Louis mountbatten

W Październik 1941w randze komandora został mianowany Szefem Operacji Połączonych . Jego zadaniem było opracowywanie strategii wojskowych mających na celu wyzwolenie kontynentalnej Europy.

Mountbatten wyobraża sobie i tworzy elitarne jednostki złożone z żołnierzy trzech sił zbrojnych. Pod jego dowództwem Royal Marines i brytyjscy komandosi nasilili działania przeciwko oddziałom niemieckim stacjonującym we Francji i Norwegii. Współpracuje w szczególności przy organizacji trzech znanych operacji:

• operacja Gryzienie lub Bruneval nalot, którego celem było odzyskanie nowy radar niemieckiego udając się do zniszczenia;
• działanie wózek , który zatrzymał basenu „w postaci Joubert  ” od Saint-Nazaire i zapobiega pancernik Tirpitz naprawy;
• operacja Jubilee w Dieppe , wykonane, aby stworzyć pozory nowej przodu na Zachodzie, twierdził, przez Rosjan, których awaria została rozbrzmiewające.

Dieppe bez wątpienia pozostaje porażką, za którą należy częściowo obwiniać. Jednak Mountbatten nie starał się uchylać od odpowiedzialności ani minimalizować swojej porażki. Popełnił samokrytykę i pracował nad odkryciem, jakie (wiele) błędów popełnił. To dzięki tej globalnej i obiektywnej analizie wiele błędów nie zostało powtórzonych podczas lądowania w Normandii . Brał udział w opracowywaniu planów inwazji w Afryce Północnej (1942) i Sycylii (1943). W nagrodę został mianowany Towarzyszem Orderu Łaźni ( CB ) w dniu21 września 1943.

Szefowie operacji przerzucali ludzi bezpośrednio na zysk i stratę, nie minimalizując jednak tego faktu, który mieli przed sobą. Lord Mountbatten podczas operacji Chariot sam ostrzegł dowódcę komandosów: „Jestem pewien, że możesz iść i wykonać tę pracę, ale nie mamy wielkiej nadziei na odzyskanie cię”. Nawet jeśli wszyscy cię stracimy, wyniki operacji będą tego warte. Z tego powodu chcę, abyś powiedział wszystkim mężczyznom mającym obowiązki rodzinne lub myślącym, że muszą się wycofać z jakiegokolwiek powodu, że mogą to zrobić i że nikt ich za to nie obwinia ” .

Był jednym ze zwolenników Normandii jako przyszłego miejsca lądowania. Alianci raczej chcieli wylądować w Nord-Pas-de-Calais, ale dzięki kontaktom w sieciach francuskiego ruchu oporu wiedzieli, że niemiecka obrona była tam zbyt potężna. Normandia stanowiła znacznie mniejsze ryzyko, chociaż nie można było zapewnić wystarczającej osłony powietrznej i nie było portów. Dlatego Mountbatten szukał sposobów na zrekompensowanie braku portów i poprawę zasięgu lotniczego. Zapewnił do tego niezbędny materiał: sztuczny port i statek desantowy.

Lord Mountbatten był również zaangażowany w operację dezinformacyjną, bezpośrednio związaną ze znaczeniem zajmowanego przez niego stanowiska. Operation Mincemeat miała otruć niemiecką komendę o cel przyszłych sojuszników w regionie Morza Śródziemnego w 1943 roku (Sycylia). Oszukał ich list z Mountbatten, wydobyty przez Niemców z trupa, dzięki zawartym w nim informacjom opatrzonym podpisem szefa połączonych operacji.

W randze admirała Louis Mountbatten pochodzi z 16 listopada 1943 w 17 maja 1945, głównodowodzący sił sojuszniczych w Azji Południowo-Wschodniej (SEAC ), zastępując generała Archibalda Wavella .

Mountbatten z powodzeniem prowadzi serię kampanii, we współpracy z Chińczykami, przeciwko Japończykom. Udało mu się odbić Birmę w 1944 roku i zmusić kilka dywizji japońskich do poddania się. Po rozwiązaniu problemu birmańskiego skierował swe siły przeciwko japońskim garnizonom w Malezji, kraju, który z kolei wyzwolił w 1945 roku. Został mianowany dowódcą Rycerzy Orderu Łaźni ( KCB ) na10 kwietnia 1945.

South East Asia poleceń lub SEAC z siedzibą w Colombo na Cejlonie , była organizacja stworzona w celu wsparcia operacji aliantów w Azji Południowo-Wschodniej podczas II wojny światowej. WSierpień 1943, alianci utworzyli ten SEAC, aby przejąć strategiczne obowiązki dowództwa Indii Brytyjskich i różnych narodowych dowództw regionu. WPaździernik 1943, Winston Churchill mianowany naczelnym dowódcą alianckim Mountbatten na Azję Południowo-Wschodnią, piastował to stanowisko do czasu rozwiązania organizacji w 1946 roku.

Stanowisko to obejmuje w szczególności kontynuację wojny w Chinach (gdzie każe mianować jednego ze swoich szefów sztabu na to samo stanowisko w pobliżu Czang Kaï-chek ) i całej Azji Południowo-Wschodniej. Mountbatten będzie negocjował z Aung San, aby ta ostatnia przekazała birmańska armię narodową stronie alianckiej (co zrobił wMarzec 1945, czyniąc go bohaterem narodowym). Japończycy oficjalnie zwrócili mu Singapur w dniu5 września 1945. 2 września 1945podpisał akty kapitulacji Japonii w imieniu Imperium Brytyjskiego na amerykańskim pancerniku USS Missouri w Zatoce Tokijskiej. Otrzymał Medal Distinguished Service Medal od Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych w dniu9 października 1945.

Wojna się skończyła, stał się parą Królestwa 13 czerwca 1946, wicehrabia Mountbatten Birmy na 27 sierpnianastępnie Kawaler Orderu Podwiązki ( KG ) dnia3 grudnia.

Po wojnie

Nazwij to 24 marca 1947Wicekról i generalny gubernator Indii , zastępując ponownie Archibalda Wavella , miał ciężkie zadanie przygotowania się do niepodległości poprzez planowanie jej z Partią Kongresową i Ligą Muzułmańską , dwiema głównymi partiami nacjonalistycznymi.

To w szczególności on negocjował podział Indii , którego plan ogłosił3 czerwca 1947. Omówił także losy państw książęcych po odzyskaniu niepodległości. Opowiadając się za niepodległością na wzór dwóch nowych państw, które właśnie stworzył, w obliczu porozumień między Koroną Brytyjską a tymi państwami, musiał stawić czoła opozycji indyjskich nacjonalistów, którzy opowiadali się za świeckimi Indiami i zjednoczeni. W szczególności utworzenie Pakistanu , państwa pożądanego przez Ligę Muzułmańską (ruch mniejszościowy wśród muzułmanów w Indiach Brytyjskich), było faworyzowane przez Imperium w celu wywierania nacisku na partię Kongresu (świecką i większościową). Przyszły Pakistan chciał być państwem z islamem jako oficjalną religią, podczas gdy Indie z hinduską większością pozostałyby świeckie. Negocjacje te zostały uznane za katastrofę i znaczną porażkę przez Mahâtma Gândhîa , który widział, jak wszystkie jego wysiłki zmierzające do uczynienia z niepodległości Indii przyczyny pokoju społecznego między Hindusami i muzułmanami zostały zredukowane do zera: podział Indii spowodował od 500 000 do miliona ofiar .

Mountbatten został jednak ogłoszony pierwszym generalnym gubernatorem wolnych Indii. Para Mountbatten nawiązała bardzo silne relacje z Nehru , którego związek z Edwiną do dziś jest przedmiotem wielu spekulacji.

Został mianowany baronem Romseyem (w hrabstwie Southampton) i hrabią Mountbatten of Birma on 28 października 1947. Mianowany wiceadmirałem eskadry w dniu22 czerwca 1949, służył jako Czwarty Lord Admiralicji do czasu jego nominacji na stopień admirała, 27 stycznia 1953. Mountbatten następnie objął dowództwo sił morskich NATO na Morzu Śródziemnym (1953-1954). 18 kwietnia 1955Uzyskuje dostęp do ciężaru Pierwszego Władcy Mórz (Pierwszy Władca Mórz) .

22 października 1956, zostaje admirałem floty , najbardziej prestiżowym tytułem Royal Navy. Od 1959 do 1965, w którym zakończył służbę czynną, był szefem sztabu Sił Zbrojnych Wielkiej Brytanii i przewodniczącym Komitetu Wojskowego NATO (1960-1961). W 1965 został mianowany pułkownikiem komendantem Royal Marines and Life Guards , odznaczonym Orderem Zasługi ( OM ) na15 lipcai mianowany gubernatorem wyspy Wight dnia19 lipca.

„Mam wrodzoną słabość, by myśleć, że mogę zrobić wszystko!” „ , „Kiedyś mawiał.

Zamach

On umarł na 27 sierpnia 1979, w wieku 79 lat , w eksplozji jego łodzi Shadow V (23 kg zdalnie sterowana bomba  została umieszczona w pobliżu silnika łodzi) w Donegal Bay ( Mullaghmore , Irlandia ), w której zginął również jeden z jego wnuków, Nicholasa Knatchbulla ( 14 ), a także młodego chłopca z hrabstwa Fermanagh , Paula Maxwella ( 15 ), członka załogi.

Rodzice młodego Mikołaja - jego matka ( Lady Patricia , najstarsza córka Lorda Mountbatten), jego ojciec ( John Knatchbull ), jego babka ze strony ojca Lady Brabourne  (w) , a także jego brat bliźniak (Timothy) - są poważnie ranni. W wieku 83 lat , jego babcia zmarła następnego dnia.

Ten atak, zorganizowany przez tymczasową IRA , w celu dotarcia do bliskiej przyjaciółki królowej Elżbiety II , na chwilę podważa popularność sprawy republikańskiej i pozwala na wznowienie represyjnej polityki ze strony nowej premier Margaret Thatcher. .

Zabójca, tymczasowy żołnierz IRA Thomas McMahon , został osądzony i uwięziony dożywotnio w 1979 roku, ale został zwolniony w 1998 roku po porozumieniu wielkopiątkowym .

Dekoracje

Kawaler Orderu Podwiązki ( KG -1946), Tajny Radny Wielkiej Brytanii ( PC -1947), Rycerz Wielki Krzyż Orderu Łaźni ( GCB -1955), Order Zasługi ( OM -1965 ), Wielki Rycerz Komandor Orderu Gwiazdy Indii ( GCSI -1947), Rycerz Wielki Dowódca Orderu Imperium Indyjskiego ( GCIE -1947), Rycerz Wielki Krzyż Królewskiego Orderu Wiktorii ( GCVO -1937), towarzysz Zasłużonego Order Służby ( DSO -1941), rycerz Najczcigodniejszego Zakonu Świętego Jana ( KStJ -1940).

Genealogia

Louis Francis Albert Victor Nicholas Mountbatten, 1 st Earl Mountbatten Birmy (25 czerwca 1900w Frogmore House , Windsor , Wielka Brytania -27 sierpnia 1979w Mullaghmore , Irlandia ), ślub18 lipca 1922 r, z Edwiną Cynthią Annette Ashley (28 listopada 1901w Romsey , Hampshire , Wielka Brytania -21 lutego 1960w Kota Kinabalu , Malezja ), w tym:

1. Patricia Edwina Mountbatten Victoria, 2 e Hrabina Mountbatten Birmy (14 lutego 1924w Westminster , Londyn -13 czerwca 2017 w Mersham), ożenił się dnia 26 października 1946, z Johnem Ulickiem Knatchbullem (9 listopada 1924 - 23 września 2005), którego :
   1. Norton Louis Philip Knatchbull, 3 th hrabia Mountbatten Birmy (ur8 października 1947 w Londynie), ożenił się dnia 20 października 1979 r w Romsey, z Penelope Meredith Eastwood (ur 16 kwietnia 1953 w Londynie), w tym:
      1. Nicholas Louis Charles Norton Knatchbull (ur 15 maja 1981);
      2. Alexandra Victoria Edwina Diana Knatchbull (ur 5 grudnia 1982), żonaty dnia 20 czerwca 2016 w Romsey Abbey, z Thomasem Edwardem Huntly Hooperem (ur. 1979), w tym:
         1. Inigo Norton Sebastian Mountbatten Hooper (ur 21 .) grudzień 2017)
      3. Leonora Louise Marie Elizabeth Knatchbull (25 czerwca 1986 w Londynie - 22 października 1991 w Londynie) ;
   2. Michael-John Ulick Knatchbull (ur. 24 maja 1950 w Londynie), pierwszy ślub w dniu 1 st czerwiec 1985 i rozwiodła się w 1997 roku, z Melissą Clare Owen (ur 12 listopada 1960w Birmingham ) (1 dziecko), żonaty w drugim małżeństwie dnia6 marca 1999 r. i rozwiedli się dnia 13 lutego 2006, z Susan Penelope Jane Coates (ur 23 października 1959) (1 dziecko), w tym:
      1. Kelly Louise Doreen Knatchbull (ur 30 marca 1988 r. w Londynie) ;
      2. Savannah Knatchbull (ur. 20 lipca 2001);
   3. Anthony Knatchbull (6 kwietnia 1952 - 6 kwietnia 1952);
   4. Joanna Edwina Doreen Knatchbull (ur 5 marca 1955 w Londynie), pierwszy ślub w dniu 3 listopada 1984, z Hubertem Henri François Pernot du Breuil (2 lutego 1956 - 14 września 2004 r.), rozwiedziony w 1995 (1 dziecko), żonaty w drugim małżeństwie dnia 19 listopada 1995, z Azrielem Zuckermanem (ur 18 stycznia 1943w Bukareszcie , Rumunia ) (1 dziecko), w tym:
      1. Eleuthera Roselyne Patricia Pernot du Breuil (ur 13 maja 1986w Nowym Jorku , Stany Zjednoczone );
      2. Alexander Azriel John David Zuckerman (ur. 5 października 2002 r. w Londynie) ;
   5. Amanda Patricia Victoria Knatchbull (ur 26 czerwca 1957 w Londynie), ożenił się dnia 31 października 1987 r., z Charlesem Vincentem Ellingworthem (ur 7 lutego 1957), którego :
      1. Luke John William Ellingworth (ur. 27 stycznia 1991 w Londynie) ;
      2. Joseph William Vincent Ellingworth (ur. 2 grudnia 1992 r.w Salisbury );
      3. Louis Charles Nicholas Ellingworth (ur 25 października 1995 w Salisbury);
   6. Philip Wyndham Ashley Knatchbull (ur. 9 grudnia 1961 w Londynie), pierwszy ślub w dniu 16 marca 1991, z Atalanta Cowan (ur 20 czerwca 1962 w Londynie), rozwiedziony (2 dzieci), żonaty w drugim małżeństwie dnia 29 czerwca 2002 r., z Wendy Amandą Leach (ur 20 lipca 1966 r) (2 dzieci), w tym:
      1. Daisy Isadora Louise Knatchbull (ur 5 października 1992 r. w Londynie) ;
      2. Phoebe Knatchbull (ur. 19 kwietnia 1995);
      3. Frederick Michael Hubert Knatchbull (ur. 6 czerwca 2003 w Londynie) ;
      4. John Robin Rocky Knatchbull (ur. 17 lipca 2007 w Londynie) ;
   7. Nicholas Timothy Charles Knatchbull (18 listopada 1964 w Londynie - 27 sierpnia 1979w Mullaghmore , Irlandia );
   8. Timothy Nicholas Sean Knatchbull (ur. 18 listopada 1964 w Londynie), ożenił się dnia 11 lipca 1998 r., z Isabellą Julią Norman (ur 9 stycznia 1971), którego :
      1. Bursztyn Diana Patricia Knatchbull (ur. 30 stycznia 2000 r.w Waszyngtonie, DC , Stanach Zjednoczonych);
      2. Milo Columbus John Knatchbull (ur 26 lutego 2001 w Waszyngtonie, DC, Stanach Zjednoczonych);
      3. Ludovic David Nicholas Knatchbull (ur 15 września 2003 r. w Londynie) ;
      4. Isla Selina Edwina Knatchbull (ur 23 listopada 2005 w Londynie) ;
      5. Wilhelmina Victoria Agatha Knatchbull (ur 19 listopada 2008 w Londynie) ;
2. Pamela Carmen Louise Mountbatten (ur 19 kwietnia 1929w Barcelonie , Hiszpania ), ożenił się dnia13 stycznia 1960w Romsey Abbey w Hampshire z Davidem Nightingale Hicksem (25 marca 1929w Coggeshall -29 marca 1998 r.), którego :
   1. Edwina Victoria Louise Hicks (ur 24 grudnia 1961w Londynie ), żonaty dnia24 marca 1984w Oxford Christ Church Cathedral w Oksfordzie (rozwiedziony w 2004 r.), z Jeremy Alexandrem Rothwellem Brudenellem (ur.2 kwietnia 1960 w Londynie), w tym:
      1. Maddison May Brudenell (ur 16 maja 1994 w Londynie), ożenił się w 2015 r. z Olaoluwą Olamide Modupe-Ojo (ur 21 października 1991w Manchesterze ), w tym:
         1. Daphne Modupe-Ojo (ur 26 listopada 2016);
         2. Phebe Modupe-Ojo (ur. 15 .) grudzień 2018);
      2. Jordan Anne Brudenell (ur 1 st lipca 1995 w Londynie) ;
      3. Rowan Michael David Brudenell (ur. 21 lutego 2001w Oksfordzie );
   2. Ashley Louis David Hicks (ur. 18 lipca 1963 w Londynie), pierwszy ślub w dniu 18 października 1990, z Mariną Allegra Federica Silvia Tondato (ur. 20 maja 1960w Turynie , Włochy ), rozwiedziona w 2009 r. (2 dzieci), poślubiona w drugim małżeństwie dnia5 września 2015 r., z Kataliną Sharkey de Solis (ur 31 grudnia 1981w Houston , Texas , Stany Zjednoczone) (1 dziecko), w tym:
      1. Angelica Margherita Edwina Hicks (ur 16 września 1992w Paddington w Londynie);
      2. Ambrosia Maria Elizabeth Hicks (ur 23 stycznia 1997 r. w Paddington w Londynie);
      3. Kaspian Donald Hicks (ur. 21 stycznia 2018 w Oksfordzie);
   3. Indie Amanda Caroline Hicks (ur 5 września 1967 w Londynie), żona Davida Flinta Wooda (ur 3 marca 1961 w Londynie), w tym:
      1. Felix Austen Flint Wood (urodzony w 23 maja 1997 r.w Miami , Floryda , Stany Zjednoczone);
      2. Amory John Flint Wood (ur. 25 czerwca 1999 w Miami, Floryda, Stany Zjednoczone);
      3. Conrad Lorenzo Flint Wood (ur. 25 kwietnia 2003 r. w Miami, Floryda, Stany Zjednoczone);
      4. Domino Carmen Flint Wood (ur 17 grudnia 2007 r. w Miami, Floryda, Stany Zjednoczone).

Filmografia

• 1922: Miły i przyjazny , Charlie Chaplin , film domowy Lorda Mountbattena i Lady Mountbatten, z Jackie Cooganem ( Dzieciakiem ) i Charliem Chaplinem .
• 1998: Krwawy poniedziałek dla korony - Lord Mountbatten i IRA Hansa-Rüdigera Minowa.
• 2016: The Crown sezony 1-2, rola Grega Wise , i sezony 3-4, rola Charles Dance .
• 2017: Ostatni wicekról Indii , film Gurindera Chadhy, rola Lorda Mountbattena granego przez Hugh Bonneville .

Uwagi i referencje

1. Philip Ziegler , „Mountbatten, Louis Francis Albert Victor Nicholas, pierwszy hrabia Birmy Mountbatten (1900–1979)”, Oxford Dictionary of National Biography , Oxford University Press, 2004; wydanie online, styczeń 2011. Dostęp 21 lipca 2013 .
2. London Gazette od9 sierpnia 1940.
3. London Gazette od31 grudnia 1940.
4. London Gazette od18 marca 1941.
5. François Kersaudy w 2000 lat historii we Francji Inter , the18 maja 2006.

Załączniki

Powiązane artykuły

• Różana listwa mocująca
• Jest on wymieniony w 32 th 480 wspomnienia cytowanych przez Georges Perec w pamiętam .

Bibliografia

• François Kersaudy , Lord Mountbatten , Payot , 2006 (nagroda Guillaume the Conqueror za biografię 2006).
• Roland Marx , Śmierć admirała: IRA przeciwko Mountbatten , Calmann-Lévy , 1985.
• Catherine Clément , Z miłości do Indii , Flammarion , czytam , 1993 (powieść).
• Zabiliśmy Mountbattena! Przemawia IRA , zeznania zebrane przez Rogera Faligota , Paryż, Jean Picolllec , 1981.
• Dominique Lapierre i Larry Collins , This Night of Liberty, epos o niepodległości Indii , 1975.
• Lord Mountbatten , 2000 lat historii, France Inter , Diffusion du18 maja 2006.

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy Standardowy Identyfikator Nazwy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Królewska Biblioteka Niderlandów
  • Biblioteka Narodowa
  • Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
  • Biblioteka Narodowa Szwecji
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot
• Zapisy w słownikach i encyklopediach ogólny  : Brockhaus Encyclopedia  • Deutsche Biografia  • Słownik Sydney  • Dizionario di Storia  • Encyclopaedia Britannica  • Encyclopaedia Britannica  • Gran Enciclopèdia Catalana  • Hrvatska enciklopedija  • Larousse Encyclopedia  • szwedzki Nationalencyklopedin  • Munzinger Archiv  • Oxford Dictionary of National Biography
• Zasoby audiowizualne  :
  • (pl)  Internetowa baza filmów
• Zasoby dotyczące sztuk pięknych  :
  • (pl)  Narodowa Galeria Portretu
• Zasoby dotyczące życia publicznego  :
  • (pl)  Hansard 1803-2005
• Kersaudy François Kersaudy, Lord Mountbatten. Rzecz bohaterów , Payot, 2006 .
• (en) Pierrick Geais, „  Złamane losy Mountbattens, rodziny księcia Filipa  ” , na Vanity Fair ,27 stycznia 2021(dostęp 11 marca 2021 r. ) - Zobacz sekcję „Louis Mountbatten, zamordowany wujek”.