Rodzaj | Muzeum Sztuki, Muzeum Narodowe ( d ) , nieruchomości |
---|---|
Otwarcie | 1894 |
Stronie internetowej | www.gallerie-estensi.beniculturali.it/en |
Ochrona | Włoskie dobra kultury ( d ) |
---|
Kraj | Włochy |
---|---|
Gmina | Modena |
Informacje kontaktowe | 44 ° 38 ′ 54 ″ N, 10° 55 ′ 14 ″ E |
Galleria Estense (po francusku : Galerie Estense) to galeria sztuki w Modenie ( Emilia-Romagna - Włochy ), skupiona wokół kolekcji dynastii Este , głów stanów Ferrara, Modena i Reggio od 1289 do 1796 roku. na czwartym piętrze Palazzo dei Musei, na placu Sant'Agostino. Wśród prezentowanych dzieł znajduje się eklektyczna gama obiektów artystycznych zaprojektowanych przez znanych i lokalnych artystów. Te datę prace z XIV TH do XVIII th wieku, w tym freski i obrazy olejne; rzeźby z marmuru; rzeźby i instrumenty muzyczne terakotowe i polichromatyczne oraz kolekcja monet, rarytasów i antyków dekoracyjnych.
Otwarta dla publiczności w 1854 roku przez ostatniego księcia Franciszka V z Modeny galeria przeniesiona w 1894 roku z dawnego adresu do Palazzo Ducale. Od 2014 roku jest częścią Galeries Estensi , zbioru niezależnych muzeów skupiających bibliotekę Estense University i Lapidary Museum (it) w Modenie, Palazzo Ducale w Sassuolo (en) oraz National Pinacoteca w Ferrarze .
Galeria Estense składa się z szesnastu sal wystawowych i czterech dużych salonów, zaaranżowanych tematycznie. Wśród prezentowanych dzieł znajduje się eklektyczna gama dzieł sztuki zaprojektowanych przez znanych i lokalnych artystów. Chociaż jest skierowany głównie do malarzy włoskich, zawiera również niewielką liczbę dzieł pochodzenia orientalnego.
Każda trasa jest oznaczona emblematami kolekcji, począwszy od popiersia Franciszka I d'Este z białego marmuru Berniniego , przez rzeźby z terakoty autorstwa Begarelli , portret Velázqueza tego samego księcia, prawdopodobnie najhojniejszego patrona. „Este, potem freski Lelio Orsi i wreszcie Krucyfiks przez Reni .
Do godnych uwagi obiektów dekoracyjnych należy harfa Estense (wysokość 148 cm). Rzadki instrument muzyczny, wykonany w całości ręcznie, owoc współpracy pięciu artystów z Ferrary i Flamandii: Giacometti, Marescotti, Bastarolo, Rosselli i Lamberti. Wydaje się na włoskiej banknotu 1000 lirów od 1961 do 1981. W galerii znajduje się również Madonna z Dzieciątkiem i Telamon rzeźbiarza Modenese Wiligelmo , rafy szkółki z XVIII -tego wieku oraz drewniany martwa natura z okazji wstąpienia króla Anglii Jakuba II .
W 1598 roku Ferrara przeszła pod kopułę papieża Klemensa VIII, faktycznie stolicę księstwa przeniesiono do Modeny. Książę César d'Este odbiera mu dziedzictwo rzadkich i cennych przedmiotów. Jeśli chodzi o pozostałe dzieła w Ferrarze, dużą część kolekcji przekazał, aby przyciągnąć łaski wpływowych postaci politycznych, zwłaszcza kardynała Borghese i cesarza austriackiego .
Franciszek I st EsteFranciszek I z Este , następca Alfonsa III , był człowiekiem wielkich ambicji. Absolutnie chciał wrócić do Férrare i przywrócić artystyczny klimat charakterystyczny dla dworu Ferrary. Rozważając budowę okazałej rezydencji książęcej, powierzył projekt Bartolomeo Avanziniemu .
Podczas podróży dyplomatycznej do Hiszpanii, François kazał namalować portret Diego Vélasqueza , który stał się skarbem kolekcji Estense, jako marmurowy portret wykonany przez Berniniego , umieszczony przy wejściu do galerii. W tym czasie do kolekcji dołączyły cenne dzieła podarowane lub zakupione przez księcia, takie jak obrazy Paula Veronese , Salvatora Rosy , Hansa Holbeina i inne marmurowe popiersie Berniniego . François zaczyna przywłaszczać sobie obrazy kościołów i klasztorów księstwa zastąpione kopiami. W ten sposób do kolekcji dołączyły dzieła Corrège , Parmigianino i Cima da Conegliano .
Następcy François I stSyn Franciszka, Alfonso IV d'Este , jako pierwszy otwiera galerię dla publiczności. Jego żona, Laure Martinozzi , wnuczka kardynała Mazarina , która została regentką księstwa po śmierci męża, jej syna, Franciszka II e d'Este , który miał zaledwie dwa lata. Księżna nie dołożyła się do zakupów galerii, skupiając się głównie na działalności charytatywnej oraz budowie kościołów i klasztorów, w celu przywrócenia stanu ciężko dotkniętego zarazą i wojną trzydziestoletnią .
Franciszek II postanowił sprzedać najpiękniejsze fragmenty kolekcji Augustowi III Polski za sumę 100 000 weneckich cekinów, wówczas równowartość około 650 kg złota. Tak więc, wlipiec 1746, prace Julesa Romaina , Andrei del Sarto , Rubensa , Velázqueza , Holbeina , Tycjana , Parmigianino , Correggio , Guercino , Guido Reni , Carracciego i wielu innych zaokrętowanych do Drezna. Prace te są wystawiane w Gemäldegalerie .
Herkules III E i jego poprzednik, Franciszek III E , wykorzystali tę samą metodę grabieży, jaką Franciszek I st. wspierał galerie pozbawiające kościoły księstwa (Carpi, Reggio, Modena) ich sztuki oraz podnosząc podatki. Tak jest na przykład w przypadku fresków Nicolò dell'Abbate , oderwanych od ścian Rocca di Scandiano.
Nawias napoleońskiCharles de Brosses opisał kolekcję jako „prawdopodobnie najpiękniejszą we Włoszech” , zwracając uwagę Napoleona. Podczas rozejmu Cherasco zdecydował, że dwadzieścia obrazów Estensiego dołączy do Paryża jako nagroda za koszty wojenne poniesione podczas jego kampanii włoskiej w latach 1796-1815 , liczba podniesiona do siedemdziesięciu. W tym okresie przypada najważniejsza grabież archiwów Este de Modena.
14 października 1796Napoleon udał się do Modeny w towarzystwie dwóch komisarzy, Pierre-Anselme Garrau i Antoine Christophe Saliceti, prac kolekcjonerskich, kamei w złoconej emalii i grawerowanych kamieniach półszlachetnych, przeznaczonych do Luwru lub na ich osobisty rachunek. Część obrazów została podarowana Akademii Sztuk Pięknych w Modenie w celach dydaktycznych, ale zdecydowana większość kolekcji została przetransportowana do Paryża. Przedmiotowe prace są przez Correggio , Parmigianino , Jules Romain , Perin del Vaga , braci Carracci , ale również oszczerstwo według apellesa przez Botticellego i wyroku Salomona z pracowni Mantegna jest. W Modenie pozostało około 700 obrazów.
17 października, 94 tomy złożone ze starych rękopisów i kodeków są pobierane z Biblioteki Książęcej i przesyłane do Biblioteki Narodowej parami. Biblioteka otrzymuje również 900 cesarskich dzieł z brązu, w tym 124 rzymskie; 10 w srebrze; 31 nacięte; 44 pochodzenia greckiego i 103 monety pontyfikalne. Napoleon wziął w jego imieniu dwóch edycjach Komentarzach na wojnie galijskiej przez Juliusza Cezara . Józefina podczas pobytu w pałacu w lutym 1797 r. zarekwirowała około dwustu dodatkowych egzemplarzy.
Wiele obrazy szkoły Emilian, takie jak ołtarz przez Guercino z patronów Modena (1651), Saint-Paul (1644), a także Oczyszczenie NMP przez Guido Reni , Dziewica wydaje Św Łukasza i Katarzyny (1592) przez Annibale Carracci , marzeniem Hioba (1593) przez Lodovico Cigoli , szyderstwa Chrystusa przez Gianbologna i inni nigdy nie wrócił. Do Luwru dołączyło ponad 1300 obrazów z kolekcji Este.
PrzywróceniePodczas swojego wygnania w Treviso, Herkules III E próbuje zaradzić grabieży napoleońskiej. Wraz z restauracją księcia Franciszka IV z Modeny odzyskano wiele dzieł. Do Modeny powróciło tylko 21 obrazów pochodzenia estense, a także dwa nowe obrazy nabyte jako wynagrodzenie przez Charlesa Le Bruna .
W obliczu spadku pozycji Kościoła, wśród książąt pojawiła się tendencja do kolekcjonowania dzieł sztuki jako środka obrony lokalnej władzy szlachty. François IV e sprowadza do galerii prace z sąsiednich miast, plądrując kościoły. W 1822 roku do galerii dołączyła kolekcja markiza Tommaso degli Obizzi z dziełami Barnaby da Modena , Apollonio di Giovanni , Bartolomeo Bonascia i Francesco Bianchi . Jego syn François V e dokonuje nowych zakupów do otwartej dla publiczności galerii.
Od 1859Linia Este zakończyła się zjednoczeniem Włoch w 1859 roku.
W okresie przejściowym dochodziło do strat i kradzieży. Luigi Carlo Farini , dyktator prowincji Modeńczyków z ramienia rządu Sabaudii, został oskarżony o przejęcie przedmiotów z pałacu książęcego.
W 1879 roku pałac stał się siedzibą Akademii Wojskowej poruszającego galerii w pałacu XVIII th century zbudowany przez François III E , zwanej Palazzo dei Musei , gdzie leży również lapidarium Estense , muzeum obywatelskiej, archiwa na parterze i na trzecim piętrze Biblioteka Estense .
Trasa galerii na przestrzeni lat ulegała kilku zmianom. Ostatnia zmiana nastąpiła po trzęsieniu ziemi wmaj 2012. Po trzyletnim okresie remontu został ponownie otwarty dla publiczności w 2015 roku. Odzyskano nowe prace, zainstalowano nowe oświetlenie, mikroklimat sprzyjający konserwacji eksponatów oraz ekrany cyfrowe.
Siodło paradne, 1470-80.
Kouros , wczesne V th wieku pne. J.-C.
Bartolomeo Bonascia , Pieta , 1475-95
Francesco Bianchi Ferrari , Ukrzyżowanie , 1485-90.
Correggio , La Madonna Campori , 1517-1518.
Paolo Veronese , Saint Menna , 1558-1561.
Annibale Carracci , Wenus i Kupidyn , 1592.
Guercino , Wenus, Mars i Kupidyn , 1633.
Diego Velázquez , Portret François I er d'Este 1638.
Antonio Begarelli , Dziewica z Dzieciątkiem , V.1535.
Domenico Galli, Wiolonczela , 1691.
Pisanello , Medal Leonello d'Este , ok. 1440.
Giovanni di Paolo , Adoracja Dzieciątka , ok. 1430-40.
Dosso Dossi , sufit pomieszczenia Alfonphe I st 1520 do 1522.
Madonna z Dzieciątkiem , Wiligelmo , ok. 1100-20.
Opowieść o Griseldzie , Apollonio di Giovanni , ok. 1440.
Portret (?) , Pisanello , ok. 1302.