Louis Bertignac

Louis Bertignac Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Louis Bertignac w koncercie z Insusem podczas festiwalu Vieilles Charrues 2016. Ogólne informacje
Imię urodzenia Louis Laurent Bertignac
Narodziny 23 lutego 1954
Oran , Algieria
Podstawowa działalność Gitarzysta
Piosenkarz-tekściarz
Producent
Gatunek muzyczny Skała
Instrumenty Gitara , bas , klawisze , perkusja
aktywne lata Od 1973
Etykiety Niech krwawi muzyka
Oficjalna strona www.bertignac.com

Louis Bertignac , urodzony jako Louis Laurent Bertignac ,23 lutego 1954w Oranie , to francuski muzyk , autor tekstów , wokalista , gitarzysta i współzałożyciel francuskiej grupy rockowej Téléphone , z którą sprzedał prawie sześć milionów płyt. Karierę solową rozpoczął od 1986 roku. W latach 2015-2017 założył z Jean-Louis Aubert i Richardem Kolinką grupę Les Insus na koncerty i trasy, gdzie wykonywali repertuar telefoniczny, nie używając nazwy grupy, z uwagi na brak basista Corine Marienneau .

Był członkiem jury w latach 2014-2015 we francuskiej wersji The Voice Kids oraz w latach 2012-2013 w The Voice , emitowanym w TF1.

Znany jest również z gry na swojej ulubionej gitarze: Gibson SG junior z 1963 roku, przeprojektowany, naprawiony i zwiększony z 22 do 27 progów.

Biografia

Rodzina i młodzież

Louis Laurent Bertignac, urodzony we francuskiej Algierii , jest synem Joëla Benhaïma, który wybrał nazwisko „Bertignac” z chęci integracji. W 1957 roku jego rodzina opuściła Algierię i osiadł w Paryżu i na przedmieściach w 17 th  dzielnicy .

W 1966 zdobył swoją pierwszą gitarę i zapisał się do konserwatorium muzycznego. W 1968 roku, był pasjonatem wielkich anglosaskich albumów tej chwili takich jak biały album z Beatlesów lub Beggars Banquet z Rolling Stones . Album Let It Bleed the Rolling Stones , który kupił w styczniu 1970 roku, naznaczy trwałość, dlatego uważa go za „album swojego życia”. Od tego momentu zaczął naprawdę grać na gitarze, pisać piosenki i zakładać zespoły.

W 1970 rozpoczął naukę w Liceum Carnot w Paryżu, gdzie dzielił się swoją pasją z przyjaciółmi, w tym z poznanym w 1972 Lionelem Lumbroso, z którym założył grupę. Pewnego wieczoru latem 1973 roku, gdy szukał narkotyków ze swoim przyjacielem Lionelem, wpadł na Corine Marienneau, która mieszkała wówczas we wspólnym mieszkaniu w domu w Saint-Cloud. Po ponad półtorarocznej przyjaźni spotkali się w 1975 roku.

W roku szkolnym 1973-1974, kiedy powtarzał ostatni rok, młody człowiek znalazł się w tej samej klasie, co inny rockman, który właśnie przybył do liceum: Jean-Louis Aubert . To początek długiej przyjaźni, która rozpoczęła się muzyczną rywalizacją w pierwszych tygodniach. Razem tworzą grupę Korange w 1973 roku. Pod koniec roku szkolnego w 1974 roku dwójka przyjaciół otrzymuje swoją tacę C .

30 czerwca do 8 września 1974Louis i Lionel Lumbroso podróżują do Stanów Zjednoczonych, gdzie spotkają się kilkakrotnie Jean-Louis Aubert i jego przyjaciel Olivier Caudron , obaj również podróżujący. Po powrocie do Francji Louis rozpocznie studia medyczne.

Debiut muzyczny

W 1974 roku Louis kupił swojego słynnego Gibsona SG Jr w Londynie. Następnie pod koniec 1974 roku Louis udał się na wieczór ze swoim przyjacielem Olivierem Caudronem do Château d'Hérouville, podczas którego poznał śpiewaczkę Valérie Lagrange, z którą miał romans. Dzięki niej został zatrudniony przez Jacquesa Higelina jako gitarzysta swojej grupy Super Goujats. W sierpniu 1975 roku, nadal będąc członkiem Super Goujats, Louis wziął udział w albumie Higelin's Irradié . Ale nie chcąc pozostać zwykłym muzykiem wspierającym, opuścił grupę Higelina.

W 1975 roku Louis Bertignac zaproponował Valérie współpracę ze swoim przyjacielem Jean-Louis Aubert. Trio Louis-Valérie-Jean-Louis dzieli mieszkanie w Bastylii z Patrickiem Giani, perkusistą Higelin, współlokatorem, który zakończy się podczas nagrywania Irradié w Château d'Hérouville. W tym samym roku udał się na koncert Vince Taylora, gdzie poznał swojego perkusistę Richarda Kolinkę . Obaj stają się przyjaciółmi. Louis organizuje spotkanie perkusisty z Jean-Louis Aubert w Mâcon u Vince's.

W ciągu roku Louis opuszcza mieszkanie w Bastille, aby wprowadzić się do Corine w Saint-Cloud, z którą właśnie został parą. Razem, w towarzystwie gitarzysty Erica Lévi i wokalistki Fabienne Shine, obu zaprezentowanych przez Valérie, założyli hardrockową grupę Shakin 'Street . Formacja ta bierze udział w punkowym festiwalu Mont-de-Marsan w sierpniu 1976 roku . Ale jeśli on zna tylko sukcesy w poważaniu podczas koncertów, nurt nie płynie w grupie i Louis decyduje się pójść za Corine, opuszczając grupę we wrześniu, po wielu napięciach między nią a piosenkarką Fabienne.

Następnie duet nadal dawał małe koncerty przy akompaniamencie różnych muzyków w nadziei na znalezienie idealnej formacji. W tym samym czasie Louis proponuje swojemu przyjacielowi Jean-Louis Aubert (z którym pozostaje w kontakcie) utworzenie nowej grupy. Ten ostatni, który właśnie rozstał się z nową formacją ze swoją przyjaciółką Olive, postanawia pilnie zadzwonić do niego, aby zagrać koncert w American Center w Paryżu na12 listopada 1976następnie ze swoim partnerem Richardem Kolinką na perkusji. Louis narzuca duetowi obecność swojej towarzyszki Corine na basie.

1977-1986: Okres telefoniczny

12 listopada 1976, po dziesięciu dniach prób w piwnicy Ginette Kolinki (matki Richarda), nowa formacja gra swój koncert przed 600 osobami dzięki podstępowi Richarda, który zapowiedział ten koncert w telewizji na FR3 z okazji amerykańskich wyborów . To właśnie podczas tego koncertu narodziła się grupa Téléphone. Po intensywnym okresie koncertów grupa przebiła się w 1977 z Hygiaphone i Métro c'est trop i wydała swój pierwszy album.

Sukces Téléphone, który oferuje autentyczny i mocny francuski rock, jest również sukcesem Louisa Bertignaca, który uważa się za jednego z najlepszych gitarzystów we Francji. Tak więc albumy Spit your venom i In the heart of the night pozwalają zespołowi przebić się i zaznaczyć całe pokolenie dzięki utworom, które stały się standardami francuskiego rocka, takimi jak La bombe humaine i Argent trop cher , a często uzupełniają wycieczki. Ale ten sukces ma swoją drugą stronę medalu, ponieważ para Louis i Corine rozstali się ze względu na silną obecność młodych dziewcząt, które przychodzą zobaczyć członków po koncertach. Pomimo tej separacji, Corine i Louis nadal grają razem w grupie.

W 1982 roku, jeśli album Dure Limite odniesie nowy sukces (przewyższający poprzednie), sesje, które miały miejsce u producenta Boba Ezrina, znały wiele napięć spowodowanych wewnętrznymi relacjami między członkami, presją i rytmami. wycieczek. To właśnie podczas tych sesji, w których producentowi udało się maksymalnie wykorzystać napięcia, Louis Bertignac napisał i skomponował przebój Cendrillon (dedykowany Romy Schneider ), który szybko stał się niezbędnym klasykiem francuskiego pejzażu muzycznego. Po wydaniu albumu grupa próbowała wyruszyć w międzynarodową trasę, która odniosła jedynie mieszany sukces (zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych). Członkowie grupy, rozczarowani tym względnym niepowodzeniem w podboju pożądanej przez wytwórnię międzynarodową sceny, widzą, że w Téléphone wszystko się zmieniło.

W 1984 roku podczas sesji albumu Another world wyprodukowanego przez legendarnego producenta Glyna Johnsa w Sussex, Louis Bertignac świętował swoje trzydzieści lat grając z wieloma swoimi idolami zaproszonymi przez producenta, takimi jak Jimmy Page , Eric Clapton , John Entwistle (który nagra instrument dęty płyty), Ringo Starr , Charlie Watts , Bill Wyman … pod warunkiem nie nagrania sesji w swoje urodziny. Nagranie płyty odbyło się w bardzo dobrych warunkach wraz z pojawieniem się syntezatora w brzmieniu grupy, a wydanie płyty kilka miesięcy później było kolejnym sukcesem. Grupa wyrusza w ostatnią francuską trasę koncertową. W 1985 roku, po trasie, członkowie pracowali nad nowym albumem, ale z powodu wielu wewnętrznych napięć uniemożliwiających rozwój albumu, grupa postanowiła zrobić sobie przerwę w marcu 1986 roku, po wydaniu singla Le jour rose napisanego Jean-Louis Aubert o cierpliwość.

21 kwietnia 1986, po 450 koncertach i pięciu albumach grupa Téléphone postanowiła się rozłączyć i podzielić na dwie części. Podczas gdy Jean-Louis Aubert i Richard Kolinka kontynuują współpracę nad solową karierą pierwszego, Louis Bertignac i Corine Marienneau tworzą nową grupę The Visitors.

1986 do 1991: Bertignac i goście

W 1986 roku, po rozdzieleniu grupy Téléphone, Bertignac i basistka Corine Marienneau założyli nową grupę: Visitor. Nowa formacja, której towarzyszą muzycy, tacy jak gitarzysta Serge Ubrette, pianista Loy Ehrlich i perkusista Afid Saidi, koncertuje na śmietniku La Belle de Canton w Nowym Jorku, a następnie nagrywa tytułowy album, który jest nagrywany w Paryżu i produkowany przez Johna Potokera.

Przy wyjściu na 1 st April 1.987, dzieło Jeana-Louisa Auberta ( Plaster and Cement ) zna komercyjną porażkę z powodu oddzielenia grupy Telefon, nawet jeśli jest dobrze odbierana przez krytyków. Sukcesem jest jednak singiel Ces Ideas (miejsce 13. w Top 50 ).

W 1988 roku, po odejściu Serge'a Ubrette'a, grupa nagrała i wydała singiel Jack , którego klip wyreżyserował Costa Kekemenis, po czym powróciła w trasę (m.in. Roskilde Festival w Danii ) z wieloma zmianami muzyków.

W 1989 roku Louis i Corine wzięli udział w serialu Canal + Les Jupons de la Revolution w rolach ulicznych śpiewaków, rewolucjonistów i popularnych kronikarzy z okazji dwustulecia rewolucji francuskiej. Następnie Goście szukają nowego perkusisty na swoją trasę, a jest nim Topper Headon , perkusista Clash świeżo po 15 miesiącach więzienia za romans z narkotykami, który zostaje zwerbowany. Kilka miesięcy później, ten ostatni, tłoczenie z powrotem do narkomanii, został zastąpiony przez Hervé Verne do nagrania kolejnego albumu i okładce nie wystarczy Tobą przez Mano Negra albumu Diversion .

W 1990 roku ukazał się drugi album The Visitors , nagrany w Memphis i wyprodukowany przez Jima Gainesa. Niestety, dzieło pozostaje niezauważone, ich wytwórnia płytowa Virgin woli zamiast tego postawić na Jean-Louisa Auberta (z albumem Bleu Blanc Vert ), aby odzyskać publiczność Téléphone . Na kolejnej trasie pojawiają się i odchodzą kolejni muzycy.

1 st styczeń 1.991, basistka Corine, która w międzyczasie została mamą i zmęczona sceną, ogłasza Louisowi, że chwilowo wycofuje się z muzyki, kładąc kres Gościem.

Lata 90.: dwa albumy solowe i koncertowe

Po separacji Gości, Louis wyjechał do Indii i Nepalu, aby naładować baterie. Po powrocie rozpoczął nową karierę solową, podpisując kontrakt z wytwórnią płytową Kolumbia . Z producentem Tonym Viscontim (który współpracował z Paulem McCartneyem , Davidem Bowie , Thin Lizzy , T. Rexem i Morrisseyem ) oraz z wokalistką Vanessą Paradis , autorem tekstów Olivierem Lorsac i perkusistą Manu Katché , Louis nagrywa album Elle and Louis zawierający piosenkę Na każdym koncercie występował Vas-y Guitare lub długi tytuł La fille d'Essaouira . Kiedy został wydany w 1993 roku, dzieło było dla artysty nowym komercyjnym rozczarowaniem, ponieważ nie zostało sklasyfikowane. Mimo to Louis wyruszył w trasę akustyczną, czego dowodem jest album Bertignacoustic , zmiksowany przez Dominique Blanc-Francard , który również ukazał się w 1993 roku.

Podczas koncertu 26 maja 1994w Bataclan , po tym, jak zadzwonił do Corine, aby wyjść na scenę i zagrać te idee , sprowadził Jean-Louis Auberta i Richarda Kolinkę do improwizowanej reformy grupy Téléphone à l'Aproviste, wykonując pięć tytułów z ich repertuaru, w tym Inny świat i pluć swoim jadem . Pomimo tego koncertu oficjalny projekt reformacji na 20 lat grupy zostaje odwołany, a Jean-Louis i Louis powracają do swoich solowych karier. W międzyczasie, ten ostatni odgrywa postać z filmu Highander III i komponuje piosenki Tu tombes pl larmes przez Clémence Lhomme'a .

W 1995 roku poznał autora tekstów Étienne Roda-Gil, z którym napisał album Bertignac '96 . Płyta wyprodukowana przez Chrisa Kimseya (producenta Rolling Stones , Petera Framptona , Led Zeppelin , Ten Years After ) z akompaniamentem Richarda Kolinki i specjalnym udziałem wokalistki Marianne Faithfull w piosence Open Heart , została nagrana w domu już wcześniej. do sfinalizowania w studiu Electric Lady w Nowym Jorku . Gdy ukazał się w 1996 roku, doceniony przez fanów album został sprzedany tylko w limitowanej edycji 25 000 egzemplarzy (z drugą płytą z dwoma bonusowymi utworami) i od tego czasu nie był dostępny w sprzedaży fizycznej (chociaż jest dostępny do streamingu i pobieranie cyfrowe). Piosenka Telle est ma vie , jedyna na płycie napisana przez Louisa, jest przeglądem jego życia.

Na zakończenie kolejnej trasy ukazał się album Bertignac Live w 1998 roku, na którym znalazły się najlepsze nagrania jego koncertów, w tym nowa wersja utworu Cendrillon zatytułowana Cendrillon - wersja 97 z nową zwrotką i nową częścią na końcu, towarzyszy CD-Rom wyprodukowany przez Louisa i Cyrila Denisa (basistę, który towarzyszy mu podczas trasy) zawierający klipy, akordy gitarowe, gry ...

2000s: sukces z Carlą Bruni i Longtemps

W 2002 roku ukazały się albumy Corine Corine Marienneau i Someone tell me Carla Bruni, oba wyprodukowane przez Louisa. Jeśli odbiór pierwszego pozostaje poufny, drugi z kolei jest sukcesem artystycznym i komercyjnym. Bertignac odnosi sukcesy, nawet jeśli pozostaje w cieniu, a według oficjalnej biografii zostaje oficjalnym producentem i „położną talentów muzycznych”. Następnie pojawia się na planie muzycznych programów telewizyjnych ze swoją gitarą, aby podzielić się swoim doświadczeniem. Niestety, aby wyleczyć HCV , musi odejść od centrum uwagi mediów .

W 2004 roku, po wyzdrowieniu, po założeniu wytwórni Let It Bleed Music (w nawiązaniu do albumu swojego idola The Rolling Stones ), wrócił do pracy, nagrywając w domu nowy solowy album – pierwszy od dziewięciu lat – z towarzyszeniem jej przyjaciele, tacy jak Kolinka na perkusji czy Carla Bruni, która pisze dziesięć piosenek z albumu i wkłada swój głos w Les frôleuses i Without you . Lubi włączać przywiezione z podróży dźwięki instrumentów afrykańskich i nepalskich. Po wydaniu w dniu7 lutego 2005 r., album Longtemps odniósł krytyczny i komercyjny sukces (100 000 egzemplarzy) dzięki piosence Je Joue . Na trasę, która nastąpi po płycie, jak trio Jimiego Hendrixa , The Jimi Hendrix Experience , Bertignac, basista Cyril Denis i perkusista Hervé Koster z Power Trio. W szczególności przechodzą przez wyprzedane L'Européen w Paryżu lub festiwal Vieilles Charrues w Carhaix-Plouguer , czasami w towarzystwie nepalskiego sitarysty Bijaya Vaidya . Album Power Trio (Live) , wyprodukowany przez Bertignaca pod jego nową wytwórnią Let It Bleed Music i będący świadkiem tej trasy, został wydany w 2006 roku.

Tymczasem, wierny swojej współpracy, Louis zakłada czapkę reżysera na potrzeby albumu Carli Bruni No Promises , który ma premierę15 stycznia 2007 r..

Po zmianie perkusistów z Sylvainem Joassonem, Power Trio ponownie wyrusza w trasę, przechodząc przez Moutiers-sous-Chantemerle na29 czerwca 2007 r., w ramach Festiwalu Les Festiv'été Musicales i festiwalu Essaouira z M'allem Mustafa Bakbou, następnie w 2008 r. trasa jest kontynuowana przez pokaz motocyklowy Pecquencourt , następnie festiwal Moissons Rock w Juvigny i Noce gitary w Patrimonio , na Korsyce na20 lipca 2008. Ostatecznie trasa zakończyła się w 2009 roku koncertem w New Delhi w Indiach na19 maja 2009, następnie w Katmandu , Nepal na23 maja 2009.

2010s: Trzy nowe albumy i juror z The Voice

Po trasie gitarzysta ponownie zostaje producentem, który nadzoruje nagrywanie albumu Joyce Jonathan Sur mes gardes .

28 czerwca 2010, publikuje zaprzeczenie na temat pogłosek o reformacji grupy Téléphone przed powrotem do studia, aby nagrać album Grizzly (to naprawdę ja) . W 2011 roku po wydaniu albumu14 marca 2011 r.Louis nazywa się rycerz w Orderu Sztuki i Literatury , a potem pojawia się w muzyce filmowej w RIF i jest częścią pierwszej części 2012 Tour of Johnny Hallyday w 2012 roku.

Został zaprzysiężony u boku innych wokalistów jak Garou czy Zazie w The Voice, najpiękniejszym głosie w 2012 i 2013 roku, a następnie w The Voice Kids w 2013 i 2015 roku. Równolegle kontynuował karierę artystyczną wydając album Suis-moi w 2014 roku, a rok później wziął udział w albumie z coverami piosenek korsykańskich, Corsu Mezu Mezu , w piosence Solenzara , w duecie z Francine Massiani .

11 września 2015 r., grupa Téléphone spotyka się częściowo efemerycznie na koncercie w Point Éphémère w Paryżu pod nazwą „  Les Insus?  ”(Dla„ nie do zniesienia ”), basistę Corine Marienneau zastępuje Aleksander Angelov. Kolejny koncert w Lille w dniu15 września. Insus? również koncert w Lyonie, w Transbordeur,6 października 2015. Następnie nowa grupa (wciąż bez Corine) odbyła prawdziwie wyprzedaną trasę po Francji27 kwietnia w 11 listopada 2016w kilku dużych miastach i na kilku festiwalach. 12 listopada 2016 r., ogłaszają trasę festiwalową latem 2017 roku i finał na Stade de France on16 września 2017 r.. Album na żywo odtwarzający trasę koncertową został wydany w dniu8 września 2017 r..

Koniec styczeń 2018, Louis Bertignac ogłasza na Facebooku, że nagrał nowe piosenki, które wkrótce ukażą się jako nowy album. W międzyczasie piosenkarz wydaje nowy album na żywo4 maja 2018 r.zatytułowany Pierwsza ranga . Pod koniec 2018 roku ukazał się album Origines z reinterpretowanymi okładkami. W 2020 roku Louis Bertignac przerywa swoją trasę koncertową z powodu porodu . Ale podczas porodu gitarzysta zostaje zarażony półpaścem, po którym szybko dochodzi do siebie przed wykonaniem serii koncertów na żywo w swoim domu na portalach społecznościowych, jak to zwykle robi.

Życie prywatne

Louis Bertignac spotkał przed powstaniem Téléphone piosenkarkę Valérie Lagrange , z którą będzie miał wspólny romans ze swoim przyjacielem Jean-Louis Aubert , przed Corine Marienneau, z którą będzie miał romans. Widział także Carlę Bruni przez pewien czas w 1984 roku, z którą utrzymywał głęboką przyjaźń do tego stopnia, że ​​produkował i współpisał z nią album Someone tell me , sukces roku 2002, a następnie album No Promises w 2007 i zaśpiewać z nią w duecie Les Frôleuses w 2005 roku.

Jest oddzielony od Julie Delafosse, z którą ma dwie córki, Lolę urodzoną dnia20 kwietnia 2004 a Lili urodziła się dnia 18 września 2007. Jego syn Jack urodził się dnia19 listopada 2016, o jego związku z Laetitią, 34 lata młodszą od niego.

Dyskografia

Z Jacquesem Higelinem

Z telefonem

Z Les Insus

Z Bertignacem i gośćmi

Sam

Udziały

Albumy produktów

Inspiracja

Filmografia

Louis Bertignac jest oczywiście obecny w filmie Téléphone Public , wyreżyserowanym przez Jean-Marie Périer w 1979 roku i poświęconym grupie Téléphone. Film został zaprezentowany poza konkursem na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1980 roku .

On również pojawił się w 1988 roku jako kelner w in extremis przez Olivier Lorsac (sam autor tekstów do albumu Bertignac za Elle et Louis ). Następnie zagrał rolę Pierre'a Boucheta , francuskiego szlachetnego przyjaciela Connora MacLeoda , w Highlander 3 ( Highlander III: The Sorcerer ), filmie wyreżyserowanym przez Andy'ego Morahana w 1994 roku.

Uwagi i referencje

  1. "  Louis Bertignac  " , na rfi.fr , RFI Musique ,3 marca 2011(dostęp 2 listopada 2020 r . ) .
  2. Olivier Horner, „  Les Insus, telefoniczny sukces  ”, Le Temps ,26 lipca 2016( przeczytaj online )
  3. "  The Voice - Louis Bertignac  ", premiera ,wrzesień 2013
  4. „  Gibson SG Junior autorstwa Louisa Bertignaca, odcinek 2  ” , na Classic 21 ,25 listopada 2014(dostęp 10 sierpnia 2020 )
  5. Akt zgonu Joëla Josepha Bertignaca (ur. Benhaïm), urodzonego w Relizane (Oran) 20.07.1922 r. i zmarłego 02.06.2007 na Kremlu-Bicêtre określa, że ​​jest on synem Nessima Auguste Louisa Benhaima i Fortunée Ben Aim i mąż Nelly Sebban-Le Kremlin-Bicêtre, akt zgonu nr 346 z 2 czerwca 2007 r.
  6. Daniel Ichbiah, „Telefon: Biografia”, Biografia grupy Telefon
  7. Eric Bureau 17 stycznia 2019 o 08:44 rano i Zmodyfikowany 17 stycznia 2019 o godzinie 11:30 , "  " Origins ": Louis Bertignac dostosowuje w języku francuskim anglosaski klasyki pop-rock  " , na leparisien.fr ,17 stycznia 2019 r.(dostęp 23 marca 2020 r. )
  8. Daniel Ichbiah , Telefon, w sercu życia: biografia grupy Telefon , Daniel Ichbiah,19 marca 2014( ISBN  979-10-91410-06-9 , przeczytaj online )
  9. https://www.universalmusic.fr/artiste/10064-louis-bertignac/bio
  10. Ludovic Perrin, „Kto zabił Telefon? Sekret historia największej francuskiej grupy” GQ n o  98, maj 2016, str, 124-131.
  11. „  Louis Bertignac opowiada o swoich przypadkowych spotkaniach z założycielami Téléphone  ” , na Europe 1 (dostęp 26 lutego 2020 r. )
  12. „  Telefon: pre-historia  ”
  13. Ludovic Perrin, "Kto zabił telefonicznie? Sekretem historia największej francuskiej grupy" GQ n o  98, maj 2016, str, 124-131.
  14. Hervé , "  Telefon w sercu naszego życia i naszych pragnień  " , o Rock Made in France ,31 maja 2008(dostęp 28 marca 2020 )
  15. Christian Eudeline , Jean-Louis Aubert , Editions Prisma,22 września 2016, 218  s. ( ISBN  978-2-8104-1852-7 , czytaj online )
  16. Philippe Dana i Ginette Kolinka , Ginette Kolinka: Francuska rodzina w historii , Kero,21 września 2016, 224  s. ( ISBN  978-2-36658-147-8 , czytaj online )
  17. Christian Eudeline , Jean-Louis Aubert , Editions Prisma,22 września 2016( ISBN  978-2-8104-1852-7 , czytaj online )
  18. Daniel Ichbiah , Jean-Louis Aubert od Téléphone do dzisiaj , City Edition,20 kwietnia 2011, 304  pkt. ( ISBN  978-2-8246-4952-8 , czytaj online )
  19. „  BIOGRAFIA TELEFONU / PORTRET FRANCUSKIEJ GRUPY ROCKOWEJ  ” , na www.cadenceinfo.com (dostęp 26.02.2020 )
  20. 50 najlepszych rankingów
  21. http://www.corinemarienneau.fr/bio/
  22. http://www.universalmusic.fr/artiste/10064-louis-bertignac/bio
  23. http://www.bertiliste.com/bertignac/disco/divers/divers.html#lhomme
  24. „Ta płyta CD nie jest już dostępna”. http://www.bertiliste.com/bertignac/disco/solo/solo.html#96
  25. „  Louis Bertignac Discography: Albums  ” , na www.bertiliste.com (dostęp 31 marca 2017 )
  26. "  Carla Bruni - No Promises  " , na Discogs (dostęp 30 marca 2017 )
  27. Louis Bertignac na koncercie w New Delhi - Indie Informacje, 14 maja 2009 r.
  28. Bertignac: żadnych reform telefonicznych, „ale zrobimy to, zanim umrzemy” – AFP , 28 czerwca 2010
  29. http://www.le-mensuel.com/crazy-bertignac-interview/, dostęp 7 października 2017 r.
  30. Les Insus ogłaszają wznowienie trasy , na rfm.fr , konsultowane 17 października 2016 r.
  31. "  Les Insus ogłaszają wydanie koncertowego albumu i ujawniają swój pierwszy singiel. Słuchać !  ", Aficia ,23 czerwca 2017( przeczytaj online , skonsultowano 23 czerwca 2017 r. )
  32. „  Nowy koncert Louisa Bertignaca  ”
  33. „  Louis Bertignac Official na Facebook Watch  ” (dostęp 27 marca 2020 r. )
  34. Biografia Louisa Bertignaca . Wydanie - wydanie z 14 lutego 2005, Ludovic Perrin.
  35. "  Louis Bertignac, szczęśliwy ojciec małego chłopca  " , na parismatch.com ,22 listopada 2016
  36. Kim jest Laeticia, towarzyszka Louisa Bertignaca?
  37. Louis Bertignac: odkryj tego, który dzieli jego życie, piękną Laeticię

Linki zewnętrzne