Walka z ogniem jest jedną z misji w straży pożarnej . Polega na pozbawieniu ognia jednego z trzech elementów niezbędnych do jego utrzymania i wchodzących w skład trójkąta pożarowego :
Tradycyjnie przypisane do greckiego uczonego Ctesibius The III th century BC. AD , wynalezienie pompy ssącej i ciśnieniowej. Sobie wyobrazić na tej zasadzie, w kierunku początku naszej ery, rzymski strzykawka zamontowany na ukazał koła, które siphonarii pracować z korb. Dopiero w XVII -tego wieku, że te korby są zastępowane zaworów i tłoków. W 1657 r. Hautsch z Norymbergi opracował maszynę, do której w 1672 r. Holender Jan Van der Heinde wykonał ważny dodatek: elastyczne skórzane orurowanie umożliwiające doprowadzanie wody na odległość. W 1699 roku Dumouriez du Perrier przywiózł ten wynalazek z powrotem do Holandii, a miasto Paryż zostało wyposażone w dwanaście pomp. Beckmann wspomina w swojej Historii inwentaryzacji, że w 1518 roku w Augsburgu używano już pomp przeciwpożarowych. W 1661 r. Ksiądz Michel de Saint-Martin, odwiedzając miasta flamandzkie, zdziwił się znalezieniem tam zorganizowanych strażaków, czyli „mistrzów straży pożarnej”. W XVIII -tego wieku, w Londynie, firmy ubezpieczeniowej od ognia co utrzymywać straż pożarną do walki z ogniem. A ustawa parlamentu z 1774 r. Nakazuje każdej parafii w stolicy obowiązkowe posiadanie auta z pompą. Przez cały XIX -tego wieku, będziemy dążyć do zastąpienia ludzkiego mocy przez silnik - Steam, ropa naftowa, elektryczność. Pierwsza pompa parowa została opracowana przez Braithwaite w 1829 r. Kiedy w 1865 r. W Londynie utworzono organizację straży pożarnej, silnik parowy stał się powszechny. We Francji podczas oblężenia Paryża w 1870 roku pierwsza pompa parowa zbudowana przez Thiriona . I to na krótko przed przełomem wieków miały miejsce pierwsze testy trakcyjne samochodów z pompami. Ostatecznie zezłomowano konie dopiero w 1920 roku.
Niektóre z ostatnich poważnych pożarów obejmują:
Pierwsza metoda gaszenia pożaru polega na usunięciu paliwa, np. Odcięciu dopływu gazu do pożaru gazowego, odsunięciu łatwopalnych przedmiotów od źródła ciepła.
Na samym płomieniu najbardziej znanym środkiem gaśniczym jest woda : w kontakcie z ciepłem woda odparowuje , a utworzona w ten sposób para wodna wypycha powietrze (para ta zajmuje 1700 razy więcej miejsca niż objętość wody użytej do jej wytworzenia przy 100 ° C). C i 4200 razy większa od objętości w 650 ° C ), pozbawiając ogień utleniacza.
Dodatkowo woda uczestniczy w chłodzeniu (parowanie pochłania ciepło): wzrost temperatury wody (zmiana z wody o 15 ° C na wodę o 100 ° C ) pochłania dużo energii (na 1 gram: 85 kalorii lub 56 J ), ale przejście z jednego stanu do drugiego ( waporyzacja ) pochłania jeszcze więcej energii (na 1 gram: 539 kcal , czyli 2258 J ). W ten sposób woda chłodzi atmosferę, dym, przedmioty, ściany… i zapobiega rozprzestrzenianiu się ognia. Po ugaszeniu pożaru w razie potrzeby kontynuowane jest chłodzenie wodą, aby zapobiec wznowieniu pożaru.
Gaszenie jest więc połączeniem „duszenia” pary i chłodzenia. Bardzo powszechnym pomysłem jest to, że to chłodzenie przede wszystkim gasi pożar. Możemy się przekonać, że jest inaczej, zapalając zapałkę i kładąc ją na garnku z wrzącą wodą: zapałka pali się w zimnym powietrzu, ale gaśnie w gorącej parze.
W rzeczywistości musimy rozróżnić dwa rodzaje płomienia:
W przypadku płomienia dyfuzyjnego czynnikiem ograniczającym jest dopływ tlenu (przy założeniu, że paliwo jest pod dostatkiem): ciepło jest dostarczane przez sam płomień. Dlatego najważniejsze jest duszenie parą. I odwrotnie, w dymie paliwo i utleniacz są już wymieszane, dlatego para nie wydala utleniacza, ale po prostu rozcieńcza mieszaninę. Temperatura jest krytycznym czynnikiem w rozprzestrzenianiu się płomienia premiksu, dlatego chłodzenie znacznie zmniejsza ryzyko, dlatego gaszenie uzyskuje się przez połączenie chłodzenia / rozcieńczania.
Podsumowując
Istnieją wyjątki od korzystania z wody:
Podczas takich pożarów wodę zastępują produkty, które „duszą ogień”, czyli pozbawiają płomienie kontaktu z powietrzem, umożliwiając dostarczenie tlenu niezbędnego do spalania . To „uduszenie” uzyskuje się za pomocą pianki pokrywającej produkt objęty stanem zapalnym. Piankę wytwarza się poprzez wprowadzenie do wody emulgatora .
W cysternach przewożących towary niebezpieczne (TDG) transportowany produkt jest identyfikowany za pomocą kodów zapisanych na pomarańczowych tabliczkach przymocowanych z przodu iz tyłu pojazdu. Gdy używanie wody jest zabronione, kod poprzedzony jest znakiem „X”.
Obliczanie ilości wody wymaganej w przypadku pożaru zamkniętego lub półotwartegoW przypadku pożaru objętościowego zamkniętego lub półotwartego łatwo obliczyć wymaganą objętość wody. Rzeczywiście, jeśli objętość jest ciasna, powietrze nie może wejść; jednak powietrze zawiera utleniacz niezbędny do spalania , tlen O 2 (czyste powietrze zawiera 21% O 2 ). Bez względu na ilość dostępnego paliwa (drewna, papieru, tkaniny itp.) Spalanie zatrzyma się, gdy zawartość tlenu będzie niewystarczająca, tj. Poniżej 15%.
To decyduje o:
Ponieważ ogień potrzebuje powietrza, jeśli para wodna wypędzi całe powietrze, nie może się już palić. Jednak zastąpienie całego powietrza parą grozi poparzeniem ratowników, a także ofiar, ponieważ para wodna przenosi więcej ciepła niż powietrze o tej samej temperaturze (można palić parą w temperaturze 100 ° C nad garnkiem wrzącej wody, podczas gdy możesz włożyć dłoń do piekarnika w temperaturze 270 ° C bez poparzenia, jeśli nie dotkniesz ścian). Ta objętość jest zatem maksymalną głośnością, która nigdy nie powinna zostać osiągnięta.
Minimalna wymagana ilość wody to taka, która umożliwia dostateczne „rozcieńczenie” powietrza, tak aby było mniej niż 15% tlenu: poniżej tego poziomu pożar nie jest już możliwy. Nazywa się to „ilością optymalną”.
Faktycznie wykorzystana ilość powinna znajdować się między wartością optymalną a wartością maksymalną. Cała dodatkowa woda musi spłynąć, powodując tym samym szkody wodne oprócz pożaru, ale nie przyczynia się do gaszenia.
Jeśli zadzwonimy:
to dla atmosfery o temperaturze 500 ° C (przypadek korzystny ze względu na objętość, przypadek prawdopodobny na początku wyginięcia), mamy
V v = 3571 · V eoraz dla atmosfery o temperaturze 100 ° C (przypadek niekorzystny ze względu na objętość, przypadek prawdopodobny pod koniec wyginięcia, gdy temperatura gwałtownie spadła):
V v = 1723 · V eAby uzyskać maksymalną objętość, bierzemy:
V v = V Lbiorąc pod uwagę temperaturę 100 ° C . Aby obliczyć optymalną objętość (rozcieńczenie tlenu od 21 do 15%), bierzemy
V v = 0,286 V Lbiorąc pod uwagę temperaturę 500 ° C .
Poniższa tabela przedstawia niektóre wartości dla pomieszczeń o wysokości sufitu 2,70 m .
Powierzchnia pokoju |
Objętość części V L |
Ilość wody w stanie ciekłym V e |
|
---|---|---|---|
maksymalny | optymalny | ||
25 m 2 | 67,5 m 3 | 39 L | 5,4 l |
50 m 2 | 135 m 3 | 78 litrów | 11 litrów |
70 m 2 | 189 m 3 | 110 litrów | 15 litrów |
Wzór podaje objętość wody w metrach sześciennych, którą w tabeli przeliczono na litry.
Oczywiście pomieszczenie nie jest miejscem całkowicie zamkniętym, a obieg gazów (wlot świeżego powietrza, wylot gorącego gazu i pary) powoduje, że obliczenia te nie mogą być ściśle dokładne.
Podejście termiczneW przypadku pożaru w przestrzeni zamkniętej lub półotwartej pierwszym problemem jest obniżenie temperatury. Umieszczając się w niekorzystnym przypadku, można uznać, że konieczne jest pochłonięcie całego ciepła wytworzonego przez ogień (wystarczy wchłonąć wystarczającą ilość, aby umożliwić wygaszenie, ale nie całość). W rzeczywistości ciepło jest przenoszone na spaliny, ściany, sufit i podłogę, a część ciepła wydostaje się z dymami przez wyloty lub przez ściany, jeśli izolacja jest słaba. Najważniejsze jest, aby absorbować ciepło oparów w wielkości, więc tylko część całkowitego ciepła i obniżenie temperatury, ale na pewno nie na tyle, aby je do 20 ° C . W związku z tym obliczana jest maksymalna objętość wody, przy czym faktycznie wymagana ilość jest mniejsza.
W przypadku zamkniętej objętości ogień ustanie samoistnie, gdy zawartość tlenu spadnie poniżej 15%. Spożywał wtedy objętość 0,06 V L tlenu.
Jeden metr sześcienny tlenu w połączeniu z paliwem, zwykle wytwarza 4800 Kcal lub 20 M J . Wzrost temperatury i parowanie litra wody pochłania 539 000 kcal, czyli 2260 MJ.
