Douglas C-47 Skytrain

Douglas C-47 Skytrain
Widok z samolotu.
Lot pamięciowy  C-47 Bitwa o Anglię (w) w 2004 roku .
Budowniczy Douglas Aircraft Company
Rola Wojskowe samoloty transportowe
Status Czynny
Pierwszy lot 23 grudnia 1941
Liczba zbudowany 16 079 egzemplarzy
Załoga
3 członków
Motoryzacja
Silnik Pratt & Whitney R-1830-92 Podwójna Osa
Numer 2
Rodzaj 14-cylindrowy, chłodzony powietrzem silnik gwiazdowy
Moc jednostkowa 1200  KM (895  kW )
Wymiary
widok z góry samolotu
Zakres 29,41  m²
Długość 19,43  m²
Wzrost 5,18  m²
Powierzchnia skrzydła 91,7  m 2
Szerokie rzesze
Pusty 7760  kg
Z uzbrojeniem 11 805  kg
Maksymalny 14 100  kg
Przedstawienia
Prędkość przelotowa 260  km/h
Maksymalna prędkość 360  km/h
Sufit 8050  m²
Prędkość wspinaczki 345  m / min
Zasięg działania 2600  km
Obciążenie skrzydła 129 kg / m 2

Douglas C-47 Skytrain to oficjalne oznaczenie nadawane przez Siły Powietrzne Armii Stanów Zjednoczonych jednej z wojskowych wersji DC-3 , z których był najczęściej produkowany. Wszechstronny samolot transportowy, solidny i łatwy w utrzymaniu, był używany na wszystkich frontach II wojny światowej . Nazwany Dakota przez Królewskie Siły Powietrzne , które używały DC-3 przed pierwszymi amerykańskimi rozkazami wojskowymi, był pieszczotliwie nazywany Gooney Bird przez amerykańskie załogi. C-47 został zbudowany w dwóch specjalnie stworzonych dla niego fabrykach, w Long Beach w Kalifornii i Oklahoma City w Oklahomie , a miejsce produkcji każdego urządzenia zostało wskazane w pełnym oznaczeniu urządzeń literami „DL” ( Long Beach) lub „DK” (Oklahoma City).

Adaptacja DC-3 na potrzeby armii amerykańskiej

Oznaczony jako DC-3A-360 w Douglas Aircraft Company w swojej pierwotnej wersji, C-47 miał płatowiec praktycznie identyczny z cywilnym dwusilnikowym, z wyjątkiem niewielkiej modyfikacji środkowej części skrzydła, która zwiększyła rozpiętość skrzydeł o 1, 83  m . Co dziwne, pojemność zbiornika w skrzydle została zmniejszona z 882 do 804 galonów amerykańskich ( 3043  litrów zamiast 3338 w DC-3), ale  w przypadku konwojów w kadłubie można było zainstalować osiem 378- litrowych pęcherzy . Pierwsze 200 zbudowanych samolotów nie posiadało haka holowniczego szybowca, urządzenia, które następnie ujednolicono, modyfikując wygląd tylnej końcówki kadłuba, a przede wszystkim zmniejszając całkowitą długość samolotu o 2,74  m . Zachowano przednie lewe boczne drzwi oraz przedni przedział bagażowy, do którego dawały dostęp, przekształcając go w stację radionawigacyjną. Na tym poziomie nad kadłubem pojawiła się astrodoma. Oprzyrządowanie i sterowanie lotem prawie się nie zmieniło.

Główną różnicą był oczywiście układ kabiny, Skytrain miał być urządzeniem przeznaczonym do transportu towarów lub wojsk. 28 mężczyzn mogło siedzieć na metalowych ławkach połączonych przegubowo wzdłuż kadłuba, czyli po dwie sekcje po pięć osób z przodu i po cztery z tyłu. Dzięki złożeniu tych ławek możliwe stało się zainstalowanie 24 noszy na trzech poziomach. Ściany kadłuba były oczywiście pozbawione izolacji i wygłuszenia, a każdy iluminator (siedem po prawej stronie i sześć po lewej w wersji standardowej) wyposażono pośrodku w gumowaną membranę pozwalającą pasażerom samolotu o to zadbać obronę własną bronią. Nie ma znanego przykładu, aby C-47 zdołał obronić się przed atakiem powietrznym, używając tylko karabinów piechoty na pokładzie. Podłoga została naturalnie wzmocniona, ale nie zapewniono żadnego pokładowego urządzenia załadowczego, ani nawet punktów kotwiczenia dla podnośnika, jak w C-33 i C-39 . Załadunek i rozładunek wykonywano zatem ręcznie, przy czym tylna część podłogi była podnoszona tak, aby była równoległa do ziemi, gdy samolot znajdował się na parkingu. Z tyłu po lewej stronie kadłuba znajdowały się podwójne drzwi załadunkowe, ale ich konstrukcja znacznie różniła się od konstrukcji C-33/C-39. Pełna tylna część (1,41 × 1,791  m ) otwierała się w kierunku jednostek ogonowych (zastosowano dwa różne typy zawiasów), natomiast przednia (2,146 × 1,791  m ) otwierała się w kierunku skrzydła i zawierała drzwi dostępu pasażera otwierane do wewnątrz.

C-47 był początkowo napędzany wojskowym odpowiednikiem Pratt & Whitney R-1830 -S1C3G Twin Wasp. Oznaczona jako R-1830-92, grupa ta została zbudowana głównie przez Chevroleta na podstawie kontraktów US Navy i oficjalnie rozwijała 1200  KM przy 2700  obr./min , chociaż niektóre podręczniki wojskowe podają 1300  KM przy 2800  obr./min . Zużycie paliwa wyniosło około 400  l/h .

Wersje

Zamówiono 3364 C-47B, ale tylko 3232 dostarczono po anulowaniu zamówień pod koniec wojny, ostatni, C-47B-50-DK, dostarczono 23 października 1945 r. Jest zatem 300 C-47B- 1-DL ( 43-16133 /16432) z Long Beach i 2 932 C-47B-1 do B-50-DK ( 42-93159 , 43-48263 /49962, 44-76195 /77294 i 45-876 / 1139 ) wyprodukowany w Oklahoma City, w tym 133 zmodyfikowany liniowo TC-47B. Numery seryjne od 45-1140 do 45-2544 zostały już przypisane do anulowanych urządzeń.

C-47B był używany nie tylko jako wojskowy transport towarowy lub wojskowy: 107 C-47B zostało luksusowo wyposażonych jako transport VIP w Douglas w Omaha z 21 miejscami typu komercyjnego w dźwiękoszczelnej kabinie wyposażonej w toalety, kambuz do produkcji posiłki ciepłe i podłoga ze sklejki. Trzy jednostki otrzymały tylko 9 miejsc siedzących i dwie koje typu stosowanego w cywilnych DST , co czyni je szczególnie wygodnymi. Samolotom tym nie nadano żadnego szczególnego oznaczenia w momencie ich przyjęcia przez Siły Powietrzne . Te różnice w wyposażeniu wyjaśniają, dlaczego cena C-47B mogła wahać się od 83 543 do 101 644 USD. 147 C-47B stało się R4D -6 po przeniesieniu do Marynarki Wojennej, a 896 przekazano RAF jako Dakota IV .

Galeria


Czynny

C-47 działa we wszystkich teatrach działań II wojny światowej , zarówno w Europie ( ETO i MTO ) jak i na Pacyfiku ( POA , SOPAC  (en) i SWPA ) czy w teatrze azjatyckim ( CBI ) czy amerykańskim ( ATO). ).

Wykorzystywany jest głównie do zrzutów, holowania szybowców i transportu ładunków. Zawsze jest niecierpliwie wyczekiwany przez żołnierzy na froncie, bo przywozi przede wszystkim pocztę i paczki, które są jedynymi łącznikami z rodziną i krajem.

Podczas blokady Berlina Brytyjczycy w szczególności wykorzystali lotnisko Blackbushe jako bazę dla swoich Dakot.

Zachowane urządzenia

Urządzenie nazywa się to wszystko brat prowadził pierwszą falę sprzymierzonych wojsk spadochroniarstwa ( operacji Albany ), która odbyła się w Wielkiej Brytanii do 23  h  30, 5 czerwca 1944 roku, aby włączyć walkę Normandii we wczesnych godzinach 6 czerwca. Odrestaurowany w 2018 roku został przywrócony do pierwotnego stanu. Jego imię jest wiadomością dla Hitlera i można je przetłumaczyć jako „To koniec, chłopcze”.

Uwagi i referencje

Uwagi

Bibliografia

  1. „  Te samoloty wojskowe wyprodukowano w ponad 10 000 egzemplarzy!”  » , na planeslegendaires.net ,11 lipca 2017 r..
  2. To wszystko strona przywracania Brother https://www.caffrenchwing.fr/2018/02/02/le-c-47-thats-all-brother-a-fait-son-premier-vol-apres-restauration /

Bibliografia

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne