Frédéric Henri Walther | ||
![]() Generał hrabia Walther. U jego boku konny grenadier gwardii ma przekazać rozkazy. | ||
Narodziny |
20 sierpnia 1761 Obenheim , Alzacja |
|
---|---|---|
Śmierć |
24 listopada 1813 r.(w wieku 52) Kusel , Sarre |
|
Pochodzenie | Królestwo Francji | |
Wierność |
Królestwo Francji Królestwo Francji Republika Francuska Cesarstwo Francuskie |
|
Uzbrojony | Kawaleria | |
Stopień | Generał dywizji | |
Lata służby | 1781 - 1813 | |
Przykazanie | Grenadierzy konni Gwardii Cesarskiej | |
Konflikty |
Francuskie Wojny Rewolucyjne Wojny Napoleońskie |
|
Wyczyny broni |
Jemappes Neerwinden Hohenlinden Austerlitz Essling Wagram Hanau |
|
Nagrody |
Wielki Orzeł Legii Honorowej Komendant Orderu Żelaznej Korony Hrabiego Cesarstwa |
|
Hołdy |
Pochowany w Panteonie (skarbiec IV) Imię wyryte pod łukiem triumfalnym Gwiazdy (filar wschodni) |
|
Inne funkcje | Szambelan | |
Frédéric Henri Walther , ur20 sierpnia 1761w Obenheim w Bas-Rhin i zmarł dnia24 listopada 1813 r.w Kusel , w Kraju Saary , jest francuskim generałem Rewolucji i Cesarstwa . Wierny Napoleonowi I er , walczył za Francję w czasie wojen rewolucyjnych i cesarskich .
Walther zaciągnął się do wojska w 1781 roku i przez trzydzieści lat brał czynny udział w głównych starciach spornych przez wojska francuskie w Europie. Szybko zdobył swoje generalne epolety i służył w szczególności w armii Helvétie pod rozkazami generała Massény , biorąc udział w bitwie pod Winterthur i dwóch bitwach pod Zurychem w 1799 roku.
Znany kawalerzysta, za czasów Cesarstwa pełnił ważne dowództwa w kawalerii, wyróżniając się pod Austerlitz i Eylau . Został także mianowany szefem prestiżowego pułku grenadierów konnych gwardii cesarskiej, którym nieprzerwanie dowodził do 1813 roku. Po udziale w kampaniach Rosji i Niemiec wyczerpany generał zachorował na tyfus i zmarł w Kusel . Został pochowany w Panteonie, a jego imię wyryte jest na łuku triumfalnym Gwiazdy w Paryżu .
Frédéric Henri Walther jest synem luterańskiego pastora Georgesa Henri Walthera i Marie Élisabeth Chatel, pochodzącej z Montbéliard . Urodził się w Obenheim w Alzacji w regionie Bas-Rhin . Jego kuzyni to Frédéric Cuvier i Georges Cuvier , znani przyrodnicy i zoolodzy. Walther zobowiązuje się 10 maja 1781 w pułku huzarów Bercheny , który kwatermistrz 20 września 1784 roku, Marszałek domu głowie 1 st kwiecień 1788 i adiutant 1 st maja następujących.
Revolution przyspiesza jej zaawansowania. Został mianowany porucznikiem 22 września 1789, 10 maja 1792 porucznik i kapitan na 1 st wrześniu tego samego roku. Brał udział w kampanii Argonne podczas której odznaczył się w Jemappes i został zraniony przez wystrzał w lewym ramieniu w bitwie Neerwinden w dniu 18 marca 1793 roku otrzymał certyfikat jako kucharz d 'eskadry do 1 st obok maja a 27 września adiutanta dowódcy brygady generalnej. Następnie został przeniesiony do Armii Alpejskiej , a następnie oddelegowany do kwatery głównej w Lyonie . Awansowany na generała brygady 22 października 1793 był odpowiedzialny za zorganizowanie kawalerii Armii Alpejskiej. Walther następnie przeszedł do Armii Włoch , gdzie spotkał generała Bonaparte . 12 stycznia 1798 został przydzielony do armii angielskiej , a 21 sierpnia 1798 do armii Mainz .
Podczas II koalicja antyfrancuska , znalazł się na francuskich porażek Ostrach i Stockach w marcu 1799 roku, a następnie służył pod rozkazami niedawnym generała Michela Neya , w przód obronnych linii mieście Zurych. , W szwajcarskich . W bitwie pod Winterthur , kiedy Ney został zmuszony do rezygnacji ze swoich pozycji, Walther osłaniał wycofanie się armii strażą tylną i przez 90 minut utrzymał kontrolę nad strategicznym mostem łączącym Töss z wojskami austriackimi, liczebnie przełożonym generała Friedricha von Hotze . Kilka dni później był świadkiem pierwszej bitwy pod Zurychem, która zakończyła się klęską Francuzów i zmusiła armię Massény do ponownego przekroczenia rzeki Limmat . We wrześniu 1799 roku Masséna zemścił się, miażdżąc rosyjskie wojska generała Korsakowa podczas drugiej bitwy pod Zurychem . Walther aktywnie uczestniczy w pościgu za uciekinierami. Brał również udział w bitwie pod Moesskirch w 1800 roku.
Dowodził brygadą kawalerii podczas kampanii niemieckiej w 1800 roku pod rozkazami Moreau i wyróżnił się w starciu z tylną strażą wroga w bitwie pod Hohenlinden 3 grudnia 1800 roku, gdzie został ranny ciosem ognia przeszyjącym jego klatkę piersiową. 3 czerwca 1802 r. został wysłany do Batawii, a 29 sierpnia tego samego roku został podniesiony do stopnia generała dywizji . Walther został pasowany na rycerza w Legii Honorowej 11 grudnia 1803 r., a następnie Wielki Oficer Zakonu 14 czerwca 1804 r.
Wybuch wojny trzeciego Koalicji Walther odbiera polecenia z 2 e podziału smok Grande Armée , składającą się z 3 TH , 6 th , 10 th , 11 th , 13 th i 22 th puÅ,ków smoka. Podczas bitwy pod Austerlitz 2 grudnia 1805 roku jego dywizja wchodziła w skład rezerwy kawalerii marszałka Murata . Przy tej okazji został ponownie ranny, a po bitwie został odznaczony wielkim orłem Legii Honorowej . Został również mianowany szambelanem cesarza 8 lutego 1806 r. i pułkownikiem dowódcą pułku grenadierów konnych Gwardii Cesarskiej 20 maja. W bitwie pod Eylau 8 lutego 1807 roku został sześciokrotnie ranny szablą, a pod nim zabito konia.
W marcu 1808 Walther został hrabią Cesarstwa przez cesarza i dowódcę Zakonu Żelaznej Korony . Po przejściu do Hiszpanii w tym samym roku Walther bierze udział w bitwie pod Essling w dniach 21 i 22 maja 1809 roku, gdzie musi interweniować, aby uratować cesarza, który został zdemaskowany, a następnie dowodzić kawalerią gwardii w Wagram 5 i 6 lipca następujący. Gdy bitwa staje się korzystna dla Austriaków, marszałek Bessières rozpoczyna zmasowaną szarżę kawalerii na linie wroga z udziałem kawalerii rezerwowej i gwardii cesarskiej. Pod koniec pierwszej szarży przeprowadzonej w gwałtowny sposób Bessières zostaje wyłączony z akcji, a atak zostaje zawieszony. Napoleon następnie postanawia wysłać do ataku korpus piechoty Macdonalda , wspierany przez kawalerię, w tym gwardię dowodzoną przez Walthera. Po bitwie Macdonald rozgniewał się na Walthera, któremu zarzucał, że nie był w stanie zmobilizować swoich jeźdźców na czas i nie zaszarżował w odpowiednim momencie. W 1812 r. brał udział w kampanii rosyjskiej, a jego oddział był jednym z najmniejszych strat.
Podczas kampanii niemieckiej w 1813 r. Walther nadal dowodził kawalerią Gwardii Cesarskiej i jako taki brał udział w bitwach pod Lützen i Dreznem . W walce Toeplitz , 17 września, rozkazał kawalerii Gwardii w tym polu, to znaczy grenadiers konia, smoki i 1 st i 2 TH ułanów z pułków straży. Miesiąc później odbyła się bitwie pod Lipskiem , w którym Walther kieruje 3 th Dywizji Kawalerii Gwardii; w tym dniu kawaleria gwardii liczyła 7903 ludzi i 18 dział. Po uzupełnieniu zaopatrzenia w Erfurcie, gdzie Napoleon zgromadził duży zapas broni i amunicji, armia francuska kontynuowała wycofywanie się przez Niemcy w kierunku Renu .
Bitwa pod Hanau , 30 października i 31, 1813, był ostatnim wyczynem ramion w karierze Walther za. Nakazuje się 3 th Dywizji Kawalerii Gwardii, składający się z grenadierów konnych, dragonów, strzelców i polskich lansjerów gwardii, a także ma pod sobą pięć eskadr straży honoru i dwie baterie artylerii. Osłabiony licznymi kampaniami Walther zmarł 24 listopada 1813 r. w Kusel . Źródła różnią się co do przyczyn jego śmierci, przypisywanej albo wycieńczeniu lub tyfusowi , a nawet kombinacji tych dwóch. Jego szczątki są najpierw przewiezione do katedry w Metz , a następnie przetransportowane do Paryża , eskortowane przez oddział Gwardii Cesarskiej. Został pochowany w Panteonie . Jego śmierć dotyka Napoleona, który w krytycznym momencie widzi, jak jeden z jego najwspanialszych jeźdźców znika. Jego nazwisko widnieje na Łuku Triumfalnym w Paryżu.
Przez całą swoją karierę Walther wykazywał się bardzo eklektycznym przywódcą, zdolnym do dowodzenia zarówno lekką, jak i ciężką kawalerią, chociaż niektórzy uczeni uważają go za głównego generała kawalerii. Dokument z Archiwum Narodowego wskazuje zatem, że Walther jest „oficerem generalnym szczególnie wykształconym w broni kawalerii” i określany jako „odważny, aktywny i inteligentny” . Pewien pamiątkarz mówi, że był nazywany „Blizną” z powodu wielu blizn.
Ożenił się 12 kwietnia 1802 roku z Salomé Louise Coulmann, z którą miał dwie córki, Louise-Catherine urodzoną w 1803 roku i Josephine-Napoléone-Frédérique-Henriette urodzoną w 1807 roku, a także martwe dziecko w 1810 roku. Ich córka Henriette ( 1807-1886) poślubiła Jeana André, syna bankiera Dominique André , i około 1842 roku została „nawróconą” na Przebudzeniu Ewangelickim, którego była jedną z postaci i jedną z dobrodziejek.
![]() |
![]() |
Frédéric Henri Walther jest krewnym cesarza, znał go od pierwszej kampanii włoskiej , nawet jeśli nie podążał w Egipcie i służył pod Moreau w 1800 roku. W 1806 roku Napoleon I er in czyni swojego szambelana , przyznaje mu wielkiego orła Legii Honorowej i czyni go Komandorem Orderu Żelaznej Korony . 26 kwietnia 1808 r. został hrabią Cesarstwa . W nieustannej kampanii z cesarzem jest też jednym z największych obdarowanych, z 44 821 frankami dożywotnimi.
Jest zakopane w pierwszym góry Pere Lachaise ( 8 th podziału), po czym przeniesiono do Panteonu (sklepienie IV). Jego serce pozostaje w Père-Lachaise. Jego imię jest wyryte pod łukiem triumfalnym Gwiazdy .
Frank hrabiowski opuścił armię, otoczony orlą piasku, w drugiej ćwiartce tiercé przez bandę Gules, w trzeciej pełnej srebra, czwartą Azure z dwoma granatami Lub umieszczonym nad ostrogą; a dla liberii: dopracowany lazur, biały, czerwony, żółty i czarny .