Canadian Armed Forces (in) Canadian Armed Forces | |
Godło Kanadyjskich Sił Zbrojnych Flaga Kanadyjskich Sił Zbrojnych | |
Obecna forma | 1968 |
---|---|
Gałęzie |
Polecenia środowiskowe:
Royal Canadian Navy Kanadyjska armia Królewskie kanadyjskie siły powietrzne Polecenia operacyjne: Wspólne operacje Operacje specjalne Wywiad |
Siedziba | Kwatera Główna Obrony Narodowej (NDHQ), Ottawa ( Ontario ) |
Przykazanie | |
Głównodowodzący | Jej Królewska Mość Królowa Kanady Elżbieta II reprezentowana przez Jego Ekscelencję Wielmożnego Richarda Wagnera , Generalnego Gubernatora Kanady |
Minister Obrony Narodowej | Harjit sajjan |
Szef Sztabu Obrony Kanady | Generał Jonathan Vance |
Siła robocza | |
Dostępne do służby wojskowej | 8072010 mężczyzn 7813462 kobiet |
Nadaje się do służby wojskowej | 6 646 281 mężczyzn 6 417 924 kobiet |
Majątek | 88.000 |
Zatrudniony poza granicami kraju | 3600 (2008) |
Rezerwistów | 35,280 (2009) |
Budżety | |
Budżet | 25 miliardów CAD (2017) |
Procent PNB | 1,15% ( 132 th na świecie) (2005 est.) |
Przemysł | |
Dostawcy krajowi | General Dynamics |
Artykuły pomocnicze | |
Historia | Kanadyjska historia wojskowa |
Szeregi | Szeregi sił kanadyjskich |
The Canadian Armed Forces of Her Majesty ( FCC , Kanadyjskie Siły Zbrojne lub CAF w języku angielskim ) jest organizacja wojskowa odpowiedzialna za obronę Kanadzie i jego interesów. Wcześniej były znane pod nazwą CF lub FC . CAF stanowią większość Departamentu Obrony Narodowej (DND) z siedzibą główną (HQ) zlokalizowaną w Ottawie , Ontario . Podstawowym mandatem CAF jest ochrona Kanady i obrona jej suwerenności. Ich rolą jest także obrona Ameryki Północnej wraz z ich głównym sojusznikiem, Stanami Zjednoczonymi , a także przyczynianie się do pokoju na świecie poprzez wykonywanie misji za granicą. Zrzeszająca 88 000 aktywnych członków, cywilnych i wojskowych, organizacja jest największym publicznym pracodawcą w Kanadzie.
Utworzono dnia 1 st luty 1.968podczas zjednoczenia Royal Canadian Navy , w armii kanadyjskiej i Royal Canadian Air Force, które do tej pory były oddzielne struktury, organizacja była uregulowana przez Narodowy ustawy Obrony który przewidywał między innymi, że „kanadyjskie siły Ją Siły zbrojne Majesty zebrane przez Kanadę. Stanowią zintegrowaną usługę zwaną „Kanadyjskimi Siłami Zbrojnymi”. Rzeczywiście, kanadyjskie siły zbrojne obejmują siły powietrzne, morskie i lądowe w ramach jednej struktury.
Około 8 000 pracowników, czyli około jedna trzecia siły CAF, którą można rozmieścić, jest bezpośrednio zaangażowanych w operacje zagraniczne, czy to w szkoleniu do rozmieszczenia, w misji, czy też w powrocie z teatru działań . Rozmieszczone lub działające siły znajdują się pod dowództwem kanadyjskiego wspólnego dowództwa operacyjnego . Ze swojej strony Kanadyjskie Dowództwo Sił Operacji Specjalnych jest odpowiedzialne za siły i operacje specjalne zarówno w Kanadzie, jak i za granicą. Ze swojej strony Dowództwo Wywiadu Sił Kanadyjskich centralizuje jednostki wywiadu wojskowego CAF w ramach jednej formacji .
Kanadyjskie Siły Zbrojne podlegają ustawie o obronie narodowej, która stanowi między innymi, że „Siły Kanadyjskie to siły zbrojne Jej Królewskiej Mości powołane przez Kanadę. Stanowią zintegrowaną usługę zwaną „Kanadyjskimi Siłami Zbrojnymi”. Kanadyjskie Siły Zbrojne otrzymują swoje mandaty od rządu kanadyjskiego . Są one opisane w strategii obronnej zwanej „Canada First”. W ten sposób rząd nadał kanadyjskim siłom zbrojnym trzy role: ochronę Kanady i obronę jej suwerenności, obronę Ameryki Północnej we współpracy ze Stanami Zjednoczonymi oraz promowanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa poprzez udział w misjach do Stanów Zjednoczonych. z różnymi sojusznikami. Strategia „Najpierw Kanada” definiuje sześć głównych misji, które kanadyjskie siły zbrojne muszą potencjalnie realizować jednocześnie:
CAF wspiera inne departamenty rządowe i organizacje cywilne w Kanadzie , angażując się w klęski żywiołowe oraz przeprowadzając akcje poszukiwawcze i ratownicze . Aby pełnić swoją rolę w obronie suwerenności, CAF prowadzi patrole morskie na Atlantyku i Oceanie Spokojnym, a ponadto dysponuje rozmieszczeniem personelu wojskowego na całym terytorium. The Canadian Rangers zagwarantować obecność wojskową w kanadyjskiej Północy . Rzeczywiście, mandat do ochrony suwerenności Kanady jest konkretnie manifestowany na północy z powodu znajdujących się tam zasobów naturalnych i przejścia morskiego, które rozwija się w wyniku topnienia lodu. Rząd Kanady opracował strategię dla północy, która obejmuje kontrolę terytorium i ochronę suwerenności, nakazując kanadyjskim siłom zbrojnym widoczną obecność i wspieranie innych departamentów w tym regionie w razie potrzeby.
Za Siły Zbrojne Kanady odpowiada Departament Obrony Narodowej, na czele którego stoi Minister Obrony Narodowej . Jednak Naczelnym Wodzem jest Generalny Gubernator Kanady reprezentujący królową . Siły składają się z sześciu dowództw. Trzy z nich to rozkazy środowiskowe zwane również usługami: Armia Kanady , Królewskie Siły Powietrzne Kanady i Królewska Marynarka Wojenna Kanady . Pozostałe trzy dowództwa są operacyjne i połączone : kanadyjskie wspólne dowództwo operacyjne , kanadyjskie dowództwo sił specjalnych i dowództwo wywiadu kanadyjskich sił zbrojnych . Oprócz tych poleceń Szef Personelu Wojskowego udziela CAF wskazówek dotyczących zarządzania personelem. W związku z tym odpowiada za rekrutację, szkolenie, wsparcie rannych i rodzin, a także uznanie zasług personelu wojskowego.
CAF obejmuje siły regularne i siły rezerwowe . Stali bywalcy to profesjonalny personel wojskowy pracujący w CAF w pełnym wymiarze godzin. Rezerwat obejmuje głównie rezerwę pierwotną, którą tworzą rezerwiści pracujący głównie w niepełnym wymiarze godzin . Obejmuje również Kanadyjskich Rangersów, którzy są ochotnikami w służbie CAF, aby zapewnić obecność na słabo zaludnionych terytoriach, zwłaszcza na północy Kanady. Ponadto byli regularni i rezerwowi są częścią rezerwy dodatkowej, która nie ma żadnych zobowiązań wobec CAF, ale którą można odwołać w przypadku kryzysu. Regular Force liczy ponad 68 000 członków, a rezerwa liczy około 25 000, w tym 4 000 strażników. Ponadto DND i CAF zatrudniają 28 000 cywilów. DND jest więc największym pracodawcą publicznym w Kanadzie. Regularne Siła Sił kanadyjskich jest 56 th największa armia świata według CBC .
Rok | Regularna siła | Płatna siła robocza rezerwy podstawowej (przybliżona) |
---|---|---|
2004 | 61,394 | 26,259 |
2005 | 61,460 | 27,898 |
2006 | 62,703 | 27,449 |
2007 | 63 716, | 22 830, |
2008 | 64,397 | 19,750 |
2009 | 65,890 | 21,057 |
2011 | 68 136, | 27,898 |
2014 | 63 000 | 24 000 |
Zgodnie z art. 15 Konstytucji z 1867 r., Który określa funkcjonowanie Rządu Kanady, „Królowa nadal będzie i zostaje niniejszym przypisana dowódcy milicji lądowej i morskiej oraz wszystkich sił zbrojnych. I marynarki wojennej. w Kanadzie ". Jednak w 1904 r. Ustawa o milicji orzekła, że „Naczelny Wódz Milicji będzie nadal podlegał zwierzchnictwu Króla i będzie zarządzany przez Jego Królewską Mość lub jego przedstawiciela, Gubernatora Generalnego”. Od tego czasu Gubernator Generalny został upoważniony przez Suwerena do noszenia tytułu „Gubernatora Generalnego i Naczelnego Wodza w Kanadzie” na szczeblu lokalnym oraz „Gubernatora Generalnego i Naczelnego Wodza Kanady” na arenie międzynarodowej. Patent listów z 1947 roku króla Jerzego VI pozwalają gubernator generalny wykonywać większość zadań szefa państwa w Kanadzie, a nowa specyfikacja odnosi się do roli wodza Kanady.
