Góry Zagros

Góry Zagros
Mapa topograficzna Iranu przedstawiająca góry Zagros od zachodu do południowo-środkowego kraju.
Mapa topograficzna Iranu przedstawiająca góry Zagros od zachodu do południowo-środkowego kraju.
Geografia
Wysokość 4409  m , Kassz-Mastan
Masywny pas alpejski
Długość 1600  km
Administracja
Kraj Iran Irak Turcja
Geologia
Skały Skały osadowe

Do Góry Zagros (w perski رشته كوه زاگرس , Reschte-Kuh-e Zagros , w kurdyjskiej Çîyayên Zagrosê , w Lori , كۆیەل زاگرۇس , w turecku Zagros Dağları ) to pasmo górskie rozciągające się głównie w zachodnim Iranie , od Ormuz w Zatoka Perska do płaskowyżu ormiańskiego w południowo-wschodniej Turcji przez północno-wschodni Irak . Ma całkowitą długość 1600 kilometrów. Jej najwyższy punkt znajduje się w masywie Dena o wysokości 4409 metrów.

Historia

Uważa się, że ten region zachodniego Iranu był głównym ośrodkiem udomowienia wielu gatunków roślin i zwierząt, w tym jęczmienia , prawdopodobnie pszenicy skrobiowej , kilku gatunków roślin strączkowych i innych, zwłaszcza kóz . Aceramiczny okres neolitu (∼9600 do 7000 pne ) w górach Zagros rzeczywiście dostarcza jednych z pierwszych archeologicznych dowodów na zarządzanie i hodowlę kóz (Capra hircus) około 8200 pne. AD po zakończeniu spowolnienia klimatycznego młodszego dryasu .

Obszar ten stał się stosunkowo pustynny, ale wydaje się, że był bardziej zielony i był jednym z dwóch znanych ośrodków udomowienia kóz. Retrospektywne analizy genetyczne skamieniałego DNA sugerują, że ludzie w tych górach najpierw chronili populacje dzikich kóz, zabijając ich drapieżniki, zanim zaczęli je rozmnażać.

Ciekawostki

Na południe od gór Zagros znajdują się solne lodowce, z których najsłynniejszy, Kuh-e-Namak ( perski  : کوه نم qui ), co w języku perskim oznacza: „góra soli” jest kopułą solną o prawie 400  m wysokości.

Uwagi i referencje

  1. (i) Kevin G. Dały Valeria Mattiangeli i wsp., Pasione i Hunted genomy kozy od progu udomowienia w Zagros góry , PNAS , t. 118 n O  25, 22 czerwca 2021, DOI : 10,1073 / pnas.2100901118
  2. (w) Saeid Naderi, „  Proces udomowienia kóz wywnioskowany z szeroko zakrojonej analizy mitochondrialnego DNA osobników dzikich i domowych  ”, PNAS , 2008, tom. 105, 17659-17664, DOI : 10.1073 / pnas.0804782105
  3. Patrick De Wever i Jean-Marie Rouchy, Sól, smak ziemi , Francja, EDP sciences, coll.  „Ziemia na wyciągnięcie ręki”,2016, 96  pkt. ( ISBN  978-2-7598-2049-8 ) , s. 61-62

Powiązane artykuły