W Maroku ceremonia ślubna oparta jest na precyzyjnych obrzędach i zwyczajach przodków. Związek wynikający z tej ceremonii zaślubin jest określony przez religię islamską .
Małżeństwo jest nadal uważany za najważniejszą decyzją człowiek Maroka i marokańskie kobiety w życiu społecznym.
Marokański ślub to wydarzenie na dużą skalę, starannie przygotowane i radośnie obchodzone z rodzinami dwojga małżonków, ich krewnymi, przyjaciółmi, współpracownikami i sąsiadami. W Maroku małżeństwo pozostaje ściśle związane z rodowymi tradycjami i zwyczajami tego kraju. Mają one na celu wzmocnienie panny młodej i jedność rodzin obojga małżonków . Przebieg ceremonii ślubnej jest praktycznie identyczny we wszystkich marokańskich miastach , ale obrzędy różnią się w zależności od regionu. Ubrania , pieśni , tańce i jedzenie różnią się charakterystycznymi znakami w zależności od zwyczajów i kultury regionu. W Maroku mężatka często zachowuje swoje panieńskie nazwisko .
Podczas uroczystości panna młoda kolejno zakłada kilka tradycyjnych kaftanów ; jeśli chodzi o pana młodego, to generalnie jest zadowolony z dwóch rodzajów stroju: zachodniego garnituru i tradycyjnego stroju odzwierciedlającego jego pochodzenie etniczne .
W przeszłości małżeństwo było rozłożone na siedem dni, ale teraz zostało skrócone do trzech dni na wsi i jednego dnia w mieście.
W mieście ceremonia zaślubin jest często organizowana w salach imprezowych specjalnie zaprojektowanych do świętowania wesel. Wystrój sali odpowiada zwyczajom i wymaganiom ich gości. Pieśni i tańce wykonywane podczas ceremonii honorują tylko związek pary i rodziców pary młodej.
Na wsi festiwal nabiera zupełnie nowego wymiaru , ponieważ spontanicznie mobilizuje mieszkańców całego douaru (wioski) i to przez kilka dni. Solidarność i duch wspólnoty są zawsze bardziej żywe na obszarach wiejskich niż w miastach.
Profesor Abdelhadi Tazi z Akademii Królestwa Maroka zauważa: „Pomimo coraz większego znaczenia zachodniego stylu życia w naszym społeczeństwie, młodzi Marokańczycy mają silną nostalgię i wielki szacunek dla rodowych tradycji i zwyczajów naszego kraju. Młodsze pokolenia odzwierciedlają naszą różnorodną historię i dziedzictwo kulturowe. "
Pan młody przychodzi z rodziną, by prosić ojca tej ostatniej o rękę ukochanej. Po uzyskaniu zgody na przypieczętowanie losu dwojga kochanków, obie rodziny rozpoczynają niezbędne przygotowania do ceremonii ślubnej. Przez panny młodej posag , termin i koszty ceremonii, etc., są ustnie pomiędzy dwiema rodzinami. W tym okresie przyszły pan młody oferuje swojej narzeczonej biżuterię i odzież . W przeszłości wszystkie małżeństwa były aranżowane, ale dziś niewielu Marokańczyków szanuje tę tradycję.
Dwóch adoulów ( tradycyjnych notariuszy ) zostaje zaproszonych do ojca pana młodego; poświadczają i odprowadzają sumę posagu do domu panny młodej. Zapłata posagu kończy zaręczyny i wyznacza początek uroczystości weselnej. Termin ustalają głowy rodzin (zazwyczaj śluby marokańskie organizowane są latem ).
W przeddzień oficjalnej ceremonii obie rodziny spotykają się w domu przyszłej Panny Młodej. Posag zostaje następnie przekazany ojcu panny młodej. Akt małżeństwa, zwany al kaghet , sporządza adoul (zakonnik wyznania islamskiego) akredytowany przez marokański wydział sprawiedliwości rodzinnej. Po podpisaniu aktu małżeństwa przez małżonków oryginał aktu małżeństwa jest przekazywany żonie, a kopię mężowi.
Na kilka dni przed nocą poślubną tradycje nakazują, aby komnatę pana młodego przygotowywały kobiety z jego rodziny. Następny dzień nazywany jest „ nahar ez-zîna ” (dzień upiększania) lub nawet „ nahar el-farch ” (dzień materacy), a kobiety udają się do panny młodej, aby przygotować wszystko, czego potrzebuje. Jego nowy dom .
W Maroku tradycyjny swat nazywany jest w dialekcie marokańskim „ negafa ” . Organizuje wesela marokańskie i dba o skrupulatne przestrzeganie wszystkich obrzędów i zwyczajów kraju. Swatarki składają się na ogół z 4 do 5 kobiet; na przyjęciu postępują zgodnie ze wskazówkami jednego z nich. Prawdziwe kochanki ceremonii, spełniają również życzenia małżonków i ich rodzin, które mogą spersonalizować niektóre aspekty celebracji. Po wydaniu aktu małżeństwa przyszła panna młoda jest utrzymywana tylko przez kobiety z jej rodziny i negafę za:
Dziś kosmetyczki stopniowo zastępują tradycyjne swatki w swoich dziedzinach. Wykształceni, nowocześni i bardziej wyrafinowani, potrafią precyzyjnie dobrać wygląd najbardziej odpowiadający morfologii panny młodej, nawiązując do aktualnych trendów kosmetycznych.
Dwaj nowożeńcy ponownie spotykają swoje rodziny i przyjaciół w domu. Goście przyjeżdżają wieczorem, a żonie pomaga fryzjer , wizażystka , negafa i jej krewni w przygotowaniach (ubieranie, fryzura, makijaż itp.). Sukces małżeństwa zakłada obecność co najmniej jednej negafa ( neggafates w liczbie mnogiej), która jest odpowiedzialna za śledzenie rozwoju uroczystości, w odniesieniu do tradycji, zwyczajów i zwyczajów. Kilkakrotnie ubierają pannę młodą podczas przyjęcia, rodzica biżuterii, dbają o to, aby fałdy kaftanów pozostały widoczne do sesji zdjęciowej i czasu ceremonii.
Wieczorem uczta weselna rozpoczyna się od przybycia Pary Młodej, których oczekuje się na sali przyjęć, witają ich okrzyki i oklaski i przybywają wciągnięci na zdobionych drewnianych półmiskach ( amariya ) trzymanych przez kilku mężczyzn ( dkaykiya ) na ich ramiona podczas tańca w rytmach pieśni chóralnych i uderzeń bębna . Małżonkowie są następnie kierowani do tronu ustawionego na podwyższeniu i stają twarzą do wszystkich gości w pokoju. Tymczasem goście piją miętową herbatę , jedzą ciasta, pikantne, słodkie, suszone owoce itp., Czekając na danie główne. Serwowane z tej okazji ciasta to: baklava z migdałami, rogi gazeli , rosnące migdały i sezam z nasionami , daktyle nadziewane marcepanem , orzechy ghribiya , plasterki pomarańczowego lodu migdałowego.
Para siedzi na tronie umieszczonym na podwyższeniu, gdzie spędzą większość wieczoru, aby powitać swoich gości, którzy przyszli im pogratulować. Przyjęcie to przerywa odejście małżonków do szatni, którzy wracają później, po zmianie stroju. W sumie będą nosić pięć (lub siedem), czasem tradycyjnie, czasem nowocześnie.
Kolejny wielki moment wieczoru, gdy para lub samotnie narzeczona prowadzi na amariya przez dkaylia w białych pelerynach tańczących w rytm muzyki orkiestry. Impreza kończy się późno, bo może trwać do świtu.
Wybór firmy cateringowej na marokańskie wesele nie jest przypadkowy. Ogólnie rzecz biorąc, firma cateringowa jest wybierana na podstawie swojej reputacji, wyposażenia kuchni i jakości świadczonych przez niego usług. Rzeczywiście, nie ma standardowego menu na poziomie narodowym ani kulturowym, ale na marokańskich weselach często występują dwa rodzaje menu.
Wcześniej początki małżeństwa zaczęły się od dostarczenia przyszłej panny młodej posagu, podczas gdy rodzina pana młodego musiała zapłacić taką samą sumę. Akt ten oznaczał koniec zaręczyn i początek uroczystości weselnych. Po sporządzeniu aktu wraz z ojcem przyszłego męża udał się wraz z kilkoma przyjaciółmi do ojca młodej dziewczyny, aby zabrać sumę, która została mu przeznaczona na wyprawę oraz meble niezbędne do ich przyszłego mieszkania. Tak ustalono datę ślubu.
Piętnaście dni przed datą ślubu przyszła panna młoda musiała co dwie noce chodzić do łaźni na siedem rytualnych ablucji. Podczas ostatniej ablucji w wannie przybyła wraz z członkami rodziny i przyjaciółmi, którzy zaprowadzili ją do ostatniego pokoju , mówiąc „youyous”. Cała przeszłość została zniszczona. Następnego wieczoru nazwano toualeb sghar . Pod koniec popołudnia kobiety zebrały się przy herbacie, podczas gdy panna młoda, umieszczona z przyjaciółmi za zasłoną, przyjęła barzata , dwóch gości, bliskich krewnych pana młodego, którzy mieli stanąć po obu stronach domu. , drzwi komnaty nowożeńców.
To zostało przygotowane pięć dni przed ślubem. To był dzień w ruchu ( nahar ). Następnego dnia, w dniu zdobienia ( nahar ez zîna ) lub w dniu materaca ( nahar el farch ), komnata ślubna została wyposażona w sofy, poduszki i zasłony, a także wnękę ( dakhchoucha ), która została ozdobiona tkaninami haftowanymi i draperiami . W tym czasie narzeczony wprowadził się do domu sąsiadującego z jego przyszłym domem. To dar islan poprzedziła jego instalację w domu panny młodej, dar elorsie, do którego udał się dopiero po południu przed nocą poślubną . To tam fryzjer przyniósł duże krzesło, na którym zainstalowano przyszłego pana młodego. Fryzjer ogolił głowę i zgolił brodę. Ceremonia, w której uczestniczyli wszyscy jego przyjaciele, została nazwana el ghrama e'ala el'aris fi ch-chliya .
Wszystkie te przygotowania pozwoliły w końcu dotrzeć na wesele, noc przyjazdu ( lilet e-dkhou ), gdzie w trzech domach (dwa domy rodzinne i dar elorss ) zorganizowano trzy przyjęcia . Procesję weselną utworzyli „mężczyźni z rodziny pana młodego, swatki, panna młoda z pięcioma lub sześcioma jednakowo ubranymi krewnymi, rodzice panny młodej, mężczyźni i młodzi chłopcy utworzyli orszak. Ten orszak zaprowadził młodą dziewczynę do progu komnaty panny młodej i podarował jej dwa pieczywo khobza, pęk kluczy, miskę mleka i tacę z daktylami. Teściowa młodej dziewczyny podniosła zasłonę, pocałowała ją w policzek i ponownie zakryła jej twarz, po czym upiła łyk mleka i poszła na randkę, po czym wróciła na swoje miejsce. "
Przyszły mąż przybył do Dar Islan dopiero około piątej rano. Tam założył djellaba i burnus, a następnie udał się do domu panny młodej, gdzie po raz pierwszy miała zostać mu odsłonięta twarz jego narzeczonej. Następnie wyszedł z pokoju, aby pójść na obiad z przyjaciółmi. Dopiero potem wrócił do komnaty ślubnej, aby skonsumować swój związek. Następnego dnia bardzo wcześnie ( sbohi ) wszystkie zamężne kobiety zebrały się, aby sprawdzić i pokazać, że majtki młodej panny młodej są poplamione krwią .
Ten zasadniczy obrzęd został dopełniony, w ciągu następnych dwóch dni panna młoda przyjęła męża pod koniec popołudnia. Piątego dnia młoda kobieta była ubrana prościej i mogła zamienić swoją ślubną fryzurę na dwa warkocze . „Swatki kazały pannie młodej usiąść, a pan młody rozwiązał warkocze, włożył złotą monetę na jej czoło, a swatki po tym przemianowały ją, po czym została zaprezentowana gościom bez makijażu iz otwartymi oczami. " Siódmego dnia swatki z pomocą innych kobiet przyszły uporządkować komnatę panny młodej i wyszły z domu. Od tego dnia małżonkowie mogli ubiegać się o normalne życie.
W kaftany są określone przez szereg cech wspólnych: są często długie i szczegółowe, proste lub lekko skrzyżowane, długie rękawy i długość łokcia kołnierzyka lub kaptur i otwarte w środku, wzdłuż ich długości (z lub bez przycisków). Jednak każdy naród lub naród, który włączył kaftan do swojego dziedzictwa odzieżowego, nadał mu swój własny styl pod względem kroju, tkanin, kolorów, haftów, ornamentów i wzorów, stąd wygląd kaftanów perskich, mogolskich, weneckich, tureckich, słowiańskich, Algierski lub Marokański. Panna młoda nosi jeden ze swoich pierwszych strojów, będzie musiała siedem razy przebierać się, aby uszanować marokańską tradycję, która wymaga, aby panna młoda nosiła siedem sukienek, aby reprezentować siedem grup etnicznych z regionów Maroka.
Podczas ceremonii panny młode coraz częściej noszą również białą europejską sukienkę.
W przeszłości obawiano się każdego negafa i szanowano go, ponieważ informacje, które dostarczali podczas małżeństwa, były niezbędne dla obu rodzin. Nigdy też nie otrzymywali zapłaty, ale otrzymywali dobry posiłek, prezenty i względy. Wśród tych prezentów przedślubnych były haftowane chusteczki, cukier, miód, świece i henna. Wypełniając swoją rolę swata, interweniowała na wszystkich etapach małżeństwa. Mogła wypożyczyć kostiumy, biżuterię i ozdoby.
Na początku XX th zbiory wieczne wykonane podczas ceremonii ślubnych odszkodowanie z pracy. Miało to miejsce podczas ceremonii zaręczynowej, a po przekazaniu prezentów ci, którzy niosą pannę młodą w triumfie ( doura ), również otrzymywali pieniądze. Kolejna zbiórka odbyła się w noc przybycia, a następnie z okazji powitania panny młodej ( ghrama el-hlib lub slama el-bousa ). Wreszcie po ceremonii spodni Następnie pojawiły się nowe prezenty dla swatów. To nie wszystko, ponieważ prezentacja prezentów ofiarowanych przez męża żonie nadal przynosiła pewne dotacje, a także układanie włosów w nahar hall er-ras . W ciągu ostatnich siedmiu dni ceremonii, pod koniec swojego urzędu, swatki otrzymały od męża ghrama d'sba'ayyam ( zapłatę za siedem dni).
Dziś nagafa otrzymuje stałą opłatę.