Gustave Flourens

Gustave Flourens Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 4 sierpnia 1838 r.
Paryż
Śmierć 3 kwietnia 1871 r.(w wieku 32 lat)
Rueil-Malmaison
Pogrzeb Cmentarz Pere Lachaise
Narodowość Francuski
Zajęcia Dziennikarz , polityk , oficer , komunard
Tata Pierre Flourens
Rodzeństwo Emile Flourens
Inne informacje
Pracował dla Marsylia
Partia polityczna Republikanizm
Uzbrojony Gwardia Narodowa
Stopień wojskowy Generał
Konflikty Oblężenie paryskiego
powstania kreteńskiego w latach 1866-1869
kampania 1871 wewnątrz
Ruch Wolne myslenie

Gustave Flourens jest francuskim uniwersytetem , wojskiem i politykiem urodzonym we Francji4 sierpnia 1838 r.w Paryżu . Osobowość Komuny Paryskiej , został zabity przez żołnierzy wersalskich dnia3 kwietnia 1871 r.w Rueil-Malmaison .

Początki

Jest synem fizjologa Pierre'a Flourensa , profesora College de France i zastępcy w latach 1838-1839 oraz starszego brata Émile'a Flourensa , przyszłego ministra spraw zagranicznych III RP .

Kariera

Profesorem w Collège de France w wieku 25 lat w 1863 roku, był odpowiedzialny za czynienia z historią ludzkich ras , gdzie jego anty-religijne i anty bonapartystowskiej opinie wykonanych mu zakazano klas po roku praktyki. Następnie opublikuje swoje lekcje pod tytułem Historia człowieka . Dąży zatem do ustanowienia republiki uniwersalnej , którą postrzega jako element tysiącletniej walki między kulturą aryjską , ateistyczną , a semicką , mistyczną . Uczy w szczególności, że fizyczna, intelektualna i moralna wyższość jasnowłosych Aryjczyków o niebieskich oczach skazuje ich na dominację lub wypieranie podrzędnych czarnych, brązowych i żółtych ludzi.

Życie polityczne

Blanquist i czerwony republikanin podejmuje sprawę kreteńskiego powstańca przeciwko Imperium Osmańskiemu i zabiega o ich poparcie w całej Europie ludzi o wysokich poglądach, w tym Victora Hugo , byłego nieszczęśliwego konkurenta jego ojca do Akademii Francuskiej . W 1866 r. brał udział w powstaniu kreteńskim w stopniu kapitana. Został mianowany ambasadorem Krety przy rządzie greckim, który pod naciskiem rządu francuskiego wyrzucił go do Francji.

Polityczny przeciwnik Drugiego Cesarstwa , w 1869 roku został uwięziony na trzy miesiące. Został felietonistą wojskowym w gazecie Henri Rochefort La Marseillaise i stoczył pojedynek z Paulem de Cassagnac , który zranił go w brzuch. Oskarżony o udział w usiłowaniu spisku przeciwko Napoleonowi III , przebywał w areszcie tymczasowym u swego przyjaciela Maurice'a Garreau w styczniu 1870 r. Po aresztowaniu Rochefort wLuty 1870uciekł do Holandii, a następnie do Anglii, gdzie poznał Karola Marksa . WSierpień 1870Sąd Najwyższy obradujący w Blois skazuje go na sześć lat więzienia zaocznie.

Członek stowarzyszeń wolnej myśli , w ich działalności uczestniczy od wygnania, pisząc w La Libre Pensée du12 maja 1870 r : „Wrogiem jest Bóg. Początkiem mądrości jest nienawiść do Boga […], to straszne kłamstwo, które od sześciu tysięcy lat drażni, brutalizuje, zniewala biedną ludzkość” .

Wrócił do Francji po proklamowaniu Republiki dniu 4 września 1870 roku został wybrany na lidera batalionu Gwardii Narodowej z Belleville i jest jednym z organizatorów powstania z 31 października 1870 roku przeciwko polityce uznanych za zbyt ciepło od rządu Obrony Narodowej . Uwięziony, został zwolniony przez żołnierzy Gwardii Narodowej dowodzonych przez jego przyjaciela Amilcare Ciprianiego w nocy 21 do22 stycznia 1871 r. Brał udział w powstaniu paryżan na 18 marca 1871 i został wybrany do miasta przez 19 -tego okręgu , a mianowany generałem Obrony rewolucyjnego Paryża. Partyzant katastrofalnej ofensywy komunardów na Wersal, został zabity dnia3 kwietnia 1871 r.w Rueil , gdy był rozbrojony, przez kapitana żandarmerii Desmarets, przyszłego sędziego pokoju w La Garnache w Vendée i chronionego przez hrabiego Baudry d'Asson .

Został pochowany obok ojca na cmentarzu Pere Lachaise w Paryżu , w 66 th  Division.

Jednostka wojskowa Gminy została ochrzczona na jego cześć „mścicielami Flourens”.

William Butcher , amerykański wernin , sugeruje, że postać Kapitana Nemo , swoimi pomysłami i działaniami na Krecie, jest inspirowana Gustave'em Flourensem. Pomimo Hetzel za zmianami redakcyjnymi , Leonidas Kallivretakis częściowo kwestionuje ten punkt widzenia.

Hołdy

Jego imię noszą ulice w La Rochelle (Charente-Maritime), Le Mans (Sarthe), Suresnes (Hauts-de-Seine) i Vierzon (Cher).

Bibliografia

  1. Jean-Louis Robert , „  Gustave Flourens (1838-1871) Trasa rewolucyjnego romantyka (28)  ” , na humanite.fr ,12 sierpnia 2011.
  2. Groby 2014 , s.  215.
  3. Michel Cordillot, „  GARREAU Maurice - Maitron  ” , na maitron.fr ,1 st lutego 2020(dostęp 16 marca 2021 )
  4. Miesięczny zbiór aktów prawnych, orzecznictwa i doktryny w sprawach należących do kompetencji komisarzy policji , Dziennik komisarzy policji,1870( przeczytaj online )
  5. Jacqueline Lalouette, La Libre Pensée en France, 1848-1940 , Albin Michel,2001, 640  pkt. ( ISBN  978-2226130129 , czytaj online )
  6. Joel W. Hedgpeth , „ Jules Verne z adnotacjami: Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi ”  . Walter James Miller  ”, Kwartalny Przegląd Biologii , tom.  52, n o  4,grudzień 1977, s.  389-390 ( ISSN  0033-5770 i 1539-7718 , DOI  10.1086 / 410130 , przeczytane online , dostęp 12 kwietnia 2019 )
  7. Leonidas Kallivretakis , „  Kapitan Nemo Juliusza Verne'a i francuski rewolucjonista Gustave Flourens: ukryty model postaci?  », Przegląd Historyczny / La Revue Historique , t.  1,20 stycznia 2005, s.  207 ( ISSN  1791-7603 i 1790-3572 , DOI  10.12681 / hr.177 , odczyt online , dostęp 12 kwietnia 2019 )

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne