Guillaume de Toucy

Guillaume de Toucy
Przykładowe zdjęcie artykułu Guillaume de Toucy
Biskupi
wieża, zamek Toucy
Biografia
Narodziny na początku XII th century.
Śmierć 28 lutego 1181
Opactwo Saint-Marien d'Auxerre
Biskup Kościoła katolickiego
Konsekracja biskupia 2 lipca 1167
55 th biskup Auxerre
1167 - 1181
Poprzedni Alain de Larrivour Garmond Clément († 1182, niepotwierdzony), a następnie Hugues de Noyers (1183-1206) następujący

William Toucy jest duchowny z XII -go  wieku , biskup Auxerre od 1167 do 1181.

Rodzina

Według Lebeufa jego ojcem jest Girard de Narbonne, nazwisko pierwszych władców Toucy .
Według Lebeufa imię jego matki to Agnès.

Guillaume jest bratem arcybiskupa Sens Hugues de Toucy .

Biografia

Guillaume de Toucy był pierwszym archidiakonem kościoła w Sens, a następnie rektorem tego samego kościoła, w którym był znany ze swojej hojności i wspaniałości - Lebeuf zauważa, że ​​żaden duchowny we Francji nie miał tak wysokiego wykształcenia jak on w swoim czasie. W 1163 roku na jego prośbę jego brat Hugues zaprosił papieża Aleksandra III na pobyt w Sens - pobyt, który ostatecznie trwał półtora roku; w tej sprawie Guillaume sprzeciwia się powszechnej nieufności wobec tego papieża dotkniętego konkurentem, którego nawet najwyższa szlachta pojmuje, by z nim współpracować.

W 1165 lub 1166 Guillaume de Toucy został mianowany skarbnikiem kościoła Auxerre.

W 1167 (według Lebeuf) biskup Auxerre Alain de Larrivour († 1182) przeszedł na emeryturę do opactwa Clairvaux . Duchowni z Auxerre, rozczarowani, że ich biskup opuścił ich w ten sposób (bez powołania na inne stanowiska lub z powodu śmierci), poszukuje zastępcy, który byłby znany, ale ma też lokalne korzenie. Wybór padł na Guillaume de Toucy.

Auxerre Episcopate

Jest świętym biskupem Auxerre 2 lipca 1167i sprawia, że ​​jego wejściu towarzyszą dary dla Kościoła i na Kapitułę . Ale jako pierwszy biskup Francji, który zrobił ten krok, niemal natychmiast wyjechał do Rzymu, aby uznać Aleksandra III za papieża.

Pisarz jego życia reprezentuje Wilhelma zmieniającego jego bogactwo, które niegdyś osiedlił się w Auxerre, wytrwałego w modlitwie i nabożeństwach liturgicznych, wiedząc, jak pojednać ludzi i wielkich; posuwa się tak daleko, że przypisuje mu cudowne uzdrowienia.
Ta uprzejmość czyni go dobrym dyplomatą. Na przykład w 1171 r., Współpracując z Étienne, biskupem Autun , zgromadził opata Odona de Saint-Père i opata Aſcelina de Reigny w sprawie części dziesięciny Sougères . W 1168 r. Przyznał Saint-Marien u Letherica Bailledarda i jego brata rycerza Milona za towary znajdujące się w Saint-Georges w pobliżu kościoła opackiego; w 1176 r. zawarł kolejną umowę, jeszcze za Saint-Marien, z rycerzem Pierre'em de Gurgy i jego synem Huguesem w sprawie ich młynów znajdujących się na jego ziemi w Gurgi.

Ale jego historyk również opisuje go stanowczo, gdy wymagają tego okoliczności. W ten sposób Guillaume sprzeciwia się Guyowi (1131-1175) hrabiemu Auxerre (1168-1175), który chce zimować wojska w Pourrain i Chichery , ziemiach należących do kapituły. Kiedy ten sam Guy chce nałożyć dziesięcinę z wina na ludzi budujących tłocznie do wina, William posuwa się nawet do ekskomunikowania go i rzucenia zakazu na ziemię Guya, co powoduje, że hrabia skapituluje tuż przed zniknięciem Papieża. Ponownie konfrontuje się z Guyem, gdy ten chce stworzyć komunę bez zgody biskupa; w tej sprawie Guillaume zyskuje nawet poparcie króla Ludwika VII , który nazywa go „moim przyjacielem”, gdy potwierdza roszczenia biskupa i uważa go za jednego z najlepszych prałatów królestwa.
Jednak Guillaume nie jest urażony. Kiedy Guy zachorował w Clamecy , biskupi Autun i Nevers odmówili pojednania go z Kościołem z powodu rabunku Guya w opactwie Vézelay  ; Guillaume gwarantuje go, zmuszając innych baronów do tego samego i udziela mu rozgrzeszenia. Hrabia wyzdrowiał i od tego czasu poświęcił Guillaume'owi ogromny szacunek, posuwając się nawet do złożenia kilku darowizn i udania się do Sensu, aby rozpoznać przed sądem, który tam siedzi w tym czasie, traktaty zawarte między jego poprzednikami a biskupami Hugues de Mâcon. i Alain de Larrivour .
Kiedy jego krewny Étienne de Pierre-Pertuise przejął ziemię należącą do biskupstwa, Guillaume de Toucy kazał mu stawić się przed kościelnym sądem w Sens, gdzie Étienne został skazany na zwrot majątku; aby zapobiec przyszłym najazdom, kazał posadzić duży krzyż na skraju ziem biskupstwa, aby służył jako kamień graniczny z Bassou.
Do końca trzymał się prerogatyw biskupich: na łożu śmierci zmusił Hervé de Donzy , miejscowego lorda na tyle potężnego, by zmusić hrabiego Auxerre do oddania mu jego córki za żonę, do przyjścia i złożenia mu hołdu z panowania Gien .

Podróżować

Guillaume prawie nie opuszcza swojej diecezji. Jego najdłuższa podróż zaprowadziła go na Trzeci Sobór Laterański w Rzymie. Następnie uczestniczył w koronacji Filipa Augusta w 1179 r. W katedrze w Reims . Od czasu do czasu, raczej rzadko, udaje się do Sens w interesach swojej diecezji.

Ale nawet gdy prowadził siedzący tryb życia, był zajęty sprawami zagranicznymi. Zobacz delikatne negocjacje, które podejmuje, gdy Étienne, biskup Autun (1171-1189), chce przejąć władzę od opata Château-Censoir , wbrew woli papieża Aleksandra III, który chce zobaczyć tam nazwanego Seguina. Château-Censoir i siostrzeniec opata Saint-Germain-des-Prés. Teraz Aleksander III napisał do Guillaume de Toucy i Matthieu , biskupa Troyes w latach 1169–1180, prosząc ich o „wyjaśnienie faktu”, co prawdopodobnie oznacza przypomnienie, że wola papieża ma pierwszeństwo przed wolą biskupa, ponieważ on dodaje, że jeśli wybór Szczepana został już dokonany, jest to „sprzeczne ze świętymi kanonami”. Nadal w tej sprawie, ale po wyborze Seguina na upragniony urząd, kardynał diakon Jacques pisze również do Guillaume de Toucy, prosząc go o utrzymanie Seguina na miejscu „przeciwko oskarżeniu biskupa Autun, który powinien być zadowolony z biskupstwa, które ma ”.
Napisał również do papieża Aleksandra III, prosząc go o zniesienie św. Tomasza z Canterbury, biskupa Londynu , odpowiedzialnego według niego za podział między tym ostatnim a królem Anglii Henrym II - płaszczem dworskim .

Darowizny, fundacje, konstrukcje

Guillaume de Toucy jest hojny dla wszystkich domów konwentualnych diecezji, a nawet poza diecezją, ponieważ opactwo Vézelay , diecezji Autun, otrzymuje od niego zgodnie z tytułem z 1180 r. Połowę dziesięciny dwóch Mailly ( Mailly -le- Château i Mailly-la-Ville  ?). Dokonał wielu darowizn, w większości zapisanych w testamencie.

Katedra św. Szczepana

Kazał on nakryć zewnętrzną stronę katedry kamiennym belkowaniem , kazał przerobić zachodni i wschodni szczyt z witrażami. Ufortyfikował południową wieżę, zastępując drewniany dach dachówką. Cała katedra otrzymuje nowy dach wraz z ramą; miał ułożone płytki ołowiowe, trudniejsze do uniesienia pod wiatr. Podnosi skarbiec katedralny piękną okładziną i srebrną wazą na 8 marek (nieco mniej niż 2 kg) na wodę święconą.

W katedrze św. Szczepana za jego biskupstwa ufundowano kilka ołtarzy .
Najważniejszą z nich jest jeden umieszczony przed krucyfiksem i oddany do krzyża, do Saint John , Saint Laurent, Saint Gilles, Saint Cyr i św Julitte tam dodaje relikwie św Julitte do nich ustanawia dwa kapelani bound - odprawiać codziennie mszę za odpoczynek duszy hrabiego Guya i jego poprzedników i wygodnie wyposażać ten ołtarz.
Drugi ołtarz znajduje się w kryptach, pod chórem kościoła, po stronie biskupstwa; jest on poświęcony św. Pawłowi, św. Cyrowi i św. Julitte, których relikwie są tam przechowywane, św. Germainowi i św. Marii Magdalenie. Kanonicy Notre-Dame-de-la-Cité są odpowiedzialni za obsługę tego ołtarza w krypcie i modlenie się tam za Guillaume de Toucy i jego urzędnika Fromonda, który jako pierwszy przeznaczył fundusze na ołtarz.
Ufundował także trzeci ołtarz, również w kryptach, poświęcony św. Andrzejowi. Przy ołtarzu św. Mikołaja i św. Marcina dał 40 su dochodu i dziesięć funtów wosku do zabrania z kościoła w Briare . Miał szczególne przywiązanie do świętego Marcina: od początku swego biskupstwa zarządził, aby w katedrze uroczyście obchodzić zimowe święto tego świętego i by tam biły wielkie dzwony; w tym celu przeznacza na kapitułę katedralną połowę zysku kościoła w Bazerne .

Notre-Dame-de-la-Cite

Guillaume de Toucy daje kościół Merry-le-Sec i praw do kościoła Bléneau do kapituły kanoników z Notre-Dame-de-la-Cité , którą ładuje służyć ołtarz opisaną w kolejnym akapicie, w Saint -Étienne.

Kościół Saint-Jean-le-Rond

Kościół ten został odbudowany przez Étienne Ollanda, byłego ślusarza domu biskupiego , za czasów Guillaume de Toucy, który dostarczył niezbędne pieniądze, dokonał poświęcenia i przeznaczył mu 60 suów do odebrania z kościoła Saint-Bris .

Opactwo Saint-Marien d'Auxerre Saint-Marien otrzymuje połowę cene Vincelles , prawa ofiarowania uzdrowień Vincelles, Saint-Martin w pobliżu ich opactwa i Taingy  ; również grunty zakupione przez Guillaume sur Taingy i kilka nieruchomości w bliskim sąsiedztwie Auxerre. Kościół Ojca Świętego z Auxerre W 1171 r. Kapituła kościoła Saint-Père w Auxerre otrzymuje kościół Venouse , który od tego momentu zaczyna być obsługiwany przez kanoników rezydentów; i kaplica Rouvret, z wyjątkiem części zarezerwowanej dla kościoła Saint-Germain d'Auxerre. Opactwo Saint-Germain d'Auxerre Opactwo Saint-Germain d'Auxerre otrzymuje 50 centów w dochodach z Guillaume na kościele Blaigny. Opactwo Saint-Laurent-lès-Cosne , przeorat Saint-Eusèbe

Biskup Alain de Larrivour (1152-1167) upoważnił w Saint-Eusèbe , zależnym od opactwa Saint-Laurent od około 1090 roku, prawa do nowych kanonów; ale od tego czasu Saint-Eusèbe utraciło te prawa. W 1180 roku opat Geoffroy z Saint-Laurent uzyskał od Guillaume de Toucy przywrócenie tych praw dla Saint-Eusèbe.

Guillaume de Toucy przekazuje kościół Siez Saint-Laurentowi i uniewinnia opactwo z dziesięcin należnych biskupstwu za otoczenie strumienia Baulche, uznając, że te dziesięciny należą się Notre-Dame poza murami  ; aw 1178 roku potwierdził darowiznę w postaci przepływu wody ze śluzy młynów Mi-l'eau, którą Hervé, piwnica katedry, przekazał opactwu.

Opactwo Crisenon w 1170 opactwo w Crisenon otrzymuje 20 su czynszu za kościół Menétreau z prawem do przedstawienia tego uzdrowienia, 7 funtów wosku do zebrania tam i 70 su do pobrania z wpisowego biskupa, suma przeznaczona na ulga chorym zakonnicom; także połowa dziesięciny Leugny'ego . Leprosarium of Charité-sur-Loire

Pod koniec życia Guillaume założył tam drugiego kapelana, zatwierdził tam cmentarz i wydał zarządzenia dotyczące tego szpitala.

Budynek biskupi Auxerre

Kupił domy i działki przy wejściu i pod biskupstwem, aby móc je powiększyć.

Domaine de Régennes ( Appoigny )

Powiększał dziedzictwo majątku - i jego dochody - kupując dwa lenna i łąki, ziemię i winnice w Appoigny; od dżentelmena z Gurgy imieniem Hugues kupił również łąki i ziemię między rzeką Yonne a miejscowością Les Chaumes, a także prawa do okolic Appoigny.

Varzy

W 1173 r. Otrzymał od hrabiego Guya darowiznę od wszystkich poddanych, których ten ostatni miał tam w dolinie Saint-André, a następnie w 1175 r. Od matki hrabiego 30 z jego rodzin Varzy, w podzięce za uzdrowienie podczas chorób - w przypadku których Guillaume de Toucy ma duże trudności z otrzymaniem listów potwierdzających darowiznę. Oprócz wzrostu dóbr doczesnych kościoła w Auxerre, zakup przez Guillaume de Toucy winorośli i łąk w Varzy oraz duży teren przeznaczony pod budowę części domu biskupiego i kopanie rowów. Kilkakrotnie zasiada w krużganku swojego domu we Warzy.

Toucy

Około 1170 roku Guillaume de Toucy i jego kuzyn Narjot II, baron de Toucy , zburzyli zamek Humbaud zbudowany około 1100 roku, aby wznieść kolejny z kamienia zgodnie z architekturą wojskową. Lebeuf precyzuje, że Guillaume de Toucy przyczynia się do tego przedsięwzięcia tylko dlatego, że Narjot obiecuje mu prawo do zwierzchnictwa nad nowym zamkiem, to znaczy do swobodnego korzystania z niego i dla jego następców.
Jednocześnie firmy są fortyfikacje, które całkowicie otaczają miasto na początku XIII th  wieku. Wewnątrz tego ogrodzenia Guillaume de Toucy zbudował dom biskupi „Petit Châtel” z pełnymi budynkami gospodarczymi, a także kaplicą, która miała stać się kolegiatą Notre-Dame, sprzedaną jako „własność narodowa” i zburzona. W 1793 r. Guillaume również kupił ziemię na Toucy.

Charbuy

Posadził tam lasy i nabył tam łąki.

Vernoy

Odbudował młyn zmyty przez bardzo silną powódź i kupił udziały pozostałych właścicieli.

Domaine de Villechaul

Kupił od mnichów z Chalivoy gospodarstwo La Bruyère niedaleko Villechaul i kilka innych towarów.

Choroba i śmierć

Zachorował z gorączką kwartał wPaździernik 1180. Przeszedł na emeryturę do Saint-Marien, w wyniku czego otrzymał ważniejsze zapisy niż te przeznaczone na inne instytucje religijne. Choroba nasila się wraz z nadejściem zimy. Swoją wolę złożył w obecności biskupa Nevers Thibauta , opata Girarda z Vézelay, jego krewnego oraz kilku innych postaci i kanoników katedry; i umiera wokół28 lutego (III Kal. Martii, czyli 3 dni przed kalendarzami marcowymi) 1181.

Jego grób znajdował się na północ od sanktuarium kościoła Saint-Marien. WCzerwiec 1714Lebeuf kazał tu wykopać kościół, który był niszczony przez kilka dziesięcioleci. Znalazł tam pochówek Williama, z jego pieczęcią złamaną na dwie części.

Następstwo Guillaume de Toucy

Sukcesja Guillaume de Toucy do biskupstwa Auxerre była skomplikowana. Mnich Robert z Saint-Marien zostawił raport.

Garmond , niedawno opat Pontigny , ma braci Gillesa Clémenta i Roberta Clémenta, kolejno wysokich rangą ministrów za Ludwika VII  ; sam był jednym z dwóch doradców Henri de Château-Marçay, biskupa Albane , kiedy ten ostatni był wcześniej legatem apostolskim w PoitiersKwiecień 1182. Wybór Garmonda na biskupstwo został zakwestionowany przez niektórych znanych ludzi z Auxerre. W rezultacie Garmond i jego przeciwnicy udali się do Rzymu, aby poprosić papieża o arbitraż. Ale Rzym został zaatakowany przez chorobę zaraźliwą i Garmond tam zmarł15 listopada 1182, a także innych jego towarzyszy podróży i przeciwników. Wracając do Auxerre, armaty zwróciły się do swojego skarbnika. Hugues de Noyers został wybrany wStyczeń 1183, święty biskup Marzec 13i wkrótce potem zainstalowany na krześle.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

  • Jean Lebeuf (opat), Wspomnienia dotyczące kościelnej i cywilnej historii Auxerre ... , t.  1, Auxerre, Perriquet,1743, 886  s. ( czytaj online ). Życie Guillaume de Toucy: str. 301-315.Dokument użyty do napisania artykułu
  • Jean Lebeuf (opat), Wspomnienia dotyczące kościelnej i cywilnej historii Auxerre ... , t.  2, Auxerre, Perriquet,1743, 923  str. ( czytaj online ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • Jean Lebeuf (opat), Ambroise Challe i Maximilien Quantin , Wspomnienia dotyczące kościelnej i cywilnej historii Auxerre: kontynuowane do naszych dni z dodaniem nowych dowodów i adnotacji , t.  1,1848, 544  str. ( czytaj online ). Życie Guillaume de Toucy: str. 301-315 ???.Dokument użyty do napisania artykułu
  • Cornat (opat), Notatka o arcybiskupach Sens i biskupach Auxerre , Sens, Ch. Duchemin,1855, 115  str. ( czytaj online ).

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Data przybycia Alaina de Larrivoura do Clairvaux w 1167 jest datą Lebeuf. Inni uważają, że przybył on dopiero w 1182 r., Po sporządzeniu testamentu. Zobacz Lebeuf 1743 , str.  299.
  2. Traktaty, które Guy de Nevers zatwierdził w Auxerre, to traktat z 1145 r. Wynegocjowany przez Bernarda de Clairvaux oraz dwa porozumienia zawarte z biskupem Alainem de Larrivourem . Zobacz Lebeuf 1743 , t. 1, str.  304.
  3. Hugues de Toucy obdarowuje ołtarz poświęcony Krzyżowi i pięciu świętym, beczkę pszenicy na ziemi Gy-l'Evêque , dwanaście beczek wina w piwnicy domu biskupiego , dziesięć ksiąg na prawach Varzy i dziesięć funtów wosku na lampkę ołtarzową, którą można zabrać na jarmarkach w Auxerre.
  4. Briare jest cytowany w VI th  century w rządach św Aunaire . Zobacz Lebeuf 1743 , t. 1, str.  124.
  5. Church of Siez  : topograficzny słownik Nièvre (1865) wskazuje, że Ciez , Cieux lub Seulx to wioska i staw w mieście Saint-Honoré (patrz „  le Seu, Saint-Honoré-les-Bains - mapa interaktywna  ” Na Géoportail .) O „Bois de Sceu ” wspomniano również w 1427 r. W archiwach Château de la Montagne (także na Saint-Honoré) (s. 175). Według tego samego źródła w 1689 r. Siez został wpisany do rejestru lenn jako lenno chatellenie Donzy (s. 51). Patrz:
    Georges de Soultrait , Topograficzny słownik Nièvre , t.  18, Paryż, Impr. cesarski,1865, 246  s. ( czytaj online ) , s.  51, 175.
  6. Młyn Mi-l'eau, czasami nazywany Millot (patrz pocztówka "Stary młyn Millot" ), znajdował się na małej wyspie pośrodku Yonne (stąd jego nazwa), pomiędzy obecnym portem (prawy brzeg) a były biskupstwo (patrz opis jego lokalizacji na echo.auxerre.free.fr  ; i pocztówki z młyna Mi-l'Eau i Saint-Etienne katedra ). Wyspy są nadal widoczne około 1850 r. „  Na mapie sztabu  ” na Géoportail . Zostały one zniwelowane w latach 1907–1909 w tym samym czasie, gdy młyn został zniszczony (patrz „Dokument oceny dziedzictwa archeologicznego miast Francji - Auxerre” , s. 103).
    Podczas wojen religijnych kapituła Auxerre prosi miasto o utrzymanie zamku Basse-Maison ( domu Gerbautów ) w pobliżu ich młyna Mi-l'Eau (patrz Lebeuf , Mémoires dotyczące kościelnej i cywilnej historii 'Auxerre ... , tom  2,1743( czytaj online ) , s.  408, uwaga (a)). Aby zapoznać się z historią młyna, patrz „  Les moulins  ” , na auxerre.h historique.free.fr  ; „  Auxerre from one century to another  ” , na misenpages.fr (https://www.google.fr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=4&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwjbu8-dvKDYAhWQo6QKYAFy% http 3A% 2F% 2Fmisenpages.fr% 2Fwp-content% 2Fuploads% 2F2017% 2F04% 2FAuxerre-dun-sie% 25CC% 2580cle-a% 25CC% 2580-lautre-extracts.pdf & usg = AOvVaw0i9VwgA_UyGDdeBlS; Biuletyn Towarzystwa Nauk Historycznych i Przyrodniczych w Yonne, 1893, t. 47 .
  7. Château de Régennes na interaktywnej mapie geoportail.gouv.fr . Lieudit des Chaumes w lewym górnym rogu ekranu.
  8. Sprawa, w której Garmond Clément jest radnym Château-Marçay podmiejskiej diecezji Albane w Poitiers przed 1182 rokiem, dotyczy sporu między opatami Sainte-Croix de Bordeaux i Saint-Sever , którzy kwestionują Notre-Dame de Soulac . Patrz „Hugues IV de Noyers (1183 - 1206)” na auxerre.h historique.free.fr .

Bibliografia

  1. Lebeuf 1743 , vol. 1, str.  301.
  2. (w :) Charles Cawley, „  Lords of Toucy  ” , w „Księstwo Burgundii - Auxerre”, c. 1: „Nobility in Auxerre”, sekcja E , on medlands - Foundation for Medieval Genealogy (dostęp 22 grudnia 2017 ) .
  3. Lebeuf 1743 , t. 1, str.  302.
  4. Lebeuf 1743 , vol. 1, str.  308.
  5. Lebeuf 1743 , t. 1, str.  304.
  6. Lebeuf 1743 , t. 1, str.  305.
  7. Lebeuf 1743 , t. 1, str.  306.
  8. Lebeuf 1743 , t. 1, str.  309-310.
  9. Lebeuf 1743 , t. 1, str.  310.
  10. Lebeuf 1743 , t. 1, str.  309.
  11. Lebeuf 1743 , t. 1, str.  307.
  12. Lebeuf 1743 , str.  108.
  13. Lebeuf 1743 , str.  106.
  14. (w) Charles Cawley, „  Narjot [II] Toucy († 1192)  ” , w „Księstwo Burgundii - Auxerre”, c. 1: „Nobility in Auxerre”, sekcja E: „Seigneurs de Toucy” , na MedLands (przegląd 22 grudnia 2017 r . ) .
  15. Ghislaine Drowned, ziemni fortyfikacje w regionie Toucy X e na XIII th  century , Paryż, praca czartery National School, 1974. Patrz także sam autor, fortyfikacji panowanie Toucy w monumentalnej scenerii Francji około roku 1000 , Colloque international du CNRS, Paryż, Picard, 1987, s. 216-221.
  16. „  The Roman Calendar  ” , na fleche.org (dostęp 25 grudnia 2017 ) .
  17. Lebeuf 1743 , t. 1, str.  315.
  18. Lebeuf 1743 , t. 1, str.  313.
  19. Robert de Saint-Marien d'Auxerre , Chronicon , wyd. O. Holder-Egger, Monumenta Germaniae Historica , Scriptores , t. XXVI.
  20. Lebeuf 1743 , t. 1, str.  316.