Nowa francuska rewia
| Nowa francuska rewia (NRF) | |
 Pierwsze oficjalne wydanie NRF w dniu1 st luty +1.909. | |
| Kraj | Francja |
|---|---|
| Język | Francuski |
| Okresowość | dwumiesięczny |
| Uprzejmy | przegląd literacki |
| Data założenia | 1908 |
| Miasto wydawnicze | Paryż |
| Dyrektor publikacji | Antoine Gallimard |
| Redaktor naczelny | Michel Crépu |
| ISSN | 0029-4802 |
| Stronie internetowej | lanrf.fr |
La Nouvelle Revue française (często skracane skrótem NRF ) to francuski przegląd literacko -krytyczny, pierwotnie miesięcznik, a dziś dwumiesięcznik, założony w listopadzie 1908 r. z inicjatywy Charlesa-Louisa Philippe'a , z rączką pasjonatów młodych ludzi, w tym Jeana Schlumbergera , Marcel Drouin , Jacques Copeau , André Ruyters , Henri Ghéon i André Gide .
Od 2008 roku jest to dział wydań Gallimard .
Po pierwszym niepodzielonym numerze, po podziale na redakcję i dyrektora Eugène'a Montforta , pod egidą radykalnej krytyki ze strony André Gide i w porozumieniu z Charlesem-Louis Philippe, zostaje założone, wraz z większością redaktorów, Stowarzyszenie de La Nouvelle Revue française (homonim), finansowany w dużej mierze przez Jeana Schlumbergera, którego członkiem został wówczas Gaston Gallimard . Stowarzyszenie wydaje pierwszy oficjalny numer na1 st luty +1.909. W maju 1911 r. Gaston Gallimard został redaktorem-kierownikiem przeglądu – i ogólniej dzieł księgarskich, pod literackim kierownictwem André Gide’a – które następnie stały się wydawnictwem, a od 1920 r. flagowym wydaniem Gallimarda.
Jej reżyserami były prestiżowe osobistości zawsze w służbie literatury, takie jak Jacques Rivière czy Jean Paulhan .
Historia
Pierwszy historyczny Kwestia La Nouvelle Revue Française pojawił się15 listopada 1908pod kierunkiem Eugène'a Montforta, którego grupa, blisko recenzji La Marge , zbliżyła się do grupy André Gide , blisko Mercure de France i nostalgicznie za La Revue Blanche . W obu grupach pojawiły się pewne rozbieżności w związku z opublikowaniem w tym numerze dwóch artykułów, z których jeden krytykował pracę Stéphane'a Mallarmégo, a drugi chwalił dzieło Gabriele D'Annunzio . Grupa Gide'a jest tym oburzona (Mallarmé jest postrzegany jako ojciec opiekuńczy, D'Annunzio nie lubi jego nacjonalistycznych narośli) i postanawia samodzielnie przejąć edycję recenzji, aby wydać drugi pierwszy numer na1 st luty +1.909, upamiętniając oficjalne narodziny NRF . Sześciu pisarzy założycieli, w tym André Gide i Jean Schlumberger, wspiera finansowo i redakcyjnie czasopismo, zorganizowane we współpracy, a następnie wydawane co miesiąc. Pierwsza paryska siedziba to rue d'Assas 78 , gdzie mieści się Schlumberger. W grudniu 1909 straciła Charlesa-Louis Philippe , który zmarł przedwcześnie 21-go.
W swoich wczesnych stadiach wyróżniała się na tle literackich koncepcji uznanych pisarzy tamtych czasów (ilustrowanych w szczególności przez Paula Bourgeta i Anatola France'a ). Wzorem , zwłaszcza dla Gide'a, są dwa magazyny, a mianowicie L'Ermitage redagowany przez jego przyjaciela Édouarda Ducoté oraz La Phalange . W 1910 roku La Nouvelle Revue française stworzyła biuro wydawnicze i zatrudniła Gastona Gallimarda jako kierownika, adres znajduje się w księgarni Marcela Rivière'a, 31 rue Jacob . Zostaje mianowany redaktorem zarządzającym w dniu31 maja 1911, następnie dyrektor w 1912 r.: w tym dniu lokal przeniósł się na 35-37 rue Madame i był znacznie większy. Aż doSierpień 1914, André Gide pozostaje kierownikiem literackim. Przegląd przestał się ukazywać w czasie I wojny światowej .
Pojawił się ponownie w 1919 roku, a Gaston Gallimard powierzył zarządzanie i pewną autonomię Jacquesowi Rivière , który przed wojną był sekretarzem redakcji. Gaston Gallimard zainwestował kapitał i założył „Librairie Gallimard”, a następnie przejął markę recenzji i wydań pod swoim nazwiskiem.
Stopniowo stał się referencyjnym przeglądem literackim i zajmował wiodącą rolę w debatach społeczeństwa francuskiego w okresie międzywojennym, publikując w szczególności pierwsze teksty André Malraux i Jean-Paula Sartre'a .
Zatrzymuje się w czerwiec 1940z porażki w armii francuskiej , a pojawił się w grudniu pod kierownictwem Pierre Drieu La Rochelle , pozbawiony swoich żydowskich i komunistycznych autorów . Gaston Gallimard rzeczywiście negocjował z Otto Abetzem republikację recenzji wbrew gwarancji autonomii jego wydawnictwa. Następnie kompromituje swoją nazwę z władzami okupacyjnymi, sytuacja ta trwała do 1943 roku: przegląd ustaje, ponieważ Drieu zrezygnował, a Gaston Gallimard odmawia dalszego publikowania go na rozkaz takiego współpracownika, jak Ramon Fernandez .
Zakazany po wyzwoleniu Francji , wlistopad 1944, co do kolaboracji , pojawił się ponownie w 1953 r. pod podwójnym bodźcem Jean Paulhana i Marcela Arlanda i na kilka lat przyjął nazwę Nouvelle Nouvelle revue française [sic!]. Jeśli dziś straciła część swoich wpływów, pozostaje instytucją, która była wzorem dla wielu tworzonych od tego czasu przeglądów literackich.
Długi miesięcznik La Nouvelle Revue française stał się kwartalnikiem w 1999 roku, koordynowanym przez Michela Braudeau przez 12 lat. Na początku 2011 r . NRF stały się głównie tematycznym dossier zarządzanym przez jednego lub dwóch różnych autorów każdego wydania kwartalnego. Ta formuła kończy się z końcem 2014 roku.
W styczeń 2015, Antoine Gallimard ponownie wydaje czasopismo w 120-stronicowym wydaniu co dwa miesiące i oferuje wersję cyfrową. Zarządzanie przeglądem powierzono Michelowi Crépu , byłemu dyrektorowi Revue des Deux Mondes .
Dyrektorzy czasopisma
- 1908 : Eugène Montfort (jeden numer)
- 1909 - 1914 : André Gide (nowa seria)
- 1914-1918: przerwa w publikacji z powodu wojny
- 1919 - 1925 : Jacques Rivière
- 1925- +1.940 : Gaston Gallimard następnie Jean Paulhan
- 1940- 1.943 : Pierre Drieu La Rochelle
- 1944-1953: wstrzymanie publikacji za akty kolaboracji
- 1953 - 1968 : Jean Paulhan i Marcel Arland
- 1968- 1.977 : Marcel Arland
- 1977- 1987 r : Georges Lambrichs
- 1987- 1996 : Jacques Redzie
- 1996- 1999 : Bertrand Visage
- 1999- 2.010 : Michel Braudeau
- 2011 - 2014 : Antoine Gallimard , Philippe Forest i Stéphane Audeguygu
- Od 2015 : Michel Crépu
Wybór autorów
Wśród autorów NRF są jedni z wielkich piór stulecia: Guillaume Apollinaire , Saint-John Perse , Louis Aragon , Gabriel Bounoure , Jean Clair , Paul Claudel , René Kalisky , Robert Desnos , Michel Déon , Claude Esteban , André Gide , Jean Grosjean , Valery Larbaud , JMG Le Clézio , Roger Martin du Gard , Kenzaburō Ōe , Jean Paulhan , Francis Ponge , Marcel Proust , Antoine de Saint-Exupéry , Jacques Rivière , Romain Rolland , André Suares , Albert Thibaudetem , Paul Valéry , Pierre Drieu la Rochelle , Jean-Paul Sartre , Jules Supervielle , Henry Bouillier , Alain-Fournier , André Spire , Francis Carco itp.
Ale także pisma współczesne, takie jak: Jean Revol , Paul Greveillac , Muriel Barbery , Jacques Chessex , Maurice G. Dantec , Marie NDiaye , Sin Wai Kin , etc.
Uwagi i referencje
- „ Identity and Siren 572206753 ” na societe.com (dostęp 11 czerwca 2019 r . ) .
- La Revue française , założona przez Antoine'a Rédiera (1873-1954), istniała od 1905 r. w Paryżu - Notka bibliograficzna , Katalog ogólny BNF.
- Henri Vignes i Pierre Boudrot, Bibliografia wydań La Nouvelle Revue française (26 maja 1911 - 15 lipca 1919) , Paryż, Librairie Vignes & Éditions des Cendres, 2011 ( ISBN 9782867421822 ) .
- NRF Dwa tysiące lat historii Emisji z dnia 27 sierpnia 2010 r.
- „Antoine Gallimard ponownie uruchamia NRF z Michelem Crépu” w Livres-Hebdo 28 listopada 2014 r.
Zobacz również
Bibliografia
-
Auguste Anglès , André Gide i pierwsza grupa La Nouvelle Revue française, Paryż, Gallimard, coll. „Biblioteka pomysłów”.
- T. 1: Powstanie grupy i lata praktyk 1890-1910 , 1978.
- T. 2: Wiek krytyczny 1911-1912 , 1986.
- T. 3: Nie zmartwiona dojrzałość 1913-1914 , 1986.
- Laurence Brisset, La NRF de Paulhan , Paryż, Galimard ,2003, 457 s. ( ISBN 2-07-076767-1 ).
- Alban Cerisier , Historia NRF , Gallimard, 2009.
- L'Œil de la NRF, sto książek na wiek , wybór tekstów i prezentacja Louis Chevaillier, coll. „Folio”, Gallimard, 2009.
- Martin Mauthner, Otto Abetz i jego paryscy akolici - francuscy pisarze flirtujący z faszyzmem, 1930–1945 . Sussex Academic Press, 2016 ( ISBN 978-1-84519-784-1 ) .
Powiązane artykuły
- Francuska literatura XX XX wieku
- Auguste Angles , który opracował ważne studium na temat czasopisma
- La Revue blanche (1889-1903) i L'Ermitage , laboratoria La Nouvelle Revue française
Linki zewnętrzne
- Ewidencja organów :
- Oficjalna strona: „ La NRF ” , na La Nouvelle Revue française (konsultacja 11 lutego 2019 r . ) .
- La Nouvelle Revue française w Internecie Archiwum:
- Historia .
- La Nouvelle Revue française na stronie wydań Gallimarda oraz specjalnych wydań przeglądu .
- Maaike Koffeman, Między klasycyzmem a nowoczesnością: La Nouvelle Revue française na polu literackim Belle Époque , Amsterdam / Nowy Jork: Rodopi, 2003.