Gustave Ferrié

Gustave Ferrié Obraz w Infoboksie. Gustave Ferrié. Biografia
Narodziny 1868 lub 19 listopada 1868 r.
Saint-Michel-de-Maurienne
Śmierć 1932 lub 16 lutego 1932
Wojskowy szpital szkoleniowy w Val-de-Grâce
Pogrzeb Cmentarz Pere Lachaise
Narodowość Francuski
Trening Politechnika
Zajęcia Inżynier , oficer , fizyk , technik
Inne informacje
Członkiem Akademia Nauk (1922)
Stopień wojskowy Generał dywizji
Nagrody
Archiwum prowadzone przez Historyczna Służba Obronna (GR 13 YD 14)
Père-Lachaise - Dywizja 89 - Ferrié 01.jpg Widok na grób.

Gustave Auguste Ferrié , urodzony dnia19 listopada 1868 r.w Saint-Michel-de-Maurienne ( Sabaudia ) i zmarł dnia16 lutego 1932w Paryżu 5 th , jest inżynierem i generałem francuskim , pionierem w nadawaniu i standaryzacji czasu i cykli, co zaowocowało powstaniem ówczesnego Biura Międzynarodowego .

Biografia

Dzieciństwo i szkolenie

Urodzony przez ojca, który był inżynierem kolei, Gustave Ferrié spędził dzieciństwo w Saint-Michel-de-Maurienne w Sabaudii . Jego ojciec Pierre Ferrié, pochodzący z Limoux , jest inżynierem samoukiem z Ponts-et-Chaussées i osiadł w Maurienne, aby pracować dla Chemin de fer du Mont-Cenis . Poślubił Josephine Manecy ze starej rodziny Saint-Jean-de-Maurienne, której członkowie prowadzili zajazd.

W 1882 r. Pierre Ferrié przeniósł się do Draguignan, a młody Gustave kontynuował naukę w Lycée de Draguignan do 1884 r., gdzie okazał się dobrym uczniem, ale dyletantem. To tam otrzymał swoje pierwsze wyróżnienie, Claude Gay Prize , nazwane na cześć naukowca z Draguignan, który nagradza ucznia szkoły średniej z jego rodzinnego miasta. Młody Gustave uzyskał maturę w 1884 r. i przygotował się do egzaminu konkursowego na École polytechnique ze statusem stypendysty. Został przyjęty w drugiej próbie, w 1887 roku (awans X 1887), ze średnią rankingiem. Pod koniec szkoły Ferrié wybiera broń inżynierów , która zajmuje się telegrafią optyczną i telegrafią elektryczną.

Profesjonalna kariera

1 st październik 1889Gustave Ferrié rozpoczął naukę w Szkole Zastosowań Inżynieryjnych w Fontainebleau. WListopad 1891Porucznik, został przydzielony do 4 th Engineer Regiment w Grenoble , gdzie ma okazję śledzić przebieg Elektrycznego prof Paul Janet . A na początku 1893 odbył swój pierwszy kurs szkoleniowy z telegrafii wojskowej w Mont-Valérien ( Suresnes ), gdzie został odwołany jako instruktor w 1895 po dwóch latach spędzonych w garnizonie w Besançon. W 1897 został mianowany komendantem utworzonej rok wcześniej wojskowej szkoły telegraficznej Mont Valérien . W ciągu ostatnich lat z XIX e  wieku odpowiadają do początków radia który przyjmie nazwę telegrafii bezprzewodowej (TSF). W 1899 r. Włoch Marconi , który dokonał pierwszych połączeń bezprzewodowych w Wielkiej Brytanii na odległość kilku kilometrów, zaproponował Francji wyposażenie jej w sprzęt TSF. Technologia Marconiego wykorzystywała do odbioru detektor Branly . Ferrié został następnie powołany na stanowisko szefa międzyresortowej komisji odpowiedzialnej za monitorowanie testów łącza radioelektrycznego między plażą Wimereux na brzegu kanału a South Foreland w Anglii, w odległości 46 km. Ferrié entuzjastycznie informował o nowej technologii. 22 sierpnia 1900, podczas Międzynarodowego Kongresu Energii Elektrycznej odbywającego się w Paryżu od 15 do 25 sierpnia 1900, w ramach Wystawy Światowej z 1900 r. przedstawia komunikat pt Stan obecny i postęp telegrafii bezprzewodowej , w którym wyjaśnia się , że " jedynym praktycznym systemem telegrafii bezprzewodowej jest ten , którego punktem wyjścia była teoria fal Hertza " . , który rozwinął się dzięki doświadczeniu Édouarda Branly'ego , twórczości Guglielmo Marconiego oraz niedawnym doświadczeniom Camille Papin Tissot  ; ale nie możemy obecnie podać doskonałej teorii tego zjawiska ”.

Minister wojny Freycinet odmówił wiązania się z technologią Marconiego iw 1900 roku poprosił Ferrié o opracowanie francuskiego wojskowego TSF. W tym samym roku Ferrié, we współpracy z komendantem Boulangerem, opublikował pracę informacyjną La télégraphie sans fil et les waves électrique .

W 1903 udoskonalił telegrafię bezprzewodową (TSF) przez wynalezienie nowego odbiornika elektrolitycznego  ; w tym samym roku zaproponował instalację anteny na szczycie Wieży Eiffla . Pracę prowadzi z trzema oficerami marynarki: Camille Tissot , Maurice Jeance i Victor Colinem. Zasięg nadajnika, początkowo 400  km , przekroczył w 1908 roku prawie 6000  km .

W porozumieniu z Bureau des longitudes Ferrié wykorzystał swoją wiedzę o TSF w służbie ujednolicenia czasu w całej Francji: od 1910 r. nadajnik Wieży Eiffla emituje sygnały w regularnych odstępach czasu, które pozwalają skorygować wskazania zegarów w różne prowincje.

W czasie I wojny światowej rozwinął radiotelegrafię dla jednostek piechoty i artylerii, stając się tym samym jednym z architektów zwycięstwa w 1918 roku . Podejście to zostało skonkretyzowane w marcu 1918 r. przez jego mianowanie przez generała Mordacqa szefem Inspektoratu Telegrafów Wojskowych .

Konkretnie od 1914 roku proponował modyfikacje techniczne pozwalające na lepszą wymianę między nadajnikiem a wyposażonym w triodę odbiornikiem . W czasie wojny zbudowano ponad 10 000 radiostacji.

Mianowany generałem w 1919 r. w wieku 51 lat, w 1922 r. wybrany członkiem Akademii Nauk i generalnym inspektorem telegrafii wojskowej.

W 1917 został nazwany „Companion of the International Institute of Radio Engineers ” ( Institute of Radio Engineers ), a w 1931 otrzymał Medal of Honor ( IEEE Medal of Honor ) za pionierską pracę w rozwoju radiokomunikacji. dookoła świata.

W 1919 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Oksfordzkiego. Był pierwszym sekretarzem generalnym Krajowego Komitetu Geodezji i Geofizyki (1920-1926). Jest przewodniczącym Międzynarodowej Unii Radiowej i Międzynarodowej Komisji ds. Długości Geograficznych Radia, a także wiceprzewodniczącym Międzynarodowego Biura Związków Naukowych.

Ferrié był prezesem Towarzystwa Astronomicznego Francji (SAF) w latach 1925-1927. W 1927 roku zdobył nagrodę Julesa Janssena , najbardziej prestiżową nagrodę firmy.

Wielki Krzyż Legii Honorowej , zmarł w szpitalu wojskowym Val-de-Grâce w Paryżu w 1932 roku w wieku 64 lat, ofiarą ataku zapalenia wyrostka robaczkowego. Pasjonuje się swoją pracą i nie chce przerywać, rzeczywiście powoli dociera do szpitala. Został pochowany w Père Lachaise ( 89 th dział).

Życie prywatne

Jego siostra Hélène poślubiła brata aktorki Pauline Carton

Ożenił się z Pierrette Pernelle, córką fotografa Belfort Charlesa Pernelle. Nie mieli dzieci.

Dekoracje

Hołdy

Uwagi i referencje

  1. Michel Amoudry, generał Ferrié (1868-1932), żołnierz w służbie radioelektryczności , Bulletin de la Sabix, 2011, online
  2. Formularz rejestracyjny w École Polytechnique [ czytaj online ]
  3. Michel Amoudry , Generał Ferrié i narodziny transmisji i nadawania Presses universitaire de Grenoble, 1993, część pierwsza, rozdział 3
  4. Michel Amoudry , Generał Ferrié i narodziny transmisji i nadawania Presses universitaire de Grenoble, 1993, część pierwsza, rozdział 4
  5. Ministerstwo Handlu, Przemysłu Pocztowego i Telegraficznego, Podsumowanie zapisów Międzynarodowego Kongresu Energii Elektrycznej , spotkanie 22 sierpnia 1900, s.  57.
  6. „Telegrafia”, Science and Life , wydanie z maja 1914 r.
  7. Biuletyn Towarzystwa Astronomicznego Francji , listopad 1937, tablice X-IX
  8. Paul Bauer , Dwa wieki historii u Père Lachaise , Mémoire et Documents,2006, 867  s. ( ISBN  978-2-914611-48-0 ) , s.  327
  9. „  Akt małżeństwa  ” , na basesdocumentaires-cg06.fr , s.  727
  10. "  Cote LH / 962/16  " , baza danych Léonore , francuskie Ministerstwo Kultury
  11. Tablica pamiątkowa u podnóża Wieży Eiffla.
  12. Nagroda „General Ferrié electronics award” na stronie Towarzystwa Energii Elektrycznej, Elektroniki oraz Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych
  13. "  Department of Electrical Engineering  " , na ge.insa-lyon.fr (dostęp na 1 st czerwiec 2016 )

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Baza danych Inne strony internetowe