W praktyce parlamentarnej premier Kanady ma de facto dowództwo i kontrolę Sił Zbrojnych Kanady. Jednak każda deklaracja wojny musi być podpisana wspólnie przez generalnego gubernatora lub suwerena. Zadaniem Gubernatora Generalnego jest mianowanie Szefa Sztabu Obrony (CDS) na polecenie Prezesa Rady Ministrów. Ponadto pełni kilka uroczystych ról, w tym jest odpowiedzialny za zatwierdzanie nowych flag i odznak, przewodniczy różnym uroczystościom wojskowym, nadając ważne zaszczyty i podpisując certyfikaty oficerskie. Naczelny Wódz jest upoważniony do noszenia munduru Kanadyjskich Sił Zbrojnych podczas ceremonii. Ponadto może nosić mundur trzech środowisk zgodnie z ceremonią. Od 2 października 2017 roku Naczelną Wodzem Kanady jest prawicowa Julie Payette .
Departament Obrony Narodowej ustala zasady rządzące Kanadyjskimi Siłami Zbrojnymi. Jest to największy departament rządu federalnego. Minister Obrony Narodowej jest częścią rządzie Kanady i jest powoływany przez Prezesa Rady Ministrów. Zwykle jest to członek parlamentu . To przez niego rząd Kanady przydziela CAF zadania. Od4 listopada 2015, Harjit Sajjan jest ministrem obrony narodowej.
Dowódcą Sił Kanadyjskich na szczeblu wojskowym jest Szef Sztabu Obrony, który dowodzi z Dowództwa Obrony Narodowej (NDHQ) w Ottawie. Podlega bezpośrednio Ministrowi Obrony Narodowej i jest jedynym żołnierzem w randze generała FAC. Od tamtej pory to stanowisko piastował generał Jonathan Vance17 lipca 2015.
Armia kanadyjska to największa gałąź CAF, zatrudniająca 47 100 pracowników. Obejmuje sześć typów jednostek: piechotę , artylerię , zbroję , inżynierów bojowych, wsparcie bojowe i sygnały. Siedziba Sił Lądowych znajduje się wraz z kwaterami Obrony Narodowej w Ottawie, a jej szefem sztabu jest generał porucznik Paul Wynnyk .
The Canadian Army jest podzielony na sześć zespołów: z 1 st , 2 e , 3 e , 4 th i 5 th kanadyjski Division i Centrum nauki i nauczania armii kanadyjskiej . 1 st kanadyjski Wydział składa się z jednostek rozmieszczenia i jest odpowiedzialny między innymi za nieliniowy operacjach ewakuacyjnych i wdrożeń katastrofy. 2 bd , 3 rd , 4 p i 5 TH Canadian przegrody polecenia odpowiadające regionie geograficznym Kanady. Centrum Doktryny i Szkolenia Armii Kanadyjskiej to formacja składająca się z jednostek odpowiedzialnych za szkolenie.
2 bd , 3 rd i 4 TH Canadian sekcji każda zawierają zmechanizowane grupę straż zawierający większość jednostek regularnych siła armii kanadyjskiego. Każda grupa brygady zmechanizowanej składa się z trzech batalionów piechoty, pułku pancernego, pułku artylerii, pułku inżynierów bojowych, dywizjonu zwiadowczego i jednostek wsparcia. Większość zespołów Reserve pierwotne są częścią grupy straży w 2 -go , 3 rd , 4 p lub 5 -go kanadyjskim Division. Ze swojej strony 1. kanadyjska dywizja składa się z pułku wsparcia inżynierów, pułku obrony powietrznej i eskadry walki elektronicznej .
Regularne jednostki armii kanadyjskiej stacjonują głównie w siedmiu głównych bazach : Gagetown w Nowym Brunszwiku , Valcartier w Quebecu , Kingston i Petewawa w Ontario, Shilo w Manitobie i Edmonton w Albercie . W ramach rezerwy podstawowej armia kanadyjska składa się w sumie ze 124 jednostek rozmieszczonych w ponad 100 lokalizacjach w całej Kanadzie. The Canadian Rangers są również częścią rezerwatu Podstawowej armii kanadyjskiej. Są podzieleni na 164 grupy patrolowe w tylu miejscach w całej Kanadzie.
Regularny | Rezerwistów | Cywile |
---|---|---|
25,500 | 16 000 | 5.600 |
Królewskie Kanadyjskie Siły Powietrzne (RCAF) to ramię operacji lotniczych CAF i główny element Północnoamerykańskiego Dowództwa Obrony Przestrzeni Powietrznej ( NORAD). Jego jednostki są rozłożone na trzynaście eskadr . Siedziba generała RCAF znajduje się w ogólnych obszarach Obrony Narodowej w Ottawie, a szefem sztabu jest generał porucznik Michael Hood (w środku ) .
Jednostki operacyjne Royal Canadian Air Force są częścią 1 st Canadian Air Division ( 1 st CAD), którego siedziba znajduje się w Canadian Forces bazowej (CFB) Winnipeg , Manitoba . Dowódca 1 st DAC jest generał JJP St Amand. Kontroluje również kanadyjski region NORAD. Za doktrynę i szkolenie odpowiada 2. kanadyjska dywizja lotnicza.
Regularny | Rezerwistów | Cywile |
---|---|---|
14,500 | 2600 | 2500 |
Rola Royal Canadian Navy (RCN) jest ważna, ponieważ poza Wielkimi Jeziorami Kanada graniczy z trzema oceanami . RCN odpowiada za wszystkie kanadyjskie statki Jej Królewskiej Mości (HMCS), w tym 30 okrętów wojennych. Statki są podzielone na dwie floty: Maritime Forces Atlantic (MARF [A]) z siedzibą w CFB Halifax w Nowej Szkocji i Maritime Forces Pacific (MAR [P]) z siedzibą w CFB Esquimalt w Kolumbii . Szefem sztabu morskiego jest wiceadmirał Mark Norman . Jest on wspomagany przez trzech tylnych admirałów , którzy dowódca FMAR [A], dowódcy FMAR [P] i dowódcy Marynarki Reserve.
Podobnie jak wszystkie elementy CAF, podstawową rolą RCN jest zapewnienie obrony Kanady. Rolę tę w marynarce wojennej definiuje odpowiedzialność za zapewnienie kanadyjskiej suwerenności poprzez prowadzenie patroli na wodach terytorialnych i ochronę znajdujących się tam zasobów naturalnych. Ponadto Marynarka Wojenna wspiera inne departamenty rządowe m.in. udzielając wsparcia podczas klęsk żywiołowych, patrolując handel narkotykami, egzekwując ustawę o rybołówstwie oraz prowadząc akcje poszukiwawczo-ratownicze. Chociaż lotnictwo morskie jest częścią Royal Canadian Navy, jego zdolności operacyjne znajdują się pod kierownictwem Royal Canadian Air Force.
Regularny | Rezerwistów | Cywile |
---|---|---|
8.500 | 5,100 | 5,300 |
Rodzaj statku | Atlantyku Siły Morskie | Siły Morskie Pacyfiku |
---|---|---|
Fregata | 7 | 5 |
Refueller | 1 | 0 |
Łódź podwodna | 1 | 3 |
Statek obrony wybrzeża | 6 | 6 |
Całkowity | 15 | 14 |
W październiku 2012 roku, Kanada poleceń , kanadyjski Ekspedycyjny poleceń i kanadyjski Operacyjny Pomoc poleceń zostały połączone, aby utworzyć kanadyjski wspólnych operacji Command (CJOC). CJOC jest odpowiedzialny za wszystkie operacje kanadyjskich sił zbrojnych w Kanadzie i za granicą, z wyjątkiem operacji wyłącznych dla sił specjalnych. W rzeczywistości trzy dowództwa środowiskowe, armia kanadyjska, Royal Canadian Air Force i Royal Canadian Navy, są odpowiedzialne za generowanie sił zdolnych do prowadzenia operacji. Są one następnie umieszczane w CJOC na potrzeby wdrożeń operacyjnych. CJOC składa się z trzech głównych komponentów: operacji kontynentalnych, operacji ekspedycyjnych i wsparcia operacyjnego.
Kanadyjskie Dowództwo Sił Operacji Specjalnych (CANSOFCOM) jest odpowiedzialne za jednostki sił specjalnych, które mają wyższy poziom elastyczności i nietradycyjne techniki. Jednostki te obejmują druga operacyjny Joint Force , The Canadian Special Operations Regiment , na wspólną jednostkę odpowiedzi Kanady i 427 th Special Operations Squadron lotnictwa . Zajmuje się szybkimi interwencjami wymagającymi użycia sił specjalnych w Kanadzie i za granicą. Koordynuje swoje wysiłki z trzema dowództwami środowiskowymi, ponieważ często jego rolą jest zapewnienie sił specjalnych do operacji prowadzonych przez jedno z tych trzech dowództw. Jego główne zadania to przeciwdziałanie terroryzmowi i zajmowanie się misjami o dużym znaczeniu. Mottem CANSOFCOM jest Viam Invenimius : „Znajdziemy sposób”.
Jednostka | Na podstawie |
---|---|
Druga wspólna grupa zadaniowa | Ottawa, Ontario |
427 th Special Operations Squadron lotnictwo | Petawawa (Ontario) |
Kanadyjska Jednostka ds. Połączonego Reagowania | Trenton, Ontario |
Kanadyjski Pułk Operacji Specjalnych | Petawawa (Ontario) |
Dowództwo Wywiadu Kanadyjskich Sił Zbrojnych (COMRENSFC) powstało w 2013 roku i skupia jednostki wywiadu wojskowego Kanadyjskich Sił Zbrojnych w ramach jednej formacji . Oprócz siedziby COMRENSFC składa się z pięciu jednostek.
