Powiedz halafowi
| Powiedz Halafowi تل حلف (ar) | ||
 Powiedz stanowisku archeologicznym Halaf | ||
| Lokalizacja | ||
|---|---|---|
| Kraj | Syria | |
| Governorate | Hassake | |
| Informacje kontaktowe | 36 ° 49 ′ 36 ″ na północ, 40 ° 02 ′ 23 ″ na wschód | |
Geolokalizacja na mapie: Syria
| ||
| Historia | ||
| Czas | Neolit , epoka żelaza | |
Tell Halaf ( arab . تل حلف , tall ḥalaf ) lub po prostu Halaf to stanowisko archeologiczne z okresu neolitu i epoki żelaza, położone w północnej Syrii , w gubernatorstwie Hasake . Aktywny między VI e a IV e millennium av. OGŁOSZENIE (okresy od 5 do 8), nadał swoje imię kulturze Halafa . Potem wie kolejny ważny etap zawód z X th wieku pne. AD , okres, w którym miasto, zwane Guzana , jest stolicą królestwa aramejskiego Bit-Bahiani, a następnie, po jego podboju, prowincji asyryjskiej.
Historyczny
W 1911 i 1912 roku, niemiecki archeolog Max von Oppenheim odkrywa w Tell Halaf główne struktury miasta aramejskiego z X -go wieku pne. AD , obejmujący dwa pałace, z których jeden zdobią bazaltowe posągi i płaskorzeźby , a także fortyfikacje i komory grobowe zawierające rzeźby i ofiary.
Kultura halafów
Rozwinęła się w Tell Halaf oraz w północnej Syrii, jako społeczność chłopska, która opanowała ceramikę 6900 pne J.-C.rozciągający się od Aleppo do przyszłej Asyrii . Kultura ta najwyraźniej nie pochodzi z Mezopotamii , ale raczej z Anatolii .
Kultura Halaf rozwija się szybko: zastępuje kulturę Hassuna w Asyrii, rozprzestrzenia się w południowej Anatolii, dociera do gór Zagros , południowej Mezopotamii (ceramika znana jako Hajji Mohammed ), doliny Eufratu w Baghouz , północno-zachodniej Syrii gdzie dociera do Morza Śródziemnego . Ta ekspansja może być powiązana z handlem obsydianem . Większa mobilność wydaje niemniej scharakteryzowania populacji Bliskiego Wschodu do VII -go tysiąclecia pne. OGŁOSZENIE , być może w związku z koczownictwem związanym z rozwojem hodowli transhumantycznej. Możliwe jest również, że centra produkcji ceramiki próbowały rozprowadzać ją za pomocą tych nomadów.
Teren Arpachiyah w Sindżar , Iraku (okresy 6, 7 i 9), zawiera więcej informacji na temat istotnych aspektów i ewolucję tej kultury, w szczególności częste, ale nie systematyczne, korzystanie z okrągłym sklepionym budynku już obserwowane w kultura Hassuna .
Ceramiczny
Kulturę Halaf wyróżnia jakość ceramiki : opływowe wazony z szeroką szyjką pokryte są motywami figuratywnymi (ludzie lub zwierzęta, bukrany , gady, skorpiony, pantery, ptaki) lub geometrycznymi, pomalowanymi na czarno lub czerwono, organizacja w metopie jest częsta. W średnich i ostatnich fazach Halaf ewolucja będzie zmierzać w kierunku wysokiej polichromii (czerwieni, brązu i bieli na jasnym tle) i wyraźniejszego smaku wzorów kwiatowych i geometrycznych.
Uwagi i odniesienia
- Vincent Blanchard, „Tell Halaf - A burzliwa historia kolekcji”, w Grande Galerie - Le Journal du Louvre , wiosna 2019, nr 47
Załączniki
Bibliografia
- Abd el-Mesih Baghdo, Lutz Martin, Mirko Novák, Winfried Orthmann, Ausgrabungen auf dem Tell Halaf w Nordost-Syrien. Vorbericht über die erste und zweite Grabungskampagne , Harrasowitz, Wiesbaden 2009, ( ISBN 978-3-447-06068-4 )
- Winfried Orthmann, Die aramäisch-assyrische Stadt Guzana. Ein Rückblick auf die Ausgrabungen Max von Oppenheims w Tell Halaf , Schriften der Max Freiherr von Oppenheim-Stiftung. H. 15. Harrassowitz, Wiesbaden 2005, ( ISBN 3-447-05106-X )
- U. Dubiel - L. Martin, Stier aus Aleppo w Berlinie. Bildwerke vom Tell Halaf (Syrian) werden restauriert , Antike Welt 3/2004, 40–43.
- G. Teichmann und G. Völger (red.), Faszination Orient. Max Freiherr von Oppenheim. Forscherm Sammler, Diplomat (Kolonia, Max Freiherr von Oppenheim-Stiftung 2003).
- Nadja Cholidis, Lutz Martin, Kopf hoch! Mut hoch! und Humor hoch! Der Tell Halaf und sein Ausgräber Max Freiherr von Oppenheim , Wydawca Philipp von Zabern , 2002, ( ISBN 3-8053-2853-2 )
- Bob Becking, Upadek Samarii: studium historyczne i archeologiczne , 64-69, Leiden 1992
- Gabriele Elsen, Mirko Novak, Der Tall Halāf und das Tall Halāf-Museum , w: Das Altertum 40 (1994) 115-126.
- Mirko Novak, Die Religionspolitik der aramäischen Fürstentümer im 1. Jt. v. Chr. , w: M. Hutter, S. Hutter-Braunsar (red.), Offizielle Religion, lokale Kulte und individual Religion, Alter Orient und Altes Testament 318, 319–346, Munster 2004.
- Johannes Friedrich, G. Rudolf Meyer, Arthur Ungnad et al., Die Inschriften vom Tell Halaf , Beiheft 6 zu: Archiv für Orientforschung 1940 , przedruk: Osnabrück 1967
- Max von Oppenheim , Der Tell Halaf. Eine neue Kultur im ältesten Mesopotamien , FA Brockhaus, Lipsk 1931 (de Gruyter, Berlin 1966.), wersja francuska Tell Halaf. Cywilizacja odkryta na nowo w Mezopotamii, Payot, 1939.