Narodziny |
19 września 1884 Święty PETERSBURG |
---|---|
Śmierć |
18 listopada 1957(o 73) Paryż |
Pogrzeb | Rosyjski cmentarz Sainte-Geneviève-des-Bois |
Imię w języku ojczystym | Сазонова, Юлия Леонидовна i Слонимская, Юлия Леонидовна |
Imię urodzenia | Слонимская, Юлия Леонидовна |
Pseudonim | Julie sazonouva |
Narodowość | Rosyjski |
Trening |
Kurs Bestuzheva Vaganova Ballet Academy Rosyjski Państwowy Instytut Sztuk Scenicznych |
Zajęcia | Aktorka , tancerka , lalkarz , krytyczka teatralna , pisarka |
Rodzeństwo | Nicolas slonimsky |
Pokrewieństwo |
Isabelle Vengerova Semyon Vengerov ( we ) |
Yulia Slonimskaya Sazonova ( rosyjski : Юлия Леонидовна Слонимская Сазонова ,19 września 1884 - 18 listopada 1957) Urodzona w Rosji pisarka , krytyk i historyk teatru, aktorka i lalkarz . Uciekając z Rosji po rewolucji październikowej , osiadła we Francji i kontynuowała swój zawód. Pisze sztuki i lalkowe w Europie i jeden z krytyków tańca i teatru najbardziej płodnym z pierwszej połowy XX -tego wieku. Po wybuchu II wojny światowej wyjechała do Portugalii, a następnie do Stanów Zjednoczonych , po czym wróciła do Paryża.
Urodziła się Julia Leonidovna Slonimskaya, znana jako Ditia 19 września1884 w Petersburgu , w imperium rosyjskim Fainy Afanasievnej (z domu Vengerova) i Leonida Zinovevicha Słonimskiego. Para ma co najmniej 8 dzieci, choć tylko czworo osiąga pełnoletność po śmierci trojaczków w 1887 roku. Ditia jest drugim dzieckiem w rodzinie po Aleksandrze (ur. 1881), a po nim Mikołaj (1894). -1995 ), Vladimir (1895-1915) i Michael (1897-1972). Ojciec Słonimskiej jest redaktorem Le Messager de l'Europe i z wykształcenia prawnik. Jego matka kształciła się u lekarza, chociaż nie ukończył on studiów i należy do rodziny artystów i literatów, w tym pianistki Isabelli Vengerovej , historyka Siemiona Vengerova (w) i Zinaidy Vengerovej, tłumaczki i znawcy literatury angielskiej i francuskiej. Jej babka ze strony matki, Pauline (z domu Epstien) Vengerov, napisała książkę o żydowskim życiu rodzinnym, Rememberings , w 1913 roku, znaną jako jedna z pierwszych prac przedstawiających kobiecą perspektywę.
Chociaż jej rodzina ze strony matki ma żydowskie korzenie , matka Słonimskiej zaprzecza jej dziedzictwu, co często dezorientuje jej rodzeństwo. Wychowana w Petersburgu, Słonimska uczęszczała na zajęcia Bestuzheva i za namową matki studiowała matematykę , chociaż uczyła się również tańca w Cesarskiej Szkole Baletowej i teatru w Cesarskiej Szkole Teatralnej . Po ukończeniu kursu w szkole teatralnej Władimira Dawydowa i Konstantyna Stanisławskiego w latach 1905–1906, Słonimska otrzymała główną rolę w sztuce napisanej przez Jewgienija Chirikowa (w) , Żydów z zespołem teatralnym Lidii Iavorskaja. (Ru) . Podczas przedstawień poznała aktora Petera Sazonova, którego poślubiła w 1908 r. Po ukończeniu matematyki Słonimska postanowiła skoncentrować się na balecie i teatrze, wyjeżdżała na prowincje i pisała o historii, tańcu i teatrze.
Po ślubie, na początku lat 1910, Sazonova zaczęła publikować artykuły o rosyjskim teatrze lalek oraz recenzje baletu i historii baletu w czasopiśmie Apollo ( ros . Аполлон ), kwestionując teorie, że są one źródłem sztuki dla elit. . Zamiast tego twierdzi, że korzenie tej sztuki tkwią w festiwalach i kulturze popularnej . W 1915 r. Napisała analizę twórczości Aleksandra Ostrowskiego w Imperial Theatre Yearbook, w której argumentowała, że jej sztuk nie można oceniać na podstawie samych słów, ale w jej tekście należy szukać tej symboliki .
W 1916 roku Sazonova wystawiła wystawną inscenizację The Forces of Love in Magic w kabarecie Comedian's Halt w Sankt Petersburgu. Spektakl na podstawie francuskiego prac XVII -tego wieku , jest wspólnie stworzony przez Sazonova i jej męża. Zawiera kostiumy i dekoracje zaprojektowane przez znanych projektantów i znanych muzyków tamtych czasów. W tym samym roku opublikowała artykuł oceniający lalki w Apollo , który zawiera istotne informacje historyczne o rzemiośle. Pomimo sytuacji wojennych Sazonovowie próbowali wprowadzić innowacje stworzone w rzemiośle w Rosji w kolejnych latach, ale w 1920 r.Sazonova opuściła kraj. Najpierw pojechała na Krym , gdzie poznała artystę Nicolasa Millioti . Następnie nawiązują romans, a Sazonova odkrywa, że jest w ciąży. Schroniła się w Konstantynopolu, a następnie w Sofii w 1921 r., Gdzie urodziła syna Millioti, Dmitrija Pietrowicza Sazonowa, nadając jej imię męża.
W 1923 roku para była w Paryżu, a Sazonova wznowił reżyserowanie sztuk lalkowych. Jedną z pierwszych produkcji Sazonovej jest gra cieni oparta na karagiozy wyprodukowanej w 1924 roku przez Natalię Gontcharoff . W latach 1925–1926 ciężko zachorowała po zakażeniu po usunięciu wyrostka robaczkowego . To doświadczenie zmienia jego spojrzenie na życie w ogóle, ale w szczególności na sztukę, co prowadzi go do stwierdzenia, że tradycje są ulepszane przez połączenie doświadczeń kulturowych. Uważa, że ludzie żyjący na emigracji patrzą na własną kulturę nowymi oczami, ponieważ interakcja między różnymi kulturami wzmacnia większość tradycji i uważa, że cenzura szkodzi twórczości artystycznej. W 1926 roku doszła do siebie na tyle, że znów wyruszyła w drogę ze swoim teatrem lalek, gdzie jej małe drewniane lalki po raz pierwszy wystąpiły w Hadze .
W latach trzydziestych XX wieku Sazonova napisał studium o występie Diagilewa Siergieja , La Chorégraphie des ballets de Diaghilew, dla przeglądu literackiego Cisla , bada twórczość Anny Pavlova w dziele o tym samym tytule z La Revue Musicale w 1931 i 1937 roku, opublikował La Vie de la danse. Z baletu komiksowego La Reine à Icare , w którym analizuje transmisję baletu z Francji do Rosji i wpływ Serge'a Lifara na ten proces. Sazonova jest jednym z krytycznych paryskich kobiet tańczyć najbardziej rozpoznawane w pierwszej połowie XX th wieku , regularnie publikuje artykuły w The New French Revue i Revue Musicale .
W momencie wybuchu II wojny światowej Sazonova wyjechała do Portugalii, a następnie do Stanów Zjednoczonych. Mimo ograniczonej znajomości języka angielskiego znajduje pracę jako nauczycielka i nadal pisze. Wróciła do Francji w 1955 roku, gdzie odnalazła Millioti i jej syna.
Sazonova umiera dalej 18 listopada 1957i jest pochowany na rosyjskim cmentarzu Sainte-Geneviève-des-Bois pod Paryżem.