Jednostka | Na podstawie |
---|---|
Wspólne Centrum Obrazowania Sił Kanadyjskich | Ottawa ( Ontario ) |
Wspólne Centrum Meteorologiczne | Gagetown ( New Brunswick ) |
Wspólna grupa zadaniowa X | Kingston , Ontario |
Krajowa Jednostka Kontrwywiadu Kanadyjskich Sił Zbrojnych | Ottawa, Ontario |
Usługa kartograficzna | Ottawa, Ontario |
Członkowie kanadyjskich sił zbrojnych noszą mundury, które są ich oficjalnym strojem. W przeszłości mundur służył do odróżniania żołnierzy w bitwie. Dziś stał się dla żołnierzy symbolem tożsamości i dumy.
Istnieją trzy charakterystyczne mundury dla każdego z żywiołów, powietrznego, morskiego i lądowego, które są odpowiednio niebieskie, czarne i zielone. Mundury dla lotnictwa i marynarki wojennej zostały wprowadzone pod koniec lat 80 . Rzeczywiście, po zjednoczeniu Królewskich Kanadyjskich Sił Powietrznych, Królewskiej Marynarki Wojennej Kanady i Armii Kanady w ramach jednej struktury w 1968 r., Wszyscy członkowie Kanadyjskich Sił Zbrojnych otrzymali standardowy zielony mundur. Przywrócone w ten sposób mundury lotnicze i morskie są podobne do tych noszonych przed rokiem 1968. Zawody, które nie mają określonego elementu, takie jak urzędnicy, żandarmeria czy kapłani, mogą wybrać dowolny mundur lub otrzymać jeden.
Mundur polowy składa się z zielonych wzorów kamuflażu zwanych „kanadyjskim wzorem kamuflażu” lub D Cam CMD. Ten zaczął być rozprowadzany do armii w 2002 roku ; przed tą datą nosił oliwkowozielony mundur bojowy. Beżowa wersja tego samego munduru jest używana do operacji w środowisku pustynnym, takim jak Afganistan. Marynarka posiada własny mundur bojowy, który składa się z niebieskiej koszuli i czarnych spodni. Ze swojej strony siły powietrzne oprócz munduru bojowego w D Cam CMD używają zielonego munduru lotniczego.
Odpowiedzialność za obronę Kanady spoczywa wyłącznie na rządzie federalnym . W związku z tym wydatki wojskowe są planowane w budżecie federalnym .
Sytuacja ta znacznie się różniła w latach 1990-2010. W 1993 roku było to 19,746 miliardów dolarów kanadyjskich (według wartości z 2015 roku). W 1997 r. Osiągnął minimum 15,218 mld USD, co stanowi spadek o 23%, po czym w 2006 r. Wzrósł do poziomu z 1993 r., A następnie osiągnął szczyt 21,806 mld USD w 2009 r. W 2015 r. Spadł do 18,942 mld USD.
W roku podatkowym 2008-2009 budżet Obrony Narodowej wynosił 18 miliardów dolarów kanadyjskich w porównaniu z 15 miliardami w roku podatkowym 2005-2006. W latach 2008-2009 wydatki wojskowe stanowiły około jednej piątej wszystkich bezpośrednich wydatków rządu federalnego. Budżet obronny jest czwartym co do wielkości obszarem wydatków rządu federalnego po ubezpieczeniach pracowniczych i emeryturach, płatnościach transferowych do prowincji i obsłudze zadłużenia. Jednak w 2010 roku rząd zdecydował o ograniczeniu wzrostu budżetu wojskowego. W związku z tym budżet na 2010 rok przewiduje zmniejszenie wzrostu budżetu wojskowego o 525 mln USD na lata 2012–2013 io 1 mld USD rocznie w latach 2013–2014. Budżet przeznaczony na obronność w 2010 r. Wynosi 21,3 mld USD według budżetu na 2007 r. Większość budżetu przyznanego DND jest wykorzystywana na wydatki operacyjne (67%); następnie nakłady inwestycyjne (19%) i składki na świadczenia wojskowe (5%).
Wydatki związane z gotowością operacyjną Armii stanowią 19% budżetu, Sił Powietrznych 11%, a Sił Morskich 9% oraz 10% na wspólną i wspólną gotowość operacyjną. Zakup i utylizacja materiałów i sprzętu stanowi 15% budżetu obronnego. 3% budżetu przeznacza się na rekrutację i szkolenia wstępne.
Według CIA World Factbook i szacunków z 2005 roku, budżet przeznaczony na obronę Kanady stanowi 1,1% jej produktu krajowego brutto (PKB) i plasuje się na 126 miejscu pod względem wielkości na świecie. Dla porównania, Stany Zjednoczone przeznaczyły 4,1% swojego PKB na obronność w tym samym roku. Według Radio-Canada w 2005 roku, Kanada była 14 th największy budżet wojskowy na świecie.
Od XVII th do XIX th wieku, lokalni mieszkańcy służyli jako regularnych członków sił francuskich i brytyjskich oraz w lokalnych bojówek jak kolonialnej milicji w czasie Nowej Francji . Misją tych milicji była obrona lokalnych społeczności przed zagrożeniami takimi jak najazdy Indian i Feniów, a także inwazje brytyjskie, francuskie i amerykańskie m.in. podczas wojny siedmioletniej , rewolucji amerykańskiej i wojny. 1812 . Niektóre jednostki wojskowe, które są nadal aktywne dzisiaj, mają spuściznę sięgającą tamtych czasów. Jednak tworzenie kanadyjskich jednostek milicji naprawdę zaczęło bronić brytyjskiej Ameryki Północnej przed amerykańską inwazją.
To właśnie wraz z utworzeniem Konfederacji Kanadyjskiej w 1867 r. I odejściem wojsk brytyjskich obrona stała się obowiązkiem Kanady. Jednak Royal Navy , brytyjska marynarka wojenna, nadal zapewniała obronę morską. W Quebecu i Kingston powstały małe baterie artyleryjskie, zaczęto tworzyć wojskowe szkoły zawodowe, aby rozwijać zawód uzbrojenia od kanadyjskiej milicji . Pierwsze zamorskie rozmieszczenie kanadyjskich sił zbrojnych miało miejsce podczas drugiej wojny burskiej w Afryce Południowej . Wojska kanadyjskie opuściły pierwsze bitwy tego konfliktu, ale wyróżniły się prowadząc szarżę w bitwie pod Paardeberg . Royal Canadian Navy została stworzona w 1910 roku . Pierwsze dwa statki to HMCS Niobe i HMCS Rainbow , dwa chronione krążowniki .
Kiedy Wielka Brytania przystąpiła do wojny z Niemcami w 1914 roku , wszystkie Panowania z Imperium Brytyjskiego w tym Kanady zostali wezwani, by służyć u boku wojsk brytyjskich w europejskich teatrach pracy . W tym czasie regularne siły składały się tylko z 3110 ludzi i były słabo wyposażone. Ze swojej strony właśnie powstała Royal Canadian Navy. Niemniej jednak, rozległa kampania rekrutacyjna rozpoczęła się we wszystkich ośrodkach rekrutacyjnych w kraju, a 32 000 mężczyzn zebrano w Camp Valcartier w Quebecu, tworząc pierwszy kontyngent kanadyjski. Kanada wysłała pięć dywizji do walki na froncie zachodnim. Kanadyjscy żołnierze wzięli udział w bitwie nad Sommą, w której zginęło 24 000 kanadyjskich żołnierzy. Bitwa pod Vimy Ridge w9 kwietnia 1917 było głównym zwycięstwem Kanady podczas kampanii i pozwoliło armii kanadyjskiej umocnić się na arenie międzynarodowej.
W tym czasie Kanada nie miała niezależnych sił powietrznych, ale kilku Kanadyjczyków służyło w brytyjskich siłach powietrznych. W 1914 roku rząd federalny zezwolił na utworzenie Kanadyjskich Sił Powietrznych, które miały towarzyszyć siłom ekspedycyjnym do Europy. Jednak te siły powietrzne składały się tylko z jednego samolotu i trzech członków, z których żaden nie był wykwalifikowanym pilotem, więc samolot nigdy nie został rozmieszczony. Ciało zostało ostatecznie rozebrane w 1915 roku . Drugą próbę stworzenia sił powietrznych w Kanadzie podjęto w 1919 r., Kiedy rząd kanadyjski przejął kontrolę nad dwiema brytyjskimi eskadrami, tworząc Kanadyjskie Siły Powietrzne. Jednak ta siła nigdy nie została uruchomiona i została rozebrana w 1920 roku . W końcu na dobre powstają Królewskie Kanadyjskie Siły Powietrzne .1 st April +1.924. Po I wojnie światowej Departament Obrony i Milicji podjął się reorganizacji kanadyjskich sił zbrojnych.
Kanada weszła II wojny światowej na10 września 1939wypowiadając wojnę Niemcom. Królewska kanadyjska marynarka wojenna wspierana przez kanadyjską marynarkę handlową odegrała kluczową rolę w bitwach o Atlantyk i św . Wawrzyńca . Kanadyjczycy wzięli udział w lądowaniu w Dieppe, operacji, w której dywizja straciła największą liczbę żołnierzy w ciągu jednego dnia całej kampanii w Europie. 3367 Kanadyjczyków zostało zabitych lub wziętych do niewoli podczas lądowania. 1 st kanadyjska Dywizja Piechoty wziął udział w lądowania na Sycylii i kampanii, które nastąpiły. Pod koniec tego ostatniego wzięła udział w inwazji na Włochy . 3 th Kanadyjska Dywizja Piechoty brał udział w inwazji na Normandię . Wojska kanadyjskie wyróżniły się w kilku bitwach podczas kampanii.
