Hermes Model pojazdu kosmicznego Hermès (VSH)
Data budowy |
Aerospace AMD-BA |
---|---|
Masa |
Pusty z MRH: 23 000 |
Hermès to europejski projekt promu kosmicznego zarzucony w 1992 roku . Planowany w 1975 r. przez francuskie Narodowe Centrum Badań Kosmicznych (CNES) i przejęty przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA) w 1985 r., Hermes miał zostać wystrzelony przez rakietę Ariane 5 i służyć europejskiej pojedynczej stacji Columbus MTFF.
W 1973 r. awaria rakiet Europa , spowodowana nieodpowiednią trójstronną konfiguracją przemysłową, zmusiła Europejską Konferencję Konstrukcji Wyrzutni i Statków Kosmicznych (CECLES/ ELDO ) oraz Europejską Radę Badań Kosmicznych ( CERS /ESRO) do reorganizacja pod egidą Francji w Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA), w szczególności w celu uzyskania niezależności w zakresie wystrzeliwania satelitów komunikacyjnych , poprzez program wyrzutni LS III (launcher 3 e substitution generation), przemianowany na Ariane 1 (Francja) oraz z laboratorium Spacelab ( RFA i Włochy ).
Koniec lat 70 - tych i początek 80-tych były okresem prosperity dla CNES i ESA , dzięki komercyjnym sukcesom Ariane 1 , wybranej przez NASA z dwóch europejskich laboratoriów Spacelab (LM1 i LM2) na pokład przez Amerykanina. prom kosmiczny i uruchomienie projektów europejskich laboratoriów kosmicznych i związanych z nimi załogowych pojazdów transferowych. W 1977 roku , CNES rozpoczęła studium wykonalności załogowych samolot kosmiczny , już o nazwie Hermès, przeznaczony do misji niskiej wysokości (200 km ) w orbicie nachylonej pod kątem 60 ° na równiku i na spotkania z stacji kosmicznej 400 km w sposób orbita nachylona pod kątem 30 ° .
Z mini promu kosmicznego z trzema astronautami (120 kg bagażu plus 400 kg ładunku) wystrzelonego przez Ariane 4 , CNES przewiduje w 1978 roku użycie Ariane 5, pierwszej wersji o ładowności 10 ton na niskiej orbicie . W tym czasie Hermès miał tylko małe silniki zmieniające orbitę i przewoził pięciu astronautów w module ciśnieniowym o długości 6,3 metra i 15 m 3 . Koszt projektu szacowany jest na co najmniej 10 miliardów franków. W roku 1980 i 1981 , CNES rozpoczęła studia na dostawę energii elektrycznej przez ogniwa paliwowe i zabezpieczeniem termicznym. Badania aerodynamiczne dotyczące naddźwiękowych faz lotu powrotnego i lądowania prowadzi ONERA .
W 1984 roku , Hermes nadal przedstawiony profil mini promu ze skrzydłem delta , ale wyposażony w dwa pochylony stabilizatory . Jest on zdolny do przenoszenia 4 do 6 astronautów plus ładunek 4500 kg i muszą być wprowadzane na orbitę przez Ariane 5 pierwszej wersji, w rzeczywistości Ariane 4 A44L nową 2 -tego piętra.
W międzyczasie główni wykonawcy Spacelabu : Aeritalia (od Alenia Aeronautica ) i MBB, potem Aerospatiale (obecnie EADS, potem Airbus Space Transportation) oferują pochodne tego laboratorium od 1982 roku , po badaniach 1981 dotyczących platformy Solaris.
MBB i Aeritalia przedstawiają czysto europejski zintegrowany system, nazwany Columbus jakiś czas przed prezydentem Stanów Zjednoczonych Ronaldem Reaganem, który proponuje ESA przyłączenie się do amerykańskiego projektu Space Station Freedom , wystrzelonego w 1984 r. , co czyni w maju 1985 r . , po trudnym negocjacje.
ESA narzeka, w rzeczywistości, brak dostępu do transferu technologii dotyczących moduły ciśnieniowe natomiast Kongres Stanów Zjednoczonych twierdzi, że Kolumb nie prowadzi eksperymenty mikrograwitacji handlowy cel i że NASA mówi, że autonomiczne sterowanie Columbus jest technicznie niemożliwe.
ESA nie poddawał się i budowa MTFF zdecydowano w 1985 roku . Może zadokować na stacjach Freedom lub Mir na misje 90-dniowe.
Główną misją Hermèsa jest jednak obsługa autonomicznego laboratorium MTFF 3-4 razy w roku przez okres od dziesięciu do dwunastu dni, z których siedem jest zadokowanych. Hermès moores w autonomicznym laboratorium Man Tended Free Flyer (MTFF) lub Columbus Free Flyer Laboratory (CFFL), które obejmuje, w kolejności montażu:
Laboratorium ciśnieniowe ColumbusModuł wywodzący się z Spacelab , Columbus mierzy 6,7 m długości, ma średnicę 4,5 m , masę 12,4 ton (od 9,5 do 9,7 ton pustego) przy ładowności 2 ton. Jest dostępny przez tylną śluzę Hermèsa i jest używany głównie do badań mikrograwitacji .
Moduł zasobówZapewnia zasilanie elektryczne, kontrolę środowiska i wskazówki dla innych modułów. Może być wyposażony w zdalne ramię manipulatora, które stanie się europejskim ramieniem robota (ERA) używanym na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej . Ten moduł został anulowany w grudniu 1988 r., a niektóre jego systemy zostały przeniesione do modułu zasobów Hermès (MRH), materiałów eksploatacyjnych.
Platforma EUROpean REtrievable CARrier (EURECA)Platforma ( paleta ) EURECA mierzy 6 m długości, 3,6 m wysokości, ma rozpiętość skrzydeł (łącznie z panelami słonecznymi) 19,96 m , masę 3,2 tony przy ładowności tony (objętość: 8,5 m3). Dołączony do Kolumba jest w stanie, w trybie bezzałogowym i poza wizytami Hermesa, automatycznie przeprowadzać eksperymenty mikrograwitacyjne (produkcja materiałów, krystalogeneza , wzrost białek czy testy egzobiologiczne w stanie nieważkości ), obserwacji słońca, kosmosu i pyłu kosmicznego. aby na szeroki kąt Teleskop Kosmiczny dla twardych promieni rentgenowskich (zegarek) i nowych inter-orbitalne telekomunikacyjnych testów poprzez Olympus satelity. Kosztując 2,6 miliarda franków w 1992 r. , miał pozostać na orbicie przez cztery miesiące. Została tam przez 318 dni, zanim wyzdrowiała.
Po decyzji Prezydenta Republiki Francuskiej François Mitterranda o uruchomieniu programu7 lutego 1984, od 1985 r. „Hermès square” składający się z Aerospatiale , AMD-BA i CNES kontynuował działania lobbingowe w kierunku ESA , aby poprowadzić inne kraje europejskie do wysokości 50% budżetu.
31 stycznia 1985Rada Europejskich Ministrów ds. Kosmosu na spotkaniu w Rzymie przyjmuje do wiadomości francuską decyzję o podjęciu programu załogowego samolotu kosmicznego Hermès oraz propozycję zaangażowania w niego partnerów europejskich.
Konkurują wtedy dwa prototypy:
- projekt AMD-BA do skrzydła delta bez pionowego ogona , z bezciśnieniowym przedziałem ładunkowym i zaprezentowany na Paris Air Show ; - projekt z Aerospatiale podwójne delta skrzydło z pionowym stabilizator , który jest na koniec zatrzymane na18 października 1985.25 października 1985, CNES przedstawia projekt europejskim delegacjom i przemysłowi. W tym czasie koszt projektu szacowano na 14 miliardów franków.
Aerospatiale jest głównym wykonawcą przemysłowych, odpowiedzialny za komórki, obiektów, obszarów roboczych i awioniki. AMD-BA jest oddelegowanym kierownikiem projektu odpowiedzialnym za aerodynamikę , ochronę termiczną i sterowanie lotem. Matra odpowiada za funkcjonalną elektronikę, MBB za napęd, Dornier za kontrolę środowiska i podtrzymywanie życia oraz ogniwo paliwowe, ANT za pomiary i komunikację, Aeritalia za kontrolę termiczną, ETCA za zasilanie pokładowe i Deutsche Hermes / MBB Rescue i System ewakuacji.
Faza 1 trwa od marca 1988 do lutego 1990 . Faza 2 rozpoczyna się w styczniu 1991 roku z tych 1 st poddźwiękowych testów się rozpocząć w 1996 roku . Pierwszy załogowy lot H02 zaplanowano na początek 1999 roku , a następnie w tym samym roku odbędzie się pierwsza misja serwisowa MTFF .
10 grudnia 1990powstaje holding Hermespace France (51% Aerospatiale , 49% Dassault Aviation ), który wraz z DASA (33,4%) i Alenia Aeronautica (15%) posiada 51,6% Euro-Hermespace .
W 1985 roku CNES liczy, że całkowity koszt programu (na budowę dwóch pojazdów) nie przekroczy 1,9 miliarda dolarów.
Kiedy ESA rozpoczęła wstępną fazę B2 Hermès w maju 1986 r. , koszt oszacowano na 1,5 miliarda dolarów. Rada Europejskiej Agencji Kosmicznej oficjalnie przyjmuje projekt przedstawiony przez Francję w dniu27 czerwca 1986 r.. Przedłużenie o 35 milionów dolarów przyznano w październiku 1986 roku .
Całkowicie nowy projekt Projekty Ariane 5 i Hermès zostały zatwierdzone na konferencji ESA w Hadze w dniu 9 i10 listopada 1987 r.. Decyzja o rezygnacji z demonstratora Maïa w skali 1/3 nieznacznie zwiększa koszt projektu do 21 miliardów franków, wliczając automatyczny lot kwalifikacyjny na Ariane 4 H01 w połowie 1998 roku .
W tamtym czasie optymizm był nadal na porządku dziennym, a Jörg Feustel-Büechl, dyrektor ds. systemów transportu kosmicznego w ESA , oświadczył, że „Europa nie ogranicza tam swoich ambicji, ponieważ opracowując Hermès, europejski projekt i wykonanie samolotu kosmicznego, będzie dołączyć uprawnienia Opanowanie techniki lotów kosmicznych, ci, którzy dominują na wykorzystywanie i badanie przestrzeni XXI th wieku. ”.
Hermès staje się cięższyHermès ma również tendencję do nadwagi, co według raportu francuskiego Zgromadzenia Narodowego „było jedną z głównych trudności programu. "
Pojazd kosmiczny Hermès (VSH), o maksymalnej masie załadowanej na orbicie transferowej 23 000 kg , składa się z trzech elementów:
Wahadłowiec wielokrotnego użytku musiał 30 razy odbyć podróż w obie strony między Ziemią a infrastrukturą orbitalną przed pierwszym remontem.
Niekończące się debaty nieuchronnie doprowadziły do porzucenia projektu w 1992 roku, pomimo osobistego zaangażowania osób odpowiedzialnych za projekt, w tym Philippe'a Couillarda.
Od 1990 r. badania CNES i ESA przy pomocy przemysłowej ( Aerospatiale i DASA ) alternatywy dla Hermesa, głównie kapsuł kosmicznych zamieszkałych przed technikami oczyszczania, takimi jak ponowne wejście i lądowanie na spadochronie , aerodynamika , termodynamika , systemy ochrony termicznej, sterowanie metody itp. :