Jean Sainteny | |
Funkcje | |
---|---|
Członek Rady Konstytucyjnej | |
Marzec 1968 - Marzec 1977 | |
Poprzednik | André Deschamps |
Następca | André Segalat |
Minister do spraw kombatantów i ofiar wojny | |
6 grudnia 1962 - 8 stycznia 1966 | |
Rząd | Pompidou II |
Poprzednik | Raymond Triboulet |
Następca | Alexandre sanguinetti |
Członek od 2 -go okręgu w Paryżu | |
25 listopada 1962 - 6 stycznia 1963 | |
Legislatura | II e ( V e Republic ) |
Poprzednik | Michel Junot |
Następca | Amédée Brousset (jego zastępca) |
Biografia | |
Imię urodzenia | Jean Roger |
Data urodzenia | 29 maja 1907 |
Miejsce urodzenia | Le Vésinet ( Seine-et-Oise ) |
Data śmierci | 25 lutego 1978 |
Miejsce śmierci | Paryż 1 ul |
Partia polityczna | UNR-UDR |
Małżonka | Lydie Sarraut Claude Dulong |
Dzieci | Philippe , Guillaume i Elvire Sainteny |
Jean Sainteny , urodzony Jean Roger (29 maja 1907w Vésinet -25 lutego 1978w Paryżu ), jest politykiem Francuzem , towarzyszem wyzwolenia .
Jean Roger (w Maj 1949, jest upoważniony do oficjalnego noszenia swojego pseudonimu opornego Sainteny'ego) studia w Paryżu , w Lycées Condorcet i Janson-de-Sailly . Wstąpił do Bank of Indochina, który wysłał go do Indochin Francuskich w 1929 roku . Wrócił do Francji w 1932 roku , aby znaleźć konsultacji działalność ubezpieczeniową.
W 1933 roku ożenił się z Lydie Sarraut (1907-2001), stając się tym samym zięciem przewodniczącego Rady Alberta Sarrauta (także byłego generalnego gubernatora Indochin). Mają syna.
Zdemobilizowany w 1940 r. Wstąpił do ruchu oporu w Cotentin . Skontaktował się z nim w październiku 1940 r. Komandor Georges Loustaunau-Lacau , który tworzył sieć wywiadowczą z pomocą (mniej lub bardziej dobrowolną) władz Vichy. Jean Roger nie jest wtedy przyłączony do sieci, która stanie się Sojuszem i pozostaje w Cotentin. Aresztowany we wrześniu 1941 roku, został zwolniony z braku dowodów. On i jego grupa dołączyli do Sojuszu na początku 1942 roku, Roger zachował kontrolę nad sektorem Cotentin.
W szczególności rekrutuje męża swojej siostry, porucznika Michela Fourqueta . W listopadzie 1942 r. Pozwolił uciec Claude Hettier de Boislambert i Antoine Bissagnet .
„Smok” (nadany mu kryptonim) staje się wkrótce po osobie odpowiedzialnej za Normandię. Aresztowany ponownie we wrześniu 1943 r. Zbiegł i ukrywał się pod nazwiskiem Sainteny. Po wyjeździe do Londynu w marcu 1944 r., Kiedy sieć została prawie zlikwidowana przez aresztowania jej kolejnych przywódców ( Léon Faye we wrześniu 1943 r., Paul Bernard w marcu 1944 r.), Roger wrócił do Francji na polecenie Marie-Madeleine Fourcade , historycznej przywódczyni sieci, aby objąć przywództwo nad ocalałymi oddziałami w strefie okupowanej .
Jego praca jest wydajna, umożliwiając przesyłanie informacji dziewięciu nadajnikom zlokalizowanym między Lorient, Paryżem, Le Mans i Soissons. Roger jest również odpowiedzialny za plan „DIP”, którego celem jest zbadanie osobowości Vichy w sprawie wyniku wojny; wydaje się, że nawiązano kontakty przynajmniej z zainteresowanym Pierrem Lavalem . Jednak po rekrutacji podwójnego agenta radiowego, Roger i większość jego agentów zostali aresztowani 7 czerwca.
Uciekł 4 lipca z rue des Saussaies , pod koniec miesiąca znalazł Fourcade w Paryżu, który przejął całą sieć. Dzięki operacjom desantowym w Normandii bojownicy ruchu oporu mają możliwość bezpośredniego przekazania informacji tym, którzy ich potrzebują; jeśli audycje radiowe będą kontynuowane, Roger ma za zadanie przetransportować część poczty przez linię frontu. Roger dwukrotnie podejmuje tę niebezpieczną podróż, przynosząc w szczególności generałowi Pattonowi informacje, które pozwolą mu zainwestować w Paryż .
Po wyzwoleniu Paryża Jean Roger zezwala na aresztowanie Jean-Paula Liena , podwójnego agenta Abwehry, który pozwolił na schwytanie Léona Faye i aresztowania, które miały miejsce we wrześniu 1943 roku.
W 1946 r. Był komisarzem Republiki Tonkin i Północnego Annam i negocjował z Hồ Chí Minh . Jest także źródłem porozumienia z przywódcą Việt Minhem , aby Indochiny pozostały w Unii Francuskiej : porozumienie Hô-Sainteny , które wygaśnie wraz z wybuchem wojny indochińskiej . W konsekwencji, zwolennicy negocjacji stali się mniejszością, Sainteny odgrywa w teatrze indochińskim jedynie drugorzędną rolę. Został również ranny w zasadzce. Po porozumieniach genewskich z 1954 r. Wrócił do Hanoi jako delegat rządu francuskiego do Wietnamu Północnego .
W 1955 roku , rozwiedziony, poślubił Claude'a Dulonga , archiwistę paleografa, który później został członkiem Akademii Nauk Moralnych i Politycznych . Mają dwoje dzieci, Guillaume i Elvire.
Był komisarzem generalnym ds. Turystyki od 1959 do 1962 roku . Wybrany UNR-UDT w 1962 roku w drugiej dzielnicy Sekwany ( 2 -go i 3 th dzielnica z Paryża ), wszedł do rządu Pompidou jako Minister Spraw Kombatantów i Ofiar Wojny i trzyma portfel pomiędzy28 listopada 1962 i 8 stycznia 1966.
Od 1967 do 1972 był dyrektorem Air France . Jest także administratorem Międzynarodowego Instytutu Administracji Publicznej ( 1967 ), założycielem i prezesem General Air Office ( 1969 ) oraz francuskiego Funduszu na rzecz Przyrody i Środowiska ( 1970 ).
W 1969 roku założył Międzynarodowy Instytut Buddyjski, który dał początek pagodzie Bois de Vincennes .
Generał de Gaulle członek mianuje Rada Konstytucyjna w 1968 roku . Przebywał tam do końca swojej kadencji w 1977 roku .
Aby oddać mu hołd, Akademia Nauk Moralnych i Politycznych corocznie przyznaje Nagrodę im. Jeana Sainteny'ego, mającą na celu „ukoronowanie pracy dotyczącej rozwoju politycznego, gospodarczego lub kulturalnego lub stosunków międzynarodowych, szczególnie w Azji Południowo-Wschodniej i Afryce, w duchu było dziełem Jeana Sainteny'ego ”.