Gaston de Renty

Gaston de Renty Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 1611
Śmierć 24 kwietnia 1649 r
Trening Uniwersytet Paryski Uniwersytet
Caen-Normandy
Czynność Matematyk

Baron Gaston-Jean-Baptiste de Renty ( 1611 w Château de Bény -24 kwietnia 1649 r) Czy „pan” bardzo pracowity okres, i jedna z największych postaci francuskiej szkoły duchowości z XVII -tego  wieku.

Biografia

Młodość

Jedyny syn Karola, barona de Renty i Madeleine de Pastoureau, na chrzcie otrzymał imię Gaston na cześć swojego ojca chrzestnego Gaston d'Orléans . Młody Gaston de Renty studiował w Kolegium Nawarry w Paryżu , a następnie u jezuitów w Kolegium Mont de Caen . Napisał traktat o matematyce , przedmiocie, w którym celował. Następnie wstąpił do akademii wojskowej i napisał traktat o sztuce fortyfikacji. Jego kariera wydaje się zatem całkowicie ukierunkowana. Ale w 1630 roku , zafascynowany Bogiem, opuścił swoją rodzinę, dwa lata po przeczytaniu (miał siedemnaście lat) O Naśladowaniu Jezusa Chrystusa i ogłosił pragnienie wycofania się ze świata i zostania kartuzem , wbrew jego woli. rodziny, która widziała w nim świetlaną, świecką przyszłość. Następnie w 1633 roku poślubił Elżbietę de Balsac i żył życiem doskonałego chrześcijanina w małżeństwie, które dało mu pięcioro dzieci, z których czworo przeżyło. W czasie wojny lotaryńskiej 1633 dowodził kompanią kawalerii.

Po 1638

Po śmierci ojca, w 1638 r. , postanowił wycofać się z dworu i wojska i powrócić do swojej ziemi, aby poświęcić się Bogu i wielu bliskim jego sercu projektom społecznym i duchowym, na co zasłużył sobie sprzeciw matki, która będzie się z nim kłócić aż do śmierci w 1646 r., ojcowskie dziedzictwo. Prowadzi w Paryżu w swojej rezydencji przy rue Beautreillis 11 w Marais i na swoich ziemiach w Normandii w Beny-Boccage i w Marnie, w Citry-sur-Marne życie zgodne z jego miłością do Boga i ubogich.

Człowiek czynu i dobry organizator, był wielokrotnie wybierany na szefa słynnej Compagnie du Saint-Sacrement w Paryżu i Normandii w Caen, gdzie współpracował z Jeanem Eudesem, a zwłaszcza Jeanem de Bernières . Każde Towarzystwo Najświętszego Sakramentu, podobnie jak sieć, która jest stopniowo tworzona we wszystkich prowincjach, ma podwójny cel: duchowy rozwój swoich członków (wielbicieli) i troskę o potrzebujących. Pierwsza kompania, paryska, została założona w 1630 roku przez księcia Ventadour , wicekróla Kanady. Renty uczestniczy w zakładaniu wielu firm na terenie województw. Tworzy tę potężną sieć, która będzie niepokoić młodego Ludwika XIV i jego doradców ( kabałę wielbicieli ). W Paryżu współpracuje z różnymi osobistościami opiekując się ubogimi, m.in. ze św. Wincentym a Paulo . Prowadzi jednocześnie najróżniejsze przedsięwzięcia: otwieranie szkół wyższych, instytucji opieki nad galernikami, hospicjów, budowę kościołów warownych, ratowanie jeńców w Lewancie, walkę z pojedynkami , organizację akcji na rzecz szacunku pracowników domowych i lokajów, organizacja bractwa robotniczego dla krawców i szewców, sporządzanie raportów potępiających złe zarządzanie szpitalami. W jego staraniach wspierał go spowiednik , ksiądz Charles de Condren z Oratorium, a następnie jezuita Jean-Baptiste Saint-Jure .

Życie Renty, podobnie jak Jeana de Bernièresa i Jeana Eudesa, naznaczone jest buntem Boso w Normandii (1639-1640). Zniesienie przez króla przywileju tzw. „ćwiartki bulionowej” z podatku solnego , wywołało powstanie chłopów na południu Cotentin, które zmobilizowało chłopów, drobną szlachtę, drobnych sędziów i członków niższego duchowieństwa. Armia cierpienia przemierza Normandii, zamieszki powstają w miastach Norman miarę Rouen . Represje Ludwika XIII będą niezwykle surowe. Aby przestraszyć ludność, ciała wisielców wciąż trzymają się drzew, szlachta jeden po drugim musi złożyć przysięgę królowi na kolanach przed kanclerzem Séguierem, który przewodzi represjom. W obliczu dobrze znanej biedy Renty, Bernières i Jean Eudes nie przewidują buntu przeciwko królowi, nowej ligi, frondy. Wspierają autorytet kanclerza lub negocjują z nim uwolnienie więźniów, przyznanie funduszy na szpitale przyjmujące ubogich. Zachęcają szlachtę i burżuazję, aby byli życzliwi dla swego ludu, szanowali robotników, lokajów i biednych. Zachęcają ich, jak w tradycji średniowiecznej, do bezpośredniej i osobistej opieki nad ubogimi. Będą więc mnożyć konkretne działania, takie jak praca w polu z chłopami czy rozbijanie kamieni z mieszczanami na drogach bocage, szukanie ubogich w ich domach i samodzielne leczenie w szpitalu. Tworzą lokalne instytucje pomocy (domy szpitalne), bractwa robotnicze. Przede wszystkim pozyskują fundusze na promocję lokalnych reakcji lokalnie. Są podejrzliwi wobec sądu. To od lokalnych notabli zależy wymyślanie lokalnych odpowiedzi. Daleko nam jeszcze do utworzenia Szpitali Generalnych, w których od 1655 roku, jak wykazał Michel Foucault i inni historycy, biedni będą zamykani, biedni nie będą już zobowiązani do bogatych, ale ci, dla których państwo musi dbać, za murami, z pomocą zgromadzeń zakonnych.

W swoim zamku Bény-Bocage , w Normandii lub w Citry-sur-Marne, przyjmuje niezliczoną ilość gości, prowadzi ogromną korespondencję z mężami stanu, misjonarzami i zakonnicami, w tym z karmelitami z Dijon i de Beaune , których uważa za prawdziwą. kierownictwo duchowe. Regularnie podróżuje do Dijon i Beaune, aby odwiedzić te zakonnice. Przedsiębiorczy, może natrętny, związany z niemal wszystkimi świętymi tamtych czasów, wszędzie, jak mówi Michel de Certeau , można znaleźć tego „muszkietera Kościoła” .

Założenie miasta Montreal wiele mu zawdzięcza. Projekt tego miasta, wymyślony przez znanego z Flèche, Jérôme'a Le Royera de La Dauversière , członka Compagnie du Saint-Sacrement, będzie realizowany przez Paula de Chomedey de Maisonneuve i Jeanne Mance . Założenie tego miasta, najpierw wokół placówki wojskowej i szpitala, wymaga funduszy. W sądzie wiele osobistości, w tym Angélique de Bullion, wykazuje zainteresowanie tym projektem i uczestniczy w jego finansowaniu. Gaston de Renty jest organizatorem zbierania tych funduszy i zarządzania nimi przez wiele lat. Jest bezpośrednim wsparciem Jeanne Mance. Był także jej duchowym „bratem” . Kiedy umiera, inwentarz należących do niej przedmiotów wskazuje na życie Gastona de Renty'ego napisane przez Saint-Jure'a oraz figurę Dzieciątka Jezus, tak charakterystyczną dla pobożności Renty'ego. Gaston de Renty i Jeanne Mance rozwijają radykalną duchowość oddania się Bogu, duchowość troski, współczucia dla innych.

Gaston de Renty zmarł w 1649 r. za Frondy , pomagał głodującym mieszkańcom Paryża. Chciał na krótko przed śmiercią całą swoją fortunę oddać biednym, jego żonie udało się go od tego odwieść.

Duchowość Gastona de Renty

Gaston de Renty jest niczym Jean Eudes, postacią związaną z tym, co Henri Bremond nazwał francuską szkołą duchowości . Jej język jest językiem szkoły francuskiej: nabożeństwo do Serca Jezusa i Dzieciństwa Jezusa. Jest również blisko związany ze swoim starszym, Jeanem de Bernières , ale ten uczestniczy w wcześniejszej mentalności duchowej, związanej ze średniowiecznym franciszkanizmem , naznaczonej mistycyzmem reńskim . Jean de Bernières , Jean-Joseph Surin , Benoît de Canfeld zostaną skazani w 1689 za kwietyzm , Jean Eudes zostanie kanonizowany . Renty nigdy nie został skazany, ani nie został poddany procedurze beatyfikacyjnej . Wydaje się, że historia Kościoła zapomniała o tym lub odłożyła na bok. Jego nabożeństwo do Jezusa dziecka, tak charakterystyczne dla duchowości późnego XVII -tego  wieku i następnych stuleci, jednak nie jest to przywiązanie do „Małego Jezusa” prosi dzieci, by być tak dobry jak złoto. Jego nabożeństwo do Dzieciństwa polega na radykalnym porzuceniu, radykalnym wyjściu z samego siebie, podejmując temat Dzieciństwa Jezusa tego, co potępieni kwietyści określali terminem oddania się Bogu, wywłaszczenia siebie dla tego, kto ma osiągnął koniec duchowej ścieżki. Mistyka Renty'ego nie jest mistyką kierownika polityki królewskiej, chcącego zarządzać „narodem zbuntowanych biednych” (słownictwo, którym posługują się twórcy Hôpital Général w Paryżu), ale człowieka, który chce Boga i spotyka biedny i opiekuj się nim osobiście. Renty znajduje się w średniowiecznej mistyki i Gaston od początku katolickiej reformy związanej z Soborem Trydenckim , że koniec XVII th  century nie rozpoznaje. Według historyka Yves Krumenacker, zakony z francuskiej szkoły duchowości będzie zarządzać XVIII th  century stanu instytucji charytatywnych, ale nie przyzna więcej słabe miejsce, które dało mu pierwszych dziesięcioleciach XVII -tego  wieku. Michel Foucault pisze: „Chęć wychowania ubogich do uczynienia z nich podmiotu moralnego jest możliwa tylko do tego stopnia, że ​​przestał on być niewidzialną obecnością Boga na ziemi i że nędza straciła swój mistyczny sens ”.

Mistyczna duchowość Renty, podobnie jak Jean de Bernières, niepokoiła Kościół. Renty, świecki, duchowy nauczyciel, kierownik duchowy karmelitów , osobiście dbając o biednych, wymyślając lokalnych rozwiązań problemów ubóstwa nie mieć swoje miejsce w mentalności religijnej XVIII th i XIX th  stulecia świadomy moralny i rola państwa przeważający.

Miasto Montreal zachowuje swoją pamięć. Przed bazyliką, Place d'Armes, pod pomnikiem Maisonneuve, brązowa płaskorzeźba ku czci tego, który dyskretnie kierował projektem założenia miasta, na tym pomniku jest obok tego, któremu pomógł: Jeanne Mance .

Referencje

Jean-Baptiste Saint-Jure , jego jezuicki kierownik duchowy , podziwiając świętość tego człowieka, poświęcił mu książkę La Vie de M. de Renty .

Grafika

Bibliografia

Uwagi i referencje

  1. Chiron, op. cyt. , s. 16
  2. Chiron, op. cyt. , s. 16
  3. Michel Foucault , Historia szaleństwa w epoce klasycznej. , Paryż, Gallimard,1972
  4. Depauw Jacques, Duchowość i ubóstwo w Paryżu w XVII wieku , Paryż, Sklep z historią,1999, 360  pkt. ( ISBN  978-2-910828-14-1 )
  5. Krumenacker Yves, Francuska Szkoła Duchowości , Paryż, Cerf,1998, 678  s. ( ISBN  978-2-204-05922-0 ) , s. 493
  6. Foucault Michel, Historia szaleństwa w epoce klasycznej , Paryż, Gallimard, s. 73
  7. Sandra La Rocca, Dzieciństwo Jezusa, Historia i antropologia nabożeństwa na chrześcijańskim Zachodzie. , Tuluza, Wydawnictwo Uniwersyteckie Mirail,2007, 325  pkt. ( ISBN  978-2-85816-857-6 , czytaj online )

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne