunkowa skarga skierowana do LL. MM. cesarzy Austrii i Rosji oraz króla Prus w związku ze stanem spraw religijnych w Belgii (4 października 1818- Beaune , wydrukowany w 1859 r .).

Herb

Postać	Ozdobić herbem
	Broń barona de Broglie i Imperium Lub do zakotwiczonego w solance Azure ( de Broglie ); w kantonie Barons Bishops of the Empire