Ingen Ryuki

Ingen Ryuki Portret Ingena Ryūki z 1671 r.

Narodziny	7 grudnia 1592 r Fuqing ( d )
Śmierć	19 maja 1673(w wieku 80 lat) Manpuku-ji
Zajęcia	Malarz , kaligraf , poeta , mnich buddyjski
Mistrzowie	Q11455775 , Feiyin Tongrong ( d )

Ingen Ryuki ( tłum ch  :隱元隆琦; py  : Yǐnyuán Longqi ; jap.  :隠元隆琦) (1592/73) jest poetą, kaligraf i mnich w szkole Linji z Chan buddyzmu . Najbardziej znany jest z tego, że założył szkołę Ōbaku buddyzmu zen w Japonii. Imię Ingen w języku chińskim to Yinyuan Longqi .

Biografia

Ingen urodził się dnia 7 grudnia 1592 rw Fuqing , prowincja Fujian , Chiny z dynastii Ming . Jego ojciec znika, gdy dziecko ma 5 lat. W wieku 20 lat, podczas poszukiwania dla niej, Ingen przybywa Putuo Shan u wybrzeży of Zhejiang prowincji , gdzie serwuje herbatę z mnichów. W wieku 28 lat, po śmierci matki, został wyświęcony na mnicha w rodzinnej świątyni – Świątyni Wanfu na górze Huangbo , Fujian . Mistrzami Ingen są Miyun Yuanwu i Feiyin Tongrong. W 1633 otrzymał przekaz Dharmy od tego ostatniego, aw 1637 rozpoczął swoją pierwszą kadencję jako opat. Jego druga kadencja jako 33- ego  opata świątyni rozpoczęła się w 1646 roku iw tym czasie przypisywano mu pomoc w przekształceniu góry Huangbo w kwitnące centrum buddyzmu.

W 1654, po wielokrotnych prośbach Itsunen Shoyu , udał się do Nagasaki w Japonii z około 30 mnichami i rzemieślnikami, w tym ze swoim uczniem Muyanem . Tam założył szkołę buddyzmu Ōbaku i założył główną świątynię Ōbaku Manpuku-ji w Uji w 1661 roku.

21 maja 1673 r( ENPO 1, 5 th  dnia 4 th  miesięcy ), mistrz buddyjski Ingen umiera w tej świątyni. W pobliżu członków rodziny cesarskiej i dworskiej szlachty otrzymał pośmiertne tytuły Daiko Fusho Kokushi ( , Wielki profesor ) i Shinku Daishi ( ) .

Przypisuje mu się spopularyzowanie liści zielonej herbaty i wprowadzenie czajniczek chabin (茶瓶 ). Kim są oryginalnie japońskie czajniczki Kyusu (急須 ) .

Kaligrafia

Ingen jest zręcznym kaligrafem, który sprowadził styl kaligrafii Ming do Japonii. Wraz ze swoimi uczniami Mokuan Shōtō i Sokuhi Nyoitsu jest jednym z Ōbaku no Sanpitsu („trzy pędzle Ōbaku”). Wiadomo, że przywiózł ze sobą do Japonii obrazy Chen Xian.

Książki (wybór)

Opublikowane pisma Ingen obejmują 35 prac w 46 publikacjach w 4 językach i 226 zbiorów bibliotecznych.

• 1979 - Complete Works of Ingen (新纂校訂隱元全集, Shinsan Kotei Ingen Zenshu , OCLC 019817244 )

Powiązany artykuł

• Egoku Dōmyō

Źródła

• Nussbaum, Louis Frédéric i Kathe Roth. (2005). Encyklopedia Japonii. Cambridge: Wydawnictwo Uniwersytetu Harvarda . ( ISBN  0-674-01753-6 i 978-0-674-01753-5 ) ; OCLC 48943301
• Titsingh , Izaak. (1834). Roczniki cesarzy Japonii. Paryż: Królewskie Towarzystwo Azjatyckie |Fundusz Tłumaczeń Orientalnych Wielkiej Brytanii i Irlandii. OCLC 251800045 ; patrz również Imprimerie Royale de France , OCLC 311322353

Uwagi i referencje

• (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z anglojęzycznego artykułu Wikipedii zatytułowanego "  Ingen  " ( zobacz listę autorów ) .

1. Nussbaum, Louis-Frédéric. (2005). "Ingen" wEncyklopedia japońska, s. 387. w Książkach Google ; nb, Louis-Frédéric to pseudonim Louis Frédéric Nussbaum, patrz Deutsche Nationalbibliothek Authority File .
2. Titsingh, Izaak. (1834).Roczniki cesarzy Japonii, s. 414. w Książkach Google
3. (w) Louis Frederick, Encyklopedia japońska , Harvard University Press,2002, 1102  s. ( ISBN  9780674017535 , czytaj online )
4. (w) „  Ryuki Ingen  ” na prabook.com (dostęp 28 maja 2021 )
5. (w) George L. van Driem, Opowieść o herbacie: kompleksowa historia herbaty od czasów prehistorycznych do współczesności , BRILL,2019, 924  s. ( ISBN  9789004393608 , czytaj online ) , „Rozdział 3: Herbata przybywa do Japonii i Korei” , s.  202
6. Tożsamości WorldCat :隱 元 1592-1673

Zobacz również

Linki zewnętrzne

• Galeria Sztuki Ingen Ryūki

]