Secesja monachijska

American Civil Monachium ( Munich Secesji w języku niemieckim) jest stowarzyszeniem artystów założona w 1892 roku , w dysydentów z Münchner Künstlergenossenschaft (MKG) do protestu przeciwko paternalizmu i konserwatyzm stanu i różnicują się ruch dziedzicem przez Franza von Lenbach i Gründerzeit . W 1901 roku grupa Phalanx  (de) rozpadła się iw 1913 roku stała się Nową Secesją Monachium  (de) .

Historia

Pod koniec XIX th  century, wiele z Berlina i Wiednia artystów iść na studia i mieszka w Monachium. Ale sztuka wspierana przez państwo jest konserwatywna, pod wpływem Franza von Lenbach i ekonomicznego kontekstu Gründerzeit . Polityka artystyczna księcia Leopolda z Wittelsbach zmierza w kierunku malarstwa historii nacjonalistycznej. Nowe ruchy wywodzące się z impresjonizmu czy ekspresjonizmu , takie jak malowanie motywów czy symbolika , nie są dobrze odbierane.

W 1888 r. Münchner Künstlergenossenschaft (MKG, założona w 1856 r.) Zorganizowała w Glaspalast wystawę , która zadłużyła artystów, wywołując kontrowersje. Między nimi powstaje także konflikt artystyczny.

W 1892 roku grupa artystów z niemieckiej szkoły przyrodniczej , dysydentów ze szkoły monachijskiej , stworzyła monachijską secesję, aby pokazać publiczności modernistyczną ewolucję prądów artystycznych.

96 członków, którzy zrezygnowali z MKG, założyło stowarzyszenie 4 kwietnia 1892która kilka miesięcy później przyjęła nazwę Secesja, aby utorować drogę modernizmowi w sztuce. Wśród założycieli są Max Liebermann , Franz von Stuck , Hugo von Habermann , Reinhold Lepsius , Wilhelm Trübner , Lovis Corinth , Walter Leistikow , Peter Behrens , Hans Olde , Anton von Stadler , Josef Block , Adolf Brütt . Bruno Piglhein zostaje wybrany pierwszym prezydentem i pierwszym sekretarzem Paulem Hoeckerem  (de) .

Stowarzyszenie było zachęcane i wspierane finansowo w początkowych latach przez Georga Hirtha , wydawcę Jugend i kolekcjonera, lub socjalistę Georga von Vollmara .

W tym samym roku inna grupa oddzieliła się od MKG i nazwała siebie Luitpold-Gruppe. Następnie w 1899 r. Powstała kolejna, najpierw pod nazwą Groupe G, która w 1913 r. Stała się Nową Secesją Monachium  (de) .

Secesja monachijska zainspirowała secesję wiedeńską w 1897 r. I berlińską w 1898 r. W 1903 r. Utrzymywała kontakty z Deutscher Künstlerbund .

Stowarzyszeniu nowych artystów początkowo trudno było znaleźć miejsce wystawowe w Monachium. Miasto Frankfurt jest gotowe powitać ją i dać 500 000 marek, jeśli się przeprowadzi. W 1893 roku na ULAP  (de) w Berlinie urządzono pierwszą wystawę . Architekt Franz von Stuck zbudował swoją neoklasyczną willę Prinzregentenstraße ( Villa Stuck , muzeum secesji), w której odbyła się pierwsza wystawa w bawarskim mieście. W tym samym roku 297 artystów wystawia 876 prac, w pierwszą niedzielę wystawa przyciąga 4000 zwiedzających.

Po uzgodnieniu z Franzem von Lenbach w 1897 r. Wspólnie z MKG odbyła się wystawa. Następnie w 1900 r. Secesja znalazła się w Staatliche Antikensammlungen, a MKG w Alte Nationalmuseum i Lenbach na jego terenie .

Secesja monachijska zgromadziła uznanych artystów, takich jak Hans Thoma , Wilhelm Trübner , Fritz von Uhde , Franz von Stuck i Max Liebermann , a także artystów awangardowych, takich jak Lovis Corinth , Otto Eckmann i August Endell . To toruje drogę do secesji (która w Austrii nazywa się Sezessionsstil). Najbardziej znanym artystą tego ruchu jest Franz von Stuck, który wywołuje skandal swoją erotyczną sztuką symbolistyczną. Villa Stuck jest zbudowany w odpowiedzi na Lenbachhaus . W 1897 roku stał się symbolem secesji.

W latach dwudziestych XX wieku Angelo Jank był jej prezydentem.

W 1938 r. Hitlerowcy ogłosili podczas „kulturowego oczyszczenia” rozwiązanie secesji monachijskiej. Po II wojnie światowej, w 1946 r., Pozostali przy życiu członkowie spotkali się z nowymi artystami w Neue Gruppe  (de) lub Neue Münchner Künstlergenossenschaft .

W 1992 roku obchodzimy stulecie secesji. W następnym roku powstało stowarzyszenie przyjaciół i sympatyków monachijskiej secesji.

Członkowie secesji monachijskiej

Biuro założycielskie

Inni członkowie założyciele

Benno Becker , Carl Johann Becker-Gundahl , Peter Behrens , Josef Block , Theodor Baierl , Georges Bouzianis , Lovis Corinth , Paul Eduard Crodel , Friedrich Eckenfelder , Hermann Eichfeld , Otto Hierl-Deronco , Adolf Hölzel , Leopold von Kalckreuth , Christian Landenberger , Max Liebermann , Hans Olde , Rudolf Nissl, Fritz Osswald , Leo Samberger , Hermann Schlittgen , Christian Speyer , Toni Stadler , Fritz Strobentz , Wilhelm Trübner , Fritz Voellmy , Wilhelm Volz , Viktor Weisshaupt , Sion L. Wenban .

Źródło, notatki i odniesienia

Bibliografia