Linia z Bourg-en-Bresse do Bellegarde | ||
| ||
Kraj | Francja | |
---|---|---|
Obsługiwane miasta |
Bourg-en-Bresse , Nurieux-Volognat , Bellegarde-sur-Valserine |
|
Historyczny | ||
Uruchomienie | 1877 - 1882 | |
Elektryfikacja | 2010 | |
Dealerzy | Cie des Dombes et du Sud-Est ( 1877 - 1884 ) PLM ( 1884 - 1938 ) SNCF ( 1938 - 1997 ) RFF ( 1997 - 2015 ) SNCF ( od 2015 ) |
|
Charakterystyka techniczna | ||
Numer urzędowy | 884 000 | |
Długość | 64.642 km na południowy | |
Rozstaw | standardowe (1435 m ) | |
Elektryfikacja | 25 kV - 50 Hz | |
Maksymalne nachylenie | 29,2 ‰ | |
Liczba sposobów | Pojedynczy pas |
|
Oznakowanie | PIŁKA | |
ruch drogowy | ||
Właściciel | SNCF | |
Operator (y) | SNCF | |
ruch drogowy |
TGV inOui , TGV Lyria , TER Freight |
|
Schemat liniowy | ||
Linia Bourg-en-Bresse do Bellegarde , zwany także linia Haut Bugey lub internetowym Karpatach na odcinku la cluse w Bellegarde, jest linia kolejowa francuski , który łączy Bourg-en-Bresse do Bellegarde-sur -Valserine poprzez Nantua . Rozciąga się na 65 kilometrów przez masyw Jury , ma 29 stopni nachylenia i zakręty o promieniu spadającym do 250 metrów, co utrudnia jego obsługę. Stanowi linię 884.000 krajowej sieci kolejowej .
Pierwotnie, a podczas XX th wieku, jego zainteresowanie jest czysto lokalny, ponieważ służy jako niektórych gminach departamencie Ain . Po opublikowaniu dekretu31 stycznia 2005, deklarując "użyteczność publiczną i pilną pracę niezbędną do modernizacji i elektryfikacji linii kolejowej z Bourg-en-Bresse do Bellegarde-sur-Valserine", zainteresowanie staje się międzynarodowe, ponieważ oszczędza czas i dystans między Paryżem a Genewą .
Linia, zamknięta dla podróżnych już od 1990 roku między La Cluse a Bellegarde, została całkowicie zamknięta dla ruchu pasażerskiego wwrzesień 2005aby umożliwić całkowitą restrukturyzację. Ruch pasażerski TER został przesunięty na drogę. Modernizacja części eksploatowanej i ponowne otwarcie części zneutralizowanej, wgrudzień 2010Stanowić sieciowych element francuski TGV sieci i TGV Lyrii między Genewie i Paryżu.
Historia linii Haut-Bugey rozpoczyna się w 1866 roku. Compagnie des Dombes et des chemin de fer du Sud-Est , założona w 1863 roku, zostaje koncesjonariuszem linii, której celem jest połączenie gmin Bourgen-Bresse z że z La Cluse na mocy umowy podpisanej w dniu1 st Wrzesień 1.866między Radą Generalną Ain a panami Lazare Mangini i jego synami. Konwencja ta została zatwierdzona dekretem cesarskim deklarującym linię użyteczności publicznej na30 marca 1867. Projekt ten, uznany przez duże firmy za „niewystarczająco opłacalny”, został przyjęty dzięki ustawie z 1865 r. zezwalającej na finansowanie linii uznanych za „lokalne interesy” przez rady generalne odpowiednich departamentów i gmin. Praca nie zaczyna się, dopókiWrzesień 1872po odroczeniu spowodowanym konfliktem z 1870 roku . Compagnie des Chemin de fer de Paris à Lyon et à la Mediterranee (PLM), którego Compagnie des Dombes stał się znaczącym konkurentem nałożyła ustanowienia wspólnych stacji z istniejącą siecią i co za tym idzie konieczność zbudować normalny rozstaw pozwalającą linię zgodność.
Trudny profil regionu spowodował konieczność etapowej budowy linii. Otwarcie pierwszej sekcji odbyło się w dniu10 marca 1876 r, to ta łącząca Bourg-en-Bresse z Simandre-sur-Suran , o długości około 22 kilometrów. 6 lipcaw tym samym roku linia została przedłużona o 3 kilometry, aby dotrzeć do Bolozon . Ta część wyróżnia się tym, że zawiera dwie duże konstrukcje, którymi są tunel Racouse o długości 1,7 km, a przede wszystkim wiadukt Cize-Bolozon o długości 245 metrów, który przecina rzekę Ain , którego koszt wynosił wówczas 339 000 FF . Ten łukowy most umożliwia przejazd pociągów na wyższy poziom, a samochodów poniżej. Trzy nowe tunele połączyły następnie Bolozon z La Cluse , w tym Mornay, najdłuższy na linii o długości 2,6 km. Linia z Bourg-en-Bresse do La Cluse została otwarta w dniu29 marca 1877 przez Compagnie des Dombes et des Chemins de Fer du Sud-Est.
Odcinek La Cluse w Bellegarde jest przyznany tej samej firmie na mocy umowy podpisanej w dniu 6 lutego 1877między Ministrem Robót Publicznych a spółką. Niniejsza konwencja jest zatwierdzona przez prawo z dnia24 marca 1877 r.który deklaruje linię użyteczności publicznej jako interesu ogólnego. To samo prawo zmienia klasyfikację odcinka między Bourg i La Cluse w sieci interesu ogólnego.
Od 1878 r. plan Freycinet przewidywał przeklasyfikowanie linii uznanych za lokalne o normalnym torze w ogólnej sieci w celu ich odkupu przez państwo. Deklarowanym celem jest umożliwienie jej obsługi przez duże firmy. Pan Mangini, dyrektor i założyciel Compagnie des Dombes et des Chemins de Fer du Sud-Est, podpisuje umowę porozumienia wlipiec 1881 r. Obejmuje to budowę końca trasy, sklasyfikowanej jako interes ogólny do Bellegarde-sur-Valserine . Link, a tym samym cała linia, są otwarte are1 st April 1.882. 26 maja 1883 r.Compagnie des Dombes et des Chemins de Fer du Sud-Est podpisała umowę wykupu z Compagnie des Chemins de fer z Paryża do Lyonu i Morza Śródziemnego . Niniejsza konwencja jest zatwierdzona przez prawo z dnia20 listopada 1883 r.która zmienia klasyfikację linii z Chalon-sur-Saône do Bourg-en-Bresse w sieci ogólnego zainteresowania. Skup obowiązuje od dnia1 st styczeń 1884 i powoduje rozwiązanie Compagnie des Dombes et des Chemins de Fer du Sud-Est on 23 stycznia 1884 r. W 1886 roku linia z Andelot-en-Montagne do La Cluse połączyła ją z arterią Dijon-Lozanna .
Lata eksploatacji linii były miejscem kilku incydentów. 1 st August 1904The Bellegarde budynek pasażera zniknął w pożarze, został odbudowany w latach 1906 i 1913 . Kilka lat później11 kwietnia 1922, osuwisko w pobliżu miejscowości Neyrolles całkowicie neutralizuje trasę. Tymczasowa dywersja została wprowadzona w dniu3 czerwca, a następnie wybudowano nową objazdową trasę i nową stację , wybudowaną w 1932 roku . Drugiej wojnie światowej nie oszczędziły linię. Region Haut-Bugey, będący miejscem silnego oddziału bojowników ruchu oporu , miał strategiczny udział. Kilka mostów zostało zniszczonych w 1944 roku . Most nad Suranem był pierwszym w historii8 lipca, a następnie wiadukt Cize-Bolozon na 12 i most na Reyssouze na2 września. To tylko z14 maja 1950, data ponownego otwarcia wiaduktu Cize-Bolozon, którym pociągi mogą ponownie przejechać linię od końca do końca.
Po zamknięciu ruchu linii między La Cluse i Bellegarde w 1990 r . stacja La Cluse znajduje się w ślepym zaułku, zmuszając pociągi Lyon i Bourg-en-Bresse do Oyonnax i St. Claude do wykonania zakrętu. Aby temu zaradzić, w 1996 roku oddano do użytku bezpośrednie połączenie ; stacja La Cluse nie jest już obsługiwana, aw jej miejsce powstaje stacja Brion - Montreal-la-Cluse . Ostatni incydent miał miejsce przed przebudową linii. 2 majawagon padł ofiarą pożaru w tunelu Mornay. Pożar rozpoczął się około 300 metrów od wyjścia z tunelu po stronie Bolozon. W tamtym czasie, gdy dostęp był bardzo utrudniony, do ugaszenia katastrofy wezwano 80 strażaków. Pociąg ewakuowano następnego dnia, a tor oczyszczono.
Tuż przed wdrożeniem „projektu Haut-Bugey” linia była obsługiwana przez TER Rhône-Alpes do Oyonnax i Saint-Claude na odcinku Bourg-en-Bresse - Brion-Montreal-La Cluse. Zwrzesień 2005, na linii nie jeżdżą już pociągi i to przez cały okres jej restrukturyzacji.
W latach 90. przeprowadzono badania tras dla połączenia Paryż – Genewa w celu skrócenia czasu podróży między dwoma miastami. Studia wykonalności budowy nowego LGV, w szczególności skrzyżowania Mâcon i Ambérieu-en-Bugey, zostały sfinansowane przez niektóre szwajcarskie kantony i departamenty Ain i Haute-Savoie. Wysokie oszacowane koszty realizacji zmusiły jednak strony do zwrócenia się w stronę innych projektów, których realizacja była tańsza. Dla porównania, koszt zaoszczędzonej minuty został oszacowany dla każdego z projektów: LGV Mâcon - Genewa kosztowałby 190 000 FF za minutę zysku, a projekt Haut-Bugey 76 000 FF za minutę zysku, czyli stosunek większy niż dwa. Projekt „Haut-Bugey” został zatem wybrany ze względu na zainteresowanie możliwością skrócenia trasy między Paryżem a Genewą o 47 kilometrów, w celu skrócenia czasu podróży, który oszacowano na 3 godziny. Ponadto projekt ten umożliwia również odciążenie połączenia Bourg-en-Bresse – Ambérieu – Culoz wykorzystywanego przez transport towarowy.
PracePrace rozpoczęły się w lutym 2007 r. od uruchomienia, wstępnie zaplanowanego nawrzesień 2009, które zostało jednak przesunięte do końca 2010 r. ze względu na opóźnienia na stronie, w szczególności problemy z udzielaniem zamówień firmie Bellegarde. Nie jest to linia dużych prędkości, ale klasyczne skrzyżowanie linii LGV Sud-Est z linią Lyon-Genewa . Rzeczywiście, stroma rzeźba terenu, z łukami o małych promieniach (do 292 metrów) nie pozwala na jazdę pociągów z bardzo dużą prędkością. Pociągi nie mogą podróżować więcej niż 120 kilometrów na godzinę.
Finansowanie 341 milionów euro (317,5 bez tworzenia centrum handlowego Bellegarde) jest podzielone między:
Prace te są okazją do całkowitej rehabilitacji istniejącego toru. Większość struktur została skonsolidowana, a wrażliwe obszary na zboczu góry zostały zabezpieczone siatkami ochronnymi. Grunt niektórych tuneli został obniżony, aby umożliwić instalację sieci trakcyjnych, a niektóre przejazdy kolejowe zostały również usunięte przy budowie mostów lub tuneli, ale także przez przegrupowanie. Elektryfikacja odbywa się przy 25 kV 50 Hz za pomocą kilku stacji energetycznych zlokalizowanych wzdłuż linii. Innym wrażliwym punktem było zachowanie środowiska naturalnego, w szczególności niezwykłych miejsc nad jeziorami Nantua i Sylans , ale także próba integracji z miastami poprzez budowę murów przeciwhałasowych .
Linia Haut-Bugey łączy Bourg-en-Bresse z Bellegarde-sur-Valserine . Przy wyjściu ze stacji Bourg-en-Bresse, położonej w samym sercu miasta, linia przecina kilka dzielnic w kierunku południowym. Przecina drogę departamentalną 1075 za pomocą leja zasypowego przeznaczonego do remontu linii, a następnie drogę departamentalną 979 przejazdem kolejowym. Następnie trasa przechodzi przez autostradę A40, aby połączyć się z pierwszymi stokami Revermont na poziomie miasta Ceyzériat . Następnie linia kilkakrotnie przecina drogę resortową w rzeźbie terenu, co zmusza ją do prowadzenia wijącej się i pochyłej trasy. Za miejscowością Villereversure , potem Simandre-sur-Suran trasa ma mniej pagórkowaty teren. Drugie połączenie Revermont przecina tunel Racouse (Grand Corent), który prowadzi do doliny Ain i stacji Bolozon. Potem następuje długa wspinaczka na pierwsze zbocza gór Berthiand i przez tunel Mornay, aż do stacji Nurieux-Volognat . Trasa biegnie do Nantua , przecinając miasto Port i omijając jezioro Nantua . Na poziomie Neyrolles pojawiają się nowe doliny, które biegną wzdłuż jeziora Sylans i wspinają się na poziom miasta Charix. Następnie linia zanurza się w dolinie Semine w kierunku stacji Bellegarde.
Przed restrukturyzacją linia miała pięćdziesiąt osiem przejazdów kolejowych. Praca z 2007 roku pozwoliła zredukować ich liczbę do czterdziestu. Redukcja ta mogłaby zostać osiągnięta poprzez budowę mostów drogowych, kolejowych lub poprzez zgrupowanie kilku przejazdów kolejowych uznanych za niebezpieczne lub rzadko używane. Po zakończeniu prac wszystkie przejazdy kolejowe są automatyczne i wyposażone w szlabany i czerwone światła.
Na stacji Bourg-en-Bresse są dwa połączenia z liniami w kierunku Besançon iw kierunku Mâcon . Z drugiej strony na stacji Bellegarde-sur-Valserine linia łączy się z linią Lyon - Genewa . Wreszcie na stacji La Cluse znajduje się skrzyżowanie z linią Andelot-en-Montagne do La Cluse .
Średnio pytanych jest 1666 podkładów online na kilometr betonu. Czasami są to monobloki lub bibloki, w zależności od ograniczeń krzywych lub infrastruktury, ale w przypadku niektórych delikatniejszych obszarów stosuje się podkłady z egzotycznego drewna twardego. Szyny mają długość od 108 do 120 metrów. Są one mocowane do poprzeczek za pomocą systemu szybkiego mocowania zwanego fast-clip . Ponadto system zgrzewania termitowego LRS zmniejsza emisję hałasu, eliminując większość połączeń szyn.
Linia przecina kilka różnych sektorów geograficznych: równinę z Bresse , a następnie bardziej surowy krajobraz z Revermont i Haut- Bugey . Ta górzysta charakterystyka ma dwie główne konsekwencje dla linii:
Przecina się kilka tuneli. Po otwarciu tunelu La Crotte na 65 kilometrach torów jest około dziesięciu. Ich łączna długość wynosi 7,3 kilometra, z czego dwa najdłuższe to Mornay (2 589 metrów) i Racouze (1689 metrów).
Pierwszy odcinek między Bourg-en-Bresse i Ceyzériat jest stosunkowo pofałdowany i płaski z długimi zakrętami. Pozwala to zatem na maksymalne wykorzystanie prędkości na linii, to znaczy rzędu 120 kilometrów na godzinę. Następnie, aż do Villereversure, jest to 90 kilometrów na godzinę. Rzeczywiście, linia ma bardziej ciasne zakręty i kilka skrzyżowań. Ta charakterystyka pozostaje mniej więcej taka sama aż do Cize, gdzie prędkości wynoszą od 90 do 100 kilometrów na godzinę. Przekraczanie wiaduktu Cize-Bolozon odbywa się z małą prędkością ( 80 km/h ), aby wznowić wysokie tempo w tunelu Mornay i do Brion z prędkością 120 km/h. Za Brion różne zakręty, przejazdy kolejowe i przecinane wioski wymagają mniejszej prędkości, rzędu 100 kilometrów na godzinę, a nawet 90 kilometrów na godzinę między Saint-Germain-de-Joux i Bellegarde.
Strefy przejścia w pobliżu PIPC mają w większości prędkość ograniczoną do 60 kilometrów na godzinę. Wyjątkiem jest trzeci tor na stacji Nurieux, ten zarezerwowany dla TER, gdzie prędkość jest ograniczona do 30 kilometrów na godzinę oraz rozwidlenie w kierunku Oyonnax, gdzie prędkość jest ograniczona do 80 kilometrów na godzinę.
Lata poprzedzające TGV nie pozwalały na takie prędkości. Rzeczywiście, nierówne zakręty i mniejsza moc pociągów wymagały bardziej umiarkowanego tempa. Było to 90 km/h do Ceyzériat, a następnie 80 km/h do podjazdu zlokalizowanego za Bolozon, gdzie prędkość została zmniejszona o 15 km/h do Brion – Montreal-la-Cluse, który zakończył od 1990 roku eksploatację Haut- Linia Bugey.
Linia Haut-Bugey liczyła do czternastu stacji wzdłuż 65 kilometrów linii. Pierwsze pięć do uruchomienia10 marca 1876 rsą to Bourg-en-Bresse , Ceyzériat , Sénissiat- Revonnas , Villereversure i Simandre-sur-Suran . To Cize - Bolozon położone na lewym brzegu rzeki Ain , za wiaduktem, zostało otwarte cztery miesiące później. Następnie połączenie Bourg-La Cluse zakończyło się otwarciem stacji Nurieux i La Cluse w 1877 roku. Ostatecznie sześć ostatnich stacji było obsługiwanych od 1882 do 1990 roku, są to stacje Nantua , des Neyrolles , Charix-Lalleyriat , Saint-Germain-de-Joux , Châtillon-en-Michaille i Bellegarde-sur-Valserine .
Po pracach w 2007 roku linia ma osiem stacji. Trzy z nich to stacje obsługiwane przez TGV, są to dworzec Bourg-en-Bresse, przystanek Nurieux-Volognat i dworzec Bellegarde. Pierwsze dwie to również stacje TER. Rzeczywiście, restrukturyzacja linii nie pozwala na chwilę obecną (2016 r.) na eksploatację pociągów TER na odcinku La Cluse-Bellegarde. Ale pewne dodatkowe dostosowania powinny to umożliwić.
Stacja Bourg-en-Bresse otwarty1 st Wrzesień 1.866. Jest to punkt początkowy linii Haut-Bugey, która została otwarta w 1876 roku. Stacja ta znajdująca się w prefekturze departamentu jest bardzo aktywna, ponieważ znajduje się na skrzyżowaniu kilku linii. Odbiera TGV przyjeżdżające z Paryża ( Gare de Lyon ) do Genewy lub Annecy , ale także te podróżujące na linii łączącej Strasburg z Marsylią . Drugi ruch to pociągi Intercity między Strasburgiem a Lyonem oraz kilka linii TER, takich jak linia Dombes i usługi do Chalon-sur-Saône .
Projekt umożliwił budowę postoju w Nurieux-Volognat , w pobliżu zagłębia przemysłowego Oyonnax, zwanego Plastics Vallée . Sektor specjalizujący się w przetwórstwie tworzyw sztucznych to ponad pięćset pięćdziesiąt zakładów zatrudniających ponad dwanaście tysięcy pracowników. Sektor ten, który ma tylko autostradę A404, będzie teraz korzystał z połączeń TGV do podróży służbowych lub turystycznych.
Ten przystanek składa się z trzech pasów i dwóch platform. Centralny peron ma 400 metrów długości i jest zarezerwowany dla TGV, bok służy do TER i ma 200 metrów długości. Tor naprzeciwko stacji to tzw. tor bezpośredni. Jest używany przez TGV, które nie zatrzymują się w Nurieux-Volognat. Dostęp pasażerów do peronu centralnego odbywa się poprzez wybudowane w ramach prac przejście podziemne. Wybudowano również dwie windy. Stary budynek pasażerski został zniszczony, a wzdłuż drogi krajowej powstanie nowy budynek. Ta wiejska gmina musiała również opracować swój plan urbanistyczny, aby zapewnić dostęp do pojazdów. Plan ten obejmuje budowę ronda przy wjeździe do miasta umożliwiającego dojazd do nowego parkingu przy przystanku.
Ten przystanek obsługuje dwa przystanki TGV dziennie. Pierwsza wcześnie rano do Paryża a druga w kierunku powrotnym z przyjazdem około 20:30 .
Stacja Bellegarde wyznacza koniec linii Haut-Bugey. Linia dołączyła do niej dalej1 st April 1.882. Konstrukcja koncentratora wymiany w miejscowości Bellegarde-sur-Valserine rozpoczęto w 2007 r . Prace rozpoczęto od robót ziemnych na placu budowy, a następnie budowy wiaduktu dojazdowego z nową stacją i przejściem podziemnym umożliwiającym dostęp do peronów.
Na linii ewoluowało kilka rodzajów taboru.
XX p wieku poniżej lokomotywy parowej krąży w linii: 140 B , 140 C , 140 J , 140 ul i 230 ; mityczny 141 R zrobił kilka krótkich fragmentów.
Od 1950 The BB 63000 (ex 040-DE) regularnie podróżował linię zarówno na czele pociągów towarowych i pociągów pasażerskich. Potem pojawił się BB 66000 (dawny 040-DG) i wreszcie BB 67300, który świadczył usługi przewozowe do połowy lat 90-tych .
Bardzo obecne były również wagony, w szczególności wagony ABJ i FNC . Od lat 80. eksploatowano kilka typów wagonów. Wagony serii X 3800 „Picasso” tworzyły połączenia między Bourg-en-Bresse i Bellegarde-sur-Valserine do lat 80. , następnie zostały zastąpione przez X 2100s , zwłaszcza między La Cluse i Bellegarde. Można je było znaleźć w połączeniu z X 2800 , potężnym wagonem przeznaczonym do ciągnięcia kilku przyczep i stromym terenem, używanym do zamknięcia linii do remontu. Wagony nowej generacji z serii X 73500 były czasami używane oprócz X 2800 .
Ze względu na zainteresowanie linii, podczas zwiedzania Jury, 13 lutego 2005 r., na odcinku Bourg - Brion zobaczył X 4039 (seria X 3800 ), zachowany wagon należący do stowarzyszenia "Les Autorails de Bourgogne & de Franche Comté".
W 2011 r. zaplanowano dziewięć podróży w obie strony (w porównaniu z siedmioma w 2010 r. przez Culoz ), a dziesięć zaplanowano od 2012 r., ale w 2016 r. jest tylko osiem. Wybrani urzędnicy Górnej Sabaudii potępili fakt, że gminy na północy ich departamentu ( Évian -les-Bains Annemasse , Thonon-les-Bains itp.) oraz w dolinie Arve ( Chamonix ) nie będą obsługiwane przez TGV, mimo że ich udział w finansowaniu linii był uzależniony od ustanowienia tego połączenia. Jeśli chodzi o TER, chociaż od tego czasu przywrócono komunikację między Bourg a Saint-Claudegrudzień 2010, jest ona świadczona przez autokary, z wyjątkiem jednej podróży powrotnej B 81500 , a więc bez korzystania z elektryfikacji.
Dzięki tej nowej trasie TGV, uwalniającej linię przez Culoz, nowe trasy pociągów umożliwiają nowe pociągi przez La Cluse-Nantua. Firma Thalys planuje ponownie uruchomić TGV Bruksela-Genewa, co zostało odwołane, ponieważ nasycenie linii przez Ambérieu spowodowało nieodpowiednią trasę dla tego pociągu, ze zbyt późnym przybyciem do Genewy około północy bez żadnego połączenia możliwości.
W 1973 roku między Bourg-en-Bresse a Bellegarde kursuje dziennie około dziesięciu pociągów. Kompletną podróż przejeżdżają dwa pociągi, rozpoczynające się o 5 rano 50 io 19 39 . Pokonują 65 kilometrów, które dzielą oba miasta w ciągu 1 godziny 40 minut lub ze średnią prędkością 39 kilometrów na godzinę, wliczając przystanki na stacjach. Pięć pociągów obsługuje tylko pierwszą część linii z pętlą na stacji La Cluse , czas podróży wynosi około 51 minut przy średniej prędkości 41,5 km na godzinę. Wreszcie, trzy pociągi przejeżdżają połączenie La Cluse - Bellegarde w 42 minuty. W kierunku Bellegarde - Bourg codziennie kursuje dziesięć pociągów. Jednak tylko dwa tworzą pełne połączenie. Są 06:22 po południu i 08:29 po południu pociągi . W przypadku pozostałych pociągów cztery tworzą połączenie Bellegarde - La Cluse, a cztery inne połączenie La Cluse - Bourg. W tym czasie na linii w nocy nie kursował żaden pociąg. Rzeczywiście, pierwszy pociąg odjeżdża o 5 h 50 na stacji kolejowej Bourg-en-Bresse, a ostatni ma swoją stację końcową La Cluse o 23 h 25 . Jednak nocny pociąg jeździ na linii do lat 60., chodzi o pociągi 2427/2428 Paryż-Gare de Lyon- Bellegarde, jest połączony z 527 Paryż- Berne do Andelot, a następnie jedzie do Bellegarde przez Saint-Claude i La Cluse.
Czas podróży w 2005 rokuPonieważ odcinek La Cluse - Bellegarde został zamknięty w 1990 r. , tylko odcinek Bourg - Brion był eksploatowany w 2005 r. Przeciętnie kursuje siedem pociągów dziennie, z których tylko trzy zatrzymują się na wszystkich stacjach. Średni czas podróży to 50 minut i 41 minut dla pociągów, które nie zatrzymują się na stacjach Villereversure, Simandre-sur-Suran i Cize-Bolozon.
Czas podróży w 2011 r.Odbyła się tylko jedna podróż w obie strony Saint-Claude - Bourg codziennie w ciągu tygodnia (obecnie są dwie od nowego rozkładu jazdy11 grudnia 2011), pozostałe usługi są utrzymywane przez autokar. Podróż odbywa się w (czas podróży w obie strony - czas powrotu) : 52 minuty - 61 minut z Oyonnax i 36 minut - 44 minuty z Brion . Te czasy podróży są znacznie dłuższe niż szacowane przed ponownym otwarciem linii (odpowiednio 44 minuty i 32 minuty). Są dwie wycieczki rano z Saint-Claude do Bourg i dwa powroty z Bourg do Saint-Claude wieczorem. W związku z tym niemożliwe jest odbycie podróży powrotnej w przeciwnym kierunku w ciągu dnia pociągiem, dostępne są tylko autobusy, które wykonują podróż w 1 h 55 bez zatrzymywania się z Bourg do Montrealu, w porównaniu z 1 h 36 z przystankami dla pociągów.
Odcinek Brion-Bellegarde jest podróżowany wyłącznie przez TGV , wszystkie regionalne ekspresowe usługi transportowe są świadczone autokarem.
Czas przejazdu TGV z Bourg-en-Bresse do Bellegarde wynosi od 46 minut do 54 minut, niezależnie od tego, czy zatrzymujesz się w Nurieux . Całkowity czas podróży między Paryżu i Genewie są między 3:05 późnej porze i 3:17 późnej porze , w porównaniu do 3:35 późnej porze, przed przekroczeniem linii Haut-Bugey. Stanowi to koszt za minutę zaoszczędzony między 10 566 tys. a 24 385 tys. euro w związku z degradacją sklasyfikowanych witryn, w tym jeziora Nantua . Ta oszczędność czasu była przedmiotem dyskusji w Szwajcarii, ponieważ podczas wstępnych badań uwzględniono czas podróży poniżej progu 3 godzin . Wreszcie w służbie zimowej 2015-16, TGV Paris Gare de Lyon-Geneva (9765) został wyśledzony w 2h58.
Wszystkie odnośniki do strony Réseau Ferré de France są niedostępne (24.11.2013), ale widoczne w archiwum linków