Machairodus

Dla Machairodus Pander, 1856, patrz Distacodus , wymarły rodzaj konodontów .

Machairodus Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Rekonstrukcja Machairodus horribilis . Klasyfikacja
Królować Animalia
Gałąź Chordata
Sub-embr. Kręgowce
Klasa Mammalia
Zamówienie Carnivora
Zamówienie podrzędne Feliformia
Rodzina Kotowate
Podrodzina †  Machairodontinae
Plemię †  Machairodontini

Uprzejmy

†  Machairodus
Kaup , 1832

Gatunki niższej rangi

Machairodus jest rodzajem wielkich kotów należących do wymarłej również podrodziny Machairodontinae i plemienia Machairodontini, które żyło w Eurazji , Afryce i Ameryce Północnej , istnieje od 12 milionów do 200 000 lat.

Odkrycie

Rodzaj Machairodus został po raz pierwszy nazwany w 1832 roku przez niemieckiego przyrodnika Johanna Jakoba Kaupa . Chociaż jego szczątki są znane od 1824 roku , Georges Cuvier uważał, że skamieniałości pochodzą od gatunku niedźwiedzia , który nazwał Ursus cultridens . Na podstawie próbek kompozytowych zębów z różnych krajów, gatunków i wieku geologicznego doprowadził do długiej serii komplikacji. Jednak Kaup uznał zęby za zęby kotowatych i szybko przeklasyfikował istniejące okazy, takie jak Machairodus . Nazwa szybko zyskał akceptację i koniec 19 wieku wiele gatunków kotowatych lub pokrewnych feliforms (takich jak nimravids ) zostały pogrupowane w rodzaju machairodus , włączając, lecz nie ograniczając się do Sansanosmilus , megantereon , Paramachairodus , Amphimachairodus , Nimravides i Homotherium . To ostatecznie zmieniłoby Machairodus w przestarzały takson na jakiś czas, zanim ten ostatni zostałby ponownie uznany za ważny dzięki odkryciu bardziej kompletnych szkieletów innych machairodontów .

Opis

Ogólnie rzecz biorąc, zdecydowana większość przedstawicieli rodzaju Machairodus była porównywalna wielkością do lwa lub tygrysa , czyli około 2 metrów długości i 1 metr w kłębie.

Wiadomo, że M. aphanistus, który żył wokół Morza Śródziemnego pod koniec miocenu, ma proporcje wielkości zbliżone do tygrysa i proporcje szkieletu, przy masie od 100 kg do 240 kg. Był podobny do Nimravidów z Ameryki Północnej . Szkielet wskazuje również, że gatunek ten posiadał dobre zdolności skokowe.

M. alberdiae występował w tym samym czasie co M. aphanistus, był mniejszy i bardziej prymitywny pod względem cech anatomicznych i nie przekraczał 100 kg.

M. horribilis z Chin jest największym znanym gatunkiem z rodzaju i jest porównywalny pod względem wielkości do znacznie nowszej i lepiej znanej populacji Smilodon , ważącej około 405 kg. Jego czaszka , mierząca ponad sześć cali długości, jest największą znaną czaszką wszystkich machairodontów.

Ogólnie rzecz biorąc, czaszka Machairodusa była zauważalnie wąska w porównaniu z czaszkami dzisiejszych panteryn , a oczodoły były stosunkowo małe. Kły były długie, cienkie i spłaszczone z boku na bok, ale szerokie od przodu do tyłu jak ostrze noża, jak w Homotherium . Przednie i tylne krawędzie kłów były ząbkowane, gdy po raz pierwszy urosły, ale te ząbki zostały starte we wczesnych latach życia zwierzęcia.

Machairodus prawdopodobnie polował jak drapieżnik z zasadzki. Jego nogi były zbyt krótkie, aby wytrzymać długi pościg, więc najprawdopodobniej był dobrym jeźdźcem i używał swoich kłów do podcinania gardeł swojej ofierze. Jego zęby były zakorzenione w pysku i były tak delikatne, jak u niektórych pokrewnych rodzajów, w przeciwieństwie do większości innych szablozębnych kotów i nimravidów tamtych czasów, które często miały niezwykle długie kły zwisające z pysków. Jednak kły Machairodusa były w stanie łatwiej dopasować się do jego ust, a jednocześnie były długie i wydajne do polowania. Pomimo swoich dużych rozmiarów, największy egzemplarz Machairodusa , M. horribilis był lepiej przygotowany do polowania na stosunkowo mniejsze ofiary niż Smilodon , o czym świadczy jego szczęka, która mogła otwierać się do 70 stopni, podobnie jak paszcza lwa .

Uwagi i odniesienia

  1. Antón (2013) .
  2. Baza danych paleobiologii Machairodus Podstawowe informacje
  3. Antón (2013) , s. 118–119.
  4. Alan Turner , Wielkie koty i ich skamieniałości ,1997, 45  str. ( ISBN  9780231102292 )
  5. Marcos Fernandez-Monescillo , Mauricio Anton i Manuel.J Salesa , „  Alaeoekologiczne implikacje sympatycznego rozmieszczenia dwóch gatunków Machairodus (Felidae, Machairodontinae, Homotherini) w późnym miocenie Los Valles de Fuentidueña (Segovia, Hiszpania)  ”, Biologia historyczna , vol.  31 N O  7,2017, s.  903–913 ( DOI  10.1080 / 08912963.2017.1402894 )
  6. Brian Świtek , "  The Biggest Sabre Cat  " , w Scientific American ,3 listopada 2016 r(dostęp 22 maja 2019 )
  7. S. Legendre and Roth, C., „  Korelacja wielkości zębów rzezi i masy ciała u ostatnich drapieżników (Mammalia)  ”, Historical Biology , vol.  1, N O  1,1988, s.  85–98 ( DOI  10.1080 / 08912968809386468 )

Zobacz też

Link zewnętrzny