Dualizm (religia)

Treść tego artykułu związana z religią lub architekturą religijną ma zostać zweryfikowana (luty 2016).

Popraw to lub przedyskutuj rzeczy do sprawdzenia . Jeśli właśnie umieściłeś baner, wskaż tutaj punkty do sprawdzenia .

Dualizm religijny jest doktryną, która zakłada istnienie dwóch wiecznych zasad i inengendrés za utworzenie studni (duszy, świat duchowy) i zła (ciało, świat materialny). Zła Istota jest współwieczna z pierwotnym Bogiem. „Implikuje osąd wartościujący (dobry / zły) i hierarchiczną polaryzację rzeczywistości na wszystkich poziomach: kosmologicznym, antropologicznym, etycznym itp. »(Ioan P. Couliano). Po drugie, termin dualizm posłużył również do zdefiniowania gnostycyzmu w tym sensie, że ten ostatni podkreśla nieskończony dystans, który dzieli Boga od świata, i uważa, że ​​Bóg starego Prawa, który działa bezpośrednio na świat, nie jest prawdziwy Bóg ”( Le grand Atlas des religions , Encyclopaedia Universalis, 1988, s.  399 ).

Słowo „dualizm” pojawia się wraz z Thomasem Hyde ( Historia religiiseterum Persarum , Historia religii starożytnych Persów, s.  164 ) w 1700 roku. Pierre Bayle użyje tego słowa w swoim słowniku (wydanie z 1720 r., Artykuł „Zoroastre”) . W konsekwencji każda religia jest dualistyczna, w której zasada zła, odrębna i autonomiczna, zawsze istniała i wspólnie z Bogiem. Słowo to sprzeciwia się monoteizmowi i politeizmowi . Filozof Christian Wolff ( Psychologia rationalis , 1734) przeniósł to słowo na relację między ciałem a duszą, co następnie stawia „dualizm” w opozycji do „  monizmu  ”.

Najbardziej znane sformułowanie trafia do Zoroastra  : „Z tych dwóch podstawowych zasad, które zostały poczęte jako bliźniaki i które rodzą się w myśli, jedna reprezentuje dobro, a druga zło. Pomiędzy tymi dwoma, mędrzec wybiera dobro i ignoruje zło. A kiedy od początku spotkały się te dwie podstawowe zasady, stworzyli życie i nie-życie. W ten sposób uczniowie Sprawiedliwości osiągną najlepsze życie, a uczniowie kłamstwa nie będą o tym wiedzieć. Spośród tych dwóch przeciwstawnych zasad uczeń kłamstwa wybierze najgorsze działania, podczas gdy ten, kto dąży do najlepszych myśli, zadowoli Ahura Mazda , wybierając Sprawiedliwość i wytrwale w jej osiągnięciu ”( Avesta , I: Yasna , gâtha 30, trad. . Khosro Khazai Pardis, Les Gathas. Wzniosła księga Zaratustry , 2011, s.  128 ). Ale interpretacje różnią się, ponieważ wzmianka o bogu Ahurze Mazdâ wydaje się wskazywać na monoteizm, a bliźniaków (Spirit of good Spenta Mainyu, Spirit of evil Angra Mainyu) na dualizm. Według Martina Hauga ( Essays on the Sacred Language , 1862) Zoroaster wyznaje teologię monoteistyczną ( Ahura Mazda ) i filozofię dualistyczną (dobro i zło, nieodłączne zarówno Bogu, jak i człowiekowi). Według Jamesa Darmestetera ( Ormazd i Ahriman , 1877) istnieje dualizm, opozycja pomiędzy Ahurą Mazdâ i Angra Mainyu, zasadniczo i od samego początku. Według Waltera Henninga ( Zoroaster , 1951) poprzednia religia była monoteistyczna, Zoroaster wprowadza innowacje, stawiając problem zła i rozwiązanie dualizmu (dwa pierwotne duchy, bliźniaki Spenta Mainyu i Angra Mainyu). Gherardo Gnoli ( Zoroaster in History , 2000), w obliczu politeizmu, Zoroastre wprowadza innowacje, stawiając monoteizm.

Rodzaje dualizmu

Historia

Religie ludów bez pisma

Dualizm jest obecny w archaicznych religiach i mitycznych tradycjach, w których występują dobre duchy, z którymi walczą złe duchy. Ale to są religie politeistyczne.

„W wielu tradycjach narracyjnych ludów„ niepisujących ”dzieło budowania kosmosu przypisuje się dwóm różnym, a nawet przeciwstawnym postaciom: pierwsza, którą niektórzy uczeni nazywają po prostu„ twórcą ”, przygotowuje warunki, często niezróżnicowane. z istniejącego świata, podczas gdy drugi, który nazywamy „demiurgiem” lub oszustem („zakłócaczem”), dopełnia pracę, wprowadzając inne, nie mniej istotne elementy. upraszczając, że pierwsza postać odpowiada za pozytywne aspekty rzeczywistość, podczas gdy druga jest autorem negatywnych aspektów ... Zgodnie z wieloma mitycznymi tradycjami Kalifornijczyków, Szoszonów i innych narodów Ameryki, oszust (Kojot lub jego funkcjonalny odpowiednik) jest odpowiedzialny za początek śmierci, ale także czasami do rozmnażania płciowego ”( Cristiano Grottanelli , apud Le grand atlas des religions , 1988, s.  195 ).

Wschód

Poza chrześcijaństwem dualizm wyraża się w kultach lub wierzeniach:

Jeśli chodzi o dualizm religijny, najbardziej emblematyczną doktryną pozostają prądy gnostyckie (ruchy historyczne) i manicheizm . Manicheizm jest synkretyzmem zoroastryzmu , buddyzmu i chrześcijaństwa  ; wszyscy partyzanci tego ostatniego zaciekle walczyli z nim.

„Manicheizm jest irańskim potomkiem Gnozy , która zakłada mieszankę zerwanizmu i mazdaizmu . Dla Manichejczyków, podobnie jak dla gnostyków w ogóle, stworzenie jest konsekwencją upadku; ale, podobnie jak w mazdaizmie, Bóg ma przeciwnika równego sobie i niezależnego od niego: Ahriman  ; wreszcie Bóg jest bogiem zerwanizmu . Zervan wysyła Ormuzda , Pierwotnego Człowieka, do walki z Ahrimanem. Ta walka skutkuje mieszaniną dobra i zła, światła i ciemności: tą mieszaniną jest świat; a także uwięzienie światła, które musi zostać uwolnione z jego matrycy ciemności przez praktykę rygorystycznej ascezy i dzięki interwencji różnych zbawicieli, w tym Jezusa. Pod koniec czasu światło i ciemność zostaną przywrócone do ich odpowiedniej czystości. "

- Jacques Duchesne-Guillemin.

chrześcijaństwo

W Ewangeliach sprzeciwiać
- Jezus i diabeł: „Diabeł powiedział do niego: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem” (Łk 4,3);
- Królestwo ziemskie i niebiańskie: „Królestwo moje nie jest z tego świata” (Ew. Jana 18:36);
- Ciało i duch: „Duch ochoczy, ale ciało słabe” (Mt 26:41);
- Litera i duch: „Osądzacie według ciała” (J 8,15);
- Błogosławieni i przeklęci: „owce po prawej stronie postawi, a kozły po lewej ... Ci pójdą na karę wieczną, ale sprawiedliwi na życie wieczne” (Mt 25).

W starożytnym chrześcijaństwie wyraża się wiele dualistycznych tendencji, które ostatecznie zostaną wyeliminowane przez oficjalne chrześcijaństwo:

Bibliografia

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. Jean Kellens, „Mazdean Iran: Time created and zmierzony” , w: Vinciane Pirenne-Delforge i Öhnan Tunca, Reprezentacje czasu w religiach: materiały z konferencji zorganizowanej przez Centrum Historii Religii Uniwersytetu w Liège , Droz Bookstore ,2003, 286  str. ( czytaj online ) , s.  240
  2. Pilar Jiménez-Sanchez, Katarzy. Dysydenckie modele średniowiecznego chrześcijaństwa , Presses Universitaires de Rennes, 2008 ( ISBN  978-2-7535-0622-0 )
  3. Jacques Duchesne-Guillemin , recenzja Synthèse , s.  119-120 , kwiecień-maj 1956.