Georges de Feure

Georges de Feure Obraz w Infobox. Portret fotograficzny
(data i autor nieznane).
Narodziny 6 września 1868
Paryż
Śmierć 26 listopada 1943(75 lat)
Paryż
Narodowość Francuski
Zajęcia Malarz , projektant , rysownik , litograf , rzeźbiarz , ilustrator , grafik
Reprezentowane przez Pictoright ( d )
Miejsce pracy Paryż

Georges de Feure , pseudonim Georges Joseph van Sluijters , urodzony dnia6 września 1868w Paryżu i zmarł dalej26 listopada 1943w tym samym mieście jest malarzem , plakacistą i projektantem francuskich mebli, przedmiotów dekoracyjnych i samolotów .

Pochodzenie

Georges Joseph van Sluijters ma holenderskie korzenie przez ojca i Belg przez matkę, urodzoną w Liège . Urodził się w Paryżu w 1868 r., Ale rodzina została zmuszona do emigracji do Holandii w 1870 r., Gdy wybuchła wojna francusko-pruska . Jego ojciec jest architektem.

Trasa

W 1886 roku Georges de Feure został przyjęty do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Amsterdamie , którą porzucił po dwóch latach. Przyjechał do Paryża w 1889 r. I osiadł na Montmartre  ; dołącza do paryskiej bohemy. W jego bliskim kręgu znajdują się kompozytorzy Claude Debussy , Maurice Ravel i Erik Satie . Jego malarska twórczość jest zdecydowanie inspirowana wierszami Charlesa Baudelaire'a i powieściami Georgesa Rodenbacha . W 1890 roku został uznany przez Puvis de Chavannes'a jako jeden z najważniejszych malarzy francuskiego symbolizmu ruchu . Aby żyć, został ilustratorem Le Courrier français , Le Figaro Illustré oraz dwóch czasopism z domu Goupil & Cie, Le Théâtre i Les Modes . Georges de Feure wziął udział w Salon des Cent, a cztery jego plakaty zostały opublikowane w Les Maîtres de l'Affiche .

Jego twórczość charakteryzuje się licznymi przedstawieniami femme fatale , tematem, który można znaleźć we wszystkich dziełach ruchu secesyjnego .

Jego sława jako malarza symbolisty i doświadczenie jako plakacisty skłoniły handlarza dziełami sztuki Siegfrieda Binga do skontaktowania się z nim w celu powierzenia mu realizacji fasady „pawilonu secesyjnego” na Wystawie Światowej w 1900 roku, która odbywała się w 1900 roku. , w Paryżu. Ponadto Bing powierzył de Feure wraz z Eugène Gaillardem i Édouardem Colonną stworzenie dwóch wnętrz w tym samym pawilonie. Meble i przedmioty dekoracyjne, które projektuje dla buduaru, są chwalone przez krytyków, którzy postrzegają je jako reprezentację kwintesencji sztuki francuskiej. Chwalą ich delikatność i kobiecy wdzięk. Gabriel Mourey, dla recenzji Les Arts décoratifs , opisuje je jako „jedne z najbardziej wykwintnych i doskonałych zestawów dekoracyjnych, jakie stworzyły nasze czasy” . Trzy lata wcześniej napisał długi artykuł o Feure in The Studio .

Cztery z jego plakatów są reprodukowane w czasopiśmie Les Maîtres de l'Affiche (1895-1900), a mianowicie: 5 th  wystawa Salon des Cent , sklep Jeanne d'Arc aktualności , sprzedaży Urzędowym i herbat indyjskich pałacu . Współpracuje także z Cocorico .

Prezentowany w 1892 r. W Le Barc de Boutteville w kręgu malarzy symbolistycznych, brał udział w Salon de la Rose-Croix w 1893 i 1894 r. Oraz w secesji monachijskiej w 1896 r. Duża retrospektywa jego twórczości odbyła się w Paryżu w 1903 r. , następnie udał się do Hamburga i Hagi .

Podczas pierwszych dekadach XX -tego  wieku , to nadal tworzyć zestawy dekoracyjne (ewoluuje od secesji do stylu Art Deco ), a następnie założył w 1909. Od Feure & Deperdussin (DFD & Cie), spółka budowy samolotów jednopłat do retropropulsji odwróconej z partnerem, Armandem Deperdussinem , który ostatecznie odejdzie, zanim zostanie aresztowany za spekulacje o ciemnej materii. Z warsztatów wyszły dwa modele, DFD1 i DFD2, w których projektowaniu uczestniczył Louis Béchereau . Podczas pierwszych testów, pod koniec 1910 roku, Georges de Feure miał poważny wypadek: przeszedł na emeryturę.

Następnie zajął się tworzeniem kostiumów i scenografii dla teatru , zwłaszcza w Londynie, gdzie mieszkał podczas I wojny światowej .

W latach dwudziestych był doradcą artystycznym sklepów Madeleine Vionnet , a następnie zakładów Schwarz-Haumont, specjalizujących się w budowie metalowych konstrukcji dzieł sztuki.

W Luty 1942po długiej chorobie zwrócił się do Ministerstwa Sztuk Pięknych o zakup dwóch swoich obrazów do narodowej kolekcji, czego mu odmówiono. On umarł na26 listopada 1943 w Paryżu okupacji.

Życie prywatne

Georges de Feure ma troje dzieci: dwóch synów, Jean-Corneille i Pierre-Louis, na początku lat 90. XIX wieku, swojej kochanki Pauline Domec; następnie córka Marguerite Guibert, z którą się ożenił7 lipca 1897.

Ochrona

Plakaty w Wydziale Grafiki i Fotografii Biblioteki Narodowej Francji Inny

Książki ilustrowane

Galeria

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. Revue des arts décoratifs , tom 20, 1900, s.  262 .
  2. Jak podano w liście otwartym opublikowanym w Gil Blas , 7 sierpnia 1913, strona 1 - przeczytaj o Gallica
  3. Wiele zdjęć różnych modeli w (w) „Deperdussin-of Feure Model 2” Williama Pearce'a, w Old Machine Press , 17 grudnia 2015, online.

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne