Alain de Larrivour Alain de Flandre , Alain de Clairvaux | ||||||||
Biografia | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Narodziny | początku XII XX wieku | |||||||
Śmierć | 11 października 1182 | |||||||
Biskup Kościoła Katolickiego | ||||||||
Ostatni tytuł lub funkcja | Biskup Auxerre | |||||||
54 e biskup Auxerre | ||||||||
1152 - 1167 | ||||||||
| ||||||||
I st Abbe ND Larrivour | ||||||||
1140 - 1152 | ||||||||
| ||||||||
Alain Larrivour († 1167) jest francuskim figura religijna XII th century , 1 st Opat ND Larrivour ( 1140 - 1152 ) i 54 th biskup Auxerre ( 1152 - 1167 ).
Znany jest również jako Alain de Flandre i Alain de Clairvaux .
Alain pochodzi z Flandrii - stąd jedno z jego zwyczajowych imion - prawdopodobnie pochodzi z Lille, gdzie uczył się dialektyki pod kierunkiem Raimberta lub ucznia tego mistrza.
Z życia studenckiego przeszedł do życia monastycznego, przybywając w młodym wieku do opactwa w Clairvaux, gdzie otrzymał habit z rąk św. Bernarda z Clairvaux .
W 1139 r. św. Bernard wybrał go na opata swojego nowego opactwa cysterskiego Notre-Dame de Larrivour , które założył w 1140 r. na terenie obecnej gminy Lusigny-sur-Barse w Aube ; Alain sprawował ten urząd do 1152 r.
Zostawił go dla biskupstwa Auxerre, które przypadło mu na rondo.
W 1151 zmarł biskup Auxerre Hugues de Mâcon . Wybór jego następcy, komplikowany przez rozbieżne frakcje, skłania papieża do interwencji. Św. Bernard pisze o tych wyborach w kilku swoich listach.
Krótko po śmierci Huguesa de Mâcon jego siostrzeniec sprzeciwia się przeprowadzeniu wyborów przed jego powrotem z Rzymu, gdzie musi udać się w celu uzyskania potwierdzenia od proboszcza i innych korzyści . Duchowieństwo wychodzi poza to i wybiera osobę, której nazwisko nie dotarło do nas, ale o której św. Bernard precyzuje, że otrzymał głosy dziewięciu diakonów, jedenastu księży i kilku wyborców niższych stopni – archiprezbiter pozostający neutralny. Po czym siostrzeniec dokonuje powtórnych wyborów, do których przystępuje jego powiernik, kanonik Etienne, kantor, archidiakon i ksiądz o imieniu Hugues; wybrany zostaje pewien Geoffroy lub Godefroy, który może być przeorem Claivaux , bratem kanclerza Huguesa.
Powstają wtedy wielkie protesty. Zwolennicy pierwszej elekcji, w szczególności dziekan Saint-Père i przeor Saint-Eusebe, a także opat Saint-Laurent, chcieli udać się do Rzymu, aby pierwsze elekcje zostały zatwierdzone przez papieża ( Eugeniusz III , 1145-1153 ), ale hrabia Wilhelm III (1147-1161) uniemożliwia im to pod groźbą, popychany (lub wspierany) przez przeciwne partie, których celem nie jest akceptacja Godefroya, ale doprowadzenie papieża do odrzucenia dwóch wyborów i do wybierz osobę, którą chcą widzieć na miejscu. Nie wiemy kim jest ta osoba; wiemy tylko, kogo ta frakcja nie chciała mieć: księdza de Régny , który, jak się wydaje, był wystarczająco silny, by oprzeć się hrabiemu i przeciwstawić się jego przemocy. Jednak frakcja hrabiego popełnia błąd, prosząc św. Bernarda o awans Godefroya na papieża; zaintrygowany Bernard wysyła mnicha do Auxerre z misją odkrycia faktów, a następnie informuje papieża o wyniku śledztwa.
Eugeniusz III powołuje trzech komisarzy odpowiedzialnych za rozstrzygnięcie tej sprawy wyborczej zgodnie z ich dobrym osądem. Ale on skłania się do jednego z wybranych i przekazuje go św. Bernardowi i innej osobie, która ujawnia tę papieską preferencję. Krążą złośliwe pogłoski o porozumieniu między papieżem a św. Bernardem, ale wybrana przez nich osoba, którą jest prawdopodobnie ksiądz królewski , cieszy się dobrą opinią i tylko hrabia głośno i wyraźnie wytyka jej winę.
Wreszcie odbywają się trzecie wybory. Bernard jest obecny i odbywa się spokojnie. Alain de Larivour zostaje wybrany; jest trzecią osobą, którą zaproponował Papież.
Ostatnie odbicie tej burzliwej elekcji: król Ludwik Młodszy protestuje, że papież Eugeniusz III brał udział w wyborach w sercu jego królestwa i że nie proszono o jego zgodę (przynajmniej na trzecie wybory). Ma zatwierdzić wybory, ale reaguje milczeniem. Św. Bernard musi napisać do niego prosząc go o potwierdzenie Alaina, dodając, że dalsze zwlekanie byłoby największym niezadowoleniem, jakie otrzymałby od króla; posuwa się tak daleko, że poręczy za Alaina i zapewnia króla o lojalności wybranego w jego służbie. Alain zostaje ostatecznie potwierdzony przez króla w listopadzie, z niepewnością co do roku: kronika Auxerre podaje „ten sam rok co śmierć św. Bernarda”, tj. 1153; Kronika Albérica wskazuje 1152, a Lebeuf potwierdza Albérica, opierając się na kilku wskazówkach.
Mimo wszystko musiał czekać cztery lata na hołd należny mu od lorda Auxerre, w tym przypadku hrabiego Guillaume III . Wreszcie w 1157 hrabia zgadza się i oświadcza, że posiada od biskupa w lennie całe Auxerre, z wyjątkiem murów obronnych miasta (które są z królem) i miejsca położonego na prawym brzegu Yonne i które należy do twierdzy książę Burgundii.
Gdy tylko objął urząd, papież Eugeniusz III ostrzegł go, by sprzeciwił się budowie przez Adama Lorda Marchii twierdzy w La Charité . Przodkowie Adama mieli bardzo zakłócone stosunki z klasztorem La Charité , ale przez kilka pokoleń wydawało się, że się ustatkowali. Kiedy jednak w 1148 roku Adam chciał odbudować zamek swoich przodków, aby chronić miasto, przeor klasztoru La Charité, który tak bardzo ucierpiał z powodu dawnych grabieży rodu, sprzeciwił się temu; opiera się na bulli Calixte II, zgodnie z którą żadna twierdza zależna od świeckiej siedziby nie powinna być budowana „w granicach, sprawiedliwości i wyjątków przeoratu”. Adam próbuje przejąć, ale w 1149 Eugeniusz III wysyła mu za pośrednictwem Alaina meldunek, co oznacza, że w 1149 ma zburzyć rozpoczęte już konstrukcje. Adam się zgadza.
W czasie jego poprzednik Hugues de Mâcon , powstał spór między Pierre le Czcigodnego , opata z Cluny i mnichów z opactwa Saint-Germain . Pierre de Cluny poskarżył się papieżowi Eugeniuszowi III (1145-1153), że Ardouin został wybrany opatem Saint-Germain bez jego przyznania się , i że z winy biskupa ( Hugues de Mâcon ), który, według opata z Cluny, pracował dla umocnić swoją władzę nad Saint-Germain, ani opat, ani mnisi tego opactwa nie uznali jego autorytetu wobec opata z Cluny, jeśli chodzi o zasady monastyczne. W ten sposób Piotr Czcigodny odnosi się do okresu dekadencji w Saint-Germain datowany na X th wieku i która zakończyła się interwencja St. Mayeul opat Cluny na prośbę księcia Burgundii Henry . Ale Saint-Germain dostał królewski przywilej wyboru jego opatem w 994, co sugeruje, że opactwo od końca X th century odzyskał zaufanie wielka; twierdzenie Piotra Czcigodnego wydaje się zatem wyraźnie motywowane kwestiami władzy. W każdym razie tak właśnie myśli Alain, który przygląda się tej sprawie zaraz po objęciu urzędu i skarży się papieżowi Anastazjuszowi IV (kwiecień 1153-grudnia 1154), że Piotr Czcigodny przekracza swój autorytet i uzurpuje sobie go. . Wkwiecień 1154Anastase IV wydaje bullę potwierdzającą biskupowi Alainowi wszystkie jego prawa do opactwa Saint-Germain, wskazując, że czyniąc to, sam podąża za przykładem swojego poprzednika Eugeniusza III (który w związku z tym dał te same instrukcje) i usuwa wszelkie dwuznaczności wyraźnie nakazuje opactwu nie przyjmowanie laski opatowskiej z rąk opata z Cluny.
Alain miał też kłopoty z Guillaume IV , hrabią Auxerre (1161-1168) i synem hrabiego Guillaume III . Wilhelm Młodszy jest w stanie wojny z Renardem IV, hrabią Joigny i Stephenem I, hrabią Sancerre . Jego armia pustoszyła ziemię, w szczególności Varzy (w tym zamek Varzy ) i Appoigny (w tym zamek Regennes ), a także kanoników i innych duchownych. Co więcej, ponieważ hrabia Guillaume odmawia złożenia hołdu biskupowi, niektórzy panowie ( wśród nich wymieniany jest hrabia La Ferté-Loupière ) naśladują go. Na szczęście, papież Aleksander III (1159-1181), zwiedzanie (na wygnaniu) we Francji, mieszka w Sens. Alain wykorzystuje wizytę Ludwika VII, aby jednocześnie przedstawić swoją skargę dwóm bohaterom. Papież poleca Huguesowi de Toucy , arcybiskupowi Sens , załatwienie tej sprawy. Aby to zakończyć, potrzeba nie mniej niż trzech wezwań hrabiego do arcybiskupa, pięciu listów Alaina do króla i innych interwencji.
Pomiędzy tymi dwoma romansami z Guillaume de Nevers Alain musi podwoić czujność nad swoim czasem. Część jego wasali ucieka na ziemie sąsiednich panów, którzy nie chcą mu ich zwrócić bez wyroku w pojedynku . Alain skarży się Aleksandrowi III , który upoważnia go do ścigania tych panów.
Wraz z arcybiskupem Reims Henrykiem de France (1162 1175) zlecił detronizację opata z Clairvaux , co miało miejsce podczas pobytu papieża Aleksandra III we Francji.
Hrabia Auxerre pomaga mieszkańcom Vézelay, gdy buntują się przeciwko swojemu panu, opactwu Vézelay i jego opatom Ponce. Król wyrusza na Auxerre, by go ukarać. Hrabia prosi Alaina o uspokojenie króla, co robi Alain.
Znacząco zwiększył dochody biskupstwa i otrzymał różne odznaczenia i daniny, w Varzy i gdzie indziej. Mimo to jest hojny dla instytucji zakonnych znajdujących się w trudnej sytuacji w swojej diecezji i chętnie pomaga im finansowo.
Na prośbę opata Hugues z Saint-Laurent-près-Cosne , przekazał w 1159 przeoratowi Saint-Eusebe, zależnemu od Saint-Laurent, dochód jednego roku z każdego prebenda katedry od dnia, w którym odpowiednie biuro jest wolne. W 1163 potwierdził darowizny, które jego poprzednik Hugues przekazał, nie rejestrując ich, premonstratensom z opactwa Saint-Marien i dodał kościół Taingy . Klasztorze Notre-Dame de La Charité-sur-Loire posiada również potwierdzenie darowizny od wielu kościołach i otrzymuje dodatkowo korzystanie z dziesięcin , że odchodzenie od ich świeckich kościołach dawniej wycofanych z rozdziału Saint-Etienne .
Aby zwiększyć kult w kościele Saint-Amâtre , starał się połączyć go z opactwem należącym do zakonu Saint-Augustin przez co najmniej 30 lat; w końcu wybiera opactwo Saint-Satur w diecezji Bourges i zjednoczenie odbywa się w 1163.
Zgodnie z życzeniem kapituły w Saint-Etienne w 1166 r. zniósł urząd probostwa.
Alain ma kamienny dom zbudowany w dolinie kaplicy Saint-André . W Gy zbudował kaplicę i kilka domów oraz kazał zasadzić tam winorośl.
Został powołany na sobór w Moret, który odbył się wkrótce po jego wyborze, z arcybiskupem Hugues de Toucy w Sens (1142-~1168) i biskupem Thibaud z Paryża (~1143-1159). Jest świadkiem wyroku, na mocy którego król Ludwik Młodszy przywrócił Godefroyowi, biskupowi Langres (1138-1163), majątek, z którego ogołocił go książę Burgundii Hugo III .
W 1153 zapisał się do fundacji opactwa Clermarais, diecezji Saint-Omer.
Papież Adrian IV (grudzień 1154 - wrzesień 1159) oskarża Alaina w kilku komisjach. Między innymi polecił mu zawrzeć porozumienie między mnichami z La Charité a kanonikami Château-Renard dotyczące prebendy , porozumienie podpisane w 1154; albo Alain jedzie do Meaux, aby osądzić procesy zakonników z Rueil z kanonikami Saint-Nicolas de la Ferté-sous-Jouarre .
W 1160 rozeszły się pogłoski, że głowa św. Geneviève została skradziona. Ludwik VII mianuje go arcybiskupem Sens Hugues de Toucy w celu weryfikacji. 10 stycznia 1161jest zatem obecny przy otwarciu relikwiarza św . Geneviève .
W 1162 r. udał się z 10 innymi prałatami do Montpellier, aby spotkać się z papieżem Aleksandrem III, który uciekając przed wojną toczoną mu przez Barbarossę , od tego roku schronił się we Francji.
Wydaje się, że Alain już w 1166 r. myślał o rezygnacji z pełnionych funkcji, ponieważ odchodząc ze stanowiska proboszcza myślał już o utworzeniu fundacji dla upamiętnienia swojej rocznicy (śmierci), którą włączył do aktu. rektor. W tym samym roku ufundował również swoje urodziny w kościele Saint-Germain , sfinansowane przez 100 sols de rent na kurację z Saint-Loup.
Arcybiskup Sens odbiera swoją rezygnację. Jest mało prawdopodobne, aby Alain poprosił papieża o pozwolenie, mimo że księga pochówków Clairvaux twierdzi, że to zrobił; ponieważ kiedy arcybiskup Tours otrzymuje ten sam akt rezygnacji od biskupa Dol , kapituła z Dol pisze do Innocentego III (1179-1180), że arcybiskup jest winny, jeśli odniesiemy się do tego, co papież Aleksander III ( 1159-1181) powiedział o arcybiskupie Sens, kiedy ten przyjął rezygnację Alaina bez zgody papieskiej. Określmy, że Innocenty III sam jest tym, co dziś nazywa się antypapieżem i zrzeka się swego urzędu wCzerwiec 1180 ; jego decyzje w sprawie wyborów i rezygnacji są zatem przedmiotem debaty.
Alain przeszedł na emeryturę do opactwa Clairvaux w 1167. Stamtąd od czasu do czasu odwiedzał opactwo Notre-Dame de Larivour , gdzie spisał swój testament w 1182. Napisał także życie św. Bernarda , które następnie skrócił i poprawił. biskup Langres (1138-1163), przyjaciel Bernarda; zadedykował go Pierre'owi de Celle , opatowi Saint-Pierre z Montier-la-Celle, następnie Saint-Remi z Reims , a wreszcie biskupowi Chartres .
Alain zmarł 11 lub 14Październik 1182.
Pochowany jest w Clairvaux, w północnej części skrzyżowania kościoła, na prawo od miejsca pochówku Geoffroya, biskupa Langres.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.