Po II wojnie światowej Kanada została członkiem-założycielem NATO i sygnatariuszem traktatu NORAD . Podczas zimnej wojny Kanada zobowiązała się do walki z blokiem komunistycznym i podjęła środki obronne, takie jak linia DEW na północy Kanady. Pod koniec lat czterdziestych Kanada dysponowała trzecią marynarką wojenną i czwartymi siłami powietrznymi na świecie, a także największą armią ochotników, jaką kiedykolwiek zgromadził ten kraj. W latach 1951-1993 rozlokował brygadę pod dowództwem brytyjskim w Niemczech Zachodnich, a także eskadry myśliwskie w tym kraju i we Francji, pozostawiając tę ostatnią w 1967 roku.
Kilku kanadyjskich żołnierzy zostało zatrudnionych w Pierwszej Dywizji Wspólnoty Narodów, aby wziąć udział w wojnie koreańskiej . Szczególnie wyróżniali się podczas bitwy pod Kapyong . Royal Navy wysłała również statki, aby wesprzeć wysiłki wojenne podczas tego konfliktu.
Kanada jest głównym inicjatorem misji pokojowych ONZ . Rzeczywiście, Lester B. Pearson , ówczesny minister spraw zagranicznych, zaproponował koncepcję sił pokojowych pod dowództwem ONZ w 1956 roku . Plik1 st luty 1.968, Królewska Marynarka Wojenna Kanady, Armia Kanady i Królewskie Kanadyjskie Siły Powietrzne zostały zjednoczone w ramach zjednoczonej struktury. Ważne misje obejmują wyspę Cypr oraz Bośnię i Hercegowinę . W rzeczywistości kanadyjska odpowiedź na chorwacką operację Medak Pocket w Bośni w 1993 roku była największą bitwą kanadyjskich sił zbrojnych od czasów wojny koreańskiej. Kanadyjskie Siły Zbrojne przeżywały trudne chwile podczas operacji w Somalii w 1993 r., Które wymusiły likwidację Kanadyjskiego Pułku Powietrznodesantowego .
Od połowy 1990 roku Kanada zaczęła bardziej angażować się w misje kierowane przez NATO. Od 2001 roku Kanada wysłała wojska do wzięcia udziału w wojnie w Afganistanie ; robili tam sześciomiesięczne rotacje. Do grudnia 2011 r. Większość rozmieszczeń w Afganistanie odbywała się w ramach operacji Athena . Kanadyjczycy początkowo pracowali w rejonie Kabulu , ale zostali przeniesieni do prowincji Kandahâr skoncentrowanej na lotnisku Kanadahar . Od 2012 roku kanadyjscy żołnierze rozmieszczeni w Afganistanie są częścią misji szkoleniowej NATO, której celem jest szkolenie afgańskich sił bezpieczeństwa. Misja ta zakończyła się w 2014 r. W latach 2010 r. FAC brał udział w innych konfliktach zbrojnych, zwłaszcza w Libii i Iraku .
W 1989 roku Kanada otworzyła swoje pułki bojowe dla kobiet. W 2016 roku kobiety stanowiły 15% siły armii kanadyjskiej, ale tylko 2,4% sił bojowych. W tym samym roku generał Jennie Carignan (en) zostaje pierwszą kobietą dowodzącą piechotą Kanady.
