| Imię urodzenia | Esther Berthe Weill |
|---|---|
| Znany jako | Pseudonim „La petite Mère Weill” wymyślony przez Raoula Dufy'ego |
| Narodziny |
20 listopada 1865 Paryż |
| Śmierć |
17 kwietnia 1951(w wieku 85 lat) Paryż |
| Narodowość | Francja |
| Zawód | Handlarz dziełami sztuki |
| Inne działania | Sprzedawca starych rzadkich książek i antyków |
| Nagrody | Kawaler Legii Honorowej |
Berthe Weill , urodziła się w Paryżu dnia20 listopada 1865, zmarł w tym samym mieście dnia 17 kwietnia 1951Jest marszand zauważalną francuski za jego wkład w tworzeniu rynku sztuki z początku XX th century i awangardy paryskiej.
Chociaż mniej znany niż jego konkurenci, tacy jak Ambroise Vollard , Daniel-Henry Kahnweiler i Paul Rosenberg , jako pierwszy sprzedaje w Paryżu obrazy Pabla Picassa i Henri Matisse'a i organizuje jedyną indywidualną wystawę za życia Amedeo Modiglianiego . Założona przez nią galeria pozwala na start głównych artystów XX wieku, w tym Raoula Dufy'ego , André Deraina , Maurice'a de Vlamincka , Diego Rivera , Georges Braque , Kees van Dongen , Maurice'a Utrillo , Léon Lehmann , Georges Capon , Henri Vergé-Sarrat as jak również kilka malarek, takich jak Suzanne Valadon , Jeanne Rosoy , Émilie Charmy , Marie Laurencin i Jacqueline Marval , Valentine Prax .
Jego galeria przetrwała do 1939 roku, kiedy to zbankrutowała. Pomimo wielu znanych malarzy przewijających się przez tę galerię, Berthe Weill przez całe życie pozostawała biedna, a po jej śmierci prawie popadła w zapomnienie.
Esther Berthe Weill urodziła się 20 listopada 1865 roku w Paryżu w alzackiej rodzinie żydowskiej, wśród 6 braci i sióstr. Jego ojciec, Salomon Weill, pochodzi z Gerstheim . Rodzina jest skromny i Esther Złożone terminował antykwariusza Salvator Mayer, który uczy go sztuki handlu, szczególnie odbitki z XVIII -tego wieku. Dobrze wykorzystała to doświadczenie później, kiedy poznała kolekcjonerów, pisarzy i innych marszandów.
Kiedy Mayer zmarła w 1897 roku, otworzyła mały antykwariat we współpracy z jednym ze swoich braci, Marcellinem. Kiedy stało się niezależnym, zdecydowała się otworzyć 1 st grudnia 1901, z 4000 franków posagu „B. Weill Galeria”, poświęcony „młodych artystów”, odkrywa pod wpływem domniemanej przez krytyka sztuki Roger Marksa . Zostaje pierwszą paryską właścicielką galerii. Ten mógł sprzyjać w poszukiwaniach przez Berthe Weilla nowości u młodych malarzy przełamujących modne na salonach przełomu wieki tematy, sceny rodzajowe, „ich głupota, ich frazes, ich dziecinność” - według opisu Paula Rebouxa.
W tym czasie w okolicach Pigalle spotykamy oprawców, handlarzy używanymi przedmiotami, czasem handlarzy kolorami, którzy zgadzają się na wystawianie obrazów. Berthe Weill i Ambroise Vollard są wtedy tylko kupcy sztuki do oferują współczesne dzieła, główne sprzedaży dokonywana w trakcie targów. Jednak Ambroise Vollard woli specjalizować się w sprzedaży impresjonistów i postimpresjonistów . Właściciel galerii było zatem sam w 1901 roku zaproponować współczesnych artystów i szybko zbudował reputację wśród malarzy i kolekcjonerów. Od 2 grudnia 1901 wita na swoich murach przez cały miesiąc MM. Bocquet , Durrio , Girieud , Launay , Maillol , De Mathan i Melle Warrick . W tym samym roku, krótko po przyjeździe Picassa do Paryża, jako pierwsza kupiła i sprzedała jego prace oraz zorganizowała z pomocą Pedro Mañacha w 1902 r. Poświęconą mu wystawę. W lutym 1902 po raz pierwszy wystawiała Matisse w towarzystwie Marvala , Flandrina , Marqueta i Krouglicoffa . W tym czasie sprzedała trzy pastele na płótnie andaluzyjskiego malarza, sceny walk byków , sprzedane w 1900 r. Krytykowi literackiemu dla Le Temps , Adolphe Brisson. W tym samym roku sprzedała Moulin de la Galette dyrektorowi La Dépêche de Toulouse , Arthurowi Hucowi. W następnym roku, sprzedała obraz przez Marqueta do Frantz Jourdain , architekta La Samaritaine i pierwszym prezesem Salon Jesienny . W 1905 roku została pierwszym kupcem malarzy Fauve . Berthe Weill w znacznym stopniu przyczyniła się do uznania talentu malarek, które prezentuje na równi z ich męskimi odpowiednikami.
Berthe Weill na przemian prowadzi w swojej galerii sprzedaż karykatur i grafik oraz zbiorowe lub prywatne wystawy malarzy, których odkrywa. Jednak brak kapitału powoduje, że zbyt szybko odsprzedaje nabyte prace i generuje niskie marże.
W 1909 r. Rynek sztuki szybko się rozrósł, a kupcy dysponujący większym kapitałem zaczęli ufać najwybitniejszym malarzom awangardy . Oferując malarzom lepsze ceny i wiążąc ich ekskluzywnymi kontraktami, konkurują z Berthe Weill, która widzi, jak artyści, których odkryła, jak Matisse i Picasso odchodzą . W 1930 roku, według analizy krytyka André Fage'a, „Berthe Weill, do którego należy zaszczyt„ uwolnienia ”i obrony w początkach prawie wszystkich największych współczesnych malarzy, musiał z braku bardzo dużej ilości kapitał, porzucając je jeden po drugim na rzecz silniejszych konkurentów ” .
Zainstalowała oświetlenie elektryczne w 1908 roku, dzięki czemu jej galeria stała się pierwszym adresem na jej ulicy, który skorzystał z tej nowości. W 1914 roku miał tylko sześć metrów szyn do obrazów. Jego klientela składa się głównie z wpływowych kolekcjonerów oraz Olivier Sainsère , polityk i kolekcjoner sztuki, i że André Level , dyrektor grupy inwestorów, którzy utworzonej w 1904 roku kolekcji sztuki XX th century nazwie „Skóra niedźwiedzia”, oferowany aukcja w 1914 roku z wielkim sukcesem. Według FitzGerald „Weill twierdzi, że trzy czwarte obiektów w kolekcji pochodzi z jego galerii. Nawet jeśli przesadzała, nie ma wątpliwości, że Level regularnie kupował u niej ” . W 1917 roku przeniosła się do 50, rue Taitbout w pomieszczeniach bardziej przestronne następnie w roku 1920 przy 46 rue Laffitte, wciąż w 9 th arrondissement.
W 1917 roku zorganizowała jedyną wystawę Modiglianiego za życia artysty. Jednak podczas wernisażu wśród 32 rysunków i obrazów znajdują się cztery akty, z których jeden jest zawieszony przy oknie, tak że prowokuje tłum gapiów i przyciąga uwagę komisarza okręgowego, który zażądał usunięcia tych płócien. Berthe Weill odpowiedziała: "Co oni mają z tymi aktami?" » , Na co mu odpowiedziano « Te akty… mają włosy! ” . Otwarcie zostało przerwane z powodu publicznej zniewagi dla skromności i zgodnie z historią Francisa Carco w L'Éventail z 15 sierpnia 1919 r., Nie mogła wznowić, dopóki akty nie zostały usunięte. Wystawa trwała do końca, ale bez ocenzurowanych aktów żadne płótno nie zostało sprzedane.
W 1933 roku Weill opublikował swoje wspomnienia Pan! W oku! Albo trzydzieści lat za kulisami współczesnego malarstwa i przeniosła się w 1937 roku na 27, rue Saint-Dominique . Po sukcesach we wczesnych latach, jej pozycja na rynku sztuki z jednej strony i brak kapitału z drugiej, doprowadziły ją do zamknięcia galerii w 1939 roku z powodu nie do pokonania problemów finansowych. W tym samym roku iz tego samego powodu została eksmitowana z domu.
Po wojnie Weill był w wielkiej biedzie i czterdziestu sześciu malarzy korzystających z jego usług zorganizowało w 1946 roku na jego rzecz wyprzedaż. Prawie 80 prac jest negocjowanych i pozwala zebrać 4 miliony franków, które uchroniły Berthe Weill przed potrzebami ostatnich lat jej życia. Została odznaczona Legią Honorową w 1948 r. Za zasługi dla sztuki współczesnej . Berthe Weill przeszedł na emeryturę na kilka miesięcy do domu spokojnej starości w L'Isle-Adam pod Paryżem w 1941 roku po wypadku. Zmarła 17 kwietnia 1951 r. W swoim domu przy rue Saint-Dominique 39, w wieku 85 lat, bezradna i prawie ślepa.
Chociaż za życia cieszyła się pewnym rozgłosem w kręgach artystycznych i odkryła wielu znanych malarzy, po śmierci popadła w zapomnienie aż do 2000 roku, kiedy to ponownie zainteresowała się nią. W 2007 roku jego portret autorstwa Picassa (1920) został uznany za skarb narodowy Francji . Jego wspomnienia zostały wznowione dwa lata później, podobnie jak lista jego wystaw. Wreszcie w 2011 roku ukazała się pierwsza biografia poświęcona jego życiu i karierze.
07 lutego 2012 miasto Paryż postanowił umieścić tablicę do 25 z Rue Victor Masse w 9 th dzielnicy Paryża, gdzie Berthe Weill otworzyła swoją pierwszą galerię w 1901. W uroczystości w dniu 8 marca 2013 roku z okazji międzynarodowy Dzień Praw Kobiet w obecności Jacques Bravo (burmistrza 9 th dzielnica Paryża), Marianne Le Morvan (zarządzającego funduszem prywatnym i osobistym archiwum B.Weill Gallery) i Fatima Lalem (zastępca burmistrza Paryża do spraw równość płci). Na tablicy widnieje następujący tekst:
„Pod tym adresem Berthe Weill 1865 - 1951 otworzył w 1901 roku pierwszą galerię sztuki dla młodych artystów. Jej wsparcie pozwoliło na odkrycie awangardy współczesnego malarstwa. "
Przez jego galerię przewinęło się wielu malarzy. Pozwoliło to kilku z nich na pierwsze paryskie aukcje, a wielu zagranicznym artystom dało się poznać w stolicy artystycznej, jaką był ówczesny Paryż.
Lista wystawionych malarzyRozmaite sprzedaże i wystawy Berthe Weill miały znaczący wpływ na karierę malarzy lub akceptację ich obrazów w środowisku artystycznym. Tak było na przykład w przypadku trzech Picassos, pasteli na płótnie przedstawiających sceny walk byków , sprzedanych w 1900 r. Krytykowi literackiemu Le Temps , Adolphe Brisson . W tym samym roku sprzedała Moulin de la Galette dyrektorowi La Dépêche de Toulouse , Arthurowi Hucowi . Według Johna Richardsona (w) , Huc był jednym z najbardziej postępowych kolekcjonerów swoich czasów. Ten obraz został kupiony Przez Justina Thannhausera, który podarował go Muzeum Solomona R. Guggenheima .