I-184 (okręt podwodny)

I-184 (イ-184) jest podwodny z kaidai typu podwodną (海大型潜水艦, Kaidai-gata sensuikan) podklasy Kaidai VII (海大型7 (伊七十六型/伊百七十六型, Kaidai-nana-gata, klasa I-76 / I-176) w służbie Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii podczas II wojny światowej .

kontekst

Po I wojnie światowej , Cesarska Marynarka Wojenna Japonii ponownie oceniła użycie okrętów podwodnych jako elementu strategii floty ze względu na udane rozmieszczenie krążowników podwodnych dalekiego zasięgu do głównych nalotów komercyjnych . Japońscy stratedzy zdali sobie sprawę z możliwości użycia broni do zwiadu dalekiego zasięgu oraz w wojnie na wyniszczenie z flotą wroga zbliżającą się do Japonii. Dwa duże japońskie okręty podwodne dalekiego zasięgu zostały wcześniej zbudowane jako prototypy w ramach programu Fleet Eight-Six ( I-51 i I-52 ), ale przybycie na20 czerwca 1919siedmiu niemieckich U-Bootów otrzymanych przez Japonię w ramach reparacji wojennych pod koniec I wojny światowej doprowadziło do całkowitego remontu. Japończycy szybko zatrudnili setki niemieckich inżynierów i techników okrętów podwodnych oraz byłych niemieckich oficerów okrętów podwodnych bezrobotnych po klęsce Niemiec w I wojnie światowej i zmusili ich do przybycia do Japonii na pięcioletnich kontraktach. Amerykańskie ONI ( Biuro Wywiadu Marynarki Wojennej ) oszacowało, że około 800 niemieckich doradców odwiedziło Japonię pod koniec 1920 r. Japończycy wysyłali również delegacje do Niemiec i aktywnie uczestniczyli w zakupie wielu patentów.

Opis

Okręty podwodne podklasy KD7 były szturmowymi okrętami podwodnymi średniego zasięgu, rozwiniętymi z poprzedniej podklasy KD6. Ostatnia wersja klasy Kaidai została opracowana w 1939 roku. Przy budowie obejmującej lata 1942-1943 decyzja została podjęta zgodnie z japońskim czwartym planem dozbrojenia . Tylne wyrzutnie torped zostały usunięte, aby umieścić sześć z przodu. Wytrzymałość tych okrętów została zwiększona do 75 dni.

Mają wyporność 1656 t na powierzchni i 2644 t pod wodą. Okręty podwodne miały 105 metrów długości, szerokość 8,25 metra i zanurzenie 4,58 metra. Okręty podwodne pozwalały na zanurzenie na głębokości 80 mi miały siłę 86 oficerów i załogi.

Kampon został wybrany na producenta silników Diesla Mk.1B Model 8, które spisywały się o 30% lepiej niż silniki z pierwszych podklas. Do nawigacji powierzchniowej okręty podwodne były napędzane dwoma silnikami wysokoprężnymi o mocy 4000 KM (2950 kW), z których każdy napędzał wał napędowy. W zanurzeniu każde śmigło było napędzane silnikiem elektrycznym o mocy 900 koni mechanicznych (671 kW). Mogły osiągnąć 23,1 węzłów (42,8 km/h) na powierzchni i 8 węzłów (14,8 km/h) pod wodą. Na powierzchni KD7 miały zasięg 8000 mil morskich (15000 km) przy 16 węzłach (30 km/h); w zanurzeniu mieli zasięg 50 mil morskich (193 km) przy 5 węzłach (9,3 km/h).

Okręty podwodne były uzbrojone w 6 wewnętrznych 21-calowych wyrzutni torpedowych, wszystkie z przodu. Mieli jeden przeładunek na każdą wyrzutnię, co dało w sumie 12 torped Typ 95 . Były one również uzbrojone w 120 mm (l / 40) Typ 11 roku pokładu pistoletu walce powierzchnię i dwa 25 mm Typ 96 dział plot .

Budowa

Zbudowany przez Yokosuka Naval Arsenal w Japonii, I-184 został zadokowany na1 st April 1.942pod nazwą Submarine nr 162 . Został przemianowany na I-184 w dniu20 marca 1942. Został uruchomiony w dniu12 grudnia 1942oraz ukończony i oddany do użytku 15 października 1943.

Historyczny

Uruchomiono dnia 15 października 1943The I-184 jest dołączony do marynarki dzielnicy Sasebo przydzielono do 11 th podmorskich eskadry z jednym re Floty admirała przed markiza Daigo Tadashige . Dowódca porucznik (海軍少佐(Kaigun-shōsa)) Rikihisa Matsuji jest pierwszym i jedynym dowódcą łodzi podwodnej.

Koniec Listopad 1943W Inland Sea Seto (Iyo Nada), na I-184 uczestniczy w zwalczanie okrętów podwodnych ćwiczeń z podmorskich zaopatrzenie statków Chōgei i okręty podwodne I-42 , I-43 , Ro -40 i Ro-113 opiera się w Kure .

ten 31 stycznia 1944 rOn został wysłany do 22 th podział okrętów podwodnych z 6 th Floty wiceadmirała z Takagi Takeo .

ten 13 czerwca 1944, Operacja „A-Go” , obrona Marianów, jest aktywowana przez admirała Toyodę Soemu , dowódcę Połączonej Floty i nakazuje wiceadmirałowi Takagi przerzucić swoje okręty podwodne na Mariany . Z jego siedzibie w Saipan , Takagi zlecenia wszystkie dostępne okręty podwodne wdrożyć wschód od Marianów. I-184 jest instruowany, aby przejść bezpośrednio na wschód od Guam i patrolowania pomiędzy obszarami przydzielonych do I-5 i I-185 .

ten 15 czerwca 1944rozpoczyna amerykańską operację „Forager” , czyli inwazję na Saipan. Task Force 52 wiceadmirała Richmond Turner wylądował 5 th ciało Amphibi e Navy gen Holland M. Smith i rozpoczyna się inwazja. Komunikacja pomiędzy zaawansowanym ekspedycyjnego Takagi ( 6 th Fleet ) zostały zakłócone przez inwazję. Komenda okrętów podwodnych z 6 th Fleet sprzeczne Admiral Owada Noboru , komendą 7 -go dywizjonu okrętów podwodnych do Truk . I-184 zostaje obciążona podróży do Saipan. Komandor porucznik Rikihisa potwierdził odbiór wiadomości i zgłosił swój HPA o godzinie 12:22 w dniu
18 czerwca(Japoński czas standardowy). To jego ostatnia wiadomość.

ten 19 czerwca 1944, podczas bitwy na Morzu Filipińskim , 17 mil morskich (32 km) na południowy wschód od Saipan, lotniskowiec USS Suwannee wspierał inwazję na Mariany. Bombowiec torpedowy Grumman TBM-1C Avenger z VT-60 znaku GE Sabin wykonuje patrol zwalczanie okrętów podwodnych. Sabin schodzi pod osłonę chmur i dostrzega na powierzchni japońską łódź podwodną. I-184 znacznik starcie i do kąpieli, lecz Sabin upuścił bomby tylko podmorskich do toru podmorskich i przepływa I-184 z 96 mężczyzn do pozycji geograficznej 13 ° 01 „N, 149 ° 53 E .

ten 12 lipca 1944 r, oficjalnie uważa się, że zaginął w regionie Saipan.

I-184 został skreślony z listy Marynarki Wojennej w dniu 10 sierpnia 1944 r.

Uwagi i referencje

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu angielskiej Wikipedii zatytułowanego " Japońska łódź podwodna I-184 " ( patrz lista autorów ) .

Uwagi

Bibliografia

Torfowy, s. 212–14
Boyd, s. 17-18
Kadai Klasa VII .
Bob Hackett i Szlifierka Kingsepp , „ IJN podwodna I-184: tabelarycznych Rekord Przepływu ” na combinedfleet.com ,2012(dostęp 29 sierpnia 2020 )
Hackett i Kingsepp

Zobacz również

Bibliografia

(w) Boyd, Carl (2002). Japońskie okręty podwodne w czasie II wojny światowej . Annapolis, MD: Naval Institute Press. ( ISBN 1557500150 ) .
(en) Peattie, Mark R. (1997). Kaigun: Strategia, taktyka i technologia w Cesarskiej Marynarce Wojennej Japonii, 1887-1941 . Annapolis, MD: Naval Institute Press. ( ISBN 0-87021-192-7 ) .
(en) Jentsura, Hansgeorg (1976). Okręty wojenne Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii, 1869-1945 . Annapolis, MD: Naval Institute Press. ( ISBN 0-87021-893-X ) .
(en) Stille, Mark (2007). Okręty podwodne Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii 1941-45 . Rybołów. ( ISBN 1846030900 ) .

Linki zewnętrzne

I-184 na Combinedfleet.com