Poniższa tabela przedstawia wszystkie bieżące operacje Kanadyjskich Sił Zbrojnych od września 2017 r
Państwo bądź region | Nazwa operacji | Opis |
---|---|---|
Działalność w Ameryce Północnej | ||
Kanada | Operacja Boxtop | Zaopatrywanie stacji kanadyjskich alarmowych |
Kanada | Operacja Driftnet | Wsparcie dla rybołówstwa i oceanów Kanady na rzecz wdrożenia światowego moratorium na połowy przy użyciu pławnic pełnomorskich |
Kanada | Element operacji | Wsparcie dla innych partnerów rządu federalnego w zarządzaniu osobami ubiegającymi się o azyl na granicy kanadyjskiej |
Kanada | Operacja Lentus | Wspólny plan awaryjny zapewniający wsparcie władzom cywilnym w całym kraju w przypadku klęsk żywiołowych |
Kanada | Operacja Jasne | Nadzór powietrzny, morski, lądowy, kosmiczny i cybernetyczny oraz rutynowa misja obecności w kraju |
Kanada | Operacja Nanook | Coroczna operacja w kanadyjskiej Arktyce mająca na celu zapewnienie kanadyjskiej suwerenności |
Kanada | Operacja Nevus | Utrzymanie obiektów komunikacyjnych na wyspie Ellesmere w kanadyjskim archipelagu arktycznym |
Kanada | Operacja Nunalivut | Coroczna operacja w kanadyjskiej Arktyce w celu zapewnienia kanadyjskiej suwerenności |
Kanada | Operacja Nunakput | Coroczna operacja w kanadyjskiej Arktyce w celu zapewnienia kanadyjskiej suwerenności |
Kanada | Operacja Palaci | Wsparcie dla Parks Canada w zakresie zapobiegania lawinom na przełęczy Rogers |
Kanada | Operacja Sabot | Wsparcie dla Królewskiej Kanadyjskiej Policji Konnej w zwalczaniu marihuany |
Kanada | Patrole ochrony rybołówstwa | Wsparcie dla Fisheries and Oceans Canada na rzecz ochrony i egzekwowania prawa w Kanadyjskiej Strefie Wyłączenia Ekonomicznego oraz w Strefie Organizacji Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku |
Kanada | Szukać i ratować | Wkład CAF w ogólnokrajowe lotnicze i morskie usługi poszukiwawczo-ratownicze w Kanadzie |
Kanada | Działanie lasera | Pomoc dla domów spokojnej starości w Quebecu i Ontario oraz rozmieszczenie kanadyjskich strażników na północy podczas pandemii Covid-19 w Kanadzie |
W Ameryce Środkowej i Południowej | ||
Karaiby | Operacja Caribbe | Udział CAF w operacji Martillo zwalczającej międzynarodowy nielegalny handel w Basenie Karaibskim i na wschodnim Pacyfiku |
Haiti | Operacja Hamlet | Udział CAF w Misji Stabilizacyjnej ONZ na Haiti |
W Europie | ||
Islandia | Operacja Zapłon | Okresowe uczestnictwo w misji NATO ds. Nadzoru i przechwytywania powietrza w celu zaspokojenia potrzeb tego kraju w zakresie gotowości na czas pokoju w Islandii |
Kosowo | Operacja Kobold | Wkład CAF w Siły NATO w Kosowie |
Morze Bałtyckie | Operacja Open Spirit | Udział CAF w corocznej międzynarodowej operacji usuwania wybuchowych pozostałości wojennych na Morzu Bałtyckim |
Kraje bałtyckie | Operacja Reassurance | Udział CAF w działaniach NATO mających na celu uspokojenie sojuszników w Europie Wschodniej i Środkowej |
Cypr | Operacja Snowgoose | Udział CAF w Siłach Pokojowych ONZ na Cyprze |
Ukraina | Operacja Unify | Wkład CAF we wsparcie szkolenia wojskowego i budowanie zdolności sił zbrojnych Ukrainy |
W Afryce | ||
Demokratyczna Republika Konga | Operacja Krokodyl | Udział CAF w Misji Stabilizacyjnej ONZ w Demokratycznej Republice Konga |
Afryka Zachodnia | Częstotliwość operacji | Wsparcie logistyczne dla Francji w transporcie lotniczym między Francją a Afryką Zachodnią, gdzie Francja prowadzi operacje antyterrorystyczne |
Południowy Sudan | Operacja Soprano | Udział CAF w Misji Narodów Zjednoczonych w Sudanie Południowym |
Na Bliskim Wschodzie | ||
Morze Arabskie | Operacja Artemis | Operacja bezpieczeństwa morskiego i przeciwdziałania terroryzmowi na Morzu Arabskim |
Egipt | Operacja Calumet | Udział CAF w wielonarodowych siłach i obserwatorach na Synaju |
Bahrajn Dżibuti Jordania Katar |
Operacja Foundation | CAF Udział Stanów Zjednoczonych Centralnego Dowództwa , United States Air Forces Centralnego Dowództwa , Allied Martime sił i Stanów Zjednoczonych Afryki Dowodzenia Komendy |
Irak | Wpływ operacji | Wkład CAF w koalicję wspierającą irackie siły bezpieczeństwa walczące z Państwem Islamskim w Iraku i Syrii |
Izrael Liban Syria |
Operacja Jade | Udział CAF w organie ONZ odpowiedzialnym za monitorowanie rozejmu |
Palestyna | Operacja Proteus | Wkład CAF do Biura Koordynatora Bezpieczeństwa USA w celu poprawy zdolności bezpieczeństwa Autonomii Palestyńskiej (fr) |
W Azji i Pacyfiku | ||
Salomona | Operacja Renderuj bezpiecznie | Kanadyjski Wkład do Australii Biennale działającej w Wyspach Salomona , aby wyczyścić Pozostałości materiałów wybuchowych War |
: dokument używany jako źródło tego artykułu.