Stylistyczne początki | Awangardowy jazz , free jazz , hardcore punk , jazz fusion , no wave , punk rock , post-punk |
---|---|
Pochodzenie kulturowe | Połowa lat siedemdziesiątych ; Stany Zjednoczone |
Typowe instrumenty | Bas , perkusja , wokal , klarnet , gitara , fortepian , saksofon , trąbka , puzon |
Punk jazz jest podgrupą w punk , w którym jest skondensowany z elementów jazz . Grupy takie jak The Plot To Blow Up The Eiffel Tower , Nomeansno , Television , The Minutemen czy Bérurier Noir to pierwsze grupy punkowe, które wykorzystały elementy jazzu.
W 1970 roku The Stooges , uważany za założycielkę amerykańskiego punka, nagrał album Fun House , na którym saksofonista Steve Mackay improwizował we free-jazzie na utworzonej przez grupę ścianie dźwiękowej.
Patti Smith , która próbuje (bezskutecznie) współpracować z Ornette Coleman i Television , pozwala na rozwój gatunku improwizacyjnego punka zorientowanego na jazz. Lol Coxhill nagrywa również z The Damned . W stanie Maine The Same Band ma strukturę jazzowo-punkową i działa w latach 1977-1980.
W Londynie , The Pop Group zaczęła mieszać free jazz i dub reggae z ich punk rockowym stylu. Nick Cave wyjaśnia, że piosenka The Pop Group We Are All Prostitutes szczególnie zainspirowała jego grupę The Birthday Party . W Nowym Jorku , nie fala jest bezpośrednio zainspirowany free jazzu i punka. Przykłady tego stylu należą Królowa Syjamu przez Lydia Lunch , stylu Jamesa szansę i contortions , mieszanka soul i free jazzu i punka , szary, a Lounge Lizards , pierwsza grupa nazywać siebie „punk jazz” . Bill Laswell stanie się ważną postacią jazz punka (dzięki inspiracji dance-punkiem, dubem i innymi gatunkami) ze swoją grupą Material, która łączy funk-jazz i punk, oraz jedną z jego innych grup, Massacre, która wykorzystuje agresywnej rockowej improwizacji. Laswell zostaje członkiem grup Last Exit i Pain Killer . James Blood Ulmer również nie ma połączeń falowych .
Bad Brains , znany z tworzenia podstaw stylu hardcore, parał się jazz fusion . Gitarzysta Joe Baiza wykonuje własną mieszankę punka i free jazzu z Saccharine Trust, aw szczególności z Universal Congress Of, grupą inspirowaną piosenkami Alberta Aylera . Greg Ginn z Black Flag również zaczyna włączać elementy free jazzu do swoich utworów gitarowych, zwłaszcza w instrumentalnym EP Black Flag The Process of Weeding Out , wydanym w 1985 roku. Henry Rollins wspiera free jazz, wydając albumy Matthew Shippa w swojej wytwórni 2.13.61 i współpraca z Charlesem Gayle . Minutemen inspiruje się jazzem, folkiem i funkiem, a Mike Watt z grupy wyjaśnia, że zainspirował go John Coltrane.
Australijski punk jest szczególnie zakotwiczony w tradycji jazz punk. The Laughing Clowns, produkuje arkusze sound (en) free jazzowej estetyki podobnej do Sun Ra , Pharoah Sanders i Johna Coltrane'a . Wczesne projekty punkowe Olliego Olsena również inspirowane były free jazzem, zwłaszcza Ornette Colemanem . Birthday Party zawierało różne elementy jazzu na początku lat 80 - tych ; ich piosenki z albumu Junkyard są podzielone na gatunki no-wave, free-jazz i punk. Australijskie zespoły zaliczane są do kategorii „pustynny jazz” .
Grupa anarcho-punk Dutch the Ex zawiera również elementy free jazzu, zwłaszcza muzyki improwizowanej w Europie, a później współpracuje z Hanem Benninkiem . Grecko-amerykańska piosenkarka Diamanda Galás również podchodzi do tradycji jazzowej w sposób tematyczny i stylistycznie transgresywny. Jego album The Singer jest prototypowym przykładem jazzowego punku zmieszanego z utworami wokalnymi i fortepianowymi. Nick Cave i basista Bad Seeds Barry Adamson nagrali album Moss Side Story , który zawiera również punkową i noise rockową perspektywę zmieszaną z orkiestrowym jazzem.
Free jazz znacząco wpłynął na amerykańską scenę post-hardcore na początku lat 90 .
Kilka zespołów jazzowo-punkowych zalicza się do jazzcore'owych, takich jak Zu , Pain Killer , Ephel Duath (w ich początkach) i inne. Gatunek łączy jazz i hardcore punk, a czasem metalcore .