Twierdzenie Baire'a , znany również jako lematu Baire , to twierdzenie w topologii powodu matematyka René Baire .
Mówimy, że przestrzeń topologiczna jest przestrzeń baire'a jeśli policzalny skrzyżowanie z gęstymi otworów jest gęsta. Równoważnie, przestrzeń topologiczna jest Baire jeśli unia policzalny z zamknięte od wnętrza pustych przestrzeni jest pusta w środku, albo gdy otwarty tylko chude jest pusty. Lemat (lub twierdzenie) Baire'a daje wystarczające warunki, aby pewne przestrzenie były Baire'a.
Twierdzenie Baire'a składa się z trzech zdań:
W dalszej int ( ) oznacza wnętrze z części A do E .
1. Niech E będzie lokalnie zwartą przestrzenią. Wykorzystamy to w E , każdy niepusty otwarty zawiera niepustą wewnętrzną zwartą . Rzeczywiście, każdy otwór zawierający punkt x zawiera zwarte sąsiedztwo x , ponieważ x ma podstawę zwartych sąsiedztw .
Niech sekwencja gęstych otworów w E i V będzie dowolną niepustą otwartą; Chcemy pokazać, że przecięcie U n spełnia V .
Ponieważ U 0 jest gęsta, spotyka V . Otwarty U 0 ∩ V jest niepusty, zawiera niepusty zwarty wewnętrzny K 0 . Po wybraniu K 0 , U 1 ∩int ( K 0 ) jest niepustą otwartą, dlatego zawiera niepustą wewnętrzną zwartą K 1 .
Powtarzając tę konstrukcję, otrzymujemy malejącą sekwencję niepustych zwartych K n, takich że i .
Następnie zawiera przecięcie K n, które (zgodnie z zagnieżdżonym twierdzeniem o zwartym ) jest niepuste, co potwierdza wynik.
2. W przypadku, gdy E jest pełną przestrzenią metryczną , rozumowanie jest analogiczne, tym razem używając tego w przestrzeni metrycznej, każdy niepusty otwarty zawiera zamkniętą kulę o ściśle dodatnim promieniu (a więc niepustym wnętrzu). W ten sposób konstruujemy malejącą sekwencję zamkniętych kul B n o promieniu mniejszym niż 1 / ( n + 1), taką, że i .
Następnie zawiera przecięcie B n , które (zgodnie z zamkniętym twierdzeniem zagnieżdżonym ) jest niepuste, co potwierdza wynik.
3. Niech O otwartą przestrzeń baire'a E . Każde odchylenie otwarte O (dla topologii indukowanej ) jest również otwarte i ubogie w E , a zatem puste.
Mówi się, że przestrzeń E jest „całkowicie z Baire”, jeśli całość zamknięta na E jest z Baire. W przypadku lokalnie zwartych przestrzeni i przestrzeni całkowicie metrycznych ta dodatkowa właściwość jest automatyczna.
Rozważ maksymalne (a więc zamknięte) nietrywialne przedziały, w których f jest wielomianem (według Taylora są one dwa na dwa rozłączne, aw każdym sąsiedztwie jednego z ich skończonych końców, f jest wielomianem tylko z jednej strony) i oznaczmy przez Ω połączenie ich wnętrz. Zamknięty F : = ℝ \ Ω jest zatem bez punktu izolowanego . Załóżmy (absurdalnie), że jest niepusty. Jak to jest z Baire i przykryte zamkniętym istnieje liczba naturalna n i przedział otwarty I taki, że Niech J być połączony komponent o I ∩Ω. Na J , K jest wielomianem P . Włączenie otwartego przedziału J do I jest ścisłe (ponieważ I ⊄ Ω), dlatego jeden (przynajmniej) z dwóch końców J - oznaczmy go c - należy do I , a następnie w sąsiedztwie c , f jest wielomianem z drugiej strony, tak, c ∈ C . Teraz każdy punkt F jest punktem akumulacji, więc na I ∩ F nie tylko f ( n ) jest równe zero, ale także, krok po kroku, jego kolejne pochodne. Tak więc (według Taylora w c ) stopień P jest ściśle mniejszy niż n . Zatem f ( n ) = 0 nie tylko na I ∩ F, ale na każdym podłączonym składniku J z I ∩Ω, a więc na I jako całości. Ale w takim razie ja ⊂ Ω: absurd.
Mówiąc bardziej ogólnie, wystarczy założyć, że gdzie D jest dowolnym zbiorem policzalnym .Twierdzenie Osgooda (de)
<img src="https://fr.wikipedia.org/wiki/Special:CentralAutoLogin/start?type=1x1" alt="" title="" width="1" height="1" style="border: none; position: absolute;">