Objętość wody V e ' potrzebna do pochłonięcia ciepła wynosi zatem:
V e " = 0,000 · 53 V, L .Powierzchnia pokoju |
Objętość części V L |
Ilość wody w stanie ciekłym V e ' |
---|---|---|
25 m 2 | 67,5 m 3 | 36 litrów |
50 m 2 | 135 m 3 | 72 litry |
70 m 2 | 189 m 3 | 100 litrów |
Wzór podaje objętość wody w metrach sześciennych, która została zapisana w litrach w tabeli.
BilansPorównajmy znalezione wartości:
Powierzchnia pokoju |
Wysokość pomieszczenia |
Ilość wody | ||
---|---|---|---|---|
Podejście objętościowe |
Podejście termiczne |
|||
Maksymalny | Optymalne | |||
25 m 2 | 2,7 m | 39 L | 5,4 l | 36 litrów |
50 m 2 | 2,7 m | 78 litrów | 11 litrów | 72 litry |
70 m 2 | 2,7 m | 110 litrów | 15 litrów | 100 litrów |
Należy zauważyć, że podejście termiczne i podejście objętościowe dają znacznie te same wartości. Oznacza to, że ilość wody potrzebna do schłodzenia atmosfery pożaru jest również wystarczająca, aby uczynić tę atmosferę obojętną, a tym samym ugasić pożar.
Jednak nawet w rozproszonym strumieniu nie cała woda wyparowuje. W najlepszym przypadku szacuje się, że 95% wody wyparowuje, ale można rozsądnie przyjąć wydajność 80% (a zatem pomnożyć ilości wody przez 1,2).
zobacz artykuł szczegółowy: Produkt zwilżający
Pożary kategorii B (węglowodory i łatwopalne rozpuszczalniki) są zwalczane przez gęste piany wyrzucane na zapaloną ciecz, tworząc wodną warstwę na powierzchni zapalonego paliwa, pozbawiając je tlenu. Warstwa musi być gruba i odporna na wysokie temperatury oraz odpienianie rozpuszczalnikiem, aby uniknąć ponownego zapłonu. Te pianki sprzedawane od lat 70-tych XX wieku składają się z mieszaniny wody i koncentratu piankowego (roztwór pieniący na bazie fluorowanych środków powierzchniowo czynnych , skuteczny, ale „szkodliwy dla środowiska i zdrowia”. Poszukuje się mniej toksycznych lub nietoksycznych, na przykład na bazie polisacharydów takie jak guma ksantanowa .
W zależności od kontekstu i rodzaju pożaru stosuje się różne rodzaje pian:
zobacz artykuł szczegółowy: Koncentrat piankowy
zobacz artykuł szczegółowy: Gaśnica
Pokoje elektroniczneNiektóre pomieszczenia elektroniczne (centrale telefoniczne, pracownie komputerowe itp.) Są wyposażone w liczne systemy komputerowe, które są szczególnie wrażliwe na wodę. Pomieszczenia te są na ogół chronione przez automatyczny system gaśniczy oparty na gazie obojętnym.
Załoga pojazdu strażackiego (FPT lub FPTL) jest podzielona na pary (przed 2000 rokiem była podzielona na trójmian szef / sub-szef / służący). Niektóre pary są przypisane do eksploracji terenu i ataku na ogień, są to „pary ataku” (BAT).
Jedni są tam po to, aby założyć „dywizję zmechanizowaną”, która działa jako przekaźnik między zasilaniem źródła wody (hydrant przeciwpożarowy, zbiornik wodny) a częścią węzłową (podział) lub łączy dwumian ataku. Ta para zapewnia również, że lance są zawsze zaopatrzone w wodę i są gotowe do interwencji w celu wsparcia par atakujących, są to pary zasilające (BAL). W skład załogi wchodzi również kierownik aparatury, odpowiedzialny za ocenę zdarzenia, określenie strategii interwencji, koordynację par i przekazywanie informacji z pola do centrum przetwarzania alarmów (CTA) oraz kierowca, który musi zapewnić prawidłowe ciśnienie na wylot lanc i czy zbiornik ciężarówki jest stale zasilany.
Aby interwencja strażaków była uporządkowana i skuteczna, strażacy będą postępować zgodnie z ramami zwanymi „ogólnymi akcjami pożarowymi” (podpalenia MGO). To MGO ma 8 faz: rozpoznanie, ratownictwo i zabezpieczenie, ustanowienie, wentylacja (zgodnie z SDIS ), atak, ochrona, oczyszczanie, obserwacja. Kilka z tych misji jest wykonywanych jednocześnie (np. Misja zwiadowcza jest odnawiana do zakończenia interwencji).
Pierwszym krokiem jest eksploracja miejsca, czyli „rekonesans”, dokonany przez kierownika aparatu i jednej (lub dwóch) par aparatów za pomocą samodzielnego aparatu oddechowego (ARI). Wykonuje „zwrot ognia”, to znaczy obrót sześciu twarzy katastrofy. Celem jest zebranie jak największej ilości informacji i zorientowanie się w sytuacji. Zwiad będzie trwał przez cały czas trwania interwencji. Pozwalają :
Uznanie to ocena sytuacji. Z tej oceny wynika idea manewru, a tym samym sposobu, w jaki interwencja zostanie potraktowana.
Strażacy rozróżniają rozpoznanie ataku i rozpoznanie peryferyjne prowadzone w ramach ARI oraz rozpoznanie wzrokowe prowadzone bez przechwytywania ARI i na obwodzie dalej od katastrofy.
„Odczyt pożaru” to analiza przez interweniujących strażaków poprzedzających ją oznak zjawisk termicznych, dokonywana podczas rekonesansu, ale także podczas interwencji.
Ochrona ludzi i ich bezpieczeństwo jest priorytetem.
Akcja ratunkowa to misja mająca na celu uniknięcie bezpośredniego lub grożącego niebezpieczeństwa, osoby lub zwierzęcia, które nie są w stanie zrobić tego samodzielnie. A bezpieczeństwo polega na umieszczeniu człowieka w schronie, towarzysząc mu, przed bliskim ryzykiem w toku ewolucji. Jest to środek zapobiegawczy.
Ratunek jest prowadzony wszelkimi możliwymi środkami. Ale strażacy wolą wykonywać je za pomocą istniejącej komunikacji. Gdy nie jest to możliwe, robią to z zewnątrz, używając:
Obejmuje to instalację rur w celu doprowadzenia wody do węży strażaków, a po drugie do doprowadzenia wody do samochodów ciężarowych (które opróżniają się bardzo szybko pomimo „ ton ” wody, którą „przewożą”). Są rozmieszczone w taki sposób, aby jak najmniej ingerowały w personel, maszyny i ruch (na przykład za pomocą urządzeń do krzyżowania rur (DFT)).
W zależności od rozmieszczenia strażacy wyróżniają:
W zależności od przeznaczenia strażacy wyróżniają:
Dwie przeciwstawne strategie są wykorzystywane do zarządzania powietrzem (utleniacz podsycający ogień): izolacja lub wentylacja nadciśnieniowa.
Izolacja lub ochrona przed wentylacją polega na zamykaniu otworów, aby zapobiec dostawaniu się powietrza do ognia. Zatrzymanie dymu pozwala na ułatwienie akcji ratowniczej, ale także ogranicza ciepło i gazy pirolityczne (toksyczne), co grozi eksplozją dymu ( przeciąg tylny ) w przypadku dostania się powietrza (zwłaszcza podczas otwierania drzwi ). Otwór do podlewania).
Wentylacji nadciśnienie (PPV) jest stosowanie wentylatora do wytworzenia ciśnienia powietrza, które przyczynią się do dymu i ciepła, a tym samym ułatwi interwencji i ratowniczych. Wymaga to jednak wylotu (otworu umożliwiającego ucieczkę dymu), znajomości budynku, aby zaplanować ścieżkę dymu i zaklinowania drzwi, aby zapobiec trzaskaniu; zamknięcie drzwi uniemożliwiłoby ewakuację, gromadząc ciepło w miejscu o wysokim ryzyku wypadku termicznego. Ta technika, jeśli jest słabo kontrolowana, stwarza ryzyko podsycenia ognia lub nawet wywołania uogólnionego pożaru błyskawicznego ( rozgorzenie ).
Inną kwestią jest zarządzanie wysoce toksycznymi gazami, często neurotoksycznymi, powstającymi w wyniku spalania niektórych produktów, w szczególności przemysłowych.
Atak ognia polega na strąceniu płomieni w celu powstrzymania rozprzestrzeniania się ognia, a następnie ugaszeniu go.
Odbywa się to z punktów ataku, jak najbliżej określonych przez kierownika aparatu, stosownie do ryzyka propagacji i skuteczności lanc . Strażacy rozpoczynają od opisania pożaru (z wyjątkiem sytuacji, gdy nie jest on zbyt duży, a ryzyko jego szybkiego rozprzestrzenienia się jest ograniczone), a następnie przejmuje kontrolę (gdy pożar nie może się już rozwijać i zaczyna się zmniejszać). Intensywność) przed jego wyłączeniem .
Podczas ataku strażacy muszą dostosować przepływ swojego węża. Jeśli natężenie przepływu jest zbyt niskie, cała woda natychmiast odparowuje i istnieje ryzyko wybuchu wstecznego. Zbyt duże natężenie przepływu powoduje nadmierne wytwarzanie gorącej pary i uszkodzenie gaśnicy. Artykuł „ Wąż strażacki ” zawiera szczegółowe informacje na temat natężeń przepływu i typów strumieni wybieranych przez posiadacza lancy strażackiej.
W zależności od pojemnika, zawartości i okoliczności pożaru, techniki przebiegu i ataku ognia są różne. Są one szczegółowo opisane w następnym rozdziale „Techniki gaszenia pożarów”.
Ochrona polega na ograniczeniu szkód spowodowanych gaszeniem wodą, dymem i ciepłem pożaru, ale także na ochronie mienia przed złymi warunkami atmosferycznymi.
Ochrona wymaga szczególnego uznania, zanim zostanie wprowadzona. W zależności od potrzeb może polegać na zamontowaniu lekkiego szalunku, plandeki, drenażu wody, drenażu. Strażacy biorą pod uwagę ryzyko zanieczyszczenia związanego z gaszeniem wody, która często jest obciążona zanieczyszczeniami i pozostałościami.
Po ugaszeniu pożaru należy go oczyścić, ryzykując, że ogień zacznie się ponownie. Rzeczywiście, ogień pozostawił gorące obszary, żar lub rozgrzane obiekty, które mogą ponownie zapalić się.
W przypadku zamkniętej przestrzeni należy przeprowadzić wentylację, aby usunąć dym i ciepło oraz przesunąć przedmioty, odwrócić je, aby upewnić się, że nie chronią żaru. Podczas tych operacji latający żar może zapalić resztkową chmurę dymu i spowodować cofanie się ( eksplozję dymu ), nawet kilka godzin po wygaśnięciu.
Celem nadzoru jest zapobieżenie wznowieniu pożaru. Zapewnia to oddział strażaków lub tworzenie patroli.
Na zewnątrz kominek jest bezpośrednio nawadniany: efekt chłodzenia następuje natychmiast po „zduszeniu” pary, co zmniejsza ilość zużywanej wody. Siła strumienia umożliwia również w niektórych przypadkach rozszczepienie paliwa, a tym samym ograniczenie ryzyka ponownego zapłonu. Dlatego gaszenie odbywa się na ogół za pomocą prostych lanc strumieniowych, aby zmniejszyć płomień.
Ogień jest zawsze zasilany utleniaczem (powietrzem), ale personel jest w niewielkim stopniu narażony na sam pożar, z wyjątkiem pożarów lasów, w których mogą zostać otoczeni przez płomienie. Z drugiej strony może wystąpić duże ryzyko przedłużenia katastrofy, jeśli teren jest sprzyjający (pożary krzaków, pożary lasów), jeśli pożar jest napędzany wiatrem lub w przypadku wystąpienia uogólnionego pożaru błyskawicznego na otwartej przestrzeni. powietrze.
Jak posypać powierzchnię (obiekt w ogniu), czasami mówić o dwu- wymiarowej ataku lub ataku 2D .
Konieczne może być zabezpieczenie wrażliwych obiektów (dom, zbiornik gazu itp.) Przed promieniowaniem cieplnym w podczerwieni, a tym samym ustawienie lancy natryskowej do chłodzenia danego obiektu lub zapewnienie osłony termicznej.
Nawet jeśli atmosfera wokół pracowników jest stale odnawiana, nadal istnieje ryzyko zatrucia poprzez wydzielanie oparów, co czasami sprawia, że ochrona dróg oddechowych ( izolacja aparatu oddechowego ) jest niezbędna .
Najgroźniejszych wypadków zamkniętych lub częściowo otwarte przestrzenie są ze względu na zjawiska termiczne „”: uogólnione rozgorzeniem ( przeskoku ) i dymu eksplozji ( backdraft ). Aby uniknąć tych zjawisk, strażacy przestrzegają TOOTEM, mnemonicznego środka służącego do zapamiętania kilku podstawowych zasad:
Progresja w pomieszczeniach (skupienie niewidoczne) odbywa się za pomocą techniki pulsacyjnej. Ta technika ma tę zaletę, że zużywa bardzo mało wody, a zatem nie zaburza równowagi termicznej w pomieszczeniu. Ponadto produkcja pary jest bardzo niska, widoczność pozostaje prawidłowa, co pozwala na postęp.
Dlatego uchwyt lancy celuje w warstwę gazową, uruchamia kilka impulsów, obserwuje wynik i decyduje, czy postęp jest możliwy. W takim przypadku może on ruszyć się (w kucki lub klęcząc), aby zbliżyć się do paleniska i ponownie zacząć „pulsować”.
Istnieje inna technika, którą można zastosować w pobliżu kominka i która polega na pisaniu liter w powietrzu, w rozproszonym strumieniu ataku, ale tym razem przy maksymalnym natężeniu przepływu (500 l / min). To jest technika rysowania ołówkiem .
Rury układa się i napełnia wodą zanim wejdą w kontakt z ogniem: na zewnątrz w przypadku pożaru na parterze lub w pawilonie, na dolnym piętrze w przypadku pożaru budynku.
Zmieniają się techniki zakładowe , M.in. przyjęcie worka szturmowego, mającego na celu transport wstępnie połączonych rur, w celu zaoszczędzenia czasu przy napełnianiu wody.
Ogień w zamkniętej przestrzeniBezpośrednie podlewanie kominka prostym strumieniem może mieć dramatyczne konsekwencje: strumień wody wypycha przed siebie powietrze, które uruchomi płomienie na kilka sekund przed nadejściem wody, a także będzie mieszać gazy, co może powodować uogólnione błyskawiczny ogień . Ponadto strumień wody jest zwarty, tylko zewnętrzna strona strumienia będzie parować w gorącej atmosferze pożaru (szacuje się, że odparowuje około 20% wody), więc 80% wody. Woda spływa, tworzy uszkadza wodę, ale nie bierze udziału w wyginięciu. Ponadto wytworzona para wodna będzie miała niekontrolowane ruchy i może wrócić do strażaków, powodując oparzenia (para wodna niesie więcej energii cieplnej niż powietrze).
Ważną rzeczą nie jest samo gaszenie, ale opanowanie pożaru, to znaczy zasadniczo schłodzenie oparów, które rozprzestrzeniają się na duże odległości i zagrażają personelowi. Dlatego przed przystąpieniem do obróbki paleniska konieczne jest schłodzenie objętości. Dlatego czasami mówimy o trójwymiarowym ataku lub ataku 3D .
Pierwszym, który zaproponował użycie odrzutowca, był szef Lloyd Layman ze straży pożarnej Parkersburg WV na konferencji instruktorskiej straży pożarnej (FDIC) w 1950 r. ( Memphis, Tennessee ).
Istotne jest, aby mieć rozproszony strumień w małych kropelkach: chmura kropelek pokrywa dużą objętość, a kropelki odparowują przed dotknięciem powierzchni (ścian, sufitu), więc tak naprawdę to gazy są chłodzone (patrz również artykuły Polifazowe stan i powierzchnia właściwa ).
Dlatego najpierw schładzamy opary małymi impulsami strumienia rozproszonego na suficie; to pozwala:
W porównaniu z nawadnianiem pośrednim wytwarzana jest tylko niezbędna ilość pary (nasycanie całego pomieszczenia jest całkowicie bezużyteczne, ponieważ niebezpieczna część znajduje się tylko na górze) i to w kontrolowanym tempie.
Ważne jest, aby postępować małymi impulsami: masywne podlewanie zakłóciłoby równowagę gazową (rozwarstwienie) i spowodowałoby zmieszanie gorących gazów (początkowo przy suficie) z zimnymi (początkowo na dnie); spowodowałoby to wzrost temperatury gruntu, niebezpieczny dla strażaków, a także powrót gorącej pary wodnej. Alternatywą jest ochłodzenie całej atmosfery poprzez zygzakowanie powietrza ( technika rysowania ołówkiem ).
Obecne metody gaszenia wykorzystują duży przepływ początkowy rzędu 500 l / min: celem jest pochłonięcie jak największej ilości ciepła od samego początku, aby wyeliminować ryzyko rozprzestrzenienia się katastrofy. Stosowanie zbyt niskiego natężenia przepływu nie chłodzi dostatecznie, a wytwarzana para może spowodować oparzenia operatorów (efekt skurczu gazu jest niewystarczający). Paradoksalnie zastosowanie dużego natężenia przepływu za pomocą lancy i odpowiedniej techniki (strumień rozproszony, w małych kropelkach) pozwala zmniejszyć ilość zużywanej wody: po obniżeniu temperatury w pomieszczeniu niewielka ilość wody konieczne jest ugaszenie kominka prostym strumieniem (kominek mógł nawet sam się wyłączyć z powodu braku powietrza). Szacuje się, że do ugaszenia pożaru w salonie o powierzchni 50 m 2 potrzeba około 60 L odpowiednio zużytych .
Użycie ataku 3D stało się niezbędne, ponieważ we współczesnych miastach pożary są teraz atakowane w wybuchu epidemii, w fazie rozwoju, podczas gdy wcześniej atak tracił na wartości:
Ponadto nowoczesne materiały (w szczególności polimery ) mają wyższy potencjał opałowy niż stare materiały (drewno, tynk, kamień). Dlatego na początku konieczne jest obfite podlewanie.
Zobacz teżW półotwartych przestrzeniach o dużej objętości, takich jak magazyn czy stodoła, mamy do czynienia z dwoma problemami:
Atak 3D (chłodzenie i unieruchomienie spalin) jest zatem skazany na niepowodzenie.
Ten rodzaj pomieszczenia jest generalnie przeznaczony do użytku rolniczego lub przemysłowego (produkcja lub przechowywanie produktów) i potencjalnie stwarza szczególne ryzyko (np. Wybuch).
Obecność ofiar, rozprzestrzenianie się ognia i zjawiska termiczne to pierwsze zagrożenia związane z pożarami mieszkań. Gdy tylko zostaną rozpoznani, strażacy odcinają prąd, blokują dopływ gazu i wody.
Strażacy przed otwarciem drzwi podejmują środki ostrożności, przewidując zjawiska termiczne i zmiany prądów powietrza. Podobnie, przewidują tak dalece, jak to możliwe, rozwój katastrofy przed uruchomieniem środków wentylacji, oddymiania lub utworzeniem ujścia (na przykład wybijając okno).
Kiedy drzwi zostały otwarte lub zużyte, ryzyko poziomego rozprzestrzeniania się jest znaczne. Rozprzestrzenianie się pionowe jest możliwe wewnątrz pomieszczeń przez schody i kanały (gorący dym gromadzi się na wyższych kondygnacjach) oraz na zewnątrz przez elewację lub balkony. Spadające płonące szczątki mogą rozprzestrzenić ogień na niższe piętro.
Więźniowie szukają schronienia na balkonach, na dachu… oraz w nieprawdopodobnych miejscach (pod łóżkiem, szafą itp.). Strażacy muszą szukać wszędzie w trudnych warunkach, aby ich ratować. Po rozpoznaniu pokoju zaznaczają drzwi kredą. Kamera cieplna jest pomoc w znalezieniu ofiar w zimnej dymu (który przechodzi od jednego mieszkania do drugiego poprzez kanały, na przykład).
Z zewnątrz strażacy rozpylają nad palącymi się otworami, aby zapobiec pionowemu rozprzestrzenianiu się. Okna są często gniazdami. Skierowanie strumienia wody na okno jest równoznaczne z zablokowaniem wylotu i wepchnięciem do środka gorących gazów… Istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się pożaru i podpalenia strażaków, którzy byli już w środku. W przypadku niemożności lub zbyt długiego czasu (drzwi pancerne itp.) Szybkiego zaatakowania pożaru od wewnątrz, strażacy czasami rozpoczynają gaszenie z zewnątrz. W tym przypadku szukają wychodzących osób, przez które prawdopodobnie rozprzestrzeni się pożar (okno znajdujące się z tyłu, na dziedzińcu, w świetliku). Strażacy nie stoją przed oknem, bo obawiają się eksplozji dymu .
Małe objętości są często bardzo zaśmiecone przedmiotami, instalacjami elektrycznymi dla majsterkowiczów, czasami zawierają butle gazowe i dlatego mają nieproporcjonalny potencjał cieplny.
W zależności od okoliczności strażacy przewidują również ryzyko zawalenia się.
Pionowe światła mogą być na przykład oświetleniem kominów, szybów wind, wind towarowych, klatek schodowych, szybów technicznych.
Pożar w kanale wiąże się ze szczególnymi zagrożeniami, takimi jak uduszenie mieszkańców poprzez pęknięcie kanału i rozprzestrzenienie ognia na podłogi, ścianki działowe i strychy. Kanał wspomaga rozprzestrzenianie się ognia w górę (unoszą się gorące gazy), w dół (spadające płonące szczątki) i poziomo przez przewodzenie lub przez system wentylacji lub ogrzewania.
KominekPożar w kominie to pożar w kanale spalinowym. Są to złogi zapalne wewnątrz przewodu. Wytwarzają specyficzny zapach, nienormalny hałas (chrapanie) i nietypowy dym z obecnością iskry lub płomienia w górnym otworze przewodu.
Paleniska mogą być „zwykłe” (piec, kotły itp.) Lub przemysłowe (piec piekarski, piec przemysłowy, zbiorczy kocioł grzewczy itp.). Kanały mogą być indywidualne lub zbiorcze (zwane „bocznikiem”, jednolity kanał zasilany przez kilka pojedynczych gniazd).
Gaszenie pożaru w kominie jest trudne ze względu na nieregularną ścieżkę i zwężenie kanałów. Strażacy rozpoczynają od określenia danego przewodu, jeśli jest ich kilka (bez rzucania przedmiotami, które mogą uszkodzić lub nawet pęknąć przewód). Po ugaszeniu paleniska ( uwolniona para czasami wystarcza do ugaszenia pożaru w kanale), strażacy starają się zlokalizować pożar w kanale za pomocą lustra lub kamery termowizyjnej . Następnie gaszą rurę niewielką ilością wody (aby uniknąć szoku termicznego, który spowodowałby pęknięcie rury).
Gdy nie ma innego rozwiązania, strażacy wykonują małą szczelinę gaśniczą tuż nad kominkiem lub (większą) szczelinę prześwitową tuż pod kominkiem.
Wreszcie strażacy nie mogą wydawać ofiarom opinii na temat pożaru ani zamiatania. Z drugiej strony radzą sprawdzić kanał przed każdym nowym użyciem.
Pożar szybu technicznegoStrażacy mają takie same trudności jak w przypadku pożaru w kominie. Gorące gazy i opary mogą docierać do punktów bardzo odległych od początkowego zogniskowania.
Pożar elewacjiZwykły kosz na śmieci, pożar samochodu lub mieszkania może zapalić zewnętrzną izolację termiczną pokrywającą elewacje niektórych budynków. Izolacja jest zużyta, pozostawiając pustą przestrzeń między ścianą a zewnętrzną powłoką izolacji (tkanina szklana lub listwa drewniana pokryta tynkiem). Występuje efekt komina. Ogień, sprzyjający niektórym konfiguracjom budynków lub właściwościom otworów (okna PCV itp.), Tworzy szybko rozprzestrzeniający się ognisty pas, rozbijając okna na każdym poziomie, rozprzestrzeniając ogień i toksyczne opary w całym wnętrzu.
Pożar na klatce schodowejPożary na drewnianych klatkach schodowych rozprzestrzeniają się bardzo szybko, blokując mieszkańców na piętrach (gdy schody są właśnie wyjściem ewakuacyjnym). W obliczu takiego pożaru strażacy rozpoczynają od zatykania rur gazowych, elektrycznych lub wodociągowych biegnących na klatce schodowej, blokują windę na parterze, a pożar gaszą od dołu (o ile to możliwe) chroniąc drogę awaryjną . Często używają 2 lanc , jednej do stłumienia płomieni, drugiej do walki z ponownym zapłonem i do całkowitego wyginięcia.
Strażacy starają się również stworzyć wylot na górze, aby promować pionowe przeciągi i zapobiegać poziomemu rozprzestrzenianiu się ognia (szczególnie na strychu, który jest czasami zamieszkany).
W niezamieszkane strychy są źle utrzymane, mało uczęszczane i opuszczone obiekty są przechowywane tam. Pożary, które tam wybuchają, są wykrywane późno i mogą się szybko rozprzestrzenić, nie zauważając tego. Zagrażają głównym konstrukcjom ramy i mogą rozprzestrzeniać się na niższe piętra. Podczas interwencji strażacy ostrożnie poruszają się po ścianach lub punktach podparcia ramy w obawie przed upadkiem… woda gaśnicza osłabia również podłogę.
Ogień na dach i patioPożary tarasowe mogą powstać podczas uszczelniających naprawy lub podczas instalacji gorącej smoły lub pitch- powłok opartych . Te pożary stałych węglowodorów są bardzo spektakularne i powodują duże ilości dymu. Istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się ognia z dachu na dach. Zaangażowani strażacy ryzykują upadek z dużej wysokości. Ryzyko wybuchu butli z gazem ( butan lub acetylen ) pozostawionych w domu jest bardzo wysokie. Z tarasu mogą spaść przedmioty (wyrzucane przez butle z gazem, gdy nie spadnie sama butla) i zagrozić strażakom i osobom znajdującym się pod budynkiem. Strażacy na środkach napowietrznych również unikają ustawiania się nad poziomem tarasu w obawie przed eksplozjami.
Piwnice, piwnice, parkingi, magazyny, kotły, pomieszczenia techniczne są pomieszczeniami zamkniętymi, o skomplikowanych dojściach, które stwarzają szczególne zagrożenie w przypadku pożaru. Objętości te obejmują kanały lub klatki schodowe, ale także rury gazowe, paliwowe i elektryczne , kompensatory, które sprzyjają pionowemu rozprzestrzenianiu się ognia. Można tam przechowywać obiekty o wysokim potencjale kalorycznym, łatwopalne, toksyczne, a nawet wybuchowe (np. Samochody). Co doprowadzi do szybkiego rozprzestrzeniania się w poziomie.
Osiągane są bardzo wysokie temperatury, ponieważ objętość działa jak piekarnik . Ryzyko pożaru i wybuchu jest trwałe. Dlatego (w przypadku braku ofiary) strażacy będą zatrudniać w środku minimalną liczbę personelu. Temperatury pożaru podziemnego parkingu szybko przekraczać 800 ° C . Strażacy będą korzystać z kamer termowizyjnych ze względu na ciepło otoczenia, złożoność ścieżki i całkowity brak widoczności. Będą również mogli zlokalizować palenisko, przeprowadzając poszukiwania kamerą termowizyjną z poziomu wyższego lub niższego niż katastrofa (ta metoda również pozwala zorientować się w rozkładzie poziomu).
Pożar (a nawet wybuch dymu) z tych podziemnych kubatur może również osłabić konstrukcję całego budynku. Stabilność ogniowa płyt parkingów podziemnych w wieżowcu wynosi na przykład 2 godziny… Strażacy będą używać suchych lub mokrych kolumn, tryskaczy i kontroli dymu, jeśli takie urządzenia istnieją…
Gdy nie można zaatakować pożaru od wewnątrz, straż pożarna wypełni całą objętość pianą (zaczynając od pianki niskorozprężalnej). Aby to zrobić, czasami robią otwory w górnej części lub na elewacjach parkingu, aby zaatakować katastrofę z zewnątrz i ułatwić odprowadzanie spalin (młotowiertarki elektryczne, dłuta, dziurkacze, lanca termiczna itp.). Podczas wprowadzania piany straż pożarna będzie zwracać uwagę na wszelkie kanały lub dojścia, przez które mogłyby wydostawać się gorące gazy. Gdy temperatura spadnie, strażacy wejdą do piany z aparatem oddechowym (pamiętając, że końcówka gwizdka ładowania jest neutralizowana przez pianę).
Manewr strażaków skupi się na 5 punktach:
W zależności od sytuacji strażacy będą również prosić mieszkańców nadbudowanych budynków o ewakuację lub zamknięcie się.
Jedną z trudności w walce z pożarem w ERP jest potencjalna obecność wielu osób, które nie znają miejsca. W rzeczywistości głównym zagrożeniem podczas pożaru jest panika. W strażacy , z pomocą służby bezpieczeństwa zakładu, będzie starał się uniknąć przedostania się go wywołał.
Skład, liczba i wrażliwość społeczeństwa zależy od instytucji. Jest między innymi:
Oczywiście w nocy zwiększa się podatność społeczeństwa ( szpitale , internaty, hotele, domy spokojnej starości itp.).
Ewakuacja staje się długa i trudna, gdy ludzie nie mogą się samodzielnie poruszać ( żłobki , szpitale itp.). Czasami społeczeństwo nie może zostać ewakuowane, a straż pożarna będzie musiała umieścić go z dala od ognia i zabezpieczyć go (na przykład za pomocą wentylacji i ścianek działowych). ERP często mają bałagan pomieszczeń magazynowych i ciasne dostęp o wysokiej wartości opałowej.
Strażacy polegają na istniejących urządzeniach zapobiegawczych, takich jak „dostęp awaryjny”, ścianki działowe (takie jak drzwi przeciwpożarowe ), systemy oddymiania itp.
Odpowiedzialność kierownika zakładu : We Francji, w przypadku pożaru w placówce niejawnej, kierownik zakładu pozostaje odpowiedzialny za walkę z ogniem. Przepis ten powstał w 1967 roku, w następstwie katastrofy w rafinerii Feyzin ,4 stycznia 1966, w którym zginęło 18 osób, w tym 11 strażaków, z powodu braku świadomości związanych z tym zagrożeń.