Louis-Julien de Roujoux

Louis Julien de Roujoux Funkcje
Zastępca
Członek Rady Starszych
Tytuł szlachecki
Baron
Biografia
Narodziny 20 maja 1753
Landerneau
Śmierć 1 st luty 1829(75 lat)
Brześć
Narodowość Francuski
Czynność Polityk
Dziecko Prudence-Guillaume de Roujoux
Inne informacje
Różnica Oficer Legii Honorowej

Louis-Julien de Buxeuil, baron de Roujoux , urodzony w Landerneau dnia20 maja 1753i zmarł w Brześciu dnia1 st luty 1829Jest francuskim prawnikiem i politykiem w okresie rewolucji i pierwszego cesarstwa .

Biografia

Herb

Obecny na herbie Bretanii z 1696 r .: Mówiący herb przypisany automatycznie przez Hoziera, Jeanowi, jego pradziadkowi (ze srebra rakowi z gules) i Dawidowi (kuzynowi Jeana), jego prapradziadkowi (Azure z dwoma mieczami w słonym srebrze, zaczepiony do złowrogich trzech róż tego samego upozowanych blado).

Powyżej herb oddziału Bretanii, a po prawej herb młodszej gałęzi SEDAN.

Rodzina

On pochodzi ze starej rodziny kupieckiej, Draper pochodzi z Sedan (Ardeny) w XVI -tego  wieku.

Syn Michela-Louisa de Roujoux, dziedzica i pani Françoise Le Vaillant de Penanrun , on jest ojcem Prudence-Guillaume de Roujoux , mąż A. Keating potomka arystokratycznej rodziny irlandzkiej, który schronił się we Francji w następstwie wyroku śmierci jednego z jej członków, kapitan straży Karola I st .

Pod rewolucją

Po raz pierwszy objął karierze prawnika na parlamentu Bretanii i pracował w Presidial siedzibą w Landerneau . Renoma, którą szybko zdobył, skłoniła jego współobywateli do wybrania go na burmistrza porucznika ( 1780 ). Na tym stanowisku przedstawił się jako zastępca stanu trzeciego w Bretanii w 1789 roku . Jest jednym z pierwszych, którzy domagają się równego podziału podatków terytorialnych. Komisarz królewski do dzielnicy z Landerneau w 1790 roku , został następnie wybrany poseł z Finistère do Zgromadzenia Ustawodawczego (11 września 1791), The 5 th z 8 za 235 głosów na 412 głosujących ). Zasiadał wśród umiarkowanych, był członkiem komitetu marynarki wojennej, zaproponował ( 20 października ) wystąpienie do ludu o tolerancji religijnej i zażądał, aby ustawa przeciwko emigrantom nie dotyczyła urzędników .

Po sesji został wybrany (11 września 1792) prokurator w sądzie karnym w Quimper .

Roujoux, wybrany w 1792 na Konwent Krajowy , odmówił zasiadania tam. Jednak nie ogranicza się do cichej dezaprobaty dla toku działalności; a kiedy po zamachu stanu z 31 maja na zachodnie departamenty zbuntował się przeciwko konwencji, był delegatem w czerwcu po federalistycznej komitetu oporu Caen. Spotkał się w Caen z markizem de Puisaye i generałem Wimpffenem , a jako przewodniczący komisji centralnej, której sporządzał i podpisywał wszystkie akty, kierował Bretonami w firmie, która przeprowadziła aborcję w Pacy-sur-Eure podczas Bitwa pod Brécourt .

Roujoux, zakazany specjalnym dekretem Konwencji , udaje mu się uciec i pozostaje w ukryciu aż do upadku Robespierre'a .

Kilka miesięcy później 18 grudnia 1794( 28 Frimaire rok III ), rozkaz przedstawiciela Boursault , potwierdzony dnia7 stycznia 1795( 18 rok Nivôse III ) przez swoich kolegów Guermeura i Guezno , upoważnia Roujoux do powrotu do swoich domów. Wrócił do pełnienia funkcji prokuratora przed sądem karnym w Finistère , z funkcji, które zrezygnował1 st październik 1793kiedy uciekł przed pościgiem żandarma wysłanego z Quimper do Landerneau, aby zająć jego osobę. Kiedy był zbiegiem, jego majątek został sprzedany w całym kraju. Również w celu złagodzenia wyrządzonych szkód, dekret z dnia7 marca 1795 przyznał mu status prokuratora od tego czasu 1 st październik 1793.

Wybrany do Rady Starszych ( 24 rok początkowy IV (13 kwietnia 1796)), robił różne raporty na temat portów morskich i nie brakowało mu pochwał dla armii francuskich z okazji ich zwycięstw we Włoszech . Nie brał udziału w zamachu stanu 18 Brumaire .

Pod konsulatem i imperium

Został jednak natychmiast powołany do Trybunału, gdy został utworzony ( 4 rok Nivôse, VIII ). Tam wspierał organizację specjalnych sądów, sprzeciwiał się ustawie o śledztwie karnym i był członkiem komisji konkordatu . WKwiecień 1802Zrezygnował ze swoich obowiązków jako trybuna i został mianowany prefektem departamentu Saône-et-Loire ( 23 Germinal roku X ), gdzie jego podanie zostało oznaczone przez kilka przydatnych zakładów, w tym doków który uzyskanych budowę kosztem z Stan w miastach Tournus , Chalon-sur-Saône i Mâcon . W tym okresie (1802-1815) utrzymywał bogatą korespondencję z generałem Thiardem , którego przedstawił Radzie Generalnej Saône-et-Loire (1802). „Chciałbym być żołnierzem Grande Armée: byłem tylko prefektem departamentu […]. Spełniłem swój obowiązek, ale niejasny obowiązek i nie ma w nim ani odrobiny liścia laurowego Austerlitz. »Napisał do niego14 stycznia 1806.

Legionnaire ( 25 rok prerii XII (14 czerwca 1804)), a następnie Oficer Legii Honorowej ( 25 rok germański XIII (15 kwietnia 1805)), stworzył Baron de Roujoux and the Empire on11 czerwca 1810 z prawem przeniesienia na syna.

W 1805 r. Przyjął w swoim departamencie papieża Piusa VII , który spędził Wielki Tydzień w Chalon.

W ramach Przywrócenia

W miesiącu Marzec 1814podjął niepotrzebne wysiłki, aby bronić swojego departamentu przed zagraniczną inwazją. Podczas pierwszej restauracji nie miał pracy, ale król Ludwik XVIII przyznał mu emeryturę w wysokości 6000  franków . Przywołany w administracji podczas stu dni , został kolejno mianowany prefektem Pas-de-Calais (6 kwietnia 1815), a następnie Eure-et-Loir (17 maja 1815).

Podczas drugiego przywrócenia stracił pracę, ponieważ przyjął służbę podczas stu dni, a jego emerytura została obniżona o połowę23 lutego 1816. Na próżno protestował przeciwko temu środkowi i nie uzyskał ani zastępstwa jako prefekta, o co prosił przy kilku okazjach, w szczególności wSierpień 1815iw 1818 roku . Jego emerytura zostanie mu zwrócona w całości w 1820 r .

Poeta

Po tym czasie nie wykonywał żadnej publicznej pracy i przeszedł na emeryturę do Brześcia , gdzie do śmierci1 st luty 1829Wolny czas poświęca malarstwu i twórczości literackiej, noszącej piętno filozofii tak delikatnej, jak oświeconej. Obdarzony miłym i radosnym duchem Roujoux skomponował bardzo przyjemne Poésies , umieszczane w różnych zbiorach, między innymi romans długo przypisywany Duvalowi, który zaczyna się od takich wersetów: „Gdybyśmy żyli tak, jak żyli nasi ojcowie, itd.”.

Znamy mu niebieską książkę zatytułowaną Pokój, rozrywka zmieszana z kupletami obywatela Boujoux, publicznego oskarżyciela Finistère , Quimpera, Y.-J.-L. Derrien, rok VI . Jedną z postaci jest Arlequin , mieszkający w Kerfeunteun , niedaleko Quimper , gdzie autor umieścił scenę.

Herb

Postać Ozdobić herbem
Ozdoby zewnętrzne Barons of the French Empire.svgHerb Louis Julien de Buxeil.svg Broń Barona Roujoux i Imperium ( 1810 )

Kwartalnie: do I Soboli z leżącym jeleniem Or; w II okręgu prefektów baronów; do III purpury do wieży Lub uskrzydlonego Argent i zaczepiony naczelnym dwoma plamkami gronostajowej soboli; Czwarty, Lazur, dwa miecze, które Argent przeszedł w soli, senestrés trzech róż był blady.

Uwagi i odniesienia

  1. uszlachetniający literami, Baron Cesarstwa im11 czerwca 1810Finistère, ANF-1938
  2. Herbarz generalny Francji sporządzony na mocy edyktu z 1696 r. Przez Charlesa d'Hoziera.
  3. Korespondencja zachowana w ważnym pliku przechowywanym w archiwach departamentalnych Saône-et-Loire (seria F, zbiór Abel Jeandet). Źródło: Léon Griveau, Odnośnie listu prefekta do generała , recenzja „Images of Saône-et-Loire” nr 22 (czerwiec 1974), s. 10-11.
  4. Vicomte Albert Rev. (1844/11) , Herbarz Pierwszego Imperium Papiery i pociągają za sobą Arms licencjonowany przez Napoleona I er , t.  4, Paryż , w biurze L'Annuaire de la nobility,1896, 420  s. ( czytaj online ) , s.